Ψάχνοντας κανείς στο παραμέσα των τραγουδιών διαπιστώνει
πολλές φορές πόσο σκοτεινή είναι η ιστορία και πώς ορισμένοι μπορεί να
δημιουργούν φήμη και περιουσίες, την ώρα που οι πραγματικοί
δημιουργοί ψοφολογάνε. Αυτό σκέπτομαι φέρνοντας στο νου μου το τραγούδι τού Sleepy John Estes “The girl I love she got long curly hair” (1929), που διασκεύασαν
οι Led
Zeppelin ως “The girl I love she got long black wavy hair”
(άλλαξαν τον τύπο των μαλλιών δηλαδή!) στα BBC Sessions το 1969, που ήταν ουσιαστικά το “Moby Dick” με λόγια [με το επίσης
«δανεισμένο» riff από
το “Watch your step”
(1961) του Bobby Parker].
Βουτάς από ’δω, βουτάς από ’κει στο τέλος κάτι μένει κι από ’σένα…
Γεννημένος στη Ripley του Tennessee το 1899 ή το 1900, ο Sleepy John Estes μπαίνει στις ηχογραφήσεις το 1929
και μέχρι το 1941 θα φτιάξει 50 περίπου τραγούδια, μεταξύ των οποίων το “Milk cow blues” (1930), που επηρέασε
τον Kokomo Arnold στο ομότιτλο δικό του
κι από ’κει τον Elvis Presley και κυρίως το περίφημο “Someday baby blues” (1935), που
ξεπατικώθηκε ή επηρέασε (διαλέξτε το ρήμα που θέλετε) τον Big Maceo Merriweather
στο πασίγνωστο “Worried life blues”.
Μετά τον πόλεμο ο Sleepy John Estes εμφανίζεται το 1948, όταν γράφει
δύο θέματα για την εταιρία Ora-Nelle και
λίγο αργότερα, το 1952, όταν είχε ένα μικρό session για τη Sun!
Χαμένος στην ουσία για πολλά χρόνια, ο Estes θα
επανέλθει το 1962, καταμεσής του blues revival. Τον αποκαμωμένο τραγουδιστή, που είχε χάσει το ένα
μάτι του όταν ήταν μικρός και το άλλο γύρω στο ’50, τον ανακάλυψε κάποιος David Blumenthal, όταν ο ίδιος
γύριζε ένα φιλμ στο Νότο (των ΗΠΑ) και αναζητούσε πρόσωπα. Για τον Estes του
είχε πρωτομιλήσει ο Memphis Slim,
ο οποίος είχε ακούσει γι’ αυτόν από τον Big Joe Williams (το κινητό ληξιαρχείο των εξαφανισμένων μουσικών). Ο Blumenthal μίλησε
στον Bob Koester της Delmark Records και τη συνέχεια τη φαντάζεστε…
O Sleepy John Estes θα γράψει για την Delmark πέντε άλμπουμ, τα οποία και θα
τον αναδείξουν σε ηγετική φιγούρα του blues revival.
Αυτό που πρέπει να τονίσουμε, εδώ, είναι πως το ύφος του Estes παρέμεινε
αναλλοίωτο μέχρι το τέλος της ζωής του, κάτι που οφειλόταν όχι μόνο στις δικές
του αισθητικές πεποιθήσεις, αλλά και στο γεγονός πως, για πάρα πολλά χρόνια,
εξακολουθούσε να παίζει με τα ίδια πρόσωπα, τους κολλητούς του Hammie Nixon φυσαρμόνικα και Yank Rachell μαντολίνο, κιθάρα.
Από τα τραγούδια που συνέθεσε ο Estes στα χρόνια του ’60 θεωρείται
κλασικό του το “Rats in my kitchen”
(από το “The Legend of”
του 1962). Στο δεύτερο άλμπουμ του, το θαυμάσιο “Broke and Hungry”, υπάρχει το “Electric chair” (ο Estes είχε
διάφορα προβλήματα με το νόμο και φαίνεται πως, κάποτε, την είχε γλιτώσει
φτηνά), όπως και μια επανεκτέλεση του “Girl I love”. Αξίζει να σημειωθεί, επίσης, πως στο συγκεκριμένο LP συμμετείχε σ’ ένα από τα
πρώτα του sessions και
ο Michael Bloomfield!
Ο Sleepy John Estes θα ηχογραφήσει επίσης για τις εταιρείες Southland, Folkways, Vanguard, Storyville, Roots, Revival κ.ά., πριν
το 1969 δώσει κι αυτός το δικό του ηλεκτρικό άλμπουμ (“Electric Sleep”), όταν συνεργάστηκε με
τους Carey Bell, Sunnyland Slim,
Jimmy Dawkins και
Earl Hooker.
Τα seventies θα βρουν τον Sleepy John Estes
με κλονισμένη την υγεία του και κατά συνέπεια με λιγότερες δημόσιες εμφανίσεις.
Απ’ αυτή την περίοδο αξίζει να αναφερθεί η παρουσία του στο δίσκο του Ry Cooder “Boomer’s Story” [Reprise, 1972], εκεί όπου θα ερμηνεύσει
το topical “President Kennedy”. Ακόμη δεν θα πρέπει
να λησμονηθεί η ύπαρξη δύο ιαπωνικών άλμπουμ του ηχογραφημένα στο Τόκιο τον
Νοέμβρη του 1974 και τον Δεκέμβρη του 1976 αντιστοίχως.
Μεγάλη μορφή!
Δισκογραφία
(επιλογή)
1. The
Legend of Sleepy John Estes – Delmark DL-603 – 1962
2. Broke and
Hungry – Delmark DE-608 – 1964
3. Portraits In Blues Vol. 10 – DK. Storyville SLP
172 – 1964
4. In Europe – Delmark DL-611 – 1965
5. Brownsville Blues – Delmark DS-613 – 1965
6. Electric Sleep – Delmark DS-619 – 1969
7. Blues Live! Sleepy & Hammie Meet Japanese People – JAP. Trio PA6059
– 1976
8. Blues Is A-Live – JAP. Trio 3A-2025 – 1976
9. Recorded Live – AUS. Wolf 120.913 – 198? (rec. 1966, 1974)
10. Southern Blues – AUS. Wolf 120.916 – 1988 (rec. 1974)
11. Goin’ To Brownsville – Testament TCD-6008 – 1998 (rec. 1962)
12. Newport Blues – Delmark DE 639 – 2002 (rec. 1964)
13. On 80 Highway – Delmark DE 797 – 2008 (rec. 1974)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου