οι πολύ καλοί PLAYGROUND THEORY

Προς τον Οκτώβριο του 2013 είχε κυκλοφορήσει το “Speaking of Secrets” [Puzzlemusik], πρώτο CD των Playground Theory, προς τα τέλη Γενάρη του 2016 κυκλοφόρησε το “Connect the Dots” [Puzzlemusik], ένα άλμπουμ που αποτελεί μία φυσική εξέλιξη του προηγούμενου, και που επιβεβαιώνει τα καλά λόγια που είχαμε γράψει για το γκρουπ στη σχετική, παλαιή, ανάρτηση. Τι είχε ειπωθεί τότε; Χοντρικά το εξής: «Τα τραγούδια των Playground Theory έχουν ενδιαφέρον. Με στίχους απλούς και ολιγόλογους (στην αγγλική) που περιστρέφονται γύρω από σύγχρονα (προσωπικά) αδιέξοδα και με μουσικές που κατακρατούν κάτι από την romance συγκροτημάτων όπως οι Cocteau Twins ή οι δικοί μας Film Noir της ίδιας εποχής, οι Playground Theory οικοδομούν έναν άξιο τραγουδιστικό κόσμο» και τα λοιπά, και τα λοιπά... 

Εντάξει, αυτό το ρομαντικό στοιχείο παραμένει και στο έσχατο “Connect the Dots”, όμως εδώ υπάρχει και κάτι άλλο. Ο ήχος εννοούμε έχει γίνει πιο «πυκνός» και πιο «στέρεος», με ιδιαίτερες επεξεργασίες (σε κιθάρες, μπάσα, φωνές), ενώ και τα vibes αποκτούν συχνά μία πολύ πιο ψαγμένη pop χροιά, παραπέμποντας, ενίοτε, σ’ ένα oriental ιδίωμα που ξαφνιάζει. Τούτο διαφαίνεται π.χ. στο εισαγωγικό “All that could have been”, στο “Little things” (που είχε κυκλοφορήσει σε digital single), αλλά και σε κάποια άλλα αργά tracks, εκεί όπου τα πλήκτρα βασικά και οι φωνές μεταφέρουν και πάλι έναν eastern αέρα (“A never empty picture”). Γενικώς, τα τραγούδια των Playground Theory είναι πολύ προσεγμένα από τη… μάνα τους όπως λέμε, ενώ προσέχτηκαν και μέσα στο στούντιο, γεγονός που αποβαίνει, εις διπλούν, υπέρ τους. Έτσι, οι τέσσερις βασικοί μουσικοί (Δημήτρης Νέγκας σύνθια, Μάρσια Ισραηλίδη φωνή, σύνθια, Βαγγέλης Κατσουλάκης ντραμς, Κώστας Επιτρόπουλος κιθάρες), συν τους guests μπασίστες, συν τις περαιτέρω ενορχηστρώσεις των μπάσων σε τρία tracks, δημιουργούν έναν ήχο, που είναι ζηλευτός, αποδίδοντας τα μέγιστα σε κομμάτια όπως το ελληνόφωνο “Prison song” (παραδοσιακό της Ζακύνθου, το οποίον είχε αναδείξει ο Δημήτρης Λάγιος το 1985 στα «Λαϊκά Τραγούδια της Ζάκυνθος»), που αποτελεί, για πολλούς λόγους, το high-light του άλμπουμ. Φοβερό τραγούδι, που παίρνει «άριστα» σε όλα (φωνές, μπάσα, κιθάρες…).

Μετά απ’ αυτό το track, που σε στέλνει σε άλλους κόσμους, δύο ακόμη θέματα έρχονται να ολοκληρώσουν το “Connect the Dots” με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Το “Sun inside”, που, και αυτό, σπέρνει στο διάβα του eastern πάθη, και το “Princess”, που έχει eighties πλήκτρα και φωνητική διαχείριση που πάντα ξεχωρίζει.

Μπράβο στα παιδιά... και εις ανώτερα.

Επαφή: www.puzzlemusik.com