BLUES REVIVAL 1: PINK ANDERSON (1900-1974)

Το ότι οι Pink Floyd δανείστηκαν το πρώτο συνθετικό του ονόματός τους από τον άξιο αυτόν bluesman από την Νότια Καρολίνα, τον Pink Anderson –που γεννήθηκε στην Laurens, μια πόλη κοντά στην Spartanburg και την Greenville, την άτυπη πρωτεύουσα του Piedmont-στυλ–, είναι το λιγότερο που μπορεί να ειπωθεί… για έναν μουσικό τέλος πάντων με μια κάποια ιστορία, που αγαπήθηκε στην Αμερική στα early sixties.

O Pink Anderson ήταν από ’κείνους τους καλλιτέχνες που ανδρώθηκαν καλλιτεχνικώς στα medicine shows – και κάπως έτσι μπήκε, στην ηλικία των δεκατεσσάρων στo χώρο, μέσω παραστάσεων για λογαριασμό του Dr. William R. Kerr, μαθαίνοντας συν τω χρόνω να παίζει κιθάρα και να τραγουδά. Το 1928 θα βρεθεί μαζί με τον φίλο του Simmie Dooley στα στούντιο της Columbia ηχογραφώντας δύο 78άρια, με τραγούδια που έλεγε στα medicine shows, όπως και μπαλάντες. Ένα απ’ αυτά, το πιο διάσημο ίσως, είχε τίτλο “Every day in the week blues” και διακρινόταν τόσο για το γρήγορο τέμπο του, όσο και για την ωραία κιθάρα.

Μέχρι το 1957 ο Anderson θα συνεχίσει να εμφανίζεται σποραδικώς σε medicine shows, λίγο πριν τον ανακαλύψει δηλαδή ο Samuel Charters και τον πείσει να ξαναμπεί στις ηχογραφήσεις. Τούτο θα συμβεί την 12/4/1961, αν και δεν θα πρέπει να λησμονηθεί ένα ξέμπαρκο session από την 29/5/1950 στην Charlottesville της Virginia, το οποίο έδωσε έξι tracks. (Όλα συμπεριλαμβάνονται σ’ ένα split LP της Riverside από το 1961, μαζί με συνθέσεις του Blind Gary Davis).

Στο πρώτο λοιπόν από τα τρία LP που θα «κόψει» για την Prestige/Bluesville ο Pink Anderson, υπό την προσοχή του Samuel Charters, θα τραγουδήσει το δικό του “Baby, please don’t go”, αλλά και το παλαιό “Every day in the week”. Εξαιρετικό ήταν επίσης το “Ballad & Folksinger, Vol. 3”, ηχογραφημένο την 14/8/1961, εκεί όπου ο άψογος αυτός μουσικός θα ερμηνεύσει ωραίες εκδοχές του proto-topical “The Titanic” (φυσικά αναφερόταν στο ναυάγιο του Τιτανικού), του κλασικού “John Henry”, όπως και του “The wreck of the Old 97”. Έκτοτε ο Pink Anderson, αν εξαιρέσει κανείς κάποια μικρής διάρκειας sessions, θα αποσυρθεί από τη σκηνή, αφήνοντας τις λίγες σχετικώς ηχογραφήσεις του ως παρακαταθήκη. Το όνομά του σχεδόν ξεχασμένο, θα το επαναφέρει στην πιο σύγχρονη εποχή ένας σημαντικός (λευκός) τραγουδοποιός, ο Paul Geremia, ο οποίος στο άλμπουμ του “I Really Don’t Mind Livin’” [Flying Fish, 1982] θα αναφέρει τον Pink Anderson στις πιο βασικές επιρροές του, γράφοντας το “Diggin’ Uncle Sam’s backyard” με το δικό του τρόπο. Φυσικά, θα είναι πάντα και οι Pink Floyd…

Βασική δισκογραφία

1. Gospel, Blues and Street Songs – Riverside RLP 148 – 1961 (ως Reverend Gary Davis and Pink Anderson) 

2. Carolina Bluesman, Vol.1 – Prestige/Bluesville BV/BVLP 1038 – 1961 

3. Carolina Medicine Show Hokum & Blues – Folkways Records FS 3588 – 1962 (με Baby Tate) 

4. Medicine Show Man, Vol.2 – Prestige/Bluesville BV/BVLP 1051 – 1962 

5. The Blues οf Pink Anderson: Ballad & Folksinger, Vol. 3 – Prestige/Bluesville BV/BVLP 1071 – 1963