διάφορες ανακρίβειες που γράφονται σχετικώς με τον Τζίμη Πανούση…

>>Και αν δεν ξέρω εγώ, που τον παρακολουθώ σχεδόν 40 χρόνια, ποιος θα ήξερε;<<

>>Στα τέλη της δεκαετίας του ’70 και στην ανατολή της δεκαετίας του ’80 μία κασέτα βρισκόταν σχεδόν σε όλα τα καρότσια των πειρατών-εμπόρων που έβγαζαν μεροκάματο στα Πανεπιστήμια. ΣTH ΡΑΧΗ ΤΗΣ ΕΓΡΑΦΕ «ΜΟΥΣΙΚΕΣ ΤΑΞΙΑΡΧΙΕΣ» (…)<<
>>Όταν η ίδια κασέτα έγινε δίσκος ΣΤΑ ΜΕΣΑ ΤΗΣ ΔΕΚΑΕΤΙΑΣ ΤΟΥ ’80, οι επίμαχες λέξεις καλύφθηκαν με ηχητικό τόνο. Αργότερα τα τραγούδια επανακυκλοφόρησαν χωρίς λογοκρισία<<
Είναι ορισμένοι, σαν τον Κώστα Γιαννακίδη στο protagon, που θέλουν να το παίξουν «πανουσικοί», αλλά δεν τους βγαίνει. Μπορεί εκθέσεις να έγραφε καλές ο Γιαννακίδης στο Γυμνάσιο, αλλά σαν πανουσο-γραφιάς δείχνει ότι είναι άσχετος και αρπακόλας, αφού νομίζει πως η κασέτα στη ράχη έγραφε «Μουσικές Ταξιαρχίες» ενώ έγραφε «DISCO TSOUTSOUNI» και πως η κασέτα έγινε δίσκος στα μέσα του ’80, ενώ έγινε CD το 1996 και βινύλιο το 2013. Μπερδεύει δε την κασέτα, που δεν ήταν λογοκριμένη φυσικά, με το άλμπουμ «Αν η Γιαγιά μου είχε Ρουλεμάν» (1984), που ήταν λογοκριμένο με «μπιπ» (σε επίμαχες λέξεις).

Και κάτι ακόμη για ’κείνη την λεγόμενη «παράνομη κασέτα» των Μουσικών Ταξιαρχιών, επειδή διαβάζω διάφορες μπαρούφες σχεδόν παντού (Ελεύθερος Τύπος, popaganda, Το Ποντίκι κ.λπ.).
Η κασέτα δεν κυκλοφόρησε το 1978-79, αλλά το 1980 προς ’81. Επίσης διαβάζουμε πως τα τραγούδια είναι ηχογραφημένα πριν το 1977(!) – κι αυτό λάθος είναι. Βλακείες είχε πει ο μακαρίτης και στο lifo.gr (στην Κατερίνα Ι. Ανέστη) πως… «Η πρώτη μου εμφάνιση στη δισκογραφία το 1978, με μια παράνομη κασέτα, έγινε με την επωνυμία “Ο Τζιμάκος και οι Μουσικές Ταξιαρχίες”».
Όπως έγραφε ο παλιός Μηλάτος στο Ποπ & Ροκ (#54, 8/1982):
«Στα τέλη του 1980, οι Μουσικές Ταξιαρχίες, εμφανίζονται στο μουσικό προσκήνιο, κατόπιν πρωτοβουλίας του Πανούση, που αποφάσισε με προσωπικά έξοδα να ηχογραφήσει τη δουλειά και να την κυκλοφορήσει σε κασέτα ανεξάρτητης παραγωγής, ενώ ο Βέκιος, ο Πάζιος και ο Φουρνιάδης, σταματούν τη συνεργασία τους με τους αδιεξοδικούς[sic] Bicycle του Θόδωρου Παπαντίνα. Με τη συμμετοχή του Βαγγέλη Σβάρνα (σαξόφωνο, δεύτερη κιθάρα) και του Άκη Δαούτη (μπάσσο), ηχογραφούν στο Mastersound και στις αρχές του 1981, κυκλοφορεί η κασέτα τους ‘Disco Tsoutsouni’ που από την πρώτη στιγμή δημιούργησε αίσθηση».
Αλλά και να μην έγραφε τα παραπάνω ο Μηλάτος είναι ολοφάνερο, λόγω ήχου, πως τέτοια τραγούδια δεν μπορεί να είχαν ηχογραφηθεί πριν το 1977. Κατ’ αρχάς, πριν το 1977, κανείς Έλληνας δεν θα υπέγραφε κασέτα, τραγούδι, ό,τι να ’ναι τέλος πάντων, με τη λέξη disco στον τίτλο. Αφήνω το γεγονός πως το «Αποκάλυψη Τώρα» (τραγούδι της κασέτας) προβλήθηκε σαν ταινία το 1979.
Και το εξής. Τι σημαίνει «παράνομη κασέτα»; Είχε κυνηγήσει κανείς, τότε, τον Πανούση επειδή έβγαλε κασέτα; Μαζέψανε την κασέτα του από τους πάγκους; Τον πιάσανε γι’ αυτό το λόγο; Όχι βέβαια. Με κανένα τρόπο δεν ήταν «παράνομη» η κασέτα, ούτε φυσικά λογοκριμένη (αφού την έβγαλε μόνος του), εκτός κι αν εννοούν ορισμένοι πως ο Πανούσης δεν είχε… παραστατικά. Άμα είναι έτσι, ok. (Υπενθυμίζω πως οι περιπέτειες του Πανούση με τη δικαιοσύνη άρχισαν μετά τον Απρίλη του ’81 και τη συναυλία της Καρδίτσας και πως δεν είχαν καμία σχέση με την κασέτα).