οι ΑΔΕΛΦΕΣ ΓΑΛΑΝΗ τραγουδούν Michael Cretu κ.λπ.

Τις τραγουδίστριες αδελφές Γαλάνη τις ήξερα από παλιά, από τον ελληνικό κινηματογράφο. Βασικά, θυμόμουν ένα τραγουδάκι που είχαν πει στην ταινία τού Στέλιου Τατασόπουλου «Αν Ήμουν Πλούσιος» (1972) – ήταν το ελαφρολαϊκό «Έτσι μ’ έκανε ο θεός» σε μουσική Τάκη Σούκα και στίχους Δημήτρη Πολίτη(;) ή Παρασκευής Πολίτου(;) ή κάποιου τρίτου τέλος πάντων, που είχε κοπεί και σε δισκάκι από την Polyphon [PS 346] με πίσω πλευρά το «Μάτια μου παραπονιάρικα».

Έπειτα θυμόμουν, επίσης από παλιά, από τα eighties, την πανέμορφη Τούλα Γαλάνη από τις ταινίες του Όμηρου Ευστρατιάδη, το «Ένα Ελεύθερο Κορίτσι» ή “Strange Girl in Love” (1973) και το «Ερωτισμός και Πάθος» ή “Girl of Passion” (1974), δίπλα στον Ανδρέα Μπάρκουλη, τον Χρήστο Νομικό, τον Νίκο Γαλανό κ.ά. Μάλιστα, είχα πέσει από τα σύννεφα, τότε στα eighties, όταν φίλος σινεφίλ μού είχε πει σ’ ένα στυλ πλάκας… «έχεις δει τσόντα με τη… Δήμητρα Γαλάνη; – έλα να δούμε». Να πω λοιπόν πω το όνομα τής Τούλας Γαλάνη, όταν τα σοφτ του Ευστρατιάδη έβγαιναν στο εξωτερικό, γινόταν… Dimitra Galani. Υπάρχουν και τυπωμένες αποδείξεις.

Η Τούλα Γαλάνη στο "Girl of Passion"

Εν πάση περιπτώσει οι αδελφές Γαλάνη είχαν κι αυτές την ιστορία τους, που ξεκινά κάπου στα μέσα των sixties. Όπως διαβάζουμε σ’ ένα ΦΑΝΤΑΖΙΟ του 1977 (τεύχος 429):

«Ηθοποιοί και τραγουδίστριες η Ιωάννα (σ.σ. η ξανθιά) και η Τούλα (σ.σ. η μελαχρινή με τις ματάρες) ξεκίνησαν την καριέρα τους από πολύ μικρές, παίρνοντας μέρος στις παραστάσεις του Παιδικού Θεάτρου του Δρόση. Γεννημένες στη Δράμα, αλλά εγκατεστημένες από πολύ μικρές με την μητέρα τους στην Αθήνα, είχαν πάθος για το θέατρο, αν και στην οικογένεια δεν υπήρχε τέτοια παράδοση(…). Σπουδάζοντας χορό, η Ιωάννα στη σχολή Ζουρούδη και η Τούλα στη σχολή Γαλάνη, απόκτησαν ένα ακόμη προσόν, ένα ακόμα εφόδιο. Πρώτη η Ιωάννα, που είχε πάρει άδεια ηθοποιού σαν εξαιρετικό ταλέντο άρχισε να εργάζεται στο θέατρο Βέμπο και μετά σ’ άλλα θέατρα. Η Τούλα βρήκε δουλειά στο μπαλέτο του Ακροπόλ και το ’66 βγήκε Μις Ελλάς».

Λέει η Τούλα Γαλάνη, πάντα στο ΦΑΝΤΑΖΙΟ:

«Όταν κέρδισα τον τίτλο αυτό σκέφτηκα να ακολουθήσω την καριέρα του μανεκέν, γράφτηκα μάλιστα και σε μια σχολή. Αλλά τελικά υπερίσχυσε η σκέψη να συνεργαστώ με την αδελφή μου και να κάνουμε κάτι μαζί, στο θέατρο ή το τραγούδι. (Ξεκινήσαμε) από τις επιθεωρήσεις πίστας, όπου τραγουδούσαμε, χορεύαμε και παρουσιάζαμε το πρόγραμμα. Το ’69-’70 όμως στραφήκαμε στο ελαφρολαϊκό τραγούδι, όχι γιατί δεν μας άρεσε αυτό που κάναμε έως τότε, αλλά γιατί το είδος και τα ντουέτα περνούσαν κρίση στην Ελλάδα. Αυτή η διαπίστωση ήταν που μας έκανε να εγκαταλείψουμε τελικά την πατρίδα μας».

Και πού βρέθηκαν-έπεσαν οι αδελφές Γαλάνη; Στη Δυτική Γερμανία και στα χέρια του Michael Cretu! Και όμως!!

Το 1979, κάτω από το όνομα Alaska, η Τούλα και η Ιωάννα Γαλάνη ηχογραφούν δύο 45άρια στη γερμανική Polydor με τα τραγούδια “Lady/ Love me baby” [Polydor 2042 056] και “Pitta, Patta, my love/ Do you wanna love” [Polydor, 2042 148]. Μάλιστα το “Love me baby” ήταν σύνθεση του Gary Unwin, που έπαιζε μπάσο στους Niagara.

Το “Lady”, που ήταν σύνθεση του Michael Cretu, ήταν ένα αρκετά ευπρόσωπο late seventies disco, στο στυλ των Baccara, που δεν νομίζω να έκανε κάποια ιδιαίτερη επιτυχία, τότε, στη Γερμανία. Το τραγούδι, πάντως, ακούστηκε και στην Ελλάδα, καθώς συμπεριλήφθηκε στο σάουντρακ της ταινίας του Κώστα Καραγιάννη «Τα Παιδιά της Πιάτσας» (1979), σε μια σκηνή με τους αείμνηστους Αθηνόδωρο Προύσαλη και Βαγγέλη Τραϊφόρο.

Τι απέγιναν, στα eighties και μετά απ’ αυτά, οι αδελφές Γαλάνη δεν γνωρίζω…