Είναι το δεύτερο LP των Post Lovers
(μουσικοί-στίχοι Ελένη Καραγεώργου, μπάσο Σταύρος Γεωργιόπουλος, με guests στις
κιθάρες τον Νίκο Τσέλιο και στα πλήκτρα, σ’ ένα track, την Danae Eco), τρία χρόνια μετά το
φερώνυμο άλμπουμ τους (2018), που είχε αφήσει πολύ καλές εντυπώσεις. Ο τίτλος
του νέου δίσκου είναι “Drive”
[Inner Ear, 2021] και περιλαμβάνει δέκα (αγγλόφωνα) τραγούδια, μοιρασμένα στις δύο
πλευρές τού βινυλίου.
Όσοι γνωρίζουν τους Post Lovers από τις προηγούμενες δουλειές τους (ένα 45άρι κι ένα LP) στο άκουσμα τού “Drive” μάλλον θα εκπλαγούν. Και το λέμε τούτο επειδή η κομψή pop τού συγκροτήματος έχει διολισθήσει σε περισσότερο rock καταστάσεις. Μην φανταστείτε, όμως, τίποτα πολύ σκληρά πράγματα, πνιγηρά και ακατέργαστα. Η τραγουδοποιία των Post Lovers παραμένει πάντα φωτεινή, ανεξαρτήτως των θεμάτων τους, που δεν είναι σώνει και καλά χαρούμενα, με την ενίσχυση του volume να προσθέτει κάποιες άλλες, νέες, διαστάσεις στον ήχο τους. Κιθαριστική pop λοιπόν, αλλά και αληθινά κιθαριστική και ιδίως αληθινά pop, που αναπτύσσεται μέσα σε λίγα λεπτά, για κάθε τραγούδι (τρίλεπτα, γενικώς, κομμάτια), ούτως ώστε να μην χάνεται η εξέλιξη, να μην ξεφεύγει, να μην μπερδεύεται με ακατανόητους πειραματισμούς και αναίτιες παραδοξότητες.
Εντάξει, προσωπικώς δεν βρίσκω όλα τα τραγούδια να κινούνται στο ίδιο (υψηλό) επίπεδο και βασικά η δεύτερη πλευρά είναι πάρα πολύ καλύτερη από την πρώτη, με τα “Long terms”, “Run like flood” (ίσως το ωραιότερο τραγούδι του άλμπουμ), “Import faint”, “On the pill” και “Palmistry” να κερδίζουν αμέσως τις εντυπώσεις – και με το “Hibernation”, που έχει καμπανωτές κιθάρες και ηχεί κάπως country, να ξεχωρίζει από την Side A.
Ένα αρκετά καλό άλμπουμ, λοιπόν, από τους Post Lovers, που δείχνει (το άλμπουμ), για μια δεύτερη ή και τρίτη φορά (αν υπολογίσουμε και το 45άρι), πως η Ελένη Καραγεώργου ξέρει να γράφει ποπ τραγούδια με hook, δίχως να καταφεύγει σε εύκολες συνταγές και αναμασήματα.
Επαφή: www.inner-ear.gr
Όσοι γνωρίζουν τους Post Lovers από τις προηγούμενες δουλειές τους (ένα 45άρι κι ένα LP) στο άκουσμα τού “Drive” μάλλον θα εκπλαγούν. Και το λέμε τούτο επειδή η κομψή pop τού συγκροτήματος έχει διολισθήσει σε περισσότερο rock καταστάσεις. Μην φανταστείτε, όμως, τίποτα πολύ σκληρά πράγματα, πνιγηρά και ακατέργαστα. Η τραγουδοποιία των Post Lovers παραμένει πάντα φωτεινή, ανεξαρτήτως των θεμάτων τους, που δεν είναι σώνει και καλά χαρούμενα, με την ενίσχυση του volume να προσθέτει κάποιες άλλες, νέες, διαστάσεις στον ήχο τους. Κιθαριστική pop λοιπόν, αλλά και αληθινά κιθαριστική και ιδίως αληθινά pop, που αναπτύσσεται μέσα σε λίγα λεπτά, για κάθε τραγούδι (τρίλεπτα, γενικώς, κομμάτια), ούτως ώστε να μην χάνεται η εξέλιξη, να μην ξεφεύγει, να μην μπερδεύεται με ακατανόητους πειραματισμούς και αναίτιες παραδοξότητες.
Εντάξει, προσωπικώς δεν βρίσκω όλα τα τραγούδια να κινούνται στο ίδιο (υψηλό) επίπεδο και βασικά η δεύτερη πλευρά είναι πάρα πολύ καλύτερη από την πρώτη, με τα “Long terms”, “Run like flood” (ίσως το ωραιότερο τραγούδι του άλμπουμ), “Import faint”, “On the pill” και “Palmistry” να κερδίζουν αμέσως τις εντυπώσεις – και με το “Hibernation”, που έχει καμπανωτές κιθάρες και ηχεί κάπως country, να ξεχωρίζει από την Side A.
Ένα αρκετά καλό άλμπουμ, λοιπόν, από τους Post Lovers, που δείχνει (το άλμπουμ), για μια δεύτερη ή και τρίτη φορά (αν υπολογίσουμε και το 45άρι), πως η Ελένη Καραγεώργου ξέρει να γράφει ποπ τραγούδια με hook, δίχως να καταφεύγει σε εύκολες συνταγές και αναμασήματα.
Επαφή: www.inner-ear.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου