29/4/2020
H γελοιοποίηση με τις μάσκες δεν έχει όριο. Περνάει κι αυτή
στην ιστορία ως μνημείο τυχοδιωκτισμού και φάμπρικας ψεμάτων, με τον λαό στη
γωνία να παρακολουθεί αποσβολωμένος τις ήξεις-αφήξεις των... ειδικών και των
παρατρεχάμενων πολιτικών κολαούζων τους.
Είτε φορέσεις, είτε δε φορέσεις, με το χέρι στην τσέπη θα’σαι πάντα. Άσε, τώρα,
την υγεία (σου) κατά μέρος. Αυτή δεν ενδιαφέρει κανέναν τους.
29/4/2020
Υπάρχουν γιατροί σ' αυτή τη ζωή, που μπορείς άφοβα να τους
εμπιστεύεσαι.
MASH (1970)
29/4/2020
ΕΠΕΙΔΗ ΠΕΦΤΕΙ ΠΟΛΥ ΚΑΒΑΦΗΣ ΣΗΜΕΡΑ...
Τα χώνουν πολλοί στον σκηνοθέτη Γιάννη Σμαραγδή, με κάθε ευκαιρία, αλλά προσωπικά δεν με απασχολεί καθόλου αυτό – ιδίως όταν είναι να ασχοληθώ συγκεκριμένα με κάποια ταινία του (και βασικά με τις παλιότερες, γιατί τις καινούριες του δεν τις κυνηγάω, και δεν τις έχω δει).
Όπως για τον Σαββόπουλο λέμε καλά λόγια, όταν μιλάμε για τον «Μπάλλο» ή «Το Βρώμικο Ψωμί», έτσι κι εγώ λέω καλά λόγια για τον Σμαραγδή, όταν αναφέρομαι στην καλύτερη ταινία του (απ’ αυτές που έχω δει) το «Καλή σου Νύκτα κυρ’ Αλέξανδρε...» ή και στον «Καβάφη» του.
Θυμάμαι και την πρώτη ταινία του Σμαραγδή, «Τα Κελλί 0», από τα μέσα του ’70, μια βίαιη ιστορία με προφανείς αναφορές στα βασανιστήρια επί χούντας, με τον Πουλικάκο σε ρόλο μπάτσου, που ήταν πολύ καλή, αλλά βασικά θυμάμαι το φοβερό «Καλή σου Νύκτα κυρ’ Αλέξανδρε...» (για τον Παπαδιαμάντη) που το είδα ξανά πρόσφατα και μου άρεσε το ίδιο, πολύ, όπως παλιά.
Ο Σμαραγδής είναι από τους ελάχιστους έλληνες σκηνοθέτες, που ξέρει να χρησιμοποιεί «παρενθέσεις» και «εισαγωγικά» στον κινηματογράφο – σαφής η επιρροή του από το σινεμά του Miklós Jancsó και ενδεχομένως των Ιαπώνων.
Στον «Καβάφη» φθάνει στο σημείο να χρησιμοποιεί ακόμη και διαφορετικά «βάθη» για τις φωνές, για να υποδηλώσει τη σκέψη, το λόγο των νεκρών, τη φωνή του αφηγητή, χωρίς καμμία στάθμη να συγχέεται με την άλλη.
Το εύρημα δε τού αμίλητου Καβάφη, σε όλες τις ηλικιακές παρουσίες του, προσωπικά το βρίσκω εκπληκτικό και εξηγείται άψογα στο τέλος τού φιλμ, όταν ο πιο κοντινός του άνθρωπος ακούγεται να λέει... «ούτως ή άλλως ακόμα και όταν μιλούσε ο Καβάφης έλεγε εκείνα που ήθελε, όχι αυτά που προσπαθούσαν να του αποσπάσουν οι άλλοι».
Οι χρονικές επαναφορές, όλα τα μπρος-πίσω δηλαδή, είναι πάντα ευρηματικά και τα πάντα (η σχέση με τη μητέρα του, η λατρεία της ελληνιστικής αρχαιότητας, η ομοφυλοφιλία...) δηλώνονται ιεροκρυφίως, με γνώση, με δουλειά, πολλή δουλειά σε επίπεδο νευμάτων, μορφασμών, γλώσσας σώματος κ.λπ.
Τα χώνουν πολλοί στον σκηνοθέτη Γιάννη Σμαραγδή, με κάθε ευκαιρία, αλλά προσωπικά δεν με απασχολεί καθόλου αυτό – ιδίως όταν είναι να ασχοληθώ συγκεκριμένα με κάποια ταινία του (και βασικά με τις παλιότερες, γιατί τις καινούριες του δεν τις κυνηγάω, και δεν τις έχω δει).
Όπως για τον Σαββόπουλο λέμε καλά λόγια, όταν μιλάμε για τον «Μπάλλο» ή «Το Βρώμικο Ψωμί», έτσι κι εγώ λέω καλά λόγια για τον Σμαραγδή, όταν αναφέρομαι στην καλύτερη ταινία του (απ’ αυτές που έχω δει) το «Καλή σου Νύκτα κυρ’ Αλέξανδρε...» ή και στον «Καβάφη» του.
Θυμάμαι και την πρώτη ταινία του Σμαραγδή, «Τα Κελλί 0», από τα μέσα του ’70, μια βίαιη ιστορία με προφανείς αναφορές στα βασανιστήρια επί χούντας, με τον Πουλικάκο σε ρόλο μπάτσου, που ήταν πολύ καλή, αλλά βασικά θυμάμαι το φοβερό «Καλή σου Νύκτα κυρ’ Αλέξανδρε...» (για τον Παπαδιαμάντη) που το είδα ξανά πρόσφατα και μου άρεσε το ίδιο, πολύ, όπως παλιά.
Ο Σμαραγδής είναι από τους ελάχιστους έλληνες σκηνοθέτες, που ξέρει να χρησιμοποιεί «παρενθέσεις» και «εισαγωγικά» στον κινηματογράφο – σαφής η επιρροή του από το σινεμά του Miklós Jancsó και ενδεχομένως των Ιαπώνων.
Στον «Καβάφη» φθάνει στο σημείο να χρησιμοποιεί ακόμη και διαφορετικά «βάθη» για τις φωνές, για να υποδηλώσει τη σκέψη, το λόγο των νεκρών, τη φωνή του αφηγητή, χωρίς καμμία στάθμη να συγχέεται με την άλλη.
Το εύρημα δε τού αμίλητου Καβάφη, σε όλες τις ηλικιακές παρουσίες του, προσωπικά το βρίσκω εκπληκτικό και εξηγείται άψογα στο τέλος τού φιλμ, όταν ο πιο κοντινός του άνθρωπος ακούγεται να λέει... «ούτως ή άλλως ακόμα και όταν μιλούσε ο Καβάφης έλεγε εκείνα που ήθελε, όχι αυτά που προσπαθούσαν να του αποσπάσουν οι άλλοι».
Οι χρονικές επαναφορές, όλα τα μπρος-πίσω δηλαδή, είναι πάντα ευρηματικά και τα πάντα (η σχέση με τη μητέρα του, η λατρεία της ελληνιστικής αρχαιότητας, η ομοφυλοφιλία...) δηλώνονται ιεροκρυφίως, με γνώση, με δουλειά, πολλή δουλειά σε επίπεδο νευμάτων, μορφασμών, γλώσσας σώματος κ.λπ.
Είναι μια πολύ καλή ταινία ο «Καβάφης», θέλω να πω,
που ανεβαίνει ακόμη περισσότερο και από την εξαιρετική μουσική του Βαγγέλη
Παπαθανασίου.
29/4/2020
Φουλ ποδαρόδρομος (κάνει και καλό), κούρεμα μετά το 2025 και
αγορές μόνο από μικρομάγαζα, χωρίς να μπαίνουμε μέσα (πιάσε ένα πακέτο
μακαρόνια και φερ' το μου στην πόρτα) και βασικά από πάγκους στους δρόμους και
τα πεζοδρόμια (δόξα τω Θεώ βρίσκουμε και δίσκους και βιβλία έτσι). Θα βουίξουν
εν τω μεταξύ κι οι λαϊκές (για φτηνορούχα, φτηνοπάπουτσα κ.λπ.).
Αυτά για το άμεσο μέλλον. Από φθινόπωρο βλέπουμε...
Αυτά για το άμεσο μέλλον. Από φθινόπωρο βλέπουμε...
29/4/2020
>>Υποχρεωτική χρήση μάσκας από εργαζόμενους και
πελάτες σε κουρεία, κομμωτήρια, κέντρα αισθητικής και λοιπές υπηρεσίες που
προϋποθέτουν σωματική επαφή. Και από εργαζόμενους σε σούπερ-μάρκετ και
καταστήματα τροφίμων».
Αυστηρή σύσταση για χρήση μάσκας (υφασμάτινης ή άλλης) σε όλους τους κλειστούς χώρους από εργαζόμενους και πελάτες και στα ΜΜΜ
Άτομα 3ης ηλικίας (ισχυρή σύσταση για συνέχιση του «Μένουμε Σπίτι»)
Αυστηρή σύσταση για περιορισμένη κυκλοφορία σε ανοιχτούς δημόσιους χώρους από τις 12 πμ έως τις 6 πμ.<<
Αυστηρή σύσταση για χρήση μάσκας (υφασμάτινης ή άλλης) σε όλους τους κλειστούς χώρους από εργαζόμενους και πελάτες και στα ΜΜΜ
Άτομα 3ης ηλικίας (ισχυρή σύσταση για συνέχιση του «Μένουμε Σπίτι»)
Αυστηρή σύσταση για περιορισμένη κυκλοφορία σε ανοιχτούς δημόσιους χώρους από τις 12 πμ έως τις 6 πμ.<<
Βάσει του manual που μοιράστηκε χθες από την συμβουλευτική
επιτροπή του καθεστώτος η μάσκα δεν είναι υποχρεωτική στα MMM, αλλά υπάρχει γι’
αυτήν «αυστηρή σύσταση». Όπως υπάρχει «αυστηρή σύσταση» και για τη χρήση της σε
μαγαζιά κ.λπ. Δεν μας λένε ότι είναι «υποχρεωτική». Άλλο το ένα άλλο το άλλο.
Εκτός αν δεν ξέρουν να διατυπώνουν, που είναι πολύ πιθανό κι αυτό.
Το χουντικό μέτρο της «αυστηρής σύστασης» για αποφυγή της μεταμεσονύχτιας κυκλοφορίας είναι άλλης εποχής και οπωσδήποτε θα πρέπει να ζητηθούν εξηγήσεις, γι’ αυτή την ακραία απόφαση.
Το χουντικό μέτρο της «αυστηρής σύστασης» για αποφυγή της μεταμεσονύχτιας κυκλοφορίας είναι άλλης εποχής και οπωσδήποτε θα πρέπει να ζητηθούν εξηγήσεις, γι’ αυτή την ακραία απόφαση.
28/4/2020
Ο απολίτιστος, εν τω μεταξύ, με όσα είπε το απόγευμα,
διέλυσε όλο το φάσμα του πολιτισμού, για ολόκληρο το καλοκαίρι. Ελπίζω να του
τραβήξουνε κάποιοι τ' αυτιά (ποιοι, δεν ξέρω), ώστε να συνέλθει.
28/4/2020
Όποιος βγαίνει με μάσκα από το μετρό να την δίνει στον
επόμενο, όπως με τα εισιτήρια...
28/4/2020
Tι έγινε, τελείωσε η συμβουλευτική επιτροπή του καθεστώτος ή
ακόμα λένε;
28/4/2020
ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΣΤΗΝ ΥΕΝΕΔ
Γεωργαλάς, Ζουρνατζής, Τσάκωνας, Αγαθαγγέλου...
Γεωργαλάς, Ζουρνατζής, Τσάκωνας, Αγαθαγγέλου...
28/4/2020
Τα άλλα στο μετά, προς το παρόν αυτά...
28/4/2020
>>Κύριε Άδωνη Γεωργιάδη, κατ’ αρχάς ευχαριστώ για τα
καλά σας λόγια χτες στο STAR. Το γεγονός ότι με θεωρείτε «πολύ γερή πένα» με
χαροποιεί. Και ξέρω πως είστε ειλικρινής.<<
Έλενα Ακρίτα
Όταν η επιδαψίλευση ενός κακού γραφιά εκλαμβάνεται ως έπαινος από μιαν αδιάφορη πένα.
(– Γεια σου Μήτσο μου, καταπληκτικό το βιβλίο που έγραψες...
– Γεια σου Τάκη μου, και το δικό σου εκπληκτικής σύλληψης...)
>>Ευφυής ων (σ.σ. ο Άδωνις), γνωρίζατε την δύναμη της αρνητικής διαφήμισης την οποία και σάς παρείχα γενναιόδωρα.<<
Όταν η επιδαψίλευση ενός κακού γραφιά εκλαμβάνεται ως έπαινος από μιαν αδιάφορη πένα.
(– Γεια σου Μήτσο μου, καταπληκτικό το βιβλίο που έγραψες...
– Γεια σου Τάκη μου, και το δικό σου εκπληκτικής σύλληψης...)
>>Ευφυής ων (σ.σ. ο Άδωνις), γνωρίζατε την δύναμη της αρνητικής διαφήμισης την οποία και σάς παρείχα γενναιόδωρα.<<
Έλενα Ακρίτα
Όταν η ευφυΐα ανακατεύεται με τα λιωμένα λίπη από τα νανογιλέκα, τότε ψάχνουμε τα iq μας στους υπονόμους και στα λύματα.
Όταν η ευφυΐα ανακατεύεται με τα λιωμένα λίπη από τα νανογιλέκα, τότε ψάχνουμε τα iq μας στους υπονόμους και στα λύματα.
28/4/2020
Αγωνιώ για τα πρόστιμα, για τη μη χρήση γαντιών και
μάσκας...
28/4/2020
Οσονούπω αναλαμβάνουμε την «ιδιοκτησία των μέτρων».
Άλλη μία γελοία έκφραση, επικοινωνιακής συσκότισης, που έχει γίνει καραμέλα σε στόματα αγράμματων, και που πρακτικά σημαίνει την αποποίηση της ευθύνης από εκείνους που τα έχουν κάνει ήδη μαντάρα, με την ταυτόχρονη μετάθεσή της προς τους υπηκόους τους.
Άλλη μία γελοία έκφραση, επικοινωνιακής συσκότισης, που έχει γίνει καραμέλα σε στόματα αγράμματων, και που πρακτικά σημαίνει την αποποίηση της ευθύνης από εκείνους που τα έχουν κάνει ήδη μαντάρα, με την ταυτόχρονη μετάθεσή της προς τους υπηκόους τους.
28/4/2020
Κάτι γράφω και το τελειώνω σιγά-σιγά. Μεγάλο κείμενο,
χιλιάδες λέξεις. Πρωτότυπα πράγματα - όχι αναμασήματα. Δεν το αποφάσιζα καιρό
τώρα να το πιάσω (σαν θέμα), γιατί ήταν και είναι μπελαλίδικο, αλλά τώρα το
έβαλα κάτω και το ολοκληρώνω οσονούπω. Και θέλω, εννοείται, κάποια στιγμή να το
δημοσιεύσω...
Πέρασε βέβαια μια συγκυρία, "Η" συγκυρία θα έλεγα, στην οποία θα έκανε μπαμ αν δημοσιευόταν, αλλά δεν ήμουν έτοιμος (δεν θα μπορούσε να ήμουν έτοιμος), και τώρα μοιάζει να είναι εκτός επικαιρότητας (το κείμενο). Αλλά δεν πειράζει. Την επικαιρότητα την δημιουργούμε και μόνοι μας... και όποιοι θέλουν μας ακολουθούν.
Πέρασε βέβαια μια συγκυρία, "Η" συγκυρία θα έλεγα, στην οποία θα έκανε μπαμ αν δημοσιευόταν, αλλά δεν ήμουν έτοιμος (δεν θα μπορούσε να ήμουν έτοιμος), και τώρα μοιάζει να είναι εκτός επικαιρότητας (το κείμενο). Αλλά δεν πειράζει. Την επικαιρότητα την δημιουργούμε και μόνοι μας... και όποιοι θέλουν μας ακολουθούν.
