o RICHARD NELSON και η AARDVARK JAZZ ORCHESTRA

Η Aardvark Jazz Orchestra είναι μία από τις παλαιότερες μεγάλες ορχήστρες της Βόρειας Αμερικής, καθότι υφίσταται ανελλιπώς από το 1973 (διευθυντής της ο τρομπετίστας Mark Harvey). Μέσα σ’ αυτό το διάστημα έχει κυκλοφορήσει κάμποσα άλμπουμ (περισσότερα από δέκα), ορισμένα εκ των οποίων βρίσκονται στο ρόστερ τής γνωστής μας βρετανικής Leo Records. Το “Deep River” [Heliotrope Records, 2015] είναι το πιο πρόσφατο CD τής ορχήστρας – ένα ολότελα ιδιαίτερο project που αναλαμβάνει να φέρει εις πέρας ο συνθέτης, ενορχηστρωτής και κιθαρίστας Richard Nelson. Σε τι συνίσταται το “Deep River”; Στην μελετημένη «μπιγκμπαντική» απόδοση ενός old-timey αμερικανικού κλίματος, παραδοσιακών κατά βάση τραγουδιών (κάποια εκ των οποίων αντλήθηκαν από τις κλασικές συλλογές του Harry Smith), που αποδόθηκαν στις δεκαετίες του ’20 και του ’30 από τους Delmore Brothers, τον Henry Thomas, τους Prince Albert Hunt’s Texas Ramblers, τον Mississippi John Hurt... Από τα έξι tracks του “Deep River” τα τέσσερα είναι παραδοσιακά, ενώ υπάρχουν ανάμεσα και δύο συνθέσεις του Nelson που δεν αλλάζουν, πάντως, το γενικότερο σκηνικό.

Ξεκινώντας από το “Deep river blues”, που έγινε πιο γνωστό στις επόμενες δεκαετίες από τις εκτελέσεις του Doc Watson, θα παρατηρήσουμε πως το τέμπο του έχει γίνει πιο αργό, με την Marcia Gallagher πάντως να βγάζει αυτή την… απαραίτητη μελαγχολία (ωραία τα «γεμίσματα» της ορχήστρας, και κυρίως η εισαγωγή της με το φλάουτο και το κλαρινέτο). Το “Transit” που ακολουθεί είναι σύνθεση του Nelson, στηριγμένη στην τούμπα του Bill Lowe και στο πίκολο του Peter Bloom. Απλό θέμα και κατανοητό. Ορχηστρική… country είναι το “Old country stomp” και μάλιστα με φωνή «καμπάνα» (Timothy Johnson). Ό,τι πρέπει δηλαδή για εισαγωγή στο μεγαλοπρεπές “Wake up Jacob”, το οποίο ενώ στην παλιά εκτέλεση των Prince Albert Hunt’s Texas Ramblers είναι ένα τυπικό fiddle tune, εδώ μετατρέπεται σ’ ένα πεδίο… άσκησης καθηκόντων για τα σαξόφωνα, τις τρομπέτες και τα ξύλινα πνευστά τής Aardvark Jazz Orchestra. Το προτελευταίο κομμάτι του άλμπουμ είναι το “Rite of passage” του Richard Nelson. Πρόκειται για ένα κάπως αυτοσχεδιαστικό track με συνδυασμούς ανδρικών και γυναικείων φωνητικών και ξαφνικά κρεσέντι (από την μπάντα). Το “Deep River” θα κλείσει με την 17λεπτη version του “Make me a pallet on your floor”, που τραγούδησε το 1928 ο Mississippi John Hurt (και δεκάδες άλλοι έκτοτε). Εδώ, πριν τα διπλά φωνητικά (από την Gallagher και τον Johnson), απολαμβάνουμε τους αυτοσχεδιασμούς του Phil Scarff στο σοπράνο και του Arnie Cheatham στο άλτο και εν συνεχεία το θαυμάσιο blues, στο οποίο πρωταγωνιστεί η ηλεκτρική κιθάρα του Richard Nelson.

Ένα έξοχο, διαφορετικό άλμπουμ, που δείχνει για μιαν ακόμη φορά την υψηλή διαχρονική αξία του παλαιού αμερικανικού τραγουδιού.

Επαφή: www.richardnelsonmusic.com, www.aardvarkjazz.com