«Πέφτει το κόκκινο αστέρι / κάνω ευχή για να μου φέρει / γροθιά του ’60 στο ’να
χέρι / και στ’ άλλο δίκοπο μαχαίρι (…)». RIP.
Παρατηρείται, τώρα, το γελοίο φαινόμενο Τζήμεροι και Μπογδάνοι να
χύνουν δάκρυα για τον Πανούση, επειδή ο Τζιμάκος τα έχωνε και στην αριστερά!
Ο Πανούσης –φαίνεται αυτό μέσα από διάφορα τραγούδια του κ.λπ.–, ήταν
συναισθηματικά δεμένος με το παράνομο ΚΚΕ, το μαρτυρικό να πούμε. Το ΚΚΕ του
Άρη («απ’ του Άρη τα ένδοξα τα χρόνια»), του Μπελογιάννη («Ζει ο Μπελογιάννης,
ζει με τους ανθρώπους / που χτίζουν έναν κόσμο σοσιαλιστικό»), των λαϊκών
αγώνων, των εξοριών, των κατατρεγμών, θεωρώντας πως
το σημερινό ΚΚ είναι πλήρως συμβιβασμένο, φθάνοντας στο σημείο όμως να γράψει
ακόμη και μαλακίες, τις οποίες τραγούδησε ο Αγγελάκας («πλάι-πλάι μαζί με
χρυσαυγίτες/ ορντινάντσα των καπιταλιστών»).
Δεν μπορεί κανείς να ξέρει τι συνέβαινε στην ψυχή του, στην ψυχή του Πανούση εννοώ –γιατί ο ίδιος κρυβόταν επιμελώς, καθώς δεν μπορούσες να καταλάβεις πότε μιλούσε σοβαρά και πότε έκανε πλάκα–, αλλά κατά βάθος και οπωσδήποτε συναισθηματικά ήταν ταυτισμένος με την μαρτυρική-αγωνιστική και όχι με τη… νόμιμη και κοινοβουλευτική Αριστερά. Απ’ αυτό το σημείο, όμως, μέχρι τα κροκοδείλια δάκρυα των φιλελέδων ανιχνεύεται μόνο το χάος. Και η άθλια κοροϊδία… μέρα που ’ναι…
Δεν μπορεί κανείς να ξέρει τι συνέβαινε στην ψυχή του, στην ψυχή του Πανούση εννοώ –γιατί ο ίδιος κρυβόταν επιμελώς, καθώς δεν μπορούσες να καταλάβεις πότε μιλούσε σοβαρά και πότε έκανε πλάκα–, αλλά κατά βάθος και οπωσδήποτε συναισθηματικά ήταν ταυτισμένος με την μαρτυρική-αγωνιστική και όχι με τη… νόμιμη και κοινοβουλευτική Αριστερά. Απ’ αυτό το σημείο, όμως, μέχρι τα κροκοδείλια δάκρυα των φιλελέδων ανιχνεύεται μόνο το χάος. Και η άθλια κοροϊδία… μέρα που ’ναι…
Μας ζαλίζεις τα αρχίδια όταν πεθαίνουν κάτι παγκοσμίως άγνωστοι μουσικοί του δρόμου αλλά για τον Τζιμάκο σχεδόν τίποτα, φταίει που τον γνωρίζουν περισσότερα άτομα και σε ενοχλεί ή ότι ήταν πιο αριστερός από τους κομμουνιστές.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤίποτα απ’ αυτά ρε στόκε. Έχω γράψει για τον Πανούση κι έχω πει τη γνώμη μου για διάφορα σχετικά ζητήματα. Δεν ήξερα να είχα έτοιμη, τώρα, εγκυκλοπαίδεια-νεκρολογία για να ανεβάσω…
ΔιαγραφήΤετάρτη, 3 Απριλίου 2013
DISCO TSOUTSOUNΙ
http://diskoryxeion.blogspot.gr/2013/04/disco-tsoutsouni.html
22.2.2015 | 13:59
O Τζίμης Πανούσης και ο Γιάννης Αγγελάκας στην «Katyusha του ΚΚΕ» Οι αχρείαστες γραφικότητες μιας προαποφασισμένης ρήξης
http://www.lifo.gr/team/music/55569
Τον Πανουση την μοναδικη φορα που τον ειδα πρεπει να ηταν καλοκαιρι 82 με τις Μουσικες Ταξιαρχιες στην παραλια Καλαμου,και ηταν φοβερη εμπειρια για μενα και την πιτσιρικαρια παρεα μου.Θα κρατησω απο δισκο το Καγκελα παντου.
ΑπάντησηΔιαγραφήNew wave,jazz,rock,sex,drugs,Rock'n'Roll..
ας κρατησουμε την οξυδερκεια του και την καυστικοτητα προς πασα κατευθηνσις
ΑπάντησηΔιαγραφή00i00
Λαϊκός μεχρι αντιδραστικότητας, ευφυής και ταλαντούχος διασκεδαστής αναμφισβήτητα, άσφαιρος σατυρικά στα τελευταία ετούτα χρόνια, όπου κατά τη γνώμη μου ο όποιος πολιτικός του λόγος σα να μεταμορφώθηκε ξαφνικά σε μια μανιακή ασυναρτησία. Κι αυτό γιατί ίσως τελικά ο Τζίμης να ήταν πολύ λιγότερο πολιτικός από όσο πιστέψαμε - σε αυτό πιθανόν η σοσιαλιστική λογοκρισία να έπαιξε καθοριστικό ρόλο. Γιατί όλοι θυμόμαστε πως με τι κρότο σκάσανε οι Μ.Τ. στο βλαχοεπαρχιώτικο σοσιαλδημοκρατικό ντεκόρ της δεκαετίας του '80. Έπειτα έρχεται η σόλο καριέρα. Ξαφνικά δηλώνει πως ουδέποτε εδήλωσε φρικιομαζώχτρα και κατακτά με τεράστια επιτυχία τις νυχτερινές πίστες του εκσυγχρονισμού. Από κάτω κοστουμαρισμένοι με πούρα, να καταναλώνουν τις φιάλες τους και να γελάν με τα ευφυώς σερβιρισμένα χοντροκομμένα του αστεία. Και κάτι τύποι σαν εμένα, να καγχάζουν μέσα σε αυτόν τον πολτό, πως τάχα όλοι αυτοί δεν καταλαβαίνουν τι ακούνε και ποιον βλέπουν. Τελικά, ο απόλυτος Χάρρυ Κλυν του 2000 είχε αναδειχθεί μέσα από ένα απροσδιόριστο άντεργκράουντ παρελθόν, στον νούμερο ένα διασκεδαστή της μεσαίας τάξης στα χρόνια των παχέων καπιταλιστικών αγελάδων. Όπως και νά'χει, παρά τις έσχατες αντι ΚΚΕ μαλακίες του, θα τον θυμόμαστε όλοι με αγάπη, σαν έναν καλλιτέχνη που είχε τους δικούς του αυστηρούς κώδικες ηθικής, μέσα στους οποίους μάλλον ιδεαλιστικά παρά σαν πολιτική σκέψη και θεωρία, εμπεριέχονταν και η αριστερά.
ΑπάντησηΔιαγραφήdon't believe the hype βασικά.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚατά καιρούς στάθηκε εξαιρετικά οξυδερκής - μας αρέσει ή όχι - και ίσως κανα δυο φορές ( η μία ήταν το ένα τραγούδι για το χειμώνα) πραγματικά σπουδαίος.
Πολιτικά παρ'όλ'αυτά ήταν μια ασημαντότητα. Επιπέδου Θέμου οι τοποθετήσεις του , ακόμα και το ΣΥΡΙΖΑ τον χτυπούσε με επιχειρηματολογία ΛΑΟτζίδικη. Οι μικροαστικές σαχλαμάρες έκαναν γκελ στους μικροαστούς σαχλαμάρες αυτό είναι όλο.
Σχόλια από το facebook...
ΑπάντησηΔιαγραφήDimitrios Kambakos
Εγώ πιστεύω ότι ποτέ δεν ξεπέρασε τις (δικαιολογημένες) φάπες (και απ΄ότι ξερω υπήρξαν κ άλλες φορές) που είχε μαζέψει στο Χημείο..Οταν όμως λες ''Αντε Γαμήσου Εργατιά'' πρέπει να υπολογίζεις οτι κ η εργατιά θα σου απαντήσει..Γενικά στα πολιτικά ηταν ''ότι νά ναι΄΄ ο μακαρίτης.Μιά ελεγε να πάρουμε τα βούνά,μιά να ψηφίζουμε για τα πάντα στα..προποτζίδικα μέχρι που κάποα στιγμή είχε πει κ την ασύλληπτη μπαρούφα ''Καί με μιά αξιοπρεπή Σοσιαλδημοκρατία συμβιβάζομαι'',θέση οχι απλά αντιδραστική κ μικροαστική (ποιός ο Τζίμης που κατακεραύνωνε τους μικροαστούς) αλλά κ τελείως ουτοπική στην εποχή μας που έχουμε πλέον μπεί ''με τα μπούνια'' στο ανώτατο στάδιο του καπιταλισμού. Υ.Γ. Δεν νομίζω ότι είναι τυχαίο οτι πρόσφατα βιντεάκια του αναπαρήγαγαν σαίτ προσκείμενα στην χρυσή αυγή,την οποία είχε φροντίσει να ''ξεπλύνει'' λέγοντας επανηλειμένως ακόμα κ ΜΕΤΑ την δολοφονία Φύσσα οτι οι περισσότεροι οπαδοί της της δεν είναι τάχα φασίστες αλλά καθημερινοί αγανακτισμένοι άνθρωποι! Αυτά...
Ioannis Degdekis
Πόσο δίκιο έχεις (στην ανάρτηση)... κυρίως σε ότι αφορά την άγνωστη σε εμάς ουσιαστικά ψυχούλα του... ποτέ δεν ήξερες ποια τα όρια του χιούμορ του. Που ξεκινούσε η σατυρα κ που η αλήθεια...
Μιχάλης Χατζηπαπαευσταθίου
ενταξει, ως και ναζι τον επικαλουνταν τον Τζιμακο (εν ζωη)