Να επικαιροποιήσουμε κάτι που είχαμε γράψει πριν λίγο καιρό…
Οι ορχήστρες τής πιανίστριας Satoko Fujii (πλην
των πολλών άλλων πρότζεκτ της) δεν είναι μία, ούτε δύο, αλλά… πέντε! Από το
1997 με την Satoko Fujii Orchestra New York,
μέχρι το έσχατο “Fukushima”
[Libra, 2017] της ίδιας
πάλι ορχήστρας δεν έχουν μεσολαβήσει μόνον οι… Satoko Fujii Orchestra Nagoya, Satoko Fujii Orchestra Berlin, Satoko Fujii Orchestra Tokyo και Satoko Fujii Orchestra Kobe, αλλά και 19 μεγάλοι
δίσκοι –τέτοιοι, «μεγάλοι», είναι σίγουρα οι μισοί και το λέω γιατί τους έχω
ακούσει– με τον παρόντα εικοστό να αφορά στην εν λόγω κυκλοφορία τής Libra Records.
Τι έχουμε λοιπόν εδώ; Το δέκατο(;) άλμπουμ της ιαπωνίδας
συνθέτριας, πιανίστριας και αυτοσχεδιάστριας με την ορχήστρα της τής Νέας Υόρκης
(εδώ η Fujii αρκείται μόνο στους ρόλους της συνθέτριας και της
διευθύντριας), που αποκαλείται “Fukushima”,
όπως γράψαμε και πιο πάνω, και που ολοκληρώνεται εις… ανάμνηση του φοβερού
πυρηνικού δυστυχήματος, που συνέβη στην πόλη αυτή της Ιαπωνίας, τον Μάρτιο του
2011.
Τι μουσική, μπορείς να γράψεις εμπνεόμενος (με αρνητικό
πρόσημο εννοείται) από ένα τέτοιο γεγονός; Και μάλιστα τι μουσική μπορεί να
γράψει ένας Ιάπωνας ή μια Ιαπωνίδα, για ένα θέμα σαν κι αυτό, που θα επηρεάζει και
θα καθορίζει τη ζωή των ανθρώπων για αιώνες; (Η Ιαπωνία είναι μια μικρή χώρα,
αν τη δεις σε σχέση με τη διάδοση της ραδιενέργειας, καθώς το Τόκιο, για
παράδειγμα, απέχει από τη Φουκουσίμα μόλις 289 χιλιόμετρα με το αυτοκίνητο). Είναι
ένα θέμα, λοιπόν, που δεν έχει εύκολη απάντηση, πόσω μάλλον αν δεν είσαι
Ιάπωνας και δεν μπορείς να αντιληφθείς, στην ολότητά του, το μέγεθος της
καταστροφής.
Η ορχήστρα της Fujii είναι μεσαίου μεγέθους, καθώς αποτελείται από δεκατρία
μέλη, με τον τρομπετίστα Natsuki Tamura πάντα παρόντα και με δώδεκα ακόμη άξιους συνοδοιπόρους-αυτοσχεδιαστές,
όπως είναι οι Oscar Noriega άλτο, Tony Malaby τενόρο, Dave Ballou τρομπέτα, Joey Sellers τρομπόνι και Nels Cline κιθάρα, που τα δίνουν όλα. Εννοώ πως στο “Fukushima” η ορχήστρα παίζει «τα πάντα»
μέσα στα όρια της σύγχρονης jazz-avant.
Υπάρχουν ωραίες λυρικές συνθέσεις ή καλύτερα λυρικά,
επιτάφια, μέρη, που δείχνουν τις αληθινές δυνατότητες της Fujii να δομεί μουσική για όλο τον κόσμο
με μεγάλη συναισθηματική δύναμη (άκου ας πούμε τo δεύτερο 16λεπτo track, αλλά και το τέταρτο
18λεπτο κατά τόπους), όπως και συνθέσεις-μέρη συνθέσεων που ακούγονται εντελώς
προχωρημένα, με καινοφανή ηχοχρώματα και απροσδιόριστες «συνομιλίες». Βεβαίως
(και) οι νεοϋορκέζοι αυτοσχεδιαστές είναι αποδεδειγμένα εξαιρετικοί, κάνοντας με
αληθινά εμπνευσμένο τρόπο το όραμα τής Satoko Fujii χειροπιαστό.
Ακόμη ένα άλμπουμ… στα τόσα, για την ιαπωνίδα συνθέτρια και
διευθύντρια ορχήστρας εδώ, που ως ακροατή σε… ισοπεδώνει.
Επαφή: www.satokofujii.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου