ΜΙΚΡΑ ΚΕΙΜΕΝΑ ΑΠΟ ΤΟ FACEBOOK 353

15/3/2021
Κάποιοι του «χώρου» νοιώθουν πολύ άσχημα, γιατί ο απεργός πείνας σταμάτησε την απεργία. Νοιώθουν πως τους πρόδωσε. Πως δεν πέθανε για τις ιδέες του, για τα δίκαιά του κ.λπ. και αυτό το φέρουν βαρέως. Πιθανώς, μέσω του θανάτου τού απεργού, να είχαν επενδύσει σε κλίμα, σε καταστάσεις ή σε ό,τι άλλο είχαν στο μυαλό τους. Να ρίξουν το Μητσοτάκη... για να το πω καθαρά και ξάστερα.
Μάλιστα του επιτίθενται και με ανοίκειο τρόπο. Ότι δεν υπολόγισε τη ζωή των άλλων και υπολογίζει τη δική του και τέτοια... Επίσης, δεν του αναγνωρίζουν το δικαίωμα να θεωρεί τον εαυτό του «νικητή» από αυτήν την ιστορία. Φαίνεται πως ήθελαν να νικήσουν μόνον αυτοί, μ’ εκείνον βαθιά στο χώμα.
Το ότι επέλεξε να ζήσει ο απεργός (αν καταφέρει να ζήσει τελικά) είναι το μεγαλύτερο κέρδος, για μένα, απ’ αυτήν την ιστορία, καθώς δείχνει έμπρακτα πως ο ίδιος έχει αλλάξει (ακόμη και αν δεν βρίσκει τη δύναμη να το πει με λόγια). Πως δεν έχει καμία σχέση με τον στυγνό δολοφόνο των δεκαετιών του ’80 και του ’90, κάνοντας, την πιο κρίσιμη για ’κείνον στιγμή, μια σπονδή στο αληθινό νόημα της ζωής και την αξία της ύπαρξης.
Η ιστορία της «τρομοκρατίας» στην Ελλάδα έκλεισε οριστικά και αμετάκλητα μόλις χθες, και στο ηθικό επίπεδο, από εκείνους που την άνοιξαν.

14/3/2021
Πριν δυο μέρες, διάβασα, πέθανε ο εφευρέτης της κασέτας. Κάποιος Lou Ottens, λέει. Πρώτη φορά άκουσα το όνομά του. Νόμιζα ότι οι κασέτες δεν είχαν εφευρεθεί, πως τις είχε φτιάξει ο Θεός την... όγδοη μέρα, μαζί με τον μπαγλαμά.
Η μισή μουσική ζωή μου, μην πω και παραπάνω, είναι χαραγμένη από κασέτες. Έχω άπειρες ιστορίες... ανάξιες, όμως, ενός ευρύτερου λόγου. Μόνο για μένα έχουν νόημα.
Κάποτε είχα κάνει κι ένα κείμενο για την κασέτα, στο οποίο μπορείτε να διαβάσετε διάφορα πραγματάκια...
[αργά είναι, θα μου πείτε, για κείμενα, αλλά τέλος πάντων όποιος-α έχει όρεξη ρίχνει μια ματιά]
[οι κασέτες του Σαββόπουλου που βλέπετε είναι δικές μου από τότε, παλιά, και τις έχω ακόμη - και παίζουν]
https://www.lifo.gr/culture/music/i-anabiosi-tis-kasetas

14/3/2021
Έχω κολλήσει με το θέμα του δυστυχήματος έξω από τη Βουλή, στο οποίο ενεπλάκη υπηρεσιακό όχημα τής Γενικής Διεύθυνσης Προστασίας Επισήμων και Ευπαθών Στόχων του Αρχηγείου της Ελληνικής Αστυνομίας (από τίτλους, με υπόλοιπο μηδέν, σκίζουμε!), επειδή, για την δική μου συνείδηση, πρόκειται για έναν καραμπινάτο φόνο εξ αμελείας (δεν μ’ ενδιαφέρει η νομική πλευρά του θέματος – αυτά ας τα συζητήσουν μεταξύ τους οι δικηγόροι).
Θεωρώ, δε, ότι υπάρχει συγκάλυψη απ’ όλα τα κόμματα, και από τον Σύριζα φυσικά, όπως και από τον αντιπολιτευόμενο Τύπο (έντυπο και ηλεκτρονικό) γενικότερα. Καλά, για τον συμπολιτευόμενο δεν το συζητάμε καν.
Ένα θέμα, τόσο σοβαρό, που έπρεπε να έχει αναδειχθεί από το πρώτο δευτερόλεπτο, και να είναι κυρίαρχο, ακόμη και τώρα, στις λεγόμενες «δημοκρατικές» εφημερίδες, παίζει σαν πέμπτη είδηση. Προφανώς, γιατί στη συγκεκριμένη θέση θα μπορούσε να βρισκόταν και οδηγός βουλευτή του Σύριζα, του Κινάλ και όλων των υπολοίπων.
Μια δύσοσμη ομερτά, ένας ύπουλος κώδικας σιωπής έχει απλωθεί πάνω από τη χώρα...

14/3/2021
Κανονικά, για να μπει ένα αυτοκίνητο στον προαύλιο χώρο της Βουλής, στο συγκεκριμένο σημείο, θα έπρεπε να υπάρχει μόνον ένας τρόπος.
Ανεβαίνεις την Βασιλίσσης Σοφίας και στο συγκεκριμένο σημείο κανείς δεξιά και μπαίνεις. Τίποτ’ άλλο.
Είναι αδιανόητο οι «πατέρες του έθνους» να απαιτούν να μπαίνουν κατεβαίνοντας την Β. Σοφίας και στρίβοντας αριστερά, ή ακόμη χειρότερα να βγαίνουν από την Ακαδημίας και να πηγαίνουν ίσια, γιατί το έχω δει κι αυτό πολλές φορές.
Μόνο σε χώρες τριτοκοσμικές, μπανανίες του κερατά, ο χι ψι «ανώτερος», μπορεί να αντιμετωπίζεται ως κάτι ξεχωριστό, διαφορετικό κ.λπ., να καταστρατηγούνται για χάρη του κώδικες οδικής κυκλοφορίας ή ό,τι άλλο.
Ζούμε σε μια βαθιά αντιδημοκρατική χώρα, ακραία φασιστική στη βάση της, στην οποία ο απλός πολίτης είναι για τα σκουπίδια, ψοφάει στην άσφαλτο, ενώ ο πρώτος τυχών μεγαλόσχημος, ακόμη και όταν παρανομεί, ραίνεται με ροδοπέταλα.

14/3/2021
Υπάρχουν ένα σωρό κάμερες έξω από την Βουλή στο σημείο που έγινε το δυστύχημα με το αυτοκίνητο της φρουράς της αδελφής του ΠΘ και του μοτοσυκλετιστή, την Παρασκευή το μεσημέρι. Μέσα στην τραγικότητά της η υπόθεση αυτή είναι πάρα πολύ απλή. Όλα φαίνονται. Ποιος φταίει, τι συνέβη κ.λπ. Θα έπρεπε ήδη να έχει ξεκαθαρίσει το θέμα και να έχουν αποδοθεί ευθύνες, για έγκλημα κατά της ζωής. Σε άλλη περίπτωση, αν ήταν να ενοχοποιηθεί κάποιος μέσα από ένα σωρό π.χ., θα είχαν πάρει φωτιά τα τόπια, από το επόμενο δευτερόλεπτο. Τώρα... απλώς συγκάλυψη και προπηλακισμός αυτόπτη μάρτυρα από τροχονόμο!
Για δύο μέρες η αδελφή του ΠΘ, βουλευτίνα η ίδια, δεν είχε βγάλει λέξη. Περίμενε να ζήσει ο 23χρονος άνθρωπος –και μακάρι να ζούσε– για να κουκουλωθεί, να σκεπαστεί και να ξεχαστεί το θέμα;
Αυτό καταλαβαίνω εγώ, από τη στιγμή που δεν βγήκε το αμέσως επόμενο λεπτό και να πει (το τροχαίο έγινε το μεσημέρι της Παρασκευής ξαναλέμε) ότι... ξέρετε κύριοι, ένα δικό μου αυτοκίνητο ενεπλάκη σε σοβαρό τροχαίο, έξω από τη Βουλή. Τέτοια αδράνεια από βουλευτή-βουλευτίνα είναι ντροπιαστική και κατακριτέα, για να μην χρησιμοποιήσω άλλον πιο βαρύ χαρακτηρισμό.

Έξω από τη Βουλή συνέβη ένα έγκλημα προχθές –σκοτώθηκε ένας άνθρωπος–, για το οποίον έγκλημα, δύο μέρες τώρα, έχουν γραφτεί ελάχιστα. Εγώ το έμαθα χθες το βράδυ από το facebook. Φαντάζομαι πως άκρα του τάφου σιωπή θα επικράτησε και στους φίλιους τηλεοπτικούς σταθμούς, ραδιόφωνα, γενικότερα μέσα κ.λπ.
Η δημοκρατία και η αξία της ανθρώπινης ζωής απλώς στα τάρταρα – για μιαν ακόμη φορά τις τελευταίες ημέρες.

13/3/2021
Εκπληκτική διασκευή, σ’ ένα από τα ωραιότερα λατινο-αμερικάνικα τραγούδια, όλων των εποχών, σύνθεση του Παναμέζου Carlos Eleta Almarán. Αδελφοί Κατσάμπα...
https://www.youtube.com/watch?v=Isr_pMyzMbQ

13/3/2021
Από τα υψίπεδα των Άνδεων στα καταγώγια της Λιοσίων μια φούντα δρόμος. Θέμης Αδαμαντίδης φορέβα ρε μάδερφάκερζ...
https://www.youtube.com/watch?v=wVcTusRiMOc

12/3/2021
Θυμάμαι κάτι Αποκριές, πριν από τέσσερις σχεδόν δεκαετίες, στο Χάραμα, με Τα Παιδιά απ’ την Πάτρα – και δίπλα στο ποτάμι, στη Λεύκα, και μετά στου Λάγγουρα (για τους Πατρινιούς και τις Πατρινιές οι τοποθεσίες).
Εντάξει, αυτά δεν ξαναγίνονται, όχι μόνον γιατί κι εμείς μεγαλώσαμε, αλλά και γιατί δεν βρίσκεις σήμερα λαϊκά συγκροτήματα με το τσαγανό και την τέχνη των Παιδιών.
Ένα μαγαζί, με 1000 άτομα μέσα, μπορεί και παραπάνω, να έχει μετατραπεί ολόκληρο σε πίστα. Ακόμη και στις τουαλέτες χορεύανε! Πάνω σε τραπέζια, πάνω σε καρέκλες, παντού, όπου υπήρχε ή δεν υπήρχε χώρος...
Ξανασμίξανε λέει Τα Παιδιά μετά από 25 χρόνια, και κάπως έτσι φτιάξανε, σήμερα, αυτό το ωραίο ποτ-πουρί για την ΕΡΤ1.
Άσπρισε ο Δεληκούρας, αλλά η φωνή σχεδόν ατσαλάκωτη και στα ακόρντα πάντα άσσος.
Καλή Αποκριά!
https://www.youtube.com/watch?v=SqOBzwpxEiw

12/3/2021
>>Είναι επιτακτική ανάγκη να επικρατήσει αυτή τη στιγμή κοινωνική ειρήνη και αυτή τη δυνατότητα έχει να την επιβάλλει μόνο η αστυνομία<<
[Άκης Σκέρτσος, υφυπουργός παρά τω πρωθυπουργώ, δηλαδή... ακροδεξί χέρι του ΠΘ]

[Τιμητικά, να του δώσουνε να κρατάει και τη σημαία τού ουλαμού της Αστυνομίας, στην παρέλαση για τα 200 χρόνια από την επανάσταση...]

11/3/2021
Τον Τάκη Μουσαφίρη τον συναντούσα παλιά, συχνά, στο Κουκάκι, τα χρόνια όπου πηγαινο-ερχόμουνα κι εγώ στο Κουκάκι, και τον χαιρετούσα. Περπατούσε... εκεί έμενε. «Καλημέρα κύριε Τάκη» και τέτοια... Ποτέ όμως δεν του μίλησα, για να πιάσουμε κουβέντα. Μα και από σεβασμό, για να μην τον ενοχλήσω. Με τους καλλιτέχνες δεν θέλω να έχω πολλά-πολλά, για πολλούς και διαφόρους λόγους. Εξάλλου ό,τι πρέπει, και χρειάζεται, να ξέρουμε γι’ αυτούς το ξέρουμε από το έργο τους.
Το κείμενο που ανέβηκε νωρίτερα στο LiFO.gr το έγραψα βιαστικά, για να προλάβω την επικαιρότητα, και δεν ήταν όσο ψαγμένο θα το ήθελα. Αλλά δεν πειράζει, χρειάζονται κι αυτά τα κείμενα, τα πιο άμεσα και αυθόρμητα. Έχουν άλλη χάρη.
Έχω συνεντεύξεις τού Μουσαφίρη από παλιά περιοδικά, στις οποίες λέει πολλά ωραία - και κάπως έτσι θα μπορούσε να γίνει ένα πλήρες αφιέρωμα, με πολλά στοιχεία, απόψεις, συμπεράσματα κ.λπ., για δύο δεκαετίες τουλάχιστον λαϊκού τραγουδιού. Και θα 'χε σίγουρα κι αυτό ενδιαφέρον. Άλλη φορά, όμως.
Να ’μαστε όλοι καλά, να ζούμε, να γλεντάμε και να εκφραζόμαστε με τα τραγούδια του. Αυτό προέχει.
https://www.youtube.com/watch?v=jlSlkhGgVto

10/3/2021
Δύο παλαίμαχοι του ελληνικού ροκ, ο οργανίστας Γιώργος Στεφανάκης (από Baronetti, Πελόμα Μποκιού, Ρουθ κ.λπ.) και ο ντράμερ Χρήστος Στασινόπουλος (από Ρουθ, Axis, Zao, Clearlight, Utopic Sporadic Orchestra κ.λπ.) σε νέες περιπέτειες, γκρουβάροντας σε soul-jazz και progressive rock δρόμους...
https://www.youtube.com/watch?v=jf1Tm9z0K4Y

10/3/2021
Στη Νέα Σμύρνη χθες γίνανε όργια από την αστυνομία. Από τις ανακοινώσεις της, δε, είναι ν’ ακούς δέκα και να πιστεύεις το ένα... και αν.
Εκτός αν είναι να την πάρουμε στα σοβαρά, όπως τους «ειδικούς», και πιστέψουμε τα δύο στα δέκα...

10/3/2021
Επιχειρούν να μεγαλοποιήσουν το θέμα με τον τραυματισμό του αστυνομικού, τις συλλήψεις των δραστών κ.λπ., προκειμένου να αλλάξουν την ατζέντα, ώστε να βρεθούν από την θέση του θύτη σ’ εκείνη του θύματος, που κόπτεται, τάχα, για το δίκιο του. Ο κόσμος όμως δεν μασάει. Και αυτό φάνηκε από τις αποδοκιμασίες κάτω από το ποστ του Μητσοτάκη στο facebook (με το χθεσινό επικίνδυνο λογίδριό του) με τα πάνω από 33 χιλιάδες αρνητικά emoticons και με τα λιγότερα από 10 χιλιάδες θετικά. Και φάνηκε και στο δρόμο σήμερα με τη νέα πορεία των φοιτητών, που δείχνουν ότι δεν μασάνε και πως δεν πρόκειται να καταθέσουν εύκολα τα όπλα (σε σχέση με το χουντικής έμπνευσης νομοσχέδιο για τα πανεπιστήμια).
Η κυβέρνηση είναι πασιφανές πως έχει πάρει την κάτω βόλτα (οι δημοσκοπήσεις είναι για γέλια, στην ουσία τους, γιατί είναι ανίκανες να καταγράψουν εκείνο που έρχεται), το κλίμα δεν πρόκειται να αναστραφεί, και γι’ αυτό θα επιδιωχθούν, με την πρώτη ευκαιρία, εκλογές.
Όμως το ζήτημα είναι άλλο... τι υπάρχει ως εναλλακτική πρόταση. Κι εδώ το θέμα περιπλέκεται, καθότι τα κόμματα που κινούνται αριστερά ή προς τα αριστερά του φάσματος είναι ανίκανα να συνεννοηθούν σε μερικά πολύ βασικά ζητήματα, που να αφορούν κατ’ αρχάς στην επανεμπέδωση της δημοκρατίας (που βάλλεται πανταχόθεν από την ακροδεξιά) και τώρα, τούτο το συγκεκριμένο διάστημα, μα και την επόμενη πολύ δύσκολη μέρα.
Και αν δεν μπορούν να συνεννοηθούν γι’ αυτό το ζήτημα, που είναι κάπως προφανές, όλοι αντιλαμβάνονται το πόσο δύσκολο είναι να συνεννοηθούν για άλλα θέματα, πιο σύνθετα (οικονομικά, εθνικά κ.λπ.), που δεν άπτονται μόνον της εσωτερικής κατάστασης, αλλά και ξένων κέντρων.
Γενικώς δηλαδή σκ@τά, και ελπίδα μόνον από τον κόσμο που αγωνίζεται, μέσα σ’ αυτό το τελείως βεβαρημένο και αδυσώπητο περιβάλλον.