ΜΙΚΡΑ ΚΕΙΜΕΝΑ ΑΠΟ ΤΟ FACEBOOK 354

18/3/2021
Τοπ χλιδή στην Αθήνα του 1960, όταν η υπόλοιπη Ελλάδα ψοφολογούσε (να το λέμε κι αυτό). Το μεροκάματο τότε ήταν γύρω στο 50άρι (δραχμές εννοείται), για να κάνετε την σύγκριση με το σήμερα. Ήθελες δηλαδή περί τα δυόμισι μεροκάματα για να αριβάρεις στ’ Αστέρια, το Σάββατο. Πολλά λεφτά... για το 95% του κόσμου.
Η κορυφαία χορευτική ορχήστρα του Κουβανού Raoul Zequeira λοιπόν, σε παραστάσεις στη Γλυφάδα, για τους τυχερούς που μπορούσαν να τα ζήσουν αυτά τα πράματα και κυρίως για ’κείνους που μπορούσαν να τα εκτιμήσουν. (Η ίδια ορχήστρα μερικά χρόνια αργότερα θα ηχογραφούσε έναν latin-funk δυναμίτη, για τον οποίον λιώνουν οι συλλέκτες ανά την υφήλιο – αν και έχει βγει και «πειρατής». Ακούστε στα σχόλια...).

Όσοι νομίζουν πως επειδή πέρασαν μια νύχτα από το +Soda ή από το Club 22 έμαθαν και το τι σημαίνει χορευτική διασκέδαση πλανώνται πλάνην οικτράν. Ένα θα πω μονάχα. Όποιος δεν έχει χορέψει, έχοντας δίπλα του μια ζωντανή ορχήστρα δέκα ατόμων, να τα δίνει όλα και να τα «χώνει» από κάθε κατεύθυνση, με σαξόφωνα, τρομπέτες και τρομπόνια, άσε τα κρουστά, δεν έχει δει τίποτα.

18/3/2021
Σκληρό λοκντάουν, δηλαδή έξω ούτε για κατούρημα, μέχρι την 25η Μαρτίου, να σαπίσουμε βλέποντας την Γιάννα... Μπουμπουλίνα, τον Παπαφλέσσα με σιδερωμένο πετραχήλι, και την Αλίκη Νικολαΐδου (Μορφές και Θέματα) για πλήρη εθνικοπατριωτική κατήχηση (οι παλιοί ξέρουν). Και ανήμερα, στην παρέλαση, μία ώρα λεύτεροι στα μπαλκόνια να χειροκροτάμε τον άγγλο διάδοχο, με τ’ αγιοβασιλιάτικα παράσημα από το γιουσουρούμ, και τον γάλλο λιμοκοντόρο με την ξυλάγγουρη κουμπαρομπεμπέκα. Μετά... για γίδα βραστή στα Δερβενάκια.

18/3/2021
Από σεβασμό προς τον σπουδαίο τραγουδοποιό Λίνο Κόκοτο, το εξαιρετικό τραγούδι του «Πέντε και τέταρτο χαράματα» δεν θα το αποκαλέσω ψευτορόκ, παρότι είναι.
Περιμένουμε να πεθάνει (να ’ναι πάντα καλά ο άνθρωπος) για να γράψουμε πόσο σημαντικός υπήρξε ο Λίνος Κόκοτος; Ένας τραγουδοποιός, που από το 1966, όταν εμφανίστηκε, δεν έχει βγάλει άσχημο ή αδιάφορο τραγούδι ή δίσκο – καθώς ακόμη και τα τελευταία του, που έχω ακούσει, είναι πολύ καλά.
Μα και όταν χρειάστηκε να κάνει μουσική για τον κινηματογράφο, ο Λίνος Κόκοτος, κι εκεί έδειξε πόσο μετρούσε σαν συνθέτης, όταν σκόραρε, με καταπληκτικά θέματα, στο ελληνικό... The Wicker Man, το soft-core «Σπίτι στους Βράχους» (1974), του Γιώργου Ζερβουλάκου. Στο 22:33...
https://www.youtube.com/watch?v=4UHI4z9_FXs&t=1349s

18/3/2021
>>Συγκινούμαι πολύ όταν σκέφτομαι ότι ένας ακόμη πιστός Χριστιανός Ορθόδοξος προστέθηκε στο Σώμα της Εκκλησίας μας<<
Το χειρότερο απ’ όλα δεν είναι ότι πήγε να βαφτίσει, εκμεταλλευόμενος μόνο και μόνο τη θέση του, ως πορφυρογέννητος έναντι της πλέμπας (αυτά τα έχουμε δει άπειρες φορές από τις εξουσίες και δεν θα σταματήσει να τα βλέπουμε), είναι κυρίως αυτή η γελοία δήλωση, περί «πιστού Χριστιανού» (πότε πρόλαβε, τώρα, να πιστέψει το βρέφος είναι άλλο θέμα...) και βεβαίως η αναφορά στη λέξη «Σώμα» (το παίζει και θεολογικά καταρτισμένος ο χριστέμπορας), όπως και η γενικότερη επίκληση τού θρησκευτικού φρονήματος για τιποτένιους, διαφημιστικούς λόγους.
Ούτε οι χουντικοί δεν είχαν το θράσος να κοροϊδεύουν τόσο ξεδιάντροπα την Εκκλησία και τον κόσμο.

17/3/2021
Φοβερό ψευτορόκ, κοινωνικού περιεχομένου, του Χρήστου Κυριαζή, που κολλάει απόλυτα με την εποχή κι ας βγήκε πριν από 38 χρόνια. Τα αληθινά μεγάλα τραγούδια το έχουν αυτό...
Εγώ το άκουγα αυτό το τραγούδι τότε (είχα αγοράσει το LP και το έχω ακόμη), μαζί με Creep Records/Yello-O-Yell και Μαργαρίτη... Δεν το έφτυνα, όπως πολλοί φίλοι μου.
Αναγνώριζα βέβαια πως το ροκ του ήταν επίπλαστο, αλλά αυτό δεν με εμπόδιζε να το απολαμβάνω, γιατί ήταν τραγούδι φτιαγμένο από «μάστορα», φύσει και θέσει, και τραγουδισμένο κολασμένα, σαν από ταινία με μηχανές τού Δαλιανίδη, από τον Βλάσση...
https://www.youtube.com/watch?v=0Zfzv-UzBno

16/3/2021
TRAILBLAZING COMPOSER AND ORCHESTRA LEADER MARIA SCHNEIDER WINS TWO GRAMMY AWARDS
“Best Instrumental Composition” for “Sputnik” from Data Lords
“Best Large Jazz Ensemble Album” for Data Lords
Ήταν ένα ακόμη πολύ καλό άλμπουμ της Maria Schneider, για το οποίον τα είχαμε πει εδώ...
https://www.lifo.gr/culture/music/i-amerikanida-maria-schneider-einai-mia-apo-tis-simantikoteres-synthetries-tis

15/3/2021
Κάποτε, στα 90s, όταν είχα ακούσει για πρώτη φορά το μοναδικό άλμπουμ των Millenium (από τη Δυτική Ακτή και από το 1968) το είχα υποτιμήσει, γιατί τότε μου φαινόταν κάπως pop – κι έτσι όταν το είδα κάποια στιγμή μπροστά μου, σε επανέκδοση, στα 00s, δεν το αγόρασα. Μετά κάπου είχα ακούσει πως το πρώτο κομμάτι του άλμπουμ τους, το “Prelude”, ήταν σύνθεση του Μάνου Χατζιδάκι –αν είναι δυνατόν!–, και θυμάμαι πως τελείως έκπληκτος έψαχνα να βρω μια κόπια, ώστε να το τσεκάρω. Όταν βρήκα τελικά την κόπια είδα πως δεν υπήρχε το όνομα τού Χατζιδάκι στα credits, και θυμάμαι πως είχα πει... να, άλλη μια μ@λακία, απ’ αυτές που ακούγονται τριγύρω... μέχρι που ανέβηκε κάποια στιγμή μια ραδιοφωνική συνέντευξη τού Χατζιδάκι στο YouTube, με τον ίδιον να λέει ότι το “Prelude” ήταν, όντως, δικό του κομμάτι, και πως ήταν πολύ περήφανος γι’ αυτό! Πολύ περίεργο, μα τω Θεώ! 

Ακούστε στο 1:36 και στο 6:17 τον Μάνο Χατζιδάκι να μιλάει για τους Millenium… μαζί με το "Prelude" και λοιπά...
https://www.youtube.com/watch?v=o3bNMxKppw8

15/3/2021
Πριν από λίγες μέρες πέθανε στα 89 του μια μεγάλη μορφή της ουγγρικής και της ευρωπαϊκής τζαζ, ο πιανίστας János Gonda. Ο Gonda ήταν στη σκηνή από τα χρόνια του ’50 και οι εγγραφές του στα σίξτις με το Qualiton Jazz Ensemble είναι απλώς εκπληκτικές. 

Στα σέβεντις πήγε και προς πιο fusion-progressive μονοπάτια, ενσωματώνοντας και ethnic στοιχεία στις μελωδίες του. Ασχολήθηκε επίσης με την συγγραφή βιβλίων, την διδασκαλία της τζαζ, διαπρέποντας και στον κινηματογράφο, γράφοντας σάουντρακ για ταινίες των Zoltán Fábri, István Szabó, Pál Gábor κ.ά.
(Κάποτε είχα γράψει ένα κείμενο για την ουγγρική τζαζ, στο Jazz & Τζαζ, με πολλές λεπτομέρειες, αλλά δυστυχώς δεν το έχω το κείμενο σε doc πια, και θα πρέπει να το «χτυπήσω» από την αρχή, για να το «ανεβάσω» κάπου).
https://www.youtube.com/watch?v=0AJMnkvk-Lc