LOW NOISE greek garage από τα παλιά… από τα eighties εννοώ

Ανέκδοτες ηχογραφήσεις από την ιστορία του ελληνικού ροκ βγαίνουν… και πάντα θα βγαίνουν στην επιφάνεια. Κάτι που αφορά, βεβαίως, σε όλες τις δεκαετίες. Υπάρχει πολύ ηχογραφημένο υλικό (και είναι λογικό αυτό), οπότε πάντα θα έχουμε τον τρόπο ν’ ακούμε εγγραφές που δεν κυκλοφόρησαν στον καιρό τους – εγγραφές οι οποίες θα προσθέτουν κάθε φορά και από κάτι σε μιαν ιστορία, που δεν θα σταματήσει ποτέ να ανανεώνεται. Τελευταία βουτιά στο παρελθόν είναι αυτή που επιχείρησαν οι εταιρείες Dia de Los Muertos και B-otherSide, οι οποίες φέρνουν στο φως ηχογραφήσεις των Low Noise από το 1987. Το άλμπουμ τυπώθηκε σε 200 συνολικώς αντίτυπα και σε δύο διαφορετικού χρώματος βινύλια. Για πάμε όμως και στα πιο μέσα…

Δεν ξέρω πόσοι θυμούνται τους Low Noise από τα eighties. Προσωπικώς τους θυμάμαι και από τα live και από τα fanzines της εποχής (το Rollin Under για παράδειγμα), αλλά και από… ηχογραφήσεις. Ναι, οι Low Noise ακούγονταν στην κασέτα “Straight to Hellas”, που είχε κυκλοφορήσει από την Lazy Dog στις αρχές του ’89, διασκευάζοντας σκληρά και με έπαρση το “Love me two times” των Doors. Έκτοτε τους έχασα, αλλά να τώρα… τους ξαναβρίσκω μπροστά μου, και μάλιστα μέσα από τις στροφές ενός βινυλίου! Τίποτα, τελικά, δεν πάει χαμένο…

Από το Rollin Under #17 (Ιανουάριος-Φεβρουάριος ’89) αντιγράφω: «Γκρουπ, που έχοντας σαν βασικό πυρήνα τον Ιάκωβο Μανή, πέρασε από πάρα πολλές ανακατατάξεις και αλλαγές μελών. Εκτός από τον Ι. Μανή κιθάρα, φωνή (πρώην Cpt Neφos) στο σχήμα παίζουν και οι Στάθης Καλυβιώτης μπάσο (πρώην Ανυπόφορος) και Βασίλης Κασκαμπάς τύμπανα (πρώην Yeah). Όπως λένε και οι ίδιοι είναι μάλλον υβρίδιο των επιρροών τους παρά ένα γκρουπ αναβίωσης ή αναμετάδοσης συγκεκριμένων ρευμάτων, ενώ βασική τους επιδίωξη είναι να αναπτύξουν ένα προσωπικό ύφος μέσα από τις βασικές τους επιρροές, που είναι ο ήχος της δεκαετίας του ’60, το new wave, η νεοψυχεδέλεια και η ηλεκτρική μπαλάντα. Έχουν κάνει αρκετές εμφανίσεις (ανάμεσά τους και μια σαπόρτ στους Angst)».
Στις… εμφανίσεις ας σημειωθεί και μια τηλεοπτική παρουσία τους στην εκπομπή της ΕΤ1 Μουσική Τομή (Rock στην Ελλάδα/ η άλλη άποψη) το 1987 σε σκηνοθεσία Γιάννη Κασπίρη, εκεί όπου οι Low Noise λένε live το “Tonight” (lead track στο πρόσφατο άλμπουμ τους).

Εκείνη λοιπόν την εποχή (1987) μέλη του συγκροτήματος ήταν οι Ιάκωβος Μανής φωνή, κιθάρα, Βάιος Ζηνωτούλης μπάσο και Γιάννης Τρυφερούλης ντραμς, με τον Γιώργο Δημητριάδη ν’ ακούγεται ως lead τραγουδιστής σε τρία tracks. Ο Γιώργος Δημητριάδης είναι ο γνωστός Γιώργος Δημητριάδης από τους Μικρούς Ήρωες και τους Απροσάρμοστους, ενώ τους Ζηνωτούλη και Τρυφερούλη τους έχω κατά νου, τα πιο πρόσφατα χρόνια, με τους Dr.Atomik.

Τι παίζουν οι Low Noise; Λένε πως ξεκίνησαν σαν νιουγουεβάδες (δεν τους θυμάμαι σ’ αυτή τη φάση τους), όμως εδώ στο LP-συμπαραγωγή είναι γκαρεζέρηδες. Ακολούθησαν και αυτοί θέλω να πω την πορεία των Villa 21, που μέσα σε λίγα χρόνια είχαν αλλάξει εντελώς τον ήχο τους. Λογικό-ξελογικό έτσι συνέβη. Στο πρώτο μισό των eighties κουμάντο στις επιρροές –χοντρικώς– έκαναν τα βρετανικά new-wave, dark και τα λοιπά συγκροτήματα (αφήνω το punk κατά μέρος), ενώ στο δεύτερο μισό τη σκυτάλη είχαν πάρει τα αμερικάνικα της «ερήμου», της «αναβίωσης», όπως και τα αυστραλέζικα ανάλογα (και τα σουηδικά από κοντά κ.ο.κ.). Εντάξει, υπήρχαν και κάποια γκρουπ που ήταν από την αρχή αμερικανόθρεφτα, όπως οι Last Drive για παράδειγμα, ή άλλα που συνέχισαν στο νιουγουεβάδικο στυλ, όπως οι South of No North. Αυτή η μεταβολή, πάντως, που ήταν 180 μοιρών σε όσους συνέβη, αφορά και στους Low Noise. Το γκρουπ παίζει ωραία, δυνατά και καθαρά, και κομμάτια όπως το “Tonight”, το πιο... λυσεργικό “Night escape”, το γρήγορο και βαρύ “Burn”, το αυθάδες “Out of the door” ή και το “Lonely driver” θα μπορούσε άνετα να συναγωνίζονταν –όπως και το έπρατταν– τα καλύτερα των Last Drive της ίδιας εποχής ή των Melting Ashes.

Το άλμπουμ αυτό πέραν του γεγονότος ότι είναι «μια χαρά» και στέκει και σήμερα με την πρέπουσα ροκ άνεση, έρχεται να συμπληρώσει ένα χαμένο κομμάτι τού παζλ του ελληνικού garage-punk του ’80 και απ’ αυτήν την άποψη είναι διπλά καλοδεχούμενο. 

Επαφή: www.b-otherside.gr, www.smashrecords.gr