MATUSHKA ρώσοι βαριοί και «συννεφιασμένοι»

Matushka μπορεί να σημαίνει μαμά ή και παπαδιά στα ρωσικά (όπως διαπίστωσα από το δίκτυο), όμως οι αναφορές του συγκεκριμένου stoner γκρουπ από την Πόλη του Αγίου Πέτρου (όσον αφορά στο όνομα) έχουν να κάνουν περισσότερο με δύο Γάλλους, τον παραμυθά Charles Perrault και τον συνθέτη Maurice Ravel – έτσι γράφει το progarchives και κάτι θα ξέρει. Έχουν θέση, θα μπορούσε να ρωτήσει κάποιος, οι Matushka στο progarchives; «Φυσικά», θα απαντούσα. Το stoner rock, το δικό τους stoner, δεν είναι τίποτα άλλο από μια μετεξέλιξη του hard rock των late sixties και των early seventies, με πιο πολύ Cream-οειδή και Jimi-κα χαρακτηριστικά, ανακατεμένα μ’ ένα space «χάσιμο». Χώστε δε ανάμεσα και τις απαραίτητες BlueCheer-ικές & Sabbath-ικές αναφορές και θα ’χετε μια πρώτη καλή εικόνα της μουσικής των Ρώσων.

Είναι αλήθεια. Οι Ρώσοι (όχι οι Matushka, οι Ρώσοι γενικότερα), αφού μάζεψαν ό,τι βινύλιο κυκλοφορούσε στην παγκόσμια αγορά μέσα στα τελευταία 15 χρόνια, έχουν κάθε λόγο τώρα να βγάζουν συγκροτήματα με τη σέσουλα (χωρίς να είναι του κιλού!), προσφέροντας στα ροκ ακροατήρια νέες συγκινήσεις. Μην βιαστούν να πουν ορισμένοι πως επί Πούτιν και ολιγαρχών ανακάλυψαν οι Ρώσοι το rock, γιατί θα πουν βλακεία. Rock υπάρχει στη Ρωσία, όχι από την εποχή του... Κυρίλλου και του Μεθοδίου φυσικά, ούτε από την Οκτωβριανή Επανάσταση, αλλά από το 1955 και μετά, και για όλα αυτά έχει γράψει στο πολύ ενδιαφέρον βιβλίο του Back in the USSR/ The true Story of Rock in Russia [Omnibus Press, 1987] ο Artemy Troitsky – ένα πυκνογραμμένο 154 σελίδων πόνημα το οποίο προτείνω να το διαβάσουν όσοι άσχετοι νομίζουν πως οι κομμουνιστές κυνηγούσαν το rock και άλλα τέτοια φαιδρά, απ’ αυτά που ακούγονται συχνά στην Ελλάδα.

Matushka λοιπόν –δηλαδή οι Konstantin Kotov ντραμς, Timophey Goryashin κιθάρες, κρουστά και Maxim Zhuravlev μπάσο– και τρία instro κομμάτια στην πρώτη πλευρά του βινυλίου (οι ελληνορωσικές συνεργασίες πάνε πολύ καλά τελευταίως!) με τους εύγλωττους τίτλους “The acid curl’s dance”, “As bartenders and bouncers dance” και “Meditation”, τα οποία αποτελούν δοκίμια για το βαρύγδουπο και τη riff-ολογία. Μένω στο δεύτερο, που διατηρεί κάτι από τη σκοτεινιά των Velvet Underground ή μάλλον την… φωτεινότητα των Pink Fairies (φοβερό, μονότονο track, heavy ψυχεδελικών προδιαγραφών – τα εφφέ συμβάλλουν), καθώς και στο τελευταίο που προτείνει μιαν oriental, κιθαριστική γραμμή, η οποία βγαίνει πάνω από τα «σύννεφα».

Η δεύτερη πλευρά του άλμπουμ περιλαμβάνει ένα μόνο track, το “Drezina” (που μάλλον σημαίνει «τερεζίνα», το γνωστό τροχήλατο). Εδώ οι Matushka  ξεφεύγουν… Αρχίζουν και… ξεχνάνε να τελειώσουν. Ένα ουρανόμηκες jam, φισκαρισμένο στα εφφέ και τις κιθάρες, που καλύπτει όλη την γκάμα του space-rock. Από την… αβάσταχτη βαρύτητα του «είναι» των Ash Ra Tempel και τις Floyd-ικές μπασογραμμές, μέχρι το kraut πείραμα και το τελευταίο «χάσιμο».

Βαρύ βινύλιο για τούτο το δεύτερο άλμπουμ των Ρώσων, ως αρμόζει και στην περίπτωση δηλαδή, και 300 κόπιες από την παράλληλη ετικέτα της Anazitisi Records, την 69Watt.

Επαφή: www.anazitisirecords.com, www.69watt-anazitisirecords.blogspot.gr