Ανακοινώθηκε με περισσή έπαρση, και μάλιστα και στην αγγλική(!),
πως στους σταθμούς του μετρό, από ’δω και πέρα, θα περιμένουμε στις πλατφόρμες
ακούγοντας τις… μπασαβιόλες (όπως θα έλεγε και ο Ζαμπέτας). Η ακριβής ανακοίνωση που διαβάσαμε… εις την
ξένην έχει ως
εξής: “Classical music piped
through the intercom system of the Athens metro lines and the older electric
train (ISAP) route will greet commuters in the near future, with some 580 works
of the world’s best known composers to be played throughout the stations and
trains”.
Όταν λοιπόν έχουμε να προβάλλουμε τόσες μοναδικές δικές
μας μουσικές, λαϊκές μουσικές εννοώ, που να τις αντιλαμβάνεται ο κόσμος και
κάτι μέσα του να σπαρταράει –δημοτικά, ρεμπέτικα, τα λεγόμενα λαϊκά, τα παλιά
έντεχνα, μπαλάντες κι ένα σωρό κι ακόμη– αποτελεί εθελοδουλία το να
καταφεύγουμε στις κλασικές, απλώς και μόνο για να το παίξουμε «Ευρώπη».
Αγαπάμε και τις ξένες μουσικές και την τζαζ, που ως μουσική των χαμαιτυπείων
και των μπουρδέλων δεν έχει ουδεμία σχέση με τις αίθουσες και τα σαλόνια
(ασχέτως αν ορισμένοι την κατάντησαν «κλασική»), αγαπάμε και το ροκ, με όλα του
τα παρακλάδια, αγαπάμε και τις ελαφριές ορχήστρες, αγαπάμε και τις «μουσικές
του κόσμου», ακόμη και την κλασική… Ακόμη και την πρωτοπορία και το πείραμα αγαπάμε,
όταν δεν δαγκώνουν τις ουρές τους… Άλλο αυτό, το να εκτιμάς τον πνευματικό κόπο
απ’ όπου κι αν προέρχεται, και άλλο να συμπεριφέρεσαι μέσα στη χώρα σου σαν…
ευρωμαμόθρεφτο.
Τι μας λέτε μωρέ, σοβαρά; Θ’ ακούμε κλασική στο μετρό; Σώωπα…
Μεγάλη μαγκιά αυτή. Βάλαμε τα καλά μας… Δείχνουμε πως είμαστε η ψόφια Ευρώπη, και όχι
η μαγεμένη Αραπιά και το τρανό Μισίρι (όπως θα έλεγε και ο Εγγονόπουλος). Σαν δεν ντρεπόμαστε…
Αν υποτεθεί πως χρειάζεται μουσική στο μετρό –κάτι καθόλου
βέβαιο– υπάρχουν χιλιάδες ήχοι, που θα μπορούσε να φιλοξενηθούν στις αποβάθρες
μιας «μητρόπολης του Νότου» και όχι να εμφανίζεται η Αθήνα σαν ένα… κακομοίρικο
Σάλτσμπουργκ.
Τι δουλειά έχουμε εμείς με την «κλασική μουσική»; Ωραία είναι. Δε λέω. Δεν υποτιμώ. Κι εγώ ακούω σε καμμιά κηδεία ή με το... Νέον Έτος ή άμα βλέπω και ξαναβλέπω τον «Θάνατο στη Βενετία», αλλά εν πάση περιπτώσει ποτέ η κλασική δεν θα μπορούσε να ήταν η «νούμερο ένα» μουσική για έναν δικό μας δημόσιο χώρο. Αφήνω το γεγονός πως όσοι επέλεξαν κάτι τέτοιο το έπραξαν από ανεκδιήγητη σοβαροφάνεια και από βλακώδη ξιπασμό, και όχι επειδή γουστάρουν. Γιατί αν γουστάρουν, τότε να μας δείξουν τις δισκοθήκες τους. Κι άμα αυτές διαθέτουν λιγότερο από 5000 κομμάτια κλασικής, τότε να πάνε να πνιγούνε. Αλλιώς να πνιγούμε εμείς…
Τι δουλειά έχουμε εμείς με την «κλασική μουσική»; Ωραία είναι. Δε λέω. Δεν υποτιμώ. Κι εγώ ακούω σε καμμιά κηδεία ή με το... Νέον Έτος ή άμα βλέπω και ξαναβλέπω τον «Θάνατο στη Βενετία», αλλά εν πάση περιπτώσει ποτέ η κλασική δεν θα μπορούσε να ήταν η «νούμερο ένα» μουσική για έναν δικό μας δημόσιο χώρο. Αφήνω το γεγονός πως όσοι επέλεξαν κάτι τέτοιο το έπραξαν από ανεκδιήγητη σοβαροφάνεια και από βλακώδη ξιπασμό, και όχι επειδή γουστάρουν. Γιατί αν γουστάρουν, τότε να μας δείξουν τις δισκοθήκες τους. Κι άμα αυτές διαθέτουν λιγότερο από 5000 κομμάτια κλασικής, τότε να πάνε να πνιγούνε. Αλλιώς να πνιγούμε εμείς…
Έρχονται Αποκριές. Αντί το μετρό να παίξει λάτιν, κουβανέζικη μουσική ή έστω και
Δόμνα Σαμίου βρε αδελφέ (αν και δεν μας έχω για τόσο προχωρημένους), εμείς θ’
ακούμε το… ρέκβιεμ του Μότσαρτ. Θα ’ρθει Πάσχα… Αντί ν’ ακούμε τσάμικα με τον
Δημήτρη Ζάχο και το Χρήστο Πανούτσο, εμείς θα τη βρίσκουμε με την... Ηρωική. Θα... ξαναπεθάνει ο Lemmy, κι αντί ν’ ακούμε το “Keep us on the road” θα χαλαρώνουμε με Ροστροπόβιτς… Κι όταν θα ’ρθει το καλοκαίρι και θα λάμπει ο τόπος αντί
να μεθάμε με το «Καλοκαίρι» του Σαββόπουλου («καρεκλάκια, πετονιές μεσ’ στο
πανέρι») εμείς θα κλαίμε με… Γκριγκ και Σιμπέλιους.
Ρε άιντε να χαθείτε... γαδούρια.
Τι ειναι τα γαδουρια?
ΑπάντησηΔιαγραφήΤα… γαϊδούρια. Λέγονται κι έτσι.
ΔιαγραφήΓια κάποιο λόγο, που δεν είναι του παρόντος, προτίμησα αυτή την εκδοχή.
Η λέξη υπάρχει και στο google. Ψάξε να δεις…
Πιο "λαϊκότροπη" και χωριάτικη εκδοχή του "γαϊδούρια"...
ΔιαγραφήΌτι μουσική και να παίζανε, σε δημόσιο χώρο με πολυκοσμία και τρένα να περνάνε κάθε λίγο, θα ακούγετε μπάχαλο και βαβούρα και εν τέλη περισσότερη ηχορύπανση. Άσε που ο ήχος στους σταθμούς είναι στημένος για ανακοινώσεις και όχι για μουσική, πόσο μάλλον κλασσική που είναι και «δύσκολη». Την καλησπέρα μου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑλέξανδρος
Προτείνω να παίζεται από τα ηχεία η πλήρης δισκογραφία των Fall,σε χρονολογική σειρά!
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα βάλουν Ξενάκη ή Χρήστου...
ΑπάντησηΔιαγραφήΑ.Ν.
σοβαρολογείς? στους σταθμούς, στον υπόγειο κυρίως, δεν μπορείς να ακούσεις το εαυτό σου μερικές φορές από το θόρυβο και θα παίξουν κλασσική? Να βάλουν και κουαρτέτα εγχόρδων να μην ακούγονται καθόλου....Η στον ανοιχτό σταθμό της Καλλιθέας να παίζουν Μπαχ(!!!) και απέξω να φωνάζει ο πλανόδιος.... μάλλον ο πλανόδιος θα έχει καλύτερες μουσικές επιλογές για τη περίσταση
ΑπάντησηΔιαγραφήΜουσική στους σταθμούς του ΜΕΤΡΟ έχει από πολλά χρόνια. Και κλασσική, και Χατζιδάκι ακούς κλπ.
ΔιαγραφήΗ κλασσική δεν μπαίνει τόσο ως υψηλή τέχνη, αλλά περισσότερο για το αντίθετο: για να έχει κάτι αδιάφορο και χαλαρωτικό να παίζει, στυλ musak.
Δεν θα βάλλουν Ligeti ούτε καν Grieg οι άνθρωποι, κλασσικές και πασίγνωστές μελωδίες θα βάλουνε, κάνα Κλάιν Μάιν Νάχτμουζικ, Τέσσερα Τυριά του Βιβάλντι, κλπ.
Υποτίθεται δε ότι όλο αυτό, η κλασσική δηλαδή, είναι "παγκόσμια κληρονομιά" (από την εποχή που "πολιτισμένος κόσμος" θεωρούνταν μόνο η Ευρώπη), και άρα και "δικιά μας".
Και σε χώρες με εξίσου μεγάλη μουσική παραγωγή με εμάς, ή και μεγαλύτερη, κάτι τέτοια βάζουνε στα μετρό και σε ανάλογους χώρους, όχι Lemmy, Κατσιμίχα και Μητσάκη, ή τη δική τους Δόμνα Σαμίου (π.x. Odette).
ΔιαγραφήSorry που απαντώ εγώ, αλλά ας πω και του λόγου μου μια γνώμη…
>>Η κλασσική δεν μπαίνει τόσο ως υψηλή τέχνη, αλλά περισσότερο για το αντίθετο: για να έχει κάτι αδιάφορο και χαλαρωτικό να παίζει, στυλ musak<<
Αυτό είναι ακόμη χειρότερο – αν την χρησιμοποιούν δηλαδή σαν muzak. Λες και δεν υπάρχει αληθινή muzak ή easy listening ορχήστρες. Ε ρε Paul Mauriat που τους χρειάζεται…
>>Υποτίθεται δε ότι όλο αυτό, η κλασσική δηλαδή, είναι "παγκόσμια κληρονομιά" (από την εποχή που "πολιτισμένος κόσμος" θεωρούνταν μόνο η Ευρώπη), και άρα και "δικιά μας".<<
Υπάρχει κι άλλος «πολιτισμένος κόσμος», όπως υπάρχει και κλασική ανατολική μουσική (που είναι και πιο κοντά στην ιδιοσυγκρασία μας – έτσι λέω), αλλά για τους τύπους που παίρνουν τέτοιες αποφάσεις αυτά δεν είναι απλώς ψιλά, είναι αόρατα γράμματα.
>>Και σε χώρες με εξίσου μεγάλη μουσική παραγωγή με εμάς, ή και μεγαλύτερη, κάτι τέτοια βάζουνε στα μετρό και σε ανάλογους χώρους, όχι Lemmy, Κατσιμίχα και Μητσάκη, ή τη δική τους Δόμνα Σαμίου (π.x. Odette)<<
Αν είπαμε να τους μοιάσουμε στο περιωπής ξενέρωμα (κλασική στο Μετρό), τότε πάμε πάσο.
Φώντα με κάλυψες να προσθέσω και γω κάτι
ΑπάντησηΔιαγραφήΑν θυμάμαι καλά ο Brian Eno έχει γράψει μουσική για τέτοιους χώρους (θυμαμαι το music for airports -ενδιαφέρουσα προσπάθεια αλλά ποτέ δεν μου πολυάρεσε ισως γιατι όποτε προσπάθησα να το ακούσω ηταν στο σπίτι).
Πρέπει να υπάρχουν μουσικές παραγωγές (πειραματικές η μη).
Δεν ξέρω καν αν κάποιος έλληνας έχει δουλέψει πάνω σε κάτι αναλογο αλλά θα προτιμούσα να αναθεταν σε καποιο έλληνα να "φτιάξει" κάτι αναλογο χρησιμοποιόντας στοιχεία της μουσικής μας παράδοσης.
Τώρα τι θα είναι το αποτέλεσμα ? μια προσπάθεια θα μας δείξει.
αλλα να χρησιμοποιηθούν κάποια ηδη γνωστα μουσικά έργα που έχουν γραφτει για άλλο σκοπό ως μουσικό "background" σε ένα σταθμο, αεροδρόμιο, μάλλον αστοχο μου φαίνεται....(θυμάμαι την ολυμπιακή που στην αποβίβαση επιβιβαση στα αεροπλάνα της εβαζε το χαμόγελο της τζοκόντα του Χατζιδάκη... δεν ξερω ρε παιδιά αλλά εμενα προσωπικά δεν μου πολυάρεσε)
Συμπληρώνω: 1. Πολλοί που ακούν συστηματικά μουσική φορούν ακουστικά οπότε δεν τους νοιάζει. 2. Άλλοι είναι τελείως αδιάφοροι για το τι παίζει. 3. Κάποιοι υποψιασμένοι παραξενεύονται. Και τι μένει; Γιατί να μπει κλασική μουσική; Γιατί κάποιοι εγκέφαλοι σκέφτονται μόνο ως υποτακτικοί, δούλοι, ευρωλιγούρηδες, όπως θέλετε πείτε το.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο πρόβλημα δεν είναι η μουσική κλασική, μοντέρνα, μεταμοντέρνα ή οτιδήποτε άλλο. Ας έβαζαν Μπετόβεν, Λίγκετι, Σενμπεργκ, Χατζιδάκι, δημοτικά ή Παναγιώτη Μιχαλόπουλο. Ας το έκαναν όμως με κάποιο συστημα, για κάποιους λόγους, με πρόγραμμα, μετά από σοβαρή σκέψη,λαμβάνοντας υπόψη παράγοντες όπως την ώρα της ημέρας, τη συχνότητα των δρομολογίων, την ενδεχόμενη διάθεση του κόσμου. Το πρόβλημα είναι ότι κάποια πράγματα δεν αλλάζουν ποτέ εδώ πέρα: η ασχετοσύνη των ιθυνόντων, η βλαχιά, η ψευτοκουλτούρα, η έπαρση μαζί με την αρπακολλατζίδικη θεώρηση των πάντων. Β. Α.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίναι πολύ καλή ιδέα ! Μπράβο για την απόφαση αυτή ! ΝΑΙ κλασική μουσική στο τραίνο και σε όποιον του αρέσει...
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίπε ο «ευρωπαίος». Ε, και εγώ λέω ναι κλαρίνα και ζουρνάδς στο τραίνο και σε όποιον του αρέσει...
ΔιαγραφήΑπό ό,τι θυμάμαι, στο Μετρό πάντα είχε μουσική και πολλές φορές κλασσική, ακόμα και αργεντίνικα ταγκό θυμάμαι κάποιες φορές στο Σύνταγμα στις αποβάθρες. Γενικά δεν μου αρέσει το μουσικό χαλί, φταίει ίσως το γεγονός πως δεν μπορώ να ακούσω πλέον μουσική κάνοντας κάτι άλλο, μου φαίνεται σαν θόρυβος και με ενοχλεί - με αποσπά διότι πάντα δίνω προτεραιότητα στη μουσική ή πάσχω από Άσπεργκερ και δεν μου το έχουν πει...
ΑπάντησηΔιαγραφήΓενικά προτιμώ την ησυχία ή πιο σωστά δεν βλέπω το λόγο να υπάρχει παντού μουσική ή "μουσική" που να καλύπτει τους ήχους, όπως τα τελευταία χρόνια που έμπαινα σε καφέ και μας έπαιρναν τα αυτιά κάτι μουσικά σεντόνια χωρίς αρχή, τέλος και ουσία. Εδώ στα ξένα τουλάχιστον ή σε αφήνουν στην ησυχία σου ή ξέρεις ότι θα ακούσεις κάτι που σε ενδιαφέρει χωρίς να σου πάρουν τα αυτιά τα μπουκωμένα ηχεία και οι κραυγές του διπλανού σου.
Μήπως άρχισε η κλασικούρα στο μετρό; Το λέω γιατί έχω να μπω καμμιά βδομάδα…
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο Υπουργείο Πολιτισμού & Αθλητισμού απηύθυνε πρόσκληση στον Βέλγο καλλιτέχνη Jan Fabre, να αναλάβει τη θέση του καλλιτεχνικού διευθυντή του Διεθνούς Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου (πρώην Ελληνικό Φεστιβάλ, Ελληνικό Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου) για τα έτη 2016-2019.(...) Προγραμματισμός Λογοτεχνίας και Ιδεών: Sigrid Bousset, Προγραμματισμός Νέων Καλλιτεχνών Θεάτρου και Χορού: Edith Cassiers, Προγραμματισμός Εικαστικών Τεχνών: Bart De Baere και Κατερίνα Κοσκινά, Προγραμματισμός Παραστατικών Τεχνών: Joanna De Vos, Προγραμματισμός Κινηματογράφου: Miet Martens (...) 2016: Ο πρώτος χρόνος θα είναι ένα αφιέρωμα στο Βέλγιο, χώρα προέλευσης του Fabre και πατρίδα πολλών διεθνούς φήμης καλλιτεχνών. (...) 2017: Τα επόμενα δύο χρόνια θα έχουν διεθνή προσανατολισμό. (...) Επιπλέον, τουλάχιστον το ένα τρίτο από τους καλλιτέχνες που παρουσιάζονται θα είναι Έλληνες. (...) 2018: (...) τουλάχιστον το ένα τρίτο από τους καλλιτέχνες που παρουσιάζονται θα είναι Έλληνες. (...) ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑ Το Βέλγιο, όπως πολλές άλλες χώρες, χαρακτηρίζεται από ένα πολυπολιτισμικό και ποικιλόμορφο πληθυσμό. Ένα τέταρτο του πληθυσμού της είναι μη-βελγικής καταγωγής, και η μικρή αυτή χώρα έχει τρεις επίσημες γλώσσες και γλωσσικές ζώνες. Η Αμβέρσα, η πόλη στην οποία γεννήθηκα, ζω και εργάζομαι, μετρά περισσότερες εθνικότητες από τη Νέα Υόρκη. Η εθνική ομάδα ποδοσφαίρου, οι «De Rode Duivels» ή οι «Κόκκινοι Διάβολοι», αντιπροσωπεύει αυτήν ακριβώς την πολυπολιτισμικότητα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤα παραπάνω αποσπάσματα ήταν copy+paste απ'το culturenow.gr και μου θύμισαν λίγο αυτά που γράφατε περί κλασσικής μουσικής στο μετρό. Διαβάζω με ενδιαφέρον τα σχόλια σας για παρόμοια θέματα και βρίσκω πως συμφωνώ πάνω-κάτω με αυτά που γράφετε. Θα με ενδιέφερε η γνώμη σας όσων αφορά τα παραπάνω.
Ευχαριστώ προκαταβολικά για οποιοδήποτε σχόλιο...
Μάκης.
Τραγελαφικές καταστάσεις.
ΔιαγραφήΜου θυμίζει τη δεκαετία του ’70 (το πρώτο μισό), όταν η ΕΠΟ καλούσε ξένους διαιτητές για να διευθύνουν τα ελληνικά ντέρμπι…