GANELIN/ ČEKASIN/ TARASOV η συνέχεια στο επόμενο…

Στη μνήμη του Σάκη Μπουρλιάσκου, άξιου jazz-fan και δισκοπώλη από την Καρδίτσα

Αν και είναι δύσκολο, γενικώς, να μπει κάποια οριστική τάξη στις ηχογραφήσεις του Σοβιετικού Ganelin Trio (Vyacheslav Ganelin πιάνο, Vladimir Tarasov ντραμς, Vladimir Čekasin σαξόφωνα) κυρίως λόγω των παραλλήλων εκδόσεων που συνέβαιναν στην Πολωνία, την Ανατολική Γερμανία, την Τσεχοσλοβακία, τη Μεγάλη Βρετανία και τη Σοβιετική Ένωση στα seventies και τα eighties, το “poi segue…” (ε.τ. «στη συνέχεια ακολουθεί…», ή «η συνέχεια στο επόμενο…»… κάτι τέτοιο) λογικώς πρέπει να είναι το τρίτο σοβιετικό άλμπουμ του συγκροτήματος, που κυκλοφορεί στην Μελόντια φυσικά [C 60–17485-6] το 1982, ακολουθώντας το “Con Anima” [Μελόντια C 60–07361-2] του 1976 και το “Concerto Grosso” [Μελόντια C 60–14433-4] του 1980. Φυσικά, είχαν μεσολαβήσει άλμπουμ και ηχογραφήσεις στην Pronit, την Muza, την Leo κ.λπ., ενώ οι πρώτες-πρώτες εγγραφές αυτού του ιστορικού, και σημαντικότατου για την ιστορία της ευρωπαϊκής τζαζ, γκρουπ υπάρχουν μόνο σε σοβιετικές συλλογές των τελών των sixties (π.χ. στο LP “Estradinės Dainos Festivalis/ Vilniaus Bokštai-68” από το 1969).

Το “poi segue…” είναι αλήθεια πως παραξενεύει ως άκουσμα, μιας και ηχητικώς δεν σχετίζεται και τόσο με ό,τι είχε ηχογραφήσει έως τότε το Ganelin Trio. Παρότι οι σημειώσεις που υπάρχουν στο οπισθόφυλλο του άλμπουμ δεν βοηθούν, μιας και είναι γραμμένες στα ρωσικά, γίνεται κατ’ αρχάς αντιληπτό πως το συγκρότημα επιδιώκει στην περίπτωσή μας μιαν άλλου τύπου διευθέτηση των καλλιτεχνικών ανησυχιών του, η οποία περνά, κυρίως, μέσα από τα περίπου «κενά διαστήματα» και τη σιωπή. Ο ρόλος εδώ, στην πρώτη πλευρά, του ντράμερ Tarasov είναι καθοριστικός. Μ’ ένα συνεχές ρολάρισμα, που άλλοτε επιταχύνεται και άλλοτε «κλείνει», δίνει την ευκαιρία στους υπόλοιπους μουσικούς και κυρίως στον πιανίστα Ganelin ν’ αυτοσχεδιάζει παίζοντας πότε ακόρντα, πότε μικρές φράσεις και πότε ελέγχοντας ένα σύστημα από εφφέ. Το άκουσμα έχει αυξανόμενο ενδιαφέρον, με το μακρύ σόλο-κλείσιμο του Tarasov να κερδίζει τις εντυπώσεις.

Αλλά και η δεύτερη πλευρά δεν είναι λιγότερο συναρπαστική. Πάνω σ’ ένα σύνθετο ρυθμικό τέμπο, που χρωματίζεται διακριτικώς από τα πλήκτρα, ο Čekasin, χρησιμοποιώντας κυρίως το τρομπόνι και λιγότερο το σαξόφωνό του, αφήνεται σ’ ένα θυελλώδες παιγνίδι με τους χρόνους, παραχωρώντας τη θέση του στην πιανιστική γαλήνη του Ganelin – που αποτελεί επί της ουσίας μιαν ιστορική επισκόπηση του τζαζ πιάνου, από τα χρόνια της δεκαετίας του ’20 έως την σύγχρονη (τότε) avant. Το τελευταίο μέρος, ένας ηχητικός πανικός με παίξιμο τεντωμένο στα άκρα, θα μας επαναφέρει άρδην σε περισσότερο οικείες για το trio καταστάσεις.

Αν κρίνουμε από το γεγονός ότι δεν ακούγονται χειροκροτήματα στον δίσκο και επίσης ότι η ηχογράφηση είναι αρκετά καλή –αναλογιζόμενοι τα ποιοτικά στάνταρντ της Μελόντια, που δεν ήταν πάντα και τόσο υψηλά– τότε μάλλον το “poi segue…” είναι ένα στούντιο άλμπουμ, κάτι εν πάση περιπτώσει που δεν συνέβαινε συνεχώς στην ηχογραφική πορεία αυτού του ιστορικού γκρουπ.

Το Ganelin Trio θα διαλυθεί το 1987 (αν και οι τρεις μουσικοί θα ξαναβρεθούν για λίγο μαζί το 2001). Ο Vladimir Tarasov (γενν. το 1939) θα στρέψει την προσοχή του στις αυστηρώς δικές του παραστάσεις κρουστών, συνθέτοντας μουσικές για θεατρικές και κινηματογραφικές παραγωγές. Ο Vladimir Čekasin (γενν. το 1947) θ’ ασχοληθεί κι αυτός με τις «επενδύσεις», μπαίνοντας στο διδακτικό προσωπικό της λιθουανικής Μουσικής Ακαδημίας, εκπαιδεύοντας τα νέα μουσικά ταλέντα της χώρας, ενώ ο Vyacheslav Ganelin (γενν. το 1944) θα μεταναστεύσει στο Ισραήλ, για να αφιερωθεί στα σόλο σχέδιά του, ή στις παραστάσεις με μικρά γκρουπ, χωρίς όμως να ξεχνά την Λιθουανία, εκεί όπου συχνά εμφανιζόταν με τους Petras Vysniauskas σαξόφωνο και Arkady Gotesman στα κρουστά, ενεργοποιώντας κάποια στιγμή και το… Ganelin Trio Priority (με τους Klaus Kugel και Petras Vysniauskas). 

Το “poi segue…” των Ganelin/ Čekasin/ Tarasov αγοράστηκε από το δισκάδικο του Μπουρλιάσκου, στην Καρδίτσα, στα τέλη των 90s