Πώς ηχούν οι συνθέσεις του Kastning; Με τι μοιάζουν τα
ηχοχρώματα των οργάνων που χειρίζεται; Όπως βλέπετε τα ερωτήματα που ανακύπτουν
είναι συνεχή. Οι συνθέσεις φέρνουν στο νου τις γνωστές μας σόλο ακουστικές ή
κλασικές προσεγγίσεις, εκείνες τέλος πάντων που μπορεί να βασίζονται ακόμη και
στον μελωδικό αυτοσχεδιασμό, ενώ τα ηχοχρώματα θυμίζουν άλλοτε κάτι από άρπα,
άλλοτε κάτι από τσέμπαλο, και άλλοτε βεβαίως τον πιο τυπικό, ας τον πούμε έτσι,
ήχο της κλασικής κιθάρας. Ο όρθιος τρόπος χειρισμού των οργάνων, τουλάχιστον
τις 36χορδης και της 30χορδης κιθάρας, προδικάζει από την μεριά του και το
«αρπικόν» του πράγματος, με όλες τις χορδές να δονούνται μάλλον κανονικά και
ουχί συμπαθητικά. Δεν ακούμε δηλαδή τον βόμβο ή το ίσο της ινδικής μουσικής,
αλλά κάτι συνήθως… δυτικό και οικείο στ’ αυτιά μας. Υπάρχουν πάντως tracks με αντηχητικό κλίμα,
όπως π.χ. το 8λεπτο “In stillness defined”,
που αποκαλύπτουν αν θέλετε και την ιδιοσυστασία αυτών των απίθανων οργάνων, με
το πανδύσκολο κούρδισμα (υποθέτω).
Γενικώς, το άκουσμα πέραν του
αδιαμφισβήτητου ενδιαφέροντος, σε πρώτο πλάνο, θα το χαρακτήριζα και ως μοναδική εμπειρία σ’ ένα δεύτερο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου