Σάββατο 9 Απριλίου 2016

HERBERT MARCUSE η απαξίωση του «ευρωπαϊκού πολιτισμού» και άλλα πολλά...

Προς τα τέλη της δεκαετίας του ’60, και πάντως μετά τον Μάη του ’68, ο Herbert Marcuse (1898-1979) είχε δώσει μια συνέντευξη στο γαλλικό περιοδικό L'Express, σε μια ομάδα συντακτών την οποίαν αποτελούσαν η Φρανσουάζ Ζιρού, ο Ζακ Μπετς και ο Ζαν-Λουί Φερριέ. Η συνέντευξη εκείνη που ήταν εκτεταμένη, και άρα αποκαλυπτική για πολλά θέματα, μεταφράστηκε και αναδημοσιεύτηκε και στη χώρα μας από τις εκδόσεις Ρόμβος εκεί προς το 1972-73 (στις εκδόσεις δεν αναφέρεται χρονιά, αλλά τότε είναι). Το βιβλίο είχε τον… τραβηχτικό τίτλο «Εξέγερση, Αναρχισμός, Μοναξιά/ μια συζήτηση με τον Herbert Marcuse», ένας τίτλος που δεν ανταποκρίνεται επ’ ουδενί στον όγκο και τις διαστάσεις της συζήτησης. Ειδικά το «αναρχισμός» είναι εντελώς τραβηγμένο (για προβολή στον τίτλο), αφού καταλαμβάνει ένα απειροελάχιστο τμήμα της κουβέντας, και με τον Marcuse να εκφράζει εν πολλοίς την επιφυλακτική έως και αρνητική του άποψη για το θέμα. Στα ελληνικά χουντικά «καλοκαίρια της αναρχίας» όμως κάτι τέτοια τίτλοι πουλούσαν…
Μεταφέρω ένα μικρό απόσπασμα της συνέντευξης, που καταλαμβάνει συνολικώς 46 σελίδες…

Γνωρίζετε ασφαλώς ότι βρισκόμαστε ακόμη πολύ μακριά από την «Κοινωνία της Αφθονίας», της οποίας τον αφανισμό εσείς επιθυμείτε. Αυτή η κοινωνία με όλα της τα θετικά και αρνητικά γνωρίσματα υπάρχει σήμερα μονάχα στις Ηνωμένες Πολιτείες… 
Μου καταλογίζουν ότι συγκεντρώνω την κριτική μου πάνω στην αμερικανική κοινωνία. Συμφωνώ. Το γεγονός ότι αυτή τη χώρα τη γνωρίζω καλλίτερα από οποιαδήποτε άλλη, δεν είναι βέβαια η μόνη αιτία. Φοβούμαι, πιστεύω, ότι αυτή η αμερικανική κοινωνία θα γίνει το πρότυπο για τις άλλες καπιταλιστικές χώρες κι ίσως-ίσως και για τις σοσιαλιστικές (σ.σ. !!). Πιστεύω, όμως, παράλληλα ότι μπορεί ν’ αποφευχθεί αυτή η εξέλιξη. Αυτό προϋποθέτει, όπως είπαμε, μια θεμελιακή αλλαγή, μία πλήρη ρήξη με τις ανάγκες και τις επιδιώξεις των ανθρώπων, που σήμερα έχουν επηρεαστεί λανθασμένα. 
Μια ρήξη… Αυτό σημαίνει επανάσταση; 
Σωστά. 
Πιστεύετε στην ύπαρξη κάποιας επαναστατικής ορμής στις βιομηχανικές κοινωνίες; 
Όπως γνωρίζετε, η σπουδαστική κίνηση περιέχει ένα πολύ δυνατό αναρχικό στοιχείο. Κι αυτό το πράγμα είναι στ’ αλήθεια κάτι καινούριο.(…) 
Ελπίζετε λοιπόν ότι ο αναρχισμός θα οδηγήσει στη νίκη, την πολυπόθητη σ’ εσάς Επανάσταση; 
Όχι. Αλλά το αναρχικό στοιχείο το θεωρώ σαν μια ισχυρή και προοδευτική δύναμη. Και πιστεύω ότι αυτό το στοιχείο πρέπει να διατηρηθεί σαν ένα ρεύμα μέσα στις διαστάσεις μιας μεγαλύτερης και ορθότερα διαρθρωμένης διαδικασίας. 
Σεις ο ίδιος είστε βέβαια κάθε άλλο παρά αναρχικός…(…) 
Δεν είμαι αναρχικός, γιατί δεν πιστεύω ότι μια κοινωνία, στο σύνολό της οργανωμένη και κινητοποιημένη εναντίον κάθε επαναστατικής κίνησης, και κάθε αληθινής αντιπολίτευσης μπορεί να καταπολεμηθεί χωρίς καμιάν οργάνωση, και μια τόσο συγκεντρωτική, στρατωτικο-αστυνομική εξουσία να αντιμετωπιστεί ανοργάνωτα. Δε γίνεται.(…) 
Η ελευθερία της γνώμης μάς είναι πιο ακριβή. Στην κοινωνία που εσείς εκθειάζετε, εξαφανίζεται, δεν είναι έτσι; 
Παραδέχομαι σαν κάτι αναγκαίο η ελευθερία του Τύπου να μην επεκτείνεται πάνω σε ολοφάνερα επιθετικές και καταστροφικές επιδιώξεις, όπως ο Ναζισμός. Αποκλειομένης αυτής της ξεχωριστής περίπτωσης, δεν είμαι κατά της ελευθερογνωμίας… 
Ακόμη κι αν διασπείρονται φυλετικές, εθνικιστικές, αποικιοκρατικές ιδέες; 
Εδώ θ’ απαντήσω μ’ ένα όχι. Δε συμφωνώ με την άποψη να εγκρίνεται η έκφραση του λόγου για ρατσιστικές, αντισημιτικές και νεοναζιστικές κινήσεις, ασφαλώς όχι. Το βήμα απ’ τα λόγια στην πράξη, σήμερα, έχει τόσο μικρύνει, ασημαντοποιήθηκε. Τουλάχιστον στην κοινωνία που γνωρίζω, την αμερικανική. Γνωρίζετε ασφαλώς την περίφημη φράση του Ρίτσαρντ Χολμ: «Μονάχα σε μία και μοναδική περίπτωση μπορούμε ν’ αναστείλουμε τα πολιτικά δικαιώματα στον άμεσο κίνδυνο». Αυτός ο άμεσος κίνδυνος σήμερα υπάρχει παντού.(…) 
Γιατί κατηγορείτε εντονότερα την Αμερική για τις παρεκκλίσεις της από το δημοκρατικό ιδεώδες, απ’ ό,τι τον κομμουνισμό για τις παρεκκλίσεις του από το κομμουνιστικό ιδανικό; 
Με την ίδια ένταση κατηγορώ και τα κομμουνιστικά κράτη για τις παρεκκλίσεις τους. Πιστεύω πάντως ότι το γενικό εποικοδόμημα και η κουλτούρα του καπιταλισμού αντιδρούν στην εξέλιξη ενός δημοκρατικού σοσιαλισμού. 
Και πιστεύετε ότι κάποια μέρα θα ζήσουμε την ιδανική κομμουνιστική κοινωνία; 
Εν πάση περιπτώσει υπάρχει η θεωρία. Υπάρχει ολόκληρη η μαρξιστική θεωρία. Αυτό υπάρχει. Υπάρχει και η Κούβα. Υπάρχει και η Κίνα. Υπάρχει η κομμουνιστική πολιτική της περιόδου της επανάστασης των Μπολσεβίκων.(…) 
Φτάνουμε σε κάτι σπουδαίο. Η δυστυχία όπως φαίνεται μπορεί να καταπολεμηθεί μονάχα με μια πολύ κλειστή οργάνωση. Αντιμετωπίζουμε λοιπόν γι’ άλλη μια φορά τον αναγκαίο καταναγκασμό… 
Ασφαλώς. Αλλά και στην προκειμένη περίπτωση μπορεί να εφαρμοστεί ο προοδευτικός καταναγκασμός. Ας πάρουμε μια χώρα, όπου η ανέχεια ζει δίπλα στην πολυτέλεια, τη σπατάλη, και τις ανέσεις για τους προνομιούχους… Εδώ πρέπει να κτυπηθεί η σπατάλη, για να εξαφανιστούν η φτώχεια, η δυστυχία και η ανισότητα. Αυτός είναι ο απαραίτητος καταναγκασμός. 
Δυστυχώς δε συνυπάρχει οικονομικός συσχετισμός. Η δυστυχία δεν εξαλείφεται με την καταπολέμηση της σπατάλης, αλλά με την παραγωγή… 
Σύμφωνοι. Αλλά μ’ αυτό ήθελα να τονίσω ότι ο καταναγκασμός που χρησιμοποιείται στην Κούβα, παραδείγματος χάρη, διαφέρει από εκείνους που επιβάλλονται στην καπιταλιστική οικονομία. 
Την Κούβα ας μην την αναφέρουμε σαν επιτυχημένο υπόδειγμα μιας νικήτριας σοσιαλιστικής οικονομίας, αφού η χώρα αυτή εξαρτάται από τις καθημερινές παραδόσεις πετρελαίου από την Σοβιετική Ένωση. Τι θα συνέβαινε, αν η ΕΣΣΔ σταματούσε να την τροφοδοτεί έστω και μία φορά κάθε δύο εβδομάδες; 
Δεν ξέρω. Παρ’ όλη όμως την εξάρτησή της από την ΕΣΣΔ η Κούβα έκαμε τεράστιες προόδους. 
Εν σχέσει με το παρελθόν της σίγουρα. Την επισκεφτήκατε; 
Όχι. Οι Αμερικανοί δε μου παρέχουν άδεια. (…) 
Πιστεύετε στη δυνατότητα Επανάστασης στις Ηνωμένες Πολιτείες; 
Απολύτως όχι. 
Γιατί; 
Γιατί δεν υπάρχει συνεργασία ανάμεσα σε σπουδαστές και εργάτες, ούτε ως εκείνο το σημείο καν που πραγματοποιήθηκε το Μάιο-Ιούνιο στη Γαλλία.(…) 
Και ποιος θα κατευθύνει την Επανάσταση στην Αμερική, στη Γερμανία, στη Γαλλία, όταν αυτοί αποδεικνύονται ανίκανοι ν’ αποκαταστήσουν τις σχέσεις τους με την εργατική τάξη; 
Παρ’ όσα έχουν ως τώρα λεχθεί, δεν μπορώ να διανοηθώ μία κοινωνική επανάσταση χωρίς τη συμμετοχή της εργατικής τάξης.(…) 
Θα ήταν δυνατό να εξηγηθεί στο κοινό ότι δεν χρειάζεται ούτε αυτοκίνητο, ούτε τηλεόραση, ούτε ψυγείο, ούτε πλυντήριο; 
Μάλιστα, αν αυτά τα αντικείμενα εμποδίζουν την απαλλοτρίωση των εξαρτημένων από την «εκούσια σκλαβιά» τους. 
Αυτό το πρόγραμμα δε θα συνεπάγετο ορισμένες δυσχέρειες για όλους τους εργαζόμενους σε εργοστάσια παραγωγής αυτοκινήτων, ψυγείων κ.λπ. 
Τα εργοστάσια θα κλείσουν τις πόρτες τους για μια εβδομάδα, για δύο κι ύστερα ο καθένας θα γυρίσει στο ύπαιθρο. Κι εκεί αρχίζει η πραγματική εργασία. Ο παραμερισμός της αθλιότητας και της ανισότητας θα αντικαταστήσει την εργασία για τη σπατάλη, που διεξάγεται στην κοινωνία των καταναλωτών.(…) 
Θεωρείτε τον εαυτό σας ελεύθερο άνθρωπο; 
Εγώ; Πιστεύω ότι κανείς σ’ αυτή την κοινωνία δεν είναι ελεύθερος. Κανείς. 
Δεχτήκατε ποτέ να σας ψυχαναλύσουν; 
Ποτέ. Λέτε να το ’χα ανάγκη; Ασχολήθηκα με το έργο του Φρόιντ μόνον επί του θεωρητικού πεδίου. Όχι πάνω στη θεραπευτική του.(…) 
Δεν έχετε την ελάχιστη εμπιστοσύνη στον ευρωπαϊκό πολιτισμό(…); 
Σήμερα είναι σχεδόν αδύνατο να γίνεται λόγος για ευρωπαϊκό πολιτισμό. Ίσως ακόμη να ’ναι αδύνατη η συζήτηση πάνω σ’ ένα δυτικό πολιτισμό. Ο ανατολικός και ο δυτικός πολιτισμός ολοένα και πλησιάζουν. Και ο σημερινός ευρωπαϊκός πολιτισμός ήδη έχει μιμηθεί πολλά από τον αμερικανικό. Γι’ αυτό το λόγο δύσκολα φαντάζεται κανείς τον ευρωπαϊκό πολιτισμό ελεύθερο από μια αμερικανική επιρροή. Εκτός ίσως από μερικές ξέχωρες περιοχές της κουλτούρας, όπως είναι η ποίηση παραδείγματος χάρη…

Υπάρχουν κάποιοι ανόητοι, που τυγχάνει, μέσα σε όλα τ’ άλλα φαιδρά που πρεσβεύουν, να είναι και αρνητές του ολοκαυτώματος (καθώς μιλάνε για «ψευδοϊστορική μυθοπλασία»!) και οι οποίοι θέλουν να κάνουν κουβέντα για τον Marcuse!! Τέτοιο είναι το θράσος τους!! Μάλλον σ’ αυτές τις τριχασμένες «προσωπικότητες» (αναρχοφασίστες, «αρνητές», ψευτοροκάδες) θα ταίριαζε καλύτερα για συνομιλητής τους ο… Πλεύρης ή ο Κασιδιάρης…
Ο Μarcuse μιλάει, εδώ, καθαρά για όλα. Για τα πάντα. Για όλα αυτά εννοώ που μας απασχόλησαν εν τάχει και στην προηγούμενη ανάρτηση ΗΤΑΝ ΤΟ ROCK ANTIΔΙΑΦΩΤΙΣΤΙΚΟ; ΜΟΝΟ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΣΧΕΤΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΑΝΑΡΧΟΦΑΣΙΣΤΕΣ ΔΕΝ ΗΤΑΝ… (http://diskoryxeion.blogspot.gr/2016/04/rock-anti.html). Μιλάει για τα όρια στην ελευθερία της γνώμης πιστεύοντας, αυστηρώς, ότι δεν πρέπει να διασπείρονται ρατσιστικές, αντισημιτικές και νεοναζιστικές «ιδέες», θεωρούσε την Κούβα (για την οποία τα λέγαμε επίσης πιο πριν) ως μια «σωστή» εμπειρία στο δρόμο για την αταξική κοινωνία, πίστευε στην αποτυχία τής επανάστασης στην Αμερική επειδή ανάμεσα στους φοιτητές και τους εργάτες (ανάμεσα στην κουλτούρα τη σκέψη και την εργασία δηλαδή) δεν υπήρχε δίαυλος επικοινωνίας (εδώ κολλάει αυτό που είπα εγώ περί αποτυχίας της αντικουλτούρας, του ροκ κτλ.), λέει πως δεν μπορεί να διανοηθεί επαναστατικές διαδικασίες χωρίς τη συμμετοχή της εργατικής τάξης, πίστευε πως δεν χρειαζόμασταν τα «αγαθά» του δυτικού πολιτισμού επειδή εμποδίζουν την απαλλοτρίωση των εξαρτημένων από την «εκούσια σκλαβιά» τους και πως στην ύπαιθρο εντοπίζεται η πραγματική εργασία (είναι αυτό που λένε κάποιοι κοροϊδευτικά «επιστροφή στη φύση», αλλά εξηγήσαμε στην προηγούμενη ανάρτηση τι νόημα έδινε ο Marcuse σ’ αυτό), κλείνοντας (στο απόσπασμά μας) με τις ισχυρές επιφυλάξεις του, που φθάνουν έως το επίπεδο τής «άρνησης» του ευρωπαϊκού πολιτισμού, επειδή κατέστη εκείνος υποχείριο του αμερικανικού (δηλαδή της κατανάλωσης).

Τι άλλο να αντιπαραθέσει κανείς στις βλακείες των κοιμισμένων «αρνητών», που βλέπουν στους… punk-ναζήδες οι οποίοι (ναζήδες) εισήλθαν στο ευρύτερο rock από τρύπα που άφησε αφύλακτη το punk τη συνέχεια της αντικουλτούρας των sixties, μέσω των μεγάλων αλλαγών που θα επέφεραν (οι πάνκηδες) στην κοινωνία;
Ένα είναι σίγουρο. Ο Marcuse θα φτύνει από τον τάφο του, για τις… υπνοβατικές αρλούμπες.

28 σχόλια:

  1. χοχοχο και αλλο βιβλιο απο το μοναστηρακι, εκδοσης του 70; μιλαμε πολυ πλουσια βιβλιοθηκη και βαθεια μελετη, το εξαντλησες το θεμα αγορινα μου

    καλα για τον ανθυποκνιτικο δεκαρικο απο κατω δεν σχολιαζω

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μπα… Δε σ’ αρέσει η βιβλιοθήκη μου, επειδή είναι από το Μοναστηράκι και το ’70; Δεν ήξερα να ψωνίζω βιβλία από τα… φαστφουντάδικα όπως εσύ…

      Τι να σχολιάσεις; Αυτό δα μας έλειπε να σχολιάσεις κιόλας. Ε ρε θράσος! Εσύ θα βγάλεις και τον Marcuse κνίτη (άσε με ’μένα) με τη βοϊδίλα που σε δέρνει.

      Διαγραφή
    2. δεν φταιει ο μαρκουζε, αυτος που μας τον μεταφερει και μαλιστα λεει ως μεγαλη ανακαλυψη που οι υπολοιποι αγνοουμε φταιει

      και στον μαρκουζε και στον λουκατς και στον λακαν ακομα μπορει κανεις να κανει κνιτικη αναγνωση αν ειναι ο ιδιος μεχρι τα τσαρουχια κνιτης στη σκεψη

      οσο για τα βιβλια, αν δεν μπορεις να φανταστεις τι σημαινει βιβλιοθηκη και συστηματικη μελετη και οχι επιλεκτικη αγορα οτι βρει κανεις στις αγορες δεν θα στο εξηγησω εγω

      εδω μας λες λιγο πολυ οτι οι εναλλακτικες για να αποκτησεις βιβλιοθηκη ειναι ειτε μοναστηρακι ή φαστφουνταδικα

      αντε βγαλε οτι αλλο βρηκες τυχαια στις ευκαιριες να δουμε τι επιχειρηματα θα αντλησεις και απο αυτο και μη ξεχασεις να λογοκρινεις και το σχολιο οπως δεν εβαλες καν λινκ για τον αλλο που κατα τα αλλα σχολιαζεις και βριζεις

      Διαγραφή
    3. Ποιο ηλίθιο σχόλιο απ’ αυτό δεν έχω δημοσιεύσει!!
      Χαζέ ανώνυμε θες να περάσεις από το σπίτι μου να σε ξεναγήσω στη βιβλιοθήκη μου; Άσε τα στοιχεία σου στη γραμματεία, στείλε και καμιά φωτογραφία να δω αν φέρνεις σε κνιτόφατσα (γιατί μπορεί να φέρνεις και να μην το ξέρεις) και θα το σκεφτώ…

      Όπως έγραψα και στο cbox… κείμενα από ρατσιστόμουτρα, αρνητές και αναρχοφασίστες δεν προβάλλονται από το δισκορυχείον. Προς γνώσιν.

      Διαγραφή
  2. Για να δούμε τι λέει κι ένας άλλος… Κνίτης, ο Robert Wyatt για τα θέματά μας.
    Ξέρω ότι ορισμένοι ψευτοροκάδες δεν έχουν ούτε ένα δίσκο του, ενώ δεν έχουν διαβάσει ούτε μια συνέντευξή του, αλλά ο… θείος-Φώντας θα είναι πάντα εδώ επειδή, κατά βάθος, περισσότερο λυπάται για την κατάντια ορισμένων παρά σιχαίνεται… Βεβαίως, είμαι σίγουρος πως οι ηλίθιοι συνομήλικοί μου ήταν είναι και θα παραμείνουν ηλίθιοι (τώρα θ’ αλλάξουν;), αλλά επειδή μας διαβάζουν και νεότερα παιδιά πάντα υπάρχει ελπίς…

    Λέει λοιπόν ο Robert Wyatt – έλα, «πατήστε» στη Wikipedia τ’ όνομά του να δείτε ποιος ήταν αυτός… Άιντε ψευτοροκάδες μου… τι κάθεστε;

    «Ακόμα κι αν υποκρινόμαστε ότι η περίοδος της αποικιοκρατίας τελείωσε, επιβάλλουμε σ’ ολόκληρο τον κόσμο να πιστέψει ότι ο μοναδικός τρόπος ζωής είναι αυτός που μοιάζει με τον δικό μας (σ.σ. τι λέγαμε για το rock στην Κούβα;). Εμείς στη Δύση φαίνεται ότι ξέρουμε πότε χρειαζόμαστε να αφομοιώσουμε την κουλτούρα κάποιων άλλων και είμαστε ικανοί να το κάνουμε αυτό, χωρίς ν’ αφήσουμε στους άλλους τίποτα.
    Βρίσκω τη δημιουργία αυτής της ισοπεδωτικής κουλτούρας ανησυχητική. Όλοι στον κόσμο προσπαθούν να γίνουν πανομοιότυποι με αυτό το μεγάλο απόρθητο φρούριο που δημιούργησε ο Δυτικός Πολιτισμός με τις τεράστιες τεχνολογικές και στρατιωτικές δυνάμεις που διαθέτει και τον αέρα της ηθικής και πνευματικής υπεροχής. ΙΣΟΠΕΔΩΝΕΙ ΤΑ ΠΑΝΤΑ.
    Υπάρχει ένα σπουδαίο βουλγάρικο ποίημα που λέγεται «Ο πυροβολισμός που τραυματίζει, αλλά δεν σκοτώνει». Μιλάει για μια πάπια-κράχτη. Μια πάπια που ο κυνηγός της έχει κόψει τα φτερά και την παίρνει μαζί του για να φωνάζει στις άλλες, που ακούγοντάς την πλησιάζονται και σκοτώνονται από τον κυνηγό. Δε θέλω να πω ότι η Δύση εξολοθρεύει λαούς και κουλτούρες (σ.σ. μπααα, η… Άγια Δύση δεν ξέρει τίποτα για το φόνο), αλλά ότι τους επιτρέπει να ζουν με κομμένα φτερά. Όπως το rock n’ roll».

    [περιοδικό Μουσική, με εξώφυλλο Springsteen, τεύχος 60, Νοέμβρης 1982, μτφ. Κώστας Αρβανίτης]
    [κι αυτό… ξανααγορασμένο στο Μοναστηράκι στα nineties, γιατί το παλιό, λόγω εξωφύλλου “Boss”, μας το είχαν κατάσχει στην ΚΝΕ... Ου να μου χαθείτε ζωντόβολα]

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. πρωτον εσενα περιμεναμε να μας μαθεις και τον Robert Wyatt λολ

      δευτερον ξεχασες να γραψεις οτι ο Wyatt δεν ειναι κανα παραδειγμα καραροκα ο ιδιος, αλλα κνιτικο ταγαρι της αγγλιας, συνδεδεμενος με τα σχετικα κομματα και σε καθε περιπτωση σαν αβαγκαρντιστας και τζαζοκατασταση προεκυψε με τους soft machine, μην μας τον βγαλεις και

      σιγα μη μας βαλεις και billy bragg για να μας δωσεις την πλερια ροκ αποψη

      λολ δηλαδη σαν να μιλας για ροκ στην ελλαδα και να μας λες για τον τσακνη η το θανο μικρουτσικο

      Διαγραφή
    2. Γιατί να μην στον μάθω, αφού εκτός από «ζώον» είσαι και καραάσχετος με το ροκ.
      Ρε βλάκα, ο Robert Wyatt έχει παίξει ακόμη και με τον Jimi Hendrix κι εσύ θα αμφισβητήσεις τη «ροκοσύνη» του; Δεν ήξερε ο άνθρωπος να έπαιζε 50 χρόνια τα ίδια για να σου αρέσει… εσένα του ροκά της πλάκας. Κρίμα που δε σε ρώτησε κιόλας!
      Ρε για κοιτάτε ρε κάτι χαϊβανια, που μας τύχανε σαββατοβραδιάτικα!!

      Διαγραφή
  3. Επειδή δεν απαντάς σε τίποτα και πας να ξεφύγεις:

    Τελικά ο Μαρκούζε ήταν αντιδιαφωτιστής και αντιδυτικός; Και τί είδους; Ιησουίτης, Βουδιστής, Σούφι, Τζιχαντιστής;

    Οι χίππυς ήσαν δυτικοί ή μή δυτικοί; Ή δυτικοί και αντιδυτικοί και μή δυτικοί ταυτόχρονα;

    Ο Μαρξ που απέρριπτε τον κοινοβουλευτισμό ήταν αντιδιαφωτιστής; Ή αντιδυτικός; Ή Ζωροαστριστής; Ή Ταλιμπάν;

    Ο μπολσεβικισμός που "ενώθηκε" (...) με τους εργάτες, τελικά πέτυχε;

    Άμα ζορίζεσαι μ' όλα αυτά, πες μας καλύτερα για τον Easy Rider που είναι και το δυνατό σου σημείο...

    Αν απαντήσεις σε παραπάνω από τα μισά, παίρνεις τη βάση και περνάς.

    ΚΡΥΦΟΔΥΤΙΚΟΣ ΑΝΑΤΟΛΙΤΗΣ
    (κι αν δεν το δημοσιεύσεις, θα το δημοσιεύσει ο Ξέρεις Ποιός)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Τι να «ξεφύγω» ρε καραγκιόζο; Τι ν’ απαντήσω στις μπούρδες που με ρωτάς; Άνοιξε το μυαλουδάκι σου, που είναι φίσκα στο στόκο, διάβασε τι λέει ο Marcuse στη συνέντευξη και μετά (αφού βάλεις την κεφάλα σου κάτω από τη βρύση), άμα γουστάρεις απάντα μόνος σου...

      Όταν ξαναδείς τον «Ξένοιαστο Παλαβιάρη» να πάρεις και τη γιαγιά σου μαζί, πολύ θα συγκινηθεί.

      Ναι, ξέρεις… χέστηκα για το ποιος θα το δημοσιεύσει! Χάρη σου έκανα και να μ’ ευχαριστείς γι’ αυτό. Άιντε ροβόλα τώρα…

      Διαγραφή
  4. Παλληκάρια κομμένες οι μπούρδες.

    Σας έδωσα τη δυνατότητα να σχολιάσετε στο δισκορυχείον κι εσείς πετάξατε την ευκαιρία. Πηγαίνετε σε σκουπιδότοπους να πείτε αυτές τις αηδίες που σας αρέσει να λέτε. Από ’δω ΤΕΡΜΑ. Δεν μπορώ ν’ ασχολούμαι άλλο μαζί σας.

    ΑΝ ΛΑΒΩ ΚΑΠΟΙΟ ΣΟΒΑΡΟ ΣΧΟΛΙΟ, ΣΕΜΝΟ ΚΑΙ ΤΑΠΕΙΝΟ, ΠΟΥ ΝΑ ΑΡΘΡΩΝΕΙ ΚΑΙ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΑ ΘΑ ΤΟ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΩ, ΑΛΛΙΩΣ ΤΕΛΕΙΩΣΑΜΕ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Third World War - I'd Rather Cut Cane for Castro
    Αφιερωμένο στα αναρχο-νεοφιλελεύθερα ζαγάρια.
    Το τραγούδι είναι... απαγορευμένο στο youtube, αλλά παίζει εδώ:
    http://lookingforlyrics.com/catalog/Third%20World%20War-I'd%20Rather%20Cut%20Cane%20for%20Castro/

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Για τους Third World War έχουμε γράψει κι εδώ λίγα πράγματα… Κνίτες ήτανε κι αυτοί… της KOBας του Λονδίνου…

      http://diskoryxeion.blogspot.gr/2014/05/third-world-war.html

      Διαγραφή
  6. ΚΡΥΦΟΔΥΤΙΚΕ ΠΑΠΑΡΑ σου ζητώ συγγνώμη. Λάθος δικό μου. Τώρα μόλις διαπίστωσα πως εγώ από λάθος έσβησα το αρχικό σου σχόλιο. Sorry λοιπόν και για το «βλαμμένος ΚΡΥΦΟΔΥΤΙΚΟΣ ΑΝΑΤΟΛΙΤΗΣ». Το αποσύρω (μαζί με την αναδημοσίευση). Δεν τρέχει και τίποτα. Άνθρωποι είμαστε, λάθη γίνονται. Γράφουμε και δέκα κείμενα ταυτόχρονα και το μυαλό μας τα παίζει πού και πού.
    Εσύ, βεβαίως, τώρα, σαν παπάρας που είσαι θα πεις τα δικά σου στους διάφορους σκουπιδότοπους που πας και αποπατείς, αλλά δεν τρέχει και τίποτα. Και οι σκουπιδότοποι έχουν ένα νόημα… Εγώ, εξάλλου, δεν είμαι σαν τον Marcuse που αν μπορούσε (και ζούσε) θα τους έκλεινε λόγω διάχυσης ρατσιστικού μίσους. Έχω λίγο πιο… φιλελεύθερες απόψεις.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Α και κάτι ακόμη ΚΡΥΦΟΔΥΤΙΚΕ ΠΑΠΑΡΑ, επειδή με αποκαλείς «πρωτάρη» στο τελευταίο μπουρδοσχόλιό σου (που, φυσικά, δεν δημοσίευσα), λόγω του ότι δεν γνώριζα πως κάποιος ανώνυμος σχολιαστής δεν μπορεί να σβήσει το σχόλιό του. Κάτι που εσύ το γνωρίζεις φυσικά, αφού, σαν ΠΑΠΑΡΑΣ που είσαι, αφήνεις σχόλια πότε επώνυμα ή ψευτοεπώνυμα και πότε ανώνυμα.
    Είμαι «πρωτάρης», ναι. Γιατί δεν έχω αφήσει ΠΟΤΕ ΚΑΙ ΠΟΥΘΕΝΑ ανώνυμο σχόλιο, που να χρειαστεί να το αποσύρω, διαπιστώνοντας πως δεν μπορώ να το κάνω. Τα μετρημένα στα δάκτυλα σχόλιά μου σε άλλα blogs είναι ΠΑΝΤΑ ΕΥΓΕΝΙΚΑ ΚΑΙ ΕΠΩΝΥΜΑ, σεβόμενος απολύτως εκείνον που με φιλοξενεί. Γι’ αυτό το λόγο δεν έχω μπλέξει ποτέ σε ιντερνετικούς καυγάδες σε ξένα blogs, ούτε σέρνω τα σχόλιά μου από ’δω κι από ’κει, σε διάφορους σκουπιδότοπους, κλαψουρίζοντας όταν κάποιοι δεν μου τα δημοσιεύσουν.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Για τον ανώνυμο, που δεν θέλει να δημοσιευτεί το σχόλιό του.
    Δεν μ’ ενδιαφέρει αγαπητέ φίλε το τι θα κάνει ο καθένας και τι θα γκουγκλίσει. Δεν με νοιάζει. Ας ψάξει ο καθένας να βρει μόνος του ό,τι γουστάρει. Δεν με απασχολεί. Εγώ δεν παραπέμπω μέσα από το δισκορυχείον σε ρατσιστικά, ανθελληνικά/ μισελληνικά και φασιστικά/ κρυπτοφασιστικά blogs. Το λέω και το εννοώ.
    Για μένα οι «αρνητές» είναι πάνω απ’ όλα ρατσιστές κι ας προέρχονται απ’ οπουδήποτε (ας είναι και πρώην κομμουνιστές, ας είναι και ό,τι να ’ναι, ας είναι η μάνα μου και ο πατέρας μου). Και όποιος είναι ρατσιστής δεν απέχει καθόλου από τον τύποις φασίστα.
    Τώρα, το ν’ ακούμε και λίγο ροκ αυτό δεν λέει απολύτως τίποτα. Και οι ναζήδες ακούνε ροκ, και οι φασίστες και όλος ο κόσμος. Από το ροκ που μπορεί ν’ ακούει ο καθένας δεν μπορείς να καταλάβεις σώνει και καλά πολλά πράγματα. Πρέπει ν’ ανοίξει το στοματάκι του (ο καθένας) και γι’ άλλα θέματα για να αντιληφθείς τι πραγματικά συμβαίνει.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. παντως φωντα απο τα σχολια που δημοσιευσες φαινεται πως δεν μπορει να γινει σοβαρος διαλογος οι ανθρωποι αυτοι είναι ηλιθιοι καθονται και λενε αν το βιβλιο είναι παλιο καινουριο απ το μοναστηρακι κλπ
    δεν ξερω τι λεγανε οσα δε δημοσιευσες βεβαια
    για μενα ολο το νοημα ειναι η συνεντευξη του μαρκουζε κι αυτα που λεει για αμερικη επανασταση αναρχια κουβα φιλοναζι αρνητες κλπ
    για τους ασχετους υπνοβατες του ροκ που ειναι ανικανοι να καταλαβουν εστω και μισο κομματι του σιδηροπουλου ειαναι μια χαρα

    Α.Κ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. >>δεν ξερω τι λεγανε οσα δε δημοσιευσες βεβαια<<

      Εσύ τι λες να λέγανε; Τις ίδιες βλακείες λέγανε, απλώς συνδύαζαν (μαζί με τις ασυναρτησίες) ύβρεις και χαρακτηρισμούς (πάντα από ανώνυμους εννοείται) και γι’ αυτό πήγαν κατ’ ευθείαν στα «ανεπιθύμητα».

      Διαγραφή
    2. "για μενα ολο το νοημα ειναι η συνεντευξη του μαρκουζε κι αυτα που λεει για αμερικη επανασταση αναρχια κουβα φιλοναζι αρνητες κλπ"

      ...και το βράδυ στις ταβέρνες
      ρετσίνα κι αντάρτικα
      (που έχει πει κι ο Τζιμάκος)

      Διαγραφή
    3. ευτυχως που εχουμε και τους πανεπιστημιακους και μαθαινουμε 5 πραματα για το ροκ

      Α.Κ

      Διαγραφή
    4. Αυτό ισχύει μόνο για όσους ξέρουν να διαβάζουν βέβαια.

      Κ.Ε.

      Διαγραφή
    5. "οι ανθρωποι αυτοι είναι ηλιθιοι καθονται και λενε αν το βιβλιο είναι παλιο καινουριο απ το μοναστηρακι κλπ"

      Ενώ αυτοί που λένε ότι το Easy Rider είναι αναρχοφασιστικό, δεν καθονται να λενε αν το βιβλιο είναι παλιο, καινουριο, απ το μοναστηρακι κλπ...

      Κ.Ε.

      Διαγραφή
    6. Είπα να δώσω τόπο στους… βρωμηούς και να δημοσιεύσω μερικά ακόμη γελοία σχόλια. Όπως αυτά του ΚΕβλάκα.

      Ποιος είπε ρε ΚΕβλάκα πως το “Easy Rider” είναι αναρχοφασιστικό; Στον ύπνο σου το είδες; Το ότι το βλέπουν κομπλεξικοί αναρχοφασίστες δεν σημαίνει πως η ταινία είναι τέτοια. Κάτι άλλο είναι… και αν το βρεις θα σου δώσω τα άπαντα του Σεραφίνο να διαβάσεις… εσένα που σ’ αρέσει και το διάβασμα δηλαδή.

      Άιντε τώρα… Πήγαινε να κλαψουρίσεις κι εσύ στο… βρωμηομπλόγκ.

      Διαγραφή
    7. ΚΕβλάκα το τι έγραψα το ξέρω πολύ καλά. Δεν περίμενα εσένα το στουρνάρι να μου πεις.

      «Είναι όμως σίγουρο πως οι αναρχοφασίστες, που κοιμούνται και στον ξύπνιο τους, δεν πρόκειται να καταλάβουν. Αυτοί θα συνεχίσουν να μασάνε το κουτόχορτο τού Ξένοιαστου Παλαβιάρη… εεε… Καβαλάρη ήθελα να πω, την πιο ισχυρή κινηματογραφική αντεπίθεση του «αμερικανικού ονείρου» στα sixties, στην προσπάθειά του να περιφρουρήσει, πανικόβλητο, το είναι του».

      Για σένα λοιπόν, που τώρα συλλαβίζεις και αρχίζεις να αντιλαμβάνεσαι κουτσά-στραβά, την ελληνική θα σου είναι ό,τι πρέπει τα άπαντα του Σεραφίνο.
      Άιντε λοιπόν τώρα να λαλήσεις με τον άσχετο βρωμηό για τον Πάνα και το Ροκ!
      Μιλάμε για πολλά γέλια.
      Έχω διαβάσει διάφορες μπούρδες δικές του τις τελευταίες μέρες –μου είχαν ξεφύγει τόσα χρόνια!!– κι έχω πεθάνει... Χάνεται η μπάλα. Το άτομο δεν παίζεται!! Φτύστε τον ρε μην τον ματιάσετε!

      Διαγραφή
    8. κ.ε. μελετησες τους σοφιστες και το πλατωνα? γιατι αυριο γραφεις διαγωνισμα στο ροκ

      Α.Κ.

      Διαγραφή
    9. Αγαπητοί αναγνώστες να το λήξουμε σιγά-σιγά; Εκτός κι αν έχουμε κάτι ουσιαστικό να πούμε…

      Διαγραφή
  10. Ο Βρωμηός, εγώ δεν βάζω παρενθέσεις στο «Β» τού τις χαρίζω, μ’ έχει στο στόχαστρό του από τριετίας (τουλάχιστον), αφού μόλις βρήκα στο blog τού αιώνιου «εχθρού» μου το εξής βρωμηοσχόλιο…

    6 Απριλίου 2013 - 10:18 π.μ.

    «Τείνω να πιστέψω το εξής. Ο Τρούσας ανήκει σε μια νεώτερη φουρνιά ροκ "μουσικολόγων", η οποία δεν διαθέτει ούτε κατά διάνοια τις γνώσεις, το αισθητήριο και την βιωματική εγγύτητα με το αντικείμενο, που είχαν οι παλαιότεροι (π.χ. ο Πετρίδης, ο Αργύρης Ζήλος, ο Νίκος Κοντογούρης, ο Αιμίλιος Κατσούρης κ.α.). Είναι μάλλον ανίκανος (ίσως λόγω και των ιδεοληψιών του) να δει το γενικό κοινωνιολογικό και ιστορικό πλαίσιο (σε αντίθεση με την παλιότερη φουρνιά ροκ μουσικοκριτικών, σαν κι αυτούς που προανέφερα, οι οποίοι ήσαν σε θέση να κάνουν κάποια, εμπειρική έστω αλλά πάντως αρκετά έγκυρη, γενικότερη προσέγγιση). Άνθρωποι όπως ο Νταλούκας (ή ο Κώστας Κατσάπης, που επίσης έχει δεχτεί επίθεση από τον Τρούσα για το βιβλίο του "Το πρόβλημα νεολαία 1964-1974"), μπαίνουν στο "χωράφι" του, δείχνουν την ανεπάρκειά του και γενικώς χαλάνε την "πιάτσα" όλων αυτών των σημερινών ημιμαθών που το παίζουν ειδήμονες στα αδαή παιδιά, που τους διαβάζουν».

    Εδώ εξηγούνται όλα. Ποιες είναι οι ροκ πηγές του δηλαδή, και τι τόνους σανό έχει μασήσει από τους δεινόσαυρους της ροκ δημοσιογραφίας στην Ελλάδα. Ποιος πήγε νούμερο πέντε, ποιος έπεσε από ’κει, πόσες βδομάδες έμεινε στο τοπ, τα τραγούδια της ζωής μας, ανούσιες ροκ-βιογραφίες, ακατάσχετες φλυαρίες, αντιγραφές επί αντιγραφών (χωρίς ποτέ να αναφέρονται πηγές) και άλλα φαιδρά, που εξηγούν, εν πολλοίς, το ροκ χάλι του τόπου. Με όποιο δάσκαλο καθίσεις τέτοια γράμματα θα μάθεις.

    Ο πανάσχετος Βρωμηός, που ανάθεμα αν έχει ακούσει ποτέ τα ονόματα Robert Christgau, George Melly, Richard Neville, Robin Denselow, Umbero Fiori, Philippe Bas-Rabérin κ.λπ., κ.λπ., έρχεται να πουλήσει «ροκοσύνη» στα «φυτά» που τον διαβάζουν, παραδίδοντάς τους μαθήματα ροκ ψευτοεπιστημοσύνης.

    Θα πρέπει κάποιος να του πει αυτού του πανάσχετου πως το ροκ δεν μαθαίνεται από τα πανεπιστήμια, ούτε ψευτοδιαβάζοντας τον Λακάν. Οι σοβαρότεροι άνθρωποι που έγραψαν για το ροκ –και δεν αναφέρομαι στους Έλληνες– δεν ήταν πανεπιστημιακοί ούτε ασχολούνταν με τον Πάνα και το Διόνυσο (σαν κάτι παπάρες μυστικιστές). Ήταν βαθιοί μουσικόφιλοι πρώτα-πρώτα και ακόμη έξυπνα και ανοιχτά μυαλά και όχι… κυρακατίνες της φιλοσοφίας, έχοντας την ικανότητα να εισχωρήσουν στα κοινωνικά ζητήματα της εποχής, τραβώντας από ’κει το μεδούλι (ακριβώς γιατί δεν ήταν πανεπιστημιακοί!).

    Όταν το ροκ το πιάσανε στο στόμα τους οι πανεπιστημιακοί, οι επίδοξοι πανεπιστημιακοί και ψευτοπανεπιστημιακοί το κάνανε σαν τα μούτρα τους. Μικρό, κομπλεξικό και… βρωμηερό.

    Περισσότερα στο μέλλον, καθώς τα γέλια θα χοντραίνουν...

    ΑπάντησηΔιαγραφή