το σχέδιο Σόιμπλε για έξοδο της χώρας από το ευρώ και η… φελοσοφία τής δηθεν-αριστεράς

Πριν λίγο καιρό (2/10) μαθεύτηκε το εξής. Ο τέως ΥΠΟΙΚ Γιάνης Βαρουφάκης αποκάλυψε σε εκπομπή της γαλλικής τηλεόρασης τον εξής διάλογο μεταξύ εκείνου και του ΥΠΟΙΚ της Γερμανίας Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, όταν ήταν ακόμη υπουργός (ο Βαρουφάκης): 

– Βόλφγκανγκ, αυτό το μνημόνιο θα μας φέρει στην ίδια κατάσταση που είμαστε σήμερα μέσα σε έξι μήνες, είναι ένα ακόμη πρόγραμμα καταδικασμένο να αποτύχει.

– Ναι. Αυτό είναι ένα πρόγραμμα που θα αποτύχει, είναι καταδικασμένο να αποτύχει. 

Ο Βαρουφάκης δεν λέει ψέματα, ούτε τα αγγλικά του είναι τσάτρα-πάτρα, ώστε άλλα να του λένε και άλλα να καταλαβαίνει, ή να μην καταλαβαίνει. Όπως και ο Σόιμπλε δεν είναι κανένας βλάκας, που θα έλεγε ό,τι του κατέβαινε. Είναι σκληρός πραγματιστής και λέει, και βλέπει, εκείνο που βλέπουμε όλοι. Ή, τέλος πάντων, όσοι θέλουμε να το δούμε, δίχως να κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας. Σε λίγους μήνες, σ’ ένα χρόνο, σε δυο χρόνια, η Ελλάδα δεν θα μπορεί να συνεχίσει ως μέλος της ζώνης του ευρώ. Θα υποχρεωθεί να εγκαταλείψει. Ο ΣΥΡΙΖΑ υλοποιεί, μετά πίστης, αυτό το πρόγραμμα. Στο ενδιάμεσο; Ό,τι φάμε, ό,τι πιούμε και ό,τι αρπάξει ο κώλος μας…

Η προτεσταντικής σύλληψης τιμωρητική και τρομοκρατική πολιτική, που θα ασκηθεί το επόμενο διάστημα (φυλακίσεις, κατασχέσεις καταθέσεων, που είναι ούτως ή άλλως κατασχεμένες λόγω capital controls και ακόμη μισθών, συντάξεων, θυρίδων και οτιδήποτε άλλου περιουσιακού κινείται ή δεν κινείται) και που θα υλοποιηθεί με τη μανία τού πιο… κεφάτου δήμιου από την κυβέρνηση της δηθεν-αριστεράς, κάνει τον Σόιμπλε να τρίβει τα χέρια του.
Ο Γερμανός γνωρίζει καλύτερα απ’ όλους πως τίποτα απολύτως δεν πρόκειται να συμβεί, πως τα έσοδα θα πάνε κατά διαόλου, επειδή οι Έλληνες είναι πτωχευμένοι προ πολλού και πως μόνο μια «δήθεν αριστερή» κυβέρνηση θα ήταν διατεθειμένη να δώσει διέξοδο στο πλιάτσικο, που δεν θα τολμούσαν να υλοποιήσουν ούτε οι Σαμαροβενιζέλοι… που είχαν τέλος πάντων και μιαν άλφα αστική ηθική, η οποία τους εμπόδιζε να πάνε παραπέρα.

Τούτοι εδώ οι κατσαπλιάδες θα αποδειχθούν οι καταλληλότεροι. Σαν όρνια, σαν αρπακτικά θα υφαρπάξουν την μικροπεριουσία των Ελλήνων, κινητή ή ακίνητη, κατατρώγοντας μέσω του εγκληματικού ΕΝΦΙΑ (η λογική του οποίου δεν συναντάτε πουθενά στον κόσμο) και το τελευταίο λαϊκό αποκούμπι. Το καλύβι του φτωχού. Ή του σχεδόν φτωχού. Όλα τα μέτρα του δολοφονικού νομοσχεδίου και όσων ακολουθήσουν το επόμενο διάστημα προς τα εκεί κατατείνουν. Να βουτήξουν και να καταχραστούν ό,τι προλάβουν… σαν τις ορδές των αλλοφύλλων.

Όπως έγραψε και ο Μπορίς Καγκαρλίτσκι, αρχισυντάκτης του ρωσικού αριστερού ιντερνετικού περιοδικού rabkor.ru, ιστορικός και κοινωνιολόγος (από το iskra.gr): 

«Η Ελλάδα υφίσταται μιαν ανεπανάληπτη ιστορική καταστροφή. Ο Πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας κατάφερε όχι μόνο να “σπάσει” ψυχολογικά τον ίδιο του το λαό, αλλά και να καταστρέψει πολιτικά την ελληνική Αριστερά. Με άλλα λόγια, κατάφερε να πετύχει αυτό που δεν πέτυχαν ούτε οι Γερμανοί κατακτητές τα χρόνια του Β Παγκοσμίου Πολέμου, ούτε ο Ουίνστον Τσόρτσιλ το 1944-1945, ούτε οι “μαύροι συνταγματάρχες”, ούτε οι εναλλασσόμενες μεταξύ τους δεξιές κυβερνήσεις – δημοκρατικές και... όχι και τόσο. Οι συνέπειες αυτού του γεγονότος για την ελληνική Δημοκρατία θα διαφανούν πολύ σύντομα, δεδομένου ότι το να υπολογίζει κανείς στην αποτελεσματική λειτουργία των δημόσιων, ακόμη και των κοινωνικών οργανισμών σε μια τέτοια κατάσταση δεν είναι δυνατό. Κατ’ ουσίαν η χώρα είναι καταδικασμένη σε μια συλλογική παράλυση βούλησης, που εμποδίζει την επιτυχημένη άσκηση οποιασδήποτε πολιτικής, συμπεριλαμβανομένης και της νεοφιλελεύθερης».

Αυτό το οποίο συμβαίνει τούτη την εποχή στη χώρα δεν έχει προηγούμενο. Αν εξαιρέσεις τον ακόμη σχετικώς καλά προστατευμένο δημόσιο τομέα, που ψήφισε μαζικά ΣΥΡΙΖΑ (ως γνωστόν), όλη η υπόλοιπη χώρα βράζει στο ζουμί της και κοχλάζει υπογείως. Η αγορά έχει παραλύσει, η απογοήτευση και η αγωνία για το μέλλον έχουν χτυπήσει κόκκινο, χρήμα δεν κινείται πουθενά, η ανεργία και η υποαπασχόληση (αν υπάρχει) είναι έξω από τις καμπύλες των στατιστικολόγων, οι υποχρεώσεις τρέχουν, και, ενώ δεν αρκούν όλα αυτά, προβάλλεται πανταχόθεν η αιμοδιψής διάθεση των «δήθεν αριστερών», που συλλαμβάνουν φόρους και διατάξεις στον αέρα, που μυρίζουν αίμα φορολογούμενου σαν τις ύαινες, προκειμένου να εισπράξουν και το τελευταίο δίφραγκο.

Είναι απίστευτο, αλλά οι άνθρωποι θέλουν να μαζέψουν ακόμη και τα ψιλά του ΕΝΦΙΑ (τους φόρους κάτω από τα δέκα ευρώ), όταν την ίδιαν ώρα μένουν άπραγοι έναντι της μεγάλης φοροδιαφυγής. Τέτοιο μένος…

Η εξέταση της λίστας Λαγκάρντ πάει, ως γνωστόν, με το βήμα του κάβουρα, οι φόροι από τις offshore είναι επί της ουσίας μια τρύπα στο νερό, οι εφοπλιστές τραβάνε το δρόμο τους, το λαθρεμπόριο βαίνει ανέπαφο, η σπατάλη στο δημόσιο συνεχίζεται, τίποτα εν ολίγοις δεν ανακοινώνεται, ούτε και σαν διαφήμιση όπως λέμε, που να δείχνει ότι κάτι γίνεται. Απεναντίας, εξαντλείται όλη η σαλταρισμένη και διεστραμμένη σκέψη γύρω από το πώς θα πληρώσει και ο τελευταίος κακομοίρης.

Αυξήσεις στα εισιτήρια, μόνιμες και διαρκείς μειώσεις συντάξεων, αυξήσεις ΦΠΑ, φόροι επί ανείσπρακτων ενοικίων, κατάργηση των ψευτο-ευεργετικών ασφαλιστικών διατάξεων του καλοκαιρινού νόμου Στρατούλη, επειδή θεωρήθηκαν από τους δανειστές ως μονομερείς ενέργειες (τέτοια τωρινή ξεφτίλα!), νέοι φόροι, κι άλλοι νέοι φόροι, νέες κλίμακες, νέες περικοπές, νέα… απορρύθμιση για τα κόκκινα δάνεια, περιορισμός των 100 δόσεων, κάρτες και πλαστικό χρήμα για τους συνταξιούχους των 400 ευρώ, νέο… νέο… νέο… οτιδήποτε νέο που να μπορεί να φέρει στα άδεια κρατικά ταμεία έστω και μια δεκάρα παραπάνω από την τσέπη του φτωχού είναι καλοδεχούμενο.

Το σχέδιο θ’ αποτύχει. Όπως απέτυχαν και τα δύο προηγούμενα. Μετά από κανα χρόνο, θες δύο, εδώ θα είμαστε και θα μετράμε όλοι μας τα φραγκοδίφραγκα. Τα χρέη προς το δημόσιο θα τραβούν την ανηφόρα, η αγορά θα σέρνεται από το κλωτσίδι και το μπουνίδι, την ώρα που η μικρή φοροδιαφυγή από το 50% του κόσμου, που βρίσκεται κάτω ή πλησίον του ορίου της φτώχειας, θα αναγορεύεται σε ύπατη πράξη αντίστασης έναντι των νέων… κομιτατζήδων.

Τότε και ο Σόιμπλε θα πει… μάγκες τελειώσατε. Μέχρι εδώ ήταν. Τώρα μπορείτε, έτσι εξαθλιωμένοι όπως είσαστε, να πάτε στο διάολο μόνοι σας… αλλά με τους δικούς μου όρους.
Και αυτό θα είναι ό,τι χειρότερο. Η εσχάτη προδοσία.