Με τον Θοδωρή Σαραντή, γνωστό ραδιοφωνικό παραγωγό και
παραγωγό της δισκογραφίας, όπως και δημοσιογράφο σε μουσικά έντυπα παλαιότερα,
που έφυγε από τη ζωή πριν από λίγες μέρες στα 76 χρόνια του, δεν γνωριζόμασταν
από κοντά. Δεν είχαμε σφίξει τα χέρια, όπως λέμε. Τον ήξερα όμως, και οπτικώς,
γιατί τον έβλεπα στο Μοναστηράκι και αλλού, να ψάχνει για δίσκους, ενώ νομίζω πως με ήξερε κι εκείνος (χωρίς να μ’ έχει δει) από τα κείμενά μου, που θα είχε
διαβάσει στο Jazz &
Τζαζ, στο δισκορυχείον, στο LiFO.gr κ.λπ. Εγώ, γενικώς, είχα
πολύ καλή γνώμη για τον Θ. Σαραντή ως ραδιο-παραγωγό από παλιά (χωρίς να τον
έχω γνωρίσει – το ξαναλέω) και σε ανύποπτο χρόνο (25 Αυγούστου 2014) σ’ ένα
κείμενο σκληρής κριτικής για το ραδιόφωνο είχα σημειώσει, εδώ στο blog:
«Τώρα, από ενημερωτικής πλευράς (και πάντα συγκριτικώς), τα πράγματα ήταν καλύτερα στην ΕΡΑ, αφού υπήρχαν εκπομπές που μπορούσες ν’ ακούσεις έναν λόγο που να μην σε υποτιμά (θυμάμαι μία συζήτηση με Γιάννη Βαρουφάκη, Αντώνη Παπαγιαννίδη και κάποιον τρίτο ένα μεσημέρι), ενώ και στον ψυχαγωγικό τομέα άνθρωποι όπως ο Θόδωρος Σαραντής μπορούν (ακόμη) να κρατήσουν το ενδιαφέρον τόσο με τις επιλογές τους όσο και μ’ εκείνα που λένε».
Επίσης να πω πως πολλές φορές έχω αναφέρει το όνομα του
Θοδωρή Σαραντή στο δισκορυχείον, μεταφέροντας κυρίως γραφόμενά του από το
περιοδικό Μοντέρνοι Ρυθμοί – ένα αξιόπιστο, γενικώς, περιοδικό, από την
δεκαετία του ’60, στο οποίο ο Σαραντής ήταν συντάκτης.
Βεβαίως, όταν γράφω πως οι Μοντέρνοι Ρυθμοί ήταν ένα «αξιόπιστο περιοδικό» εννοώ πως μπορείς να πάρεις από ’κει ουκ ολίγες πληροφορίες, γύρω από τι συνέβαινε, τότε, στην ελληνική ποπ και ροκ σκηνή (δεν υπάρχουν και πολλές άλλες πηγές, εξάλλου, αν θες να μελετήσεις τον συγκεκριμένο χώρο, την δεδομένη στιγμή), κάτι που δεν σημαίνει, βεβαίως, ότι εκτιμώ το περιοδικό, όσον αφορά στην ιδεολογική τοποθέτησή του στα τότε πράγματα. Γιατί υπήρχε ιδεολογική τοποθέτηση (συντηρητική, δεξιά και ακροδεξιά) και αυτή φαίνεται.
Φαίνεται, επίσης, πως ο αείμνηστος Θοδωρής Σαραντής είχε διαβάσει κάποια κείμενα που είχα γράψει κατά καιρούς σε σχέση με το θέμα (π.χ. «Το “Καλοκαίρι της Αγάπης” 50 χρόνια πριν, στην Ελλάδα του ’67 / Οι χίπιδες, η αριστερά, η “ψυχεδελική πληροφόρηση”, τα ξένα τραγούδια και άλλα διάφορα», «Όλο το καλό rock που ακουγόταν στην Ελλάδα λίγο πριν και λίγο μετά το πραξικόπημα της 21ης Απριλίου 1967», «ροκ, ελληνικό ροκ και στρατός στην Ελλάδα του δεύτερου μισού των sixties», «Θανάσης Τσόγκας: η ποπ ως αντικομμουνιστικό ιδεολόγημα» κ.λπ.) και κάπως... τα είχε πάρει μ’ εμένα. Μάλλον πρέπει να τον είχα εκνευρίσει. Κυρίως, γιατί ξεσκεπάζονταν κάποια πράγματα, μέσα από τους Μοντέρνους Ρυθμούς, των οποίων είχε υπάρξει στέλεχος, και ίσως κάπου να ένοιωθε πως τον έπαιρνε κι εκείνον η μπάλα. Και μου τη φύλαγε... με την καλή έννοια το λέω. Δεν τρέχει τίποτα.
Κάπου, λοιπόν, σε κάποιαν ανάρτηση κοινού φίλου στο facebook είχε γράψει απαξιωτικά λόγια για μένα, που τα είχα διαβάσει και με είχαν στενοχωρήσει.
Εγώ δεν αδιαφορώ για τα λόγια που μπορεί να γράψουν κάποιοι, των οποίων το έργο ή τις απόψεις εκτιμώ. Όταν αδιαφορώ για κάποιον, τον θεωρώ άσχετο κ.λπ., δεν μ’ ενδιαφέρει ό,τι κι αν πει, αλλά για κάποιους ανθρώπους που έχω καταλάβει πώς σκέπτονται, απ’ αυτά που λένε ή γράφουνε, άμα διαβάσω κάτι απαξιωτικό π.χ. προς το πρόσωπό μου ή προς αυτά που διατυπώνω στα κείμενά μου (για να το πω καλύτερα) νοιάζομαι – και ψάχνω να βρω το γιατί με αδικήσανε.
Κάποια στιγμή λοιπόν (24 Μαΐου 2017) ο κοινός φίλος Γιώργος Χαρωνίτης είχε κάνει μιαν ανάρτηση στο facebook, στην οποίαν έγραφε:
«Αρχές καλοκαιριού του ’72, ανηφορίζοντας την Τσαμαδού και πηγαίνοντας προς το Στρατολογικό Γραφείο του Πειραιά (ήταν εποχή που περνούσα “περιοδεύων” ή “περιοδεύον”!) στάθηκα στη βιτρίνα ενός δισκάδικου και χάζευα για πολλή ώρα αυτό το εξώφυλλο. Ένας δίσκος του John Barry με το θέμα από τους “Αντίζηλους”, σειρά που παιζόταν τότε στην τηλεόραση, αλλά και όλα τα τζεϊμσμποντικά του. Δίσκος θησαυρός! Στο εξώφυλλο ο Tony Curtis και ο Roger Moore...».
Και κάπως έτσι ξεκίνησε ένας διάλογος ανάμεσα στον Θοδωρή Σαραντή και σ’ εμένα, τον οποίον θα μεταφέρω τώρα εδώ. Νομίζω πως ο διάλογος (ο συγκεκριμένος διάλογος) ανάμεσα σε δύο ανθρώπους, που προσπαθούν γραπτώς να συνεννοηθούν (κάτι όχι εύκολο από τη φύση του) έχει κι ένα ευρύτερο ενδιαφέρον (καθώς συζητάμε για την CBS κ.λπ.). Εγώ είμαι λίγο φορτωμένος από ένα σημείο και μετά, ο Θοδωρής ήταν κάπως πιο χαλαρός, αλλά... τέλος καλό, όλα καλά, όπως αξίζει να συμβαίνει στις περισσότερες των περιπτώσεων.
Και κάπως για να συνοψίσουμε. Η CBS ήλθε για πρώτη φορά στην Ελλάδα στις
αρχές των sixties, και
σαν label ανήκε στην
εταιρεία Music-box του Μαρτέν Θ. Γκεσάρ
(Νίκης 2, απέναντι από τα ΕΛΤΑ του Συντάγματος), όπως πάμπολλα άλλα ξένα labels της
εποχής (Decca, Durium, Palette, Disques Vogue, Stateside, Liberty, Epic, Pye κ.λπ.).
Βασικά, στην ετικέτα CBS τυπώνονται ξένοι δίσκοι, κυρίως 45 στροφών των Byrds, Bob Dylan, Johnny Cash, Paul Revere & The Raiders, Simon & Garfunkel, Gene Pitney, Georgie Fame, Tremeloes κ.ά. συν κάποια, λίγα, LP (Tremeloes, Paul Revere & The Raiders...), που, στην πορεία θα γίνονται περισσότερα (Santana, Blood Sweat & Tears, Leonard Cohen κ.λπ.).
Σε ετικέτα CBS τυπώθηκαν ελληνικές παραγωγές στα sixties; Ναι. Και ελαφρά της Γιοβάννας, της Μαίρης Αλεξοπούλου και της Ζωίτσας Κουρούκλη, μα και κάτι λίγα λαϊκά (Παναγιώτης Γρυπάρης, Πέτρος Μήλας), έως και δημοτικά (Τασία Βέρρα, Νίκος Βέρρας), όλα στις 45 στροφές (και) όταν δούλευε εκεί ο Θ. Σαραντής (1967-1972).
Στις αρχές των seventies, και πριν αναλάβει ο Σ. Ελληνιάδης εννοείται, ακολουθείται η ίδια τακτική, με εκδόσεις ξένων βασικά δίσκων (LP και singles), ενώ το 1972 τυπώνεται σε ετικέτα CBS το πρώτο LP της Ελπίδας, που ήταν μια κανονική ελληνική ποπ παραγωγή (η πρώτη προφανώς), όπως τυπώνεται και το ελαφρολαϊκό LP του Νίκου Λιόκου.
Αυτά έλεγα του Θ. Σαραντή. Πως στην εποχή που ήταν στην CBS δεν έβγαιναν μόνον ξένα (και λέμε πάντα για την CBS και όχι για τα άλλα labels του Γκεσάρ), μα και κάποια ελληνικά. Και όχι μόνον Ελπίδα, μα και... μπακάληδες.
«Τώρα, από ενημερωτικής πλευράς (και πάντα συγκριτικώς), τα πράγματα ήταν καλύτερα στην ΕΡΑ, αφού υπήρχαν εκπομπές που μπορούσες ν’ ακούσεις έναν λόγο που να μην σε υποτιμά (θυμάμαι μία συζήτηση με Γιάννη Βαρουφάκη, Αντώνη Παπαγιαννίδη και κάποιον τρίτο ένα μεσημέρι), ενώ και στον ψυχαγωγικό τομέα άνθρωποι όπως ο Θόδωρος Σαραντής μπορούν (ακόμη) να κρατήσουν το ενδιαφέρον τόσο με τις επιλογές τους όσο και μ’ εκείνα που λένε».
Βεβαίως, όταν γράφω πως οι Μοντέρνοι Ρυθμοί ήταν ένα «αξιόπιστο περιοδικό» εννοώ πως μπορείς να πάρεις από ’κει ουκ ολίγες πληροφορίες, γύρω από τι συνέβαινε, τότε, στην ελληνική ποπ και ροκ σκηνή (δεν υπάρχουν και πολλές άλλες πηγές, εξάλλου, αν θες να μελετήσεις τον συγκεκριμένο χώρο, την δεδομένη στιγμή), κάτι που δεν σημαίνει, βεβαίως, ότι εκτιμώ το περιοδικό, όσον αφορά στην ιδεολογική τοποθέτησή του στα τότε πράγματα. Γιατί υπήρχε ιδεολογική τοποθέτηση (συντηρητική, δεξιά και ακροδεξιά) και αυτή φαίνεται.
Φαίνεται, επίσης, πως ο αείμνηστος Θοδωρής Σαραντής είχε διαβάσει κάποια κείμενα που είχα γράψει κατά καιρούς σε σχέση με το θέμα (π.χ. «Το “Καλοκαίρι της Αγάπης” 50 χρόνια πριν, στην Ελλάδα του ’67 / Οι χίπιδες, η αριστερά, η “ψυχεδελική πληροφόρηση”, τα ξένα τραγούδια και άλλα διάφορα», «Όλο το καλό rock που ακουγόταν στην Ελλάδα λίγο πριν και λίγο μετά το πραξικόπημα της 21ης Απριλίου 1967», «ροκ, ελληνικό ροκ και στρατός στην Ελλάδα του δεύτερου μισού των sixties», «Θανάσης Τσόγκας: η ποπ ως αντικομμουνιστικό ιδεολόγημα» κ.λπ.) και κάπως... τα είχε πάρει μ’ εμένα. Μάλλον πρέπει να τον είχα εκνευρίσει. Κυρίως, γιατί ξεσκεπάζονταν κάποια πράγματα, μέσα από τους Μοντέρνους Ρυθμούς, των οποίων είχε υπάρξει στέλεχος, και ίσως κάπου να ένοιωθε πως τον έπαιρνε κι εκείνον η μπάλα. Και μου τη φύλαγε... με την καλή έννοια το λέω. Δεν τρέχει τίποτα.
Κάπου, λοιπόν, σε κάποιαν ανάρτηση κοινού φίλου στο facebook είχε γράψει απαξιωτικά λόγια για μένα, που τα είχα διαβάσει και με είχαν στενοχωρήσει.
Εγώ δεν αδιαφορώ για τα λόγια που μπορεί να γράψουν κάποιοι, των οποίων το έργο ή τις απόψεις εκτιμώ. Όταν αδιαφορώ για κάποιον, τον θεωρώ άσχετο κ.λπ., δεν μ’ ενδιαφέρει ό,τι κι αν πει, αλλά για κάποιους ανθρώπους που έχω καταλάβει πώς σκέπτονται, απ’ αυτά που λένε ή γράφουνε, άμα διαβάσω κάτι απαξιωτικό π.χ. προς το πρόσωπό μου ή προς αυτά που διατυπώνω στα κείμενά μου (για να το πω καλύτερα) νοιάζομαι – και ψάχνω να βρω το γιατί με αδικήσανε.
Κάποια στιγμή λοιπόν (24 Μαΐου 2017) ο κοινός φίλος Γιώργος Χαρωνίτης είχε κάνει μιαν ανάρτηση στο facebook, στην οποίαν έγραφε:
«Αρχές καλοκαιριού του ’72, ανηφορίζοντας την Τσαμαδού και πηγαίνοντας προς το Στρατολογικό Γραφείο του Πειραιά (ήταν εποχή που περνούσα “περιοδεύων” ή “περιοδεύον”!) στάθηκα στη βιτρίνα ενός δισκάδικου και χάζευα για πολλή ώρα αυτό το εξώφυλλο. Ένας δίσκος του John Barry με το θέμα από τους “Αντίζηλους”, σειρά που παιζόταν τότε στην τηλεόραση, αλλά και όλα τα τζεϊμσμποντικά του. Δίσκος θησαυρός! Στο εξώφυλλο ο Tony Curtis και ο Roger Moore...».
Και κάπως έτσι ξεκίνησε ένας διάλογος ανάμεσα στον Θοδωρή Σαραντή και σ’ εμένα, τον οποίον θα μεταφέρω τώρα εδώ. Νομίζω πως ο διάλογος (ο συγκεκριμένος διάλογος) ανάμεσα σε δύο ανθρώπους, που προσπαθούν γραπτώς να συνεννοηθούν (κάτι όχι εύκολο από τη φύση του) έχει κι ένα ευρύτερο ενδιαφέρον (καθώς συζητάμε για την CBS κ.λπ.). Εγώ είμαι λίγο φορτωμένος από ένα σημείο και μετά, ο Θοδωρής ήταν κάπως πιο χαλαρός, αλλά... τέλος καλό, όλα καλά, όπως αξίζει να συμβαίνει στις περισσότερες των περιπτώσεων.
Teo Sarantis
Ας είμαι καλά, που είχα αποφασίσει να κυκλοφορήσει ελληνικός ο δίσκος!
Γιώργος Χαρωνίτης
Δική σου δουλειά ήταν, Θόδωρε; Ήσουν στον Μαρτέν Γκεσάρ τότε; Ή είχε ήδη γίνει ελληνικό τμήμα CBS; Πρέπει να δω τον δίσκο μόλις γυρίσω στο σπίτι.
Φώντας Τρούσας
Ελληνική CBS (ετικέτα) υπάρχει από τα sixties. Label πορτοκαλοκόκκινο τότε. Σε ελληνική CBS είχε βγει και ο δίσκος του John Barry (με διανομή από την Music Box).
Teo Sarantis στον Γιώργο Χαρωνίτη
Γιώργος Χαρωνίτης στον Φώντα Τρούσα
Ας είμαι καλά, που είχα αποφασίσει να κυκλοφορήσει ελληνικός ο δίσκος!
Γιώργος Χαρωνίτης
Δική σου δουλειά ήταν, Θόδωρε; Ήσουν στον Μαρτέν Γκεσάρ τότε; Ή είχε ήδη γίνει ελληνικό τμήμα CBS; Πρέπει να δω τον δίσκο μόλις γυρίσω στο σπίτι.
Φώντας Τρούσας
Ελληνική CBS (ετικέτα) υπάρχει από τα sixties. Label πορτοκαλοκόκκινο τότε. Σε ελληνική CBS είχε βγει και ο δίσκος του John Barry (με διανομή από την Music Box).
Γιώργος Χαρωνίτης στον Φώντα Τρούσα
Φώντας Τρούσας στον Γιώργο Χαρωνίτη
Γιώργος Χαρωνίτης στον Φώντα Τρούσα
Teo Sarantis
Για να σας λύσω τις απορίες. Την CBS την ξεκίνησε ο Γκεσάρ με την εταιρία του την Music Box και ήταν κανονική αντιπροσώπευση με δίσκους και εξώφυλλα τυπωμένα στην Ελλάδα. Ήμουν υπεύθυνος του ρεπερτορίου της από το 1967, έως το 1972. Τώρα πού κολλάει ο Ελληνιάδης σ’ αυτήν την ιστορία είναι μια από τις τόσες ανακρίβειες, που αναρτώνται ανεξέλεγκτες στο facebook.
Φώντας Τρούσας
Έγραψα πιο πάνω πως «Ελληνική CBS (ετικέτα) υπάρχει από τα sixties. Label πορτοκαλοκόκκινο τότε. Σε ελληνική CBS είχε βγει και ο δίσκος του John Barry (με διανομή από την Music Box)» και πιο μετά πως «Νομίζω πως τη φάση στη CBS την ξεκίνησε μετά τη χούντα ο Ελληνιάδης, πριν ακόμη αναλάβει ο Εβραίος (ο Ραμπίνοβιτς εννοώ)».
Στο δεύτερο σχόλιο αναφέρομαι φυσικά σε κανονικές παραγωγές τής CBS και όχι σε αντιπροσωπείες και διανομές. Η διαφορά είναι προφανής, αλλά ο Σαραντής ή δεν καταλαβαίνει ή κάνει πως δεν καταλαβαίνει.
Και αυτό που είπα για τον Ελληνιάδη και τη CBS, για μετά τη χούντα, ισχύει φυσικά. Ας ψάξει αλλού ο Σαραντής να βρει ανακρίβειες. Τα λέει ο ίδιος ο Ελληνιάδης εξάλλου:
