MECHANIMAL νέο άλμπουμ που μετράει

Το τρίτο άλμπουμ των Mechanimal, που έχει τίτλο «ΔΠΔ» και που κυκλοφόρησε πριν λίγες μέρες από την Inner Ear, διαφέρει από τα προηγούμενα δύο. Και αυτό σηματοδοτείται κατ’ αρχάς από την παρουσία της Ελένης Τζαβάρα (Etten) στα φωνητικά, που έρχεται να πάρει τη θέση του Freddie F στην line-up. Τα υπόλοιπα μέλη παραμένουν τα ίδια, ήτοι: Τάσος Νικογιάννης κιθάρες, Γιάννης Παπαϊωάννου σύνθια, programming, Αγγελική Βρεττού οπτικό μέρος, Κώστας Ματιάτος κι άλλες κιθάρες σε τρία tracks.

Το «ΔΠΔ» είναι λοιπόν ένα διαφορετικό άλμπουμ. Χοντρικά θα το χαρακτήριζα περισσότερο dreamy-pop σ’ ένα πρώτο ερμηνευτικό επίπεδο, γιατί, κάτω απ’ αυτό το επίπεδο, όλοι θα αναγνωρίσουν τη δουλειά του Παπαϊωάννου στα πλήκτρα, που εμφανίζει τα δικά της διακριτά σημεία εδώ και δεκαετίες. Ακούω το LP (ωραία έκδοση σε λευκό βινύλιο), αλλά βασικά ακούω το digital album, που περιέχει δύο παραπάνω κομμάτια, ένα ανά «πλευρά» – το έξοχο electro, ορχηστικό κατά βάση, “Sawdust” και το περισσότερο μηχανιστικό-κιθαριστικό, επίσης ορχηστρικό, “Ferrum”. Τα δύο αυτά tracks δεν είναι τυχαία (κάθε άλλο!) και θα έλεγα, με μια πρώτη γνώμη, πως απουσιάζουν από το βινύλιο. Θα του έδιναν, εννοώ, μια διαφορετική κατεύθυνση. Αν και, εδώ που το σκέφτομαι, ίσως γι’ αυτόν ακριβώς το λόγο τελικώς να μην ακούγονται εκεί…

Το άλμπουμ ανοίγει με το “Sunlight” που κυλάει σε μέσο τέμπο, με τα φωνητικά της Τζαβάρα να κυριαρχούν (υπό την έννοια ότι ακούγονται ηχογραφημένα «μπροστά»). Στο background γίνεται πολύ καλή δουλειά με τις διπλές κιθάρες και τις «ατμόσφαιρες» να δημιουργούν κλίμα. Τι κλίμα; Όχι ακριβώς το… αστικό ερεβώδες των προηγούμενων LP, αλλά εν πάση περιπτώσει κάτι όχι και τόσο απομακρυσμένο (περιαστικό ας το πω λοιπόν). Στο “Repetition” υπάρχει μια σαφής και ωραία μελωδία, πάνω στην οποία πατά η φωνή, με το track να μεγαλύνεται σωστά μέσω των πλήκτρων. Ακολουθεί το “Thistlemilk”, που έχει μια μετρονομία οπωσδήποτε, με τις κιθάρες να γεμίζουν και με τη φωνή να αποδίδει ήπια, σε αντίστιξη με το ρυθμικό περιβάλλον. Παράξενο track… διπλής όψεως. Στο digi άλμπουμ έπεται το “Sawdust” που σκίζει και που μετατοπίζει το «ΔΠΔ» σε πιο electro-experimental καταστάσεις, θυμίζοντας... παρελθόν, κάτι από παρόν και ποιος ξέρει τι, ενδεχομένως, από το μέλλον (των Mechanimal). Η πλευρά θα κλείσει με το “Radio on”, ένα ακόμη τραγούδι με κάπως… εξώκοσμα φωνητικά και με πυκνό «κέντημα» από κάτω. Η Τζαβάρα δεν ερμηνεύει αποστασιοποιημένα, αλλά έχω την αίσθηση, ακούγοντας το τραγούδι ξανά και ξανά, πως διατηρεί έναν δικό της τρόπο ερμηνείας, ανεξαρτήτως του μουσικού θέματος. Γενικώς; Εξαιρετικό κομμάτι.

Η δεύτερη πλευρά μπαίνει ιδανικά. Το “Winter mute” ανεβάζει τα vibes, με την Τζαβάρα να διαμορφώνει αναλόγως και την ερμηνεία της. Ένα μπητάτο track έχουμε ’δω, που θα μπορούσε ν’ ακουστεί και να ξανακουστεί από περισσότερους. Αντιλαμβάνεστε τι εννοώ… ραδιόφωνα και τέτοια. Δεν είναι κακό αυτό. Στο “Sextant” η «μοτόρικη» εισαγωγή εμπλουτίζεται και «χάνεται» στο διάβα του χρόνου, κάτω από το βάρος τής ερμηνείας. Ακόμη ένα ωραίο τραγούδι από τους Mechanimal, που διαμορφώνεται στη βάση των απλών, αλλά πάντα εμπνευσμένων, γραμμών. Για το “Ferrum”, που δεν υπάρχει στο LP, τα είπα και πιο πάνω. Είναι ένα ιντερμέτζο. Σκοτεινό ή φωτεινό… ας το πει ο καθένας μόνος του. Προτελευταίο track το “Illuminations”. Χτισμένο πάνω σ’ ένα αρχέτυπο kraut beat (CAN, Neu! και τέτοια) αναπτύσσεται στρωτά, με τις κιθάρες να γεμίζουν τα μέρη χωρίς φωνή, καθώς εκείνη (η φωνή) αποδίδει από άλλο επίπεδο. Το «ΔΠΔ» θα ολοκληρωθεί με το “Search the woods”, που σου δίνει, κατ’ αρχάς, την βεβαιότητα της ροκιάς, ανακατεμένη όμως (η ροκιά) με κάποια pagan-folk στοιχεία στα τραγουδιστικά μέρη.

Δεν χρειάζεται να το πω, αλλά θα το πω. Οι Mechanimal δίνουν ένα ακόμη άλμπουμ που μετράει. Διαφέρει από τα προηγούμενα δύο, αν και θα είναι πολλοί εκείνοι που θα βρουν... και ομοιότητες.

Επαφή: www.inner-ear.gr