Για τον βιολιστή-αυτοσχεδιαστή Δήμο Βρύζα (Dimos Vryzas) είχαμε γράψει προσφάτως
(τον προηγούμενο Σεπτέμβριο), με αφορμή το άλμπουμ του “Really Short and Tonal” (2020) στην πορτογαλική
Creative Sources Recordings.
Τώρα έχουμε μπροστά μας μια κασέτα του Δήμου Βρύζα, στην ελληνική ετικέτα Submersion Records, τυπωμένη σε 50 μόλις
αριθμημένα αντίτυπα (φυσικά, η εγγραφή διατίθεται και ψηφιακά), η οποία αφορά
σε μια νέα ολοκληρωμένη δουλειά τού αυτοσχεδιαστή, η οποία αποκαλείται “Blue Line Sequence”.
Σ’ αυτή την εγγραφή ο Δ. Βρύζας είναι ξανά μόνος του, όπως
και στο CD τής Creative Sources Recordings, αλλά όχι...
εντελώς μόνος του, γιατί και εδώ έχει πάντα δίπλα του τα πεντάλια και το
στούντιο – το μανιπουλάρισμα δηλαδή σε ορισμένους πρωτογενείς ήχους, που δεν
αφορούν μόνο στο βιολί, μα και σε άλλα όργανα, τα οποία, όμως, δεν αναφέρονται
κάπου (πιάνο, ας πούμε, κρουστά, πιθανώς και άλλα, που δεν είναι εύκολο να
προσδιοριστούν λόγω της γενικότερης επεξεργασίας).
Το αποτέλεσμα θα το χαρακτηρίζαμε με μία λέξη «εντυπωσιακό». Και αυτό όχι γιατί δεν έχει ξανασυμβεί κάτι τέτοιο φυσικά, μα γιατί το σύνολο, στο “Blue Line Sequence”, λειτουργεί έξοχα στην ολότητά του.
Γιατί ένα άλμπουμ αυτού του στυλ, 45λεπτης περίπου διάρκειας, για να σε «κρατήσει» σαν ακροατή, σημαίνει πως διαθέτει κι άλλα στοιχεία, που ξεπερνούν τα προφανή.
Υπάρχει ηχητικό concept, δηλαδή, εδώ, με τα tracks να διαδέχονται το ένα το άλλο, δημιουργώντας ένα συνολικό περιβάλλον –και ναι, το minimal και το ambient είναι δύο βασικοί χαρακτηρισμοί για το “Blue Line Sequence”– με τις επιμέρους αναφορές, από το rock, την avant-garde και την experimental music (με απόηχους, όχι ήχους, από ηλεκτροστατισμούς, «ανάποδες» ταινίες κ.λπ.), μέχρι το folk και την free-improv να προσφέρουν, συνεχώς, στο ρέον άκουσμα, την βεβαιότητα ενός ηχητικού ταξιδιού, μέσω του οποίου, όλες οι παλαιές ανακαλύψεις, αποκτούν, ξανά, μια νέα λειτουργική μορφή.
Πολύ δυνατά όλα τα tracks, αλλά μένουμε στο “6 loosened ropes” από την πρώτη πλευρά και στο “Almost got a techno beat” από την δεύτερη... έτσι, ως δύο συνθέσεις του Δήμου Βρύζα, που μπορούν να περιγράψουν καίρια το τι συμβαίνει εδώ, σ’ αυτό το «εντυπωσιακό», το ξαναλέμε, άλμπουμ.
Επαφή: www.dimosvryzas.bandcamp.com/album/blue-line-sequence
Το αποτέλεσμα θα το χαρακτηρίζαμε με μία λέξη «εντυπωσιακό». Και αυτό όχι γιατί δεν έχει ξανασυμβεί κάτι τέτοιο φυσικά, μα γιατί το σύνολο, στο “Blue Line Sequence”, λειτουργεί έξοχα στην ολότητά του.
Γιατί ένα άλμπουμ αυτού του στυλ, 45λεπτης περίπου διάρκειας, για να σε «κρατήσει» σαν ακροατή, σημαίνει πως διαθέτει κι άλλα στοιχεία, που ξεπερνούν τα προφανή.
Υπάρχει ηχητικό concept, δηλαδή, εδώ, με τα tracks να διαδέχονται το ένα το άλλο, δημιουργώντας ένα συνολικό περιβάλλον –και ναι, το minimal και το ambient είναι δύο βασικοί χαρακτηρισμοί για το “Blue Line Sequence”– με τις επιμέρους αναφορές, από το rock, την avant-garde και την experimental music (με απόηχους, όχι ήχους, από ηλεκτροστατισμούς, «ανάποδες» ταινίες κ.λπ.), μέχρι το folk και την free-improv να προσφέρουν, συνεχώς, στο ρέον άκουσμα, την βεβαιότητα ενός ηχητικού ταξιδιού, μέσω του οποίου, όλες οι παλαιές ανακαλύψεις, αποκτούν, ξανά, μια νέα λειτουργική μορφή.
Πολύ δυνατά όλα τα tracks, αλλά μένουμε στο “6 loosened ropes” από την πρώτη πλευρά και στο “Almost got a techno beat” από την δεύτερη... έτσι, ως δύο συνθέσεις του Δήμου Βρύζα, που μπορούν να περιγράψουν καίρια το τι συμβαίνει εδώ, σ’ αυτό το «εντυπωσιακό», το ξαναλέμε, άλμπουμ.
Επαφή: www.dimosvryzas.bandcamp.com/album/blue-line-sequence
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου