Στον τενορίστα Keith Oxman έχουμε αναφερθεί και άλλες φορές στο
δισκορυχείον, γράφοντας για τα άλμπουμ
του “Two Cigarettes in the Dark”
(2020), “Glimpses”
(2018) και “East of The Village”
(2017), όλα παραγωγές της CAPRI Records,
που έχει την έδρα της στην πόλη Bailey του Colorado.
Πέρα από τα προσωπικά άλμπουμ του ο Oxman έχει συμμετοχές και σε άλλα γκρουπ. Ένα απ’ αυτά είναι και
οι Jazz Worms ή Jazz W.O.R.M.S., καθώς
τα κεφαλαία γράμματα είναι τα αρχικά των επωνύμων των μελών του – ένα σχήμα τέλος
πάντων υπερ-τριακονταετούς ιστορίας, καθώς σχηματίστηκε περί το 1984.
Μέλη των Jazz Worms είναι οι Andy Weyl πιάνο,
Keith Oxman τενόρο σαξόφωνο, Paul Romaine ντραμς, κρουστά, Ron Miles κορνέτα
και Mark Simon
μπάσο.
Αυτοί οι μουσικοί είχαν ηχογραφήσει ένα πρώτο LP το 1987, και
καθώς το συγκρότημα ουσιαστικώς δεν διαλύθηκε ποτέ, έχει τώρα έτοιμο, μετά από
34 χρόνια(!), το δεύτερο άλμπουμ του, το “Squirmin’” [CAPRI Records Ltd., 2021], ηχογραφημένο σε δύο sessions, τον Νοέμβριο του
2017.
Στο triple-folded digipak υπάρχει μιαν ωραία ιστορία, γραμμένη από τον Oxman, στην οποίαν αναφέρεται στην πορεία του στη μουσική, σε σχέση με την Πολιτεία του Colorado και βασικά σε σχέση με την σκηνή της πρωτεύουσάς του, του Denver. Θεωρεί, μάλιστα, πως η σκηνή τού Denver ήταν πολύ σημαντική και πως η γεωγραφική θέση της, ανάμεσα στο Chicago του Illinois και το Los Angeles της California, δείχνει και την αληθινή αξία της – ως «γέφυρα» κατά μίαν έννοια, μεταξύ των σκηνών των δύο μητροπόλεων. Παραθέτει δε και πολλά ονόματα τοπικών μουσικών, άγνωστα στο ευρύτερο κοινό (Joe Bonner, Dale Bruning, Milt Cannon, Bruno Carr, Rich Chiaraluce κ.ά.), που διέπρεπαν, στα χρόνια του ’80, στα πάνω από 50(!) κλαμπ της πόλης (του Denver).
Μέλος αυτής της σκηνής, ο Keith Oxman με τους φίλους του, τους υπόλοιπους Jazz Worms, έχουν έτοιμο τώρα το πιο νέο CD τους, που αποτελείται από οκτώ tracks, όλα πρωτότυπα, συνθέσεις των μελών του συγκροτήματος.
Το πιο βασικό χαρακτηριστικό της εγγραφής είναι η... live αίσθηση που σου δίνει. Συνθέσεις καλοφτιαγμένες και δουλεμένες στο πάλκο, με πλούσιο swinging, είναι ολοφάνερο πως ανταποκρίνονται στις τζαζ απαιτήσεις της νύχτας, ρολάροντας και με άνεση, και με πάθος, και με ουσία (αυτοσχεδιαστική ή άλλη). To γρήγορο blues κυριαρχεί σε κομμάτια όπως τα “Joaquin” και “The chimento files” (συνθέσεις του Oxman), αλλά υπάρχουν και (αργές) μπαλάντες (“Balladesque”, μια σύνθεση του πιανίστα Weyl), όπως και κομμάτια πολύ ευχάριστα και ανεβαστικά, όπως το “What if all?” του μπασίστα Simon και άλλα διάφορα.
Γενικώς, το “Squirmin’” είναι ένα πολύ ευχάριστο άλμπουμ, φτιαγμένο από άσσους μουσικούς, με γνώμονα τη χαρά και την ευχαρίστηση της στιγμής. Της δικής τους στιγμής, κατά την διάρκεια της εγγραφής. Μόνο που αυτή η στιγμή έχει τον τρόπο να αφορά και καθέναν από εμάς, καθώς το δισκάκι θα μπαίνει και θα ξαναμπαίνει στο CD-player.
Επαφή: www.caprirecords.com
Στο triple-folded digipak υπάρχει μιαν ωραία ιστορία, γραμμένη από τον Oxman, στην οποίαν αναφέρεται στην πορεία του στη μουσική, σε σχέση με την Πολιτεία του Colorado και βασικά σε σχέση με την σκηνή της πρωτεύουσάς του, του Denver. Θεωρεί, μάλιστα, πως η σκηνή τού Denver ήταν πολύ σημαντική και πως η γεωγραφική θέση της, ανάμεσα στο Chicago του Illinois και το Los Angeles της California, δείχνει και την αληθινή αξία της – ως «γέφυρα» κατά μίαν έννοια, μεταξύ των σκηνών των δύο μητροπόλεων. Παραθέτει δε και πολλά ονόματα τοπικών μουσικών, άγνωστα στο ευρύτερο κοινό (Joe Bonner, Dale Bruning, Milt Cannon, Bruno Carr, Rich Chiaraluce κ.ά.), που διέπρεπαν, στα χρόνια του ’80, στα πάνω από 50(!) κλαμπ της πόλης (του Denver).
Μέλος αυτής της σκηνής, ο Keith Oxman με τους φίλους του, τους υπόλοιπους Jazz Worms, έχουν έτοιμο τώρα το πιο νέο CD τους, που αποτελείται από οκτώ tracks, όλα πρωτότυπα, συνθέσεις των μελών του συγκροτήματος.
Το πιο βασικό χαρακτηριστικό της εγγραφής είναι η... live αίσθηση που σου δίνει. Συνθέσεις καλοφτιαγμένες και δουλεμένες στο πάλκο, με πλούσιο swinging, είναι ολοφάνερο πως ανταποκρίνονται στις τζαζ απαιτήσεις της νύχτας, ρολάροντας και με άνεση, και με πάθος, και με ουσία (αυτοσχεδιαστική ή άλλη). To γρήγορο blues κυριαρχεί σε κομμάτια όπως τα “Joaquin” και “The chimento files” (συνθέσεις του Oxman), αλλά υπάρχουν και (αργές) μπαλάντες (“Balladesque”, μια σύνθεση του πιανίστα Weyl), όπως και κομμάτια πολύ ευχάριστα και ανεβαστικά, όπως το “What if all?” του μπασίστα Simon και άλλα διάφορα.
Γενικώς, το “Squirmin’” είναι ένα πολύ ευχάριστο άλμπουμ, φτιαγμένο από άσσους μουσικούς, με γνώμονα τη χαρά και την ευχαρίστηση της στιγμής. Της δικής τους στιγμής, κατά την διάρκεια της εγγραφής. Μόνο που αυτή η στιγμή έχει τον τρόπο να αφορά και καθέναν από εμάς, καθώς το δισκάκι θα μπαίνει και θα ξαναμπαίνει στο CD-player.
Επαφή: www.caprirecords.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου