Πιανίστας με συνθετικές αρετές, τις οποίες έχει αποδείξει
και αναδείξει τόσο στο προηγούμενο άλμπουμ του “Filaments” [Tone Rogue, 2012],
για το οποίον υπάρχει σχετικό σημείωμα στο δισκορυχείον, όσο και μέσω των
παρουσιών του σε άλμπουμ τρίτων (Michael Feinberg, Andrew Hadro…), ο Julian
Shore έχει νέο CD σε κυκλοφορία, που τιτλοφορείται “Which Way Now?” [Tone
Rogue, 2015]. Σ’ αυτό, ο Shore, εκτός από πιάνο χειρίζεται και wurlitzer, ενώ
δίπλα του στέκονται οι Gilad Hekselman κιθάρα, Danya Stephens τενόρο, Aidan
Carroll μπάσο και Colin Stranahan ντραμς. Και δεν είναι οι μόνοι… Το λέω γιατί στο “Which Way Now?” συμμετέχουν επιπλέον οκτώ(!) guests, οι οποίοι
διαμορφώνουν, και αυτοί από τη μεριά τους, τον τελικό ήχο τού άλμπουμ. Σε τι
συνίσταται αυτός (ο ήχος); Σ’ ένα συνδυασμό αμερικανικών και ευρωπαϊκών
επιρροών, τις οποίες ο Shore έχει τον τρόπο, κάθε φορά, να τις ενσωματώνει στις
συνθέσεις του. Στις αμερικανικές πέραν των προφανών θα ανέφερα τα country
ηχοχρώματα στο “Pine needles” (με το dobro και την pedal steel του Kurt Ozan να
πρωταγωνιστούν), ενώ στις ευρωπαϊκές θα έκανα λόγο για τις ρομαντικές στo
“Lullaby” (που είναι απόσπασμα από το “Clair de Lune” του Gabriel Fauré).
Γενικότερα, πάντως, το ευρωπαϊκό στοιχείο υπερισχύει του τζαζ,
στις συνθέσεις, αλλά και στις ενορχηστρώσεις του άλμπουμ, με τις μελωδίες να
απλώνονται και να κατακυριεύουν το άπαν (ακόμη και το “Con alma” του Dizzy
Gillespie).
Η δική μου γνώμη είναι πως ο Shore είναι σπουδαίο συνθετικό ταλέντο και αυτό έχει ήδη φανεί, φαίνεται εδώ, και θα φανεί ακόμη περισσότερο στο προσεχές διάστημα. Συνθέσεις όπως το φερώνυμο “Which way now?” (Julian Shore & Jean Caze) ή το “Back home” ή το “Moss, mansion, sandstorm” είναι εντελώς αποδεικτικές του τρόπου μέσω του οποίου αντιλαμβάνεται ο ίδιος τη συνθετική διαδικασία και ανάπτυξη, επιχειρώντας με τρόπο εντυπωσιακό (μετρήσιμα εντυπωσιακό) πάνω στο μεταίχμιο της ευρωπαϊκής ρομάντζας, της αφροαμερικανικής και της γενικότερης αμερικανικής μουσικής παράδοσης. Τι άλλο να πει κανείς;
Η δική μου γνώμη είναι πως ο Shore είναι σπουδαίο συνθετικό ταλέντο και αυτό έχει ήδη φανεί, φαίνεται εδώ, και θα φανεί ακόμη περισσότερο στο προσεχές διάστημα. Συνθέσεις όπως το φερώνυμο “Which way now?” (Julian Shore & Jean Caze) ή το “Back home” ή το “Moss, mansion, sandstorm” είναι εντελώς αποδεικτικές του τρόπου μέσω του οποίου αντιλαμβάνεται ο ίδιος τη συνθετική διαδικασία και ανάπτυξη, επιχειρώντας με τρόπο εντυπωσιακό (μετρήσιμα εντυπωσιακό) πάνω στο μεταίχμιο της ευρωπαϊκής ρομάντζας, της αφροαμερικανικής και της γενικότερης αμερικανικής μουσικής παράδοσης. Τι άλλο να πει κανείς;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου