Πειραιάς και Ολυμπιακός, Ολυμπιακός και Πειραιάς, είναι
έννοιες συνυφασμένες. Ποδοσφαιρική ομάδα με τεράστια απήχηση όχι μόνο στο
Λιμάνι αλλά σε όλη τη χώρα όπως και έξω απ’ αυτήν, ο Ολυμπιακός, η ολυμπιακή
διαδρομή αν θέλετε, έχει πολλούς σταθμούς ορισμένοι από τους οποίους θα χαρακτηρίζονταν
«θρυλικοί».
Φυσικά, για να αποκαλέσουμε κάτι «θρυλικό» θα πρέπει να έχει
μεσολαβήσει ένα επαρκές διάστημα από τη… γέννησή του. Θα πρέπει το κατόρθωμα να
έχει επωαστεί μέσα στην Ιστορία, να έχει αποδείξει την αντοχή του στο χρόνο.
Τον τελευταίο μισό αιώνα δύο είναι οι θρυλικές φάσεις του
Ολυμπιακού. Η ομάδα του ούγγρου προπονητή Μάρτον Μπούκοβι το 1965-67 (η χούντα
φαίνεται πως είχε παίξει ρόλο στην απομάκρυνσή του, που συνέβη… νύχτα κατά τον
Διονύση Χαριτόπουλο) και η ομάδα του προέδρου Νίκου Γουλανδρή (1913-1983), που
διέπρεψε στις ποδοσφαιρικές σεζόν ανάμεσα στα χρόνια 1972 και 1975.
Ένα από τα πιο ανομολόγητα «εγκλήματα» της δικτατορίας ίσως να
ήταν η επαίσχυντη παρεμβατική πολιτική της στο χώρο του ποδοσφαίρου – με τρομερές
συνέπειες, που φθάνουν μέχρι και σήμερα. Ο τότε ισχυρός άντρας του αθλητισμού,
ο ΓΓ Κωνσταντίνος Ασλανίδης, έλυνε κι έδενε καθώς μοίραζε πρωταθλήματα και
κύπελλα, διόριζε διοικήσεις, «δάνειζε» χρήμα κατά το δοκούν, επέτρεπε ή δεν
επέτρεπε μετεγγραφές… εκμεταλλευόμενος εν ολίγοις, και προς όφελος του
καθεστώτος, οτιδήποτε θα μπορούσε να «τραβήξει» από το ποδόσφαιρο. Η προβολή
ήταν το λιγότερο…
 |
| Δισκάκι της Sonora από το 1974 με τραγούδια των Σπύρου Παπαβασιλείου-Τάσου Οικονόμου, που αποδίδει ο Πασχάλης Μωραϊτίνης. Η σύνθεση του Ολυμπιακού. Όρθιοι από αριστερά: Γκλέζος (RIP), Κελεσίδης, Σιώκος, Γκαϊτατζής, Αγγελής, Συνετόπουλος (RIP). Καθιστοί: Δεληκάρης, Βιέρα, Σταυρόπουλος(;), Τριαντάφυλλος, Κρητικόπουλος (RIP) |
Το 1971 πρόεδρος του Ολυμπιακού ήταν ο απόστρατος στρατηγός
Δημήτρης Βαρδάνης (διορισμένος, φυσικά, από τον Ασλανίδη), με τον εφοπλιστή
Νίκο Γουλανδρή να εκτελεί χρέη γενικού αρχηγού.
Ο Γουλανδρής ήδη έχει μεσολαβήσει για να έρθουν στον
Ολυμπιακό από το καλοκαίρι, και για τη σεζόν 1971-72, οι ελληνογάλλοι άσσοι Υβ
Τριαντάφυλλος και Ρομαίν Αργυρούδης, και προς το τέλος του ’71 αναλαμβάνει την
προεδρία τού συλλόγου, μέσα από μιαν εκλογική διαδικασία που περιλάμβανε και
εγγραφές νέων μελών.
Αν λέγαμε πως ο Ολυμπιακός, σ’ ένα διοικητικό επίπεδο,
«άνοιξε» και εκδημοκρατίστηκε κάτω από τη μύτη του καθεστώτος θα λέγαμε πολύ μεγάλη
κουβέντα, παρότι, και σε κάθε περίπτωση, στην προεδρία ήταν πια ο αείμνηστος Γουλανδρής.
Η συνέχεια εδώ…
Πολύ καλο .
ΑπάντησηΔιαγραφή