MARK E. SMITH (1957-2018)

Ήταν μορφή. Με δυνατά τραγούδια, με μουσικές που κρατούσαν στο βάθος τους την ουσία των σίξτις (CAN, Captain Beefheart, Velvets, british pop σαν τους Move κ.λπ.), με στίχους εντελώς προσωπικούς, με κοινωνικοπολιτικές αναφορές, λογοτεχνικές επίσης (φαντασίας κ.λπ. Lovecraft, Machen) και με απόψεις αριστερές οπωσδήποτε μέσα στην ιδιομορφία τους. Ορκισμένος εχθρός του «συστήματος»… μέχρι και ο Στάλιν χώραγε στις πάντα ουσιαστικά προβοκατόρικες απόψεις του. RIP Mark E. Smith.

Οι Fall είχαν έρθει στην Ελλάδα για πρώτη φορά το 1982, σ’ εκείνη την ιστορική συναυλία στο Σπόρτιγκ. Εγώ τους είδα 6 χρόνια αργότερα, αρχές ’88 πρέπει να ήταν, στο Ρόδον (ήταν, μάλλον, η δεύτερη φορά που έρχονταν στην Ελλάδα).

Τι θυμάμαι από τότε, τι μου είχε κάνει εντύπωση; Κάτι που το ήξερα από τους δίσκους, αλλά ήταν άλλο πράγμα να το ακούς ζωντανά. Ο τρόπος που τραγουδούσε ο Mark E. Smith. Αυτό το διαρκές ραπάρισμα, που ήταν τελείως προσωπικό και αυτόνομο.