Από την πόλη Mülheim της δυτικο-κεντρικής
Γερμανίας (Βόρεια Ρηνανία-Βεστφαλία, περιοχή Ρουρ) μάς έρχονται οι Volvopenta,
μία τετραμελής μπάντα αποτελούμενη εκ των Marcus Kreyhan κιθάρες, φωνή, Stefan Claudius κιθάρες, André David μπάσο και Kai Spriestersbach ντραμς – μια μπάντα,
η οποία κινείται σε post-rock δρόμους, εμφανίζοντας
στα τραγούδια και τα ορχηστρικά της κι ένα κάπως πιο «ψαγμένο», πειραματικό ας
το πούμε προφίλ.
Για όλα αυτά τα σύγχρονα post-rock γκρoυπ
οι Mogwai θα μπορούσε
να ήταν, πάντα, μια καλή επιρροή, ασχέτως αν σε κάποιες περιπτώσεις, πολλές ή
λίγες δεν έχει σημασία, τα «παράγωγα» συγκροτήματα, είναι πιο ενδιαφέροντα από
τα «πρωτότυπα». Συγκεκριμένοι δίσκοι τους, κατά βάση. Και οι Volvopenta έχουν αποδείξει ήδη από το
πρώτο LP τους, το “Yoshiwara” του 2017 (το
γκρουπ υφίσταται παραπάνω από μια δεκαετία τώρα) πως είναι ένα σχήμα με
συγκεκριμένες υψηλές, δυνατότητες, τις οποίες δεν παραλείπει να καταγράψει και
στο πιο νέο άλμπουμ του, το “Simulacrum” [Tonzonen Records, 2021].
Τα κομμάτια των Volvopenta ισορροπούν ανάμεσα στα οργανικά passages και τα τραγούδια, χωρίς να υποτιμάται ούτε το ένα ούτε το άλλο, καθώς εκείνο που επικρατεί, εδώ, είναι μία μόνιμη και διαρκής ισορροπία. Και αυτή η λέξη, η «ισορροπία», αφορά σε κάθε διάσταση τού “Simulacrum”, ενός άλμπουμ που κυλάει με άνεση, παρά την ελαφρώς τσιμπημένη διάρκειά του, που αγγίζει τα 50 λεπτά στην CD-έκδοση (με τα τέσσερα παραπάνω tracks, από την βινυλιακή issue).
Υπάρχει λοιπόν μια έφεση από το γερμανικό γκρουπ στην μακρόσυρτη μελωδία, που εξελίσσεται αργά, και όχι κατ’ ανάγκην επαναληπτικά, όπως υπάρχει και αυτό το λεγόμενο «περιβαλλοντικό» κλίμα, και το ελαφρώς σινεματίκ, που δίνει στα tracks των Volvopenta, σε συνδυασμό με κάποια ελαφρά noise και πειραματικά χαρακτηριστικά, μια ειδική ταυτότητα.
Και κάπως έτσι κομμάτια σαν τα “Central human agency” και “Ghost” έχουν τον τρόπο όχι απλώς να κρατούν το ενδιαφέρον σου, μα και να το εξακοντίζουν σε υψηλότερα επίπεδα.
Επαφή: www.tonzonen.de
Τα κομμάτια των Volvopenta ισορροπούν ανάμεσα στα οργανικά passages και τα τραγούδια, χωρίς να υποτιμάται ούτε το ένα ούτε το άλλο, καθώς εκείνο που επικρατεί, εδώ, είναι μία μόνιμη και διαρκής ισορροπία. Και αυτή η λέξη, η «ισορροπία», αφορά σε κάθε διάσταση τού “Simulacrum”, ενός άλμπουμ που κυλάει με άνεση, παρά την ελαφρώς τσιμπημένη διάρκειά του, που αγγίζει τα 50 λεπτά στην CD-έκδοση (με τα τέσσερα παραπάνω tracks, από την βινυλιακή issue).
Υπάρχει λοιπόν μια έφεση από το γερμανικό γκρουπ στην μακρόσυρτη μελωδία, που εξελίσσεται αργά, και όχι κατ’ ανάγκην επαναληπτικά, όπως υπάρχει και αυτό το λεγόμενο «περιβαλλοντικό» κλίμα, και το ελαφρώς σινεματίκ, που δίνει στα tracks των Volvopenta, σε συνδυασμό με κάποια ελαφρά noise και πειραματικά χαρακτηριστικά, μια ειδική ταυτότητα.
Και κάπως έτσι κομμάτια σαν τα “Central human agency” και “Ghost” έχουν τον τρόπο όχι απλώς να κρατούν το ενδιαφέρον σου, μα και να το εξακοντίζουν σε υψηλότερα επίπεδα.
Επαφή: www.tonzonen.de
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου