Άλμπουμ του 2020 είναι το «Κόσμε πού να σε γυρίσω...» [Ogdoo
Music Group], μόλις τρίτο προσωπικό στην σχεδόν 50χρονη καριέρα του Γιώργου
Μεράντζα.
Ξεκινώντας ως Εργάτης (το παρωνύμιό του), στο Κύτταρο του ’73 δίπλα στον Διονύση Σαββόπουλο και γινόμενος γνωστός, μετά τα μέσα εκείνης της δεκαετίας, με τους δίσκους του Θάνου Μικρούτσικου και του Χρήστου Λεοντή, ο Γιώργος Μεράντζας ευτύχησε να πει μερικά ιστορικά τραγούδια, όχι πολλά πάντως, δημιουργώντας γύρω από το άτομό του, το όνομά του, μίαν αύρα, ένα μύθο. Ίσως ευθυνόταν γι’ αυτό και το γεγονός πως για κάμποσα χρόνια (από τα τέλη των 80s, έως τις αρχές των 00s, περί την μια 15ετία δηλαδή) ήταν εκτός του επαγγέλματος, αν και κατά την δική μας γνώμη εκείνο που δημιούργησε αυτή την αύρα ήταν βασικά η φωνή του – μ’ αυτό το ιδιαίτερο ηχόχρωμα και την ανάλογη προφορά, που φέρνει στη μνήμη ηπειρώτη τραγουδιστή του δημοτικού (ηπειρώτης είναι εξάλλου ο Μεράντζας, που έχει τραγουδήσει και δημοτικό). Άρα συζητάμε για μια φωνή που κουβαλά μνήμες και δημιουργεί συναισθήματα, ανεξαρτήτως των αναφορών του ακροατή. Κι έναν rocker / ροκά, εννοούμε, μπορεί να συγκινήσει ο Μεράντζας, όπως κι έναν που ακούει «έντεχνο», λαϊκό, οτιδήποτε...
Τρία άλμπουμ λοιπόν σε σχεδόν 50 χρόνια διαδρομής είναι πολύ λίγα, αλλά αυτά είναι – καθότι ο Μεράντζας, ακόμη και όταν ήταν επαγγελματίας, συμπεριφερόταν μάλλον σαν ερασιτέχνης, δίχως να εκβιάζει καταστάσεις. «Επόμενος Σταθμός» λεγόταν ο πρώτος δίσκος του από το 1987, που εκινείτο σε πολύ αξιοπρεπείς ποπ-ροκ φόρμες, «Όλα Είναι Εδώ» λεγόταν ο δεύτερος από το 2010 (ένα μέτριο γενικώς «έντεχνο» άλμπουμ) και «Κόσμε πού να σε γυρίσω...», είναι το τελευταίο του, μια αρκετά ενδιαφέρουσα «έντεχνη» πρόταση.
Οι μουσικές των τραγουδιών τού άλμπουμ είναι διαφόρων
(Δημήτρης Σίντος, Τάσος Γκρους, Παντελής Θαλασσινός, Dasho Kurti, Δημήτρης Μπάκουλης,
Μανόλης Πάππος, Γιώργος Καζαντζής), ενώ οι στίχοι ανήκουν κυρίως στον Βαγγέλη
Βελώνια (υπάρχει επίσης ένα τραγούδι σε στίχους Δημήτρη Λέντζου, όπως και δύο
μελοποιημένα ποιήματα, ένα του Κώστα Βάρναλη κι ένα του Φώτη Αγγουλέ). Εκείνο
που ενοποιεί περαιτέρω το άλμπουμ, είναι οι ενορχηστρώσεις, στις οποίες
συμμετέχει μία πάνω-κάτω σταθερή ομάδα οργανοπαικτών. Έτσι, παρότι κάθε
τραγούδι έχει τη δική του ομάδα μουσικών, η σταθερή παρουσία τού Δημήτρη Σίντου
(σε πιάνο, κιθάρα και λοιπά έγχορδα), του ακορντεονίστα Dasho Kurti, του Βασίλη Προδρόμου
(επίσης έγχορδα) κ.λπ. είναι εκείνη, που δίνει στο «Κόσμε πού να σε γυρίσω...»
το δικό του, ενιαίο, χρώμα και κλίμα.
Η φωνή τού Γιώργου Μεράντζα βρίσκεται σε πολύ καλό σημείο / επίπεδο. Ο τραγουδιστής διατηρεί σε ικανοποιητικό βαθμό την ερμηνευτική άπλα, που είχε και στα seventies, κάτι όχι προφανές και αναμενόμενο, κι έχοντας να προβάλλει ένα υλικό καινούριο, σοβαρό, με κοινωνικό περιεχόμενο, κατορθώνει να ανταπεξέλθει πλήρως στα καθήκοντά του.
