GABRIEL VICÉNS δεύτερο CD στην εταιρεία του Greg Osby

Από μιαν απλή, ιδιωτική πορτορικάνικη έκδοση σε μια «συνολικότερη» αμερικανική – και μάλιστα όχι όποια κι όποια. Για τον κιθαρίστα Gabriel Vicéns ο λόγος και βεβαίως για το πρόσφατο άλμπουμ του “Days” που κυκλοφορεί από την Inner Circle Music του Greg Osby. Ποιος είναι ο Osby δεν χρειάζεται να το πούμε – τα λέγαμε επί χρόνια εξάλλου στο Jazz & Tζαζ (που κάποτε του αφιέρωσε κι ένα εξώφυλλό του). Για δε την Inner Circle Music έχουμε γράψει κι άλλες φορές στο δισκορυχείον (κριτικάροντας άλμπουμ των Jason Yeager, Sara Serpa, Ran Blake κ.ά.), ενώ και για το παρθενικό “Point In Time” (2012) του Vicéns έχουμε πει τα σχετικά, τονίζοντας τον συνθετικό οίστρο του νεαρού πορτορικανού παίκτη, αλλά και τον τρόπο να έχει δίπλα του «επιστήμονες» του είδους. Έτσι, αν στο πρώτο CD παρατάσσονταν σιμά του ο θρύλος Eddie Gómez και ο άσσος David Sánchez, στο “Days” θα ξανασυναντήσουμε (στους guests) τον τενορίστα Sánchez, τον γνωστό στο χώρο ρώσο τρομπετίστα και φλουγκελχορνίστα Alex Sipiagin, καθώς και τον περκασιονίστα Paoli Mejías, που έχει συμμετοχή σε δεκάδες άλμπουμ, μα ακόμη και στο τελευταίο των Santana (το “Corazón” του 2014). Κι αν αυτοί είναι οι εγνωσμένης αξίας φιλοξενούμενοι, οι άγνωστοι βασικοί, που στηρίζουν το συνθετικό υλικό του Vicéns, δεν είναι λιγότερο σημαντικοί, καθώς πάνω τους βασίζεται ο ήχος και η αύρα του άλμπουμ. Στην original line-up λοιπόν συναντάμε τον αλτίστα Jonathan Suazo, τον πιανίστα Bienvenido Dinzey, τον μπασίστα Dan Martínez και ακόμη τον ντράμερ Leonardo Osuna – με τον ίδιο τον Vicéns να παρουσιάζεται και στο “Days” με τρόπο πληθωρικό, ηχογραφώντας περισσότερα από 70 λεπτά αποκλειστικώς δικής του μουσικής.

Το ύφος των συνθέσεων του Vicéns κατακρατεί στοιχεία από τρία διαφορετικά μετερίζια. Το κλασικό hard bop, την latin music και βεβαίως το rock. Ένας συνδυασμός αυτών των αναφορών, με το βάρος, αναλόγως, να πέφτει πότε εδώ και πότε εκεί, είναι ό,τι χαρακτηρίζει τα κομμάτια του “Days” – τα οποία γενικώς έχουν μεγάλες διάρκειες, παρέχοντας χώρο και χρόνο ώστε να ελιχθούν και να εξελιχθούν.
Στο περίπου 7λεπτο εισαγωγικό “El teatro” o Ρώσος ανοίγει το παιγνίδι, για ν’ ακολουθήσουν ο πιανίστας και o Sánchez, πριν έλθει η σειρά του Vicéns για να βγει μπροστά και να δώσει ένα ωραίο, χαλαρό σόλο. Στο επόμενο track, το φερώνυμο “Days”, το κρουστό ποδοβολητό είναι εκείνο που στέλνει τα πρώτα vibes, με τη σύνθεση να κινείται σε γρήγορο tempo με συνεχείς εναλλαγές στα soli και με τα ανάλογα breaks (από τα κρουστά βασικά και ενίοτε το πιάνο). Το 10λεπτο “Morph” είναι ένα πολυμορφικό κομμάτι, στηριγμένο στο ρυθμικό τμήμα, με το μπάσο και τα ντραμς να τα «χώνουν» και με τις ταχύτητες να παίζουν. Το σόλο πιάνο λίγο μετά τη μέση της σύνθεσης προσφέρει άλλον αέρα στο υπόλοιπό της, βασικά λόγω ενός συναρπαστικού σόλο στο σαξόφωνο. Ωραίο και το ντούο πιάνο-κιθάρα στο “Amintiri” (είναι κάτι σαν διάλειμμα), με το 13λεπτο “Doing circles” που ακολουθεί να ξεκινά σαν ένα βαρύ electric-fusion, περνώντας στην πορεία από πολλά και διαφορετικά πεδία (κλασικό bop, romance, μπαλάντα, jazz-rock…). Μνεία επίσης στο προτελευταίο track, το “Breaking through shadows”, που δεν κρύβει την λατίνικη χροιά του (με τον Mejías να κάνει πολύ ωραία δουλειά στα κρουστά) και με τους σολίστες (τον Sipiagin και τον Vicéns βασικά) να κρατούν αμέριστο το ενδιαφέρον.
Το άλμπουμ θα κλείσει με το 8λεπτο “Justice”. Εδώ ξεχωρίζουν τα ωραία πνευστά «σχήματα», αλλά και η κιθάρα με το σόλο σε γρήγορο τέμπο. Φανταχτερή σύνθεση, που δείχνει το ταλέντο, αλλά και τον προσανατολισμό τού Gabriel Vicéns προς τις δυναμικές groovy καταστάσεις.

Επαφή: www.gabrielvicens.com