Ο δίσκος, συνολικώς, έχει ενότητα, συνοχή, ενώ κινείται σε επίπεδα από «καλός» και πάνω, πράγμα που σημαίνει πως κάποια τραγούδια είναι ακόμη και «πολύ καλά» και αυτό είναι το «κέρδος», όπως λέμε – να έχεις να προτείνεις πολύ καλά τραγούδια, εννοούμε, σε κάθε επίπεδο. Τέτοια τραγούδια είναι τα «Λαθραία Μάρλμπορο» (Θαλασσινός – Λέντζος), «Απολογισμός» (Γκρους – Βελώνιας) και «Λάθος Φυσικής» (Θαλασσινός – Βελώνιας). Ονοματίσαμε τρία... υπάρχουν κι άλλα όμως...
Επαφή: www.ogdoomusicgroup.gr
Ξεκινώντας ως Εργάτης (το παρωνύμιό του), στο Κύτταρο του ’73 δίπλα στον Διονύση Σαββόπουλο και γινόμενος γνωστός, μετά τα μέσα εκείνης της δεκαετίας, με τους δίσκους του Θάνου Μικρούτσικου και του Χρήστου Λεοντή, ο Γιώργος Μεράντζας ευτύχησε να πει μερικά ιστορικά τραγούδια, όχι πολλά πάντως, δημιουργώντας γύρω από το άτομό του, το όνομά του, μίαν αύρα, ένα μύθο. Ίσως ευθυνόταν γι’ αυτό και το γεγονός πως για κάμποσα χρόνια (από τα τέλη των 80s, έως τις αρχές των 00s, περί την μια 15ετία δηλαδή) ήταν εκτός του επαγγέλματος, αν και κατά την δική μας γνώμη εκείνο που δημιούργησε αυτή την αύρα ήταν βασικά η φωνή του – μ’ αυτό το ιδιαίτερο ηχόχρωμα και την ανάλογη προφορά, που φέρνει στη μνήμη ηπειρώτη τραγουδιστή του δημοτικού (ηπειρώτης είναι εξάλλου ο Μεράντζας, που έχει τραγουδήσει και δημοτικό). Άρα συζητάμε για μια φωνή που κουβαλά μνήμες και δημιουργεί συναισθήματα, ανεξαρτήτως των αναφορών του ακροατή. Κι έναν rocker / ροκά, εννοούμε, μπορεί να συγκινήσει ο Μεράντζας, όπως κι έναν που ακούει «έντεχνο», λαϊκό, οτιδήποτε...
Τρία άλμπουμ λοιπόν σε σχεδόν 50 χρόνια διαδρομής είναι πολύ λίγα, αλλά αυτά είναι – καθότι ο Μεράντζας, ακόμη και όταν ήταν επαγγελματίας, συμπεριφερόταν μάλλον σαν ερασιτέχνης, δίχως να εκβιάζει καταστάσεις. «Επόμενος Σταθμός» λεγόταν ο πρώτος δίσκος του από το 1987, που εκινείτο σε πολύ αξιοπρεπείς ποπ-ροκ φόρμες, «Όλα Είναι Εδώ» λεγόταν ο δεύτερος από το 2010 (ένα μέτριο γενικώς «έντεχνο» άλμπουμ) και «Κόσμε πού να σε γυρίσω...», είναι το τελευταίο του, μια αρκετά ενδιαφέρουσα «έντεχνη» πρόταση.
Η φωνή τού Γιώργου Μεράντζα βρίσκεται σε πολύ καλό σημείο / επίπεδο. Ο τραγουδιστής διατηρεί σε ικανοποιητικό βαθμό την ερμηνευτική άπλα, που είχε και στα seventies, κάτι όχι προφανές και αναμενόμενο, κι έχοντας να προβάλλει ένα υλικό καινούριο, σοβαρό, με κοινωνικό περιεχόμενο, κατορθώνει να ανταπεξέλθει πλήρως στα καθήκοντά του.
Ο δίσκος, συνολικώς, έχει ενότητα, συνοχή, ενώ κινείται σε επίπεδα από «καλός» και πάνω, πράγμα που σημαίνει πως κάποια τραγούδια είναι ακόμη και «πολύ καλά» και αυτό είναι το «κέρδος», όπως λέμε – να έχεις να προτείνεις πολύ καλά τραγούδια, εννοούμε, σε κάθε επίπεδο. Τέτοια τραγούδια είναι τα «Λαθραία Μάρλμπορο» (Θαλασσινός – Λέντζος), «Απολογισμός» (Γκρους – Βελώνιας) και «Λάθος Φυσικής» (Θαλασσινός – Βελώνιας). Ονοματίσαμε τρία... υπάρχουν κι άλλα όμως...
Επαφή: www.ogdoomusicgroup.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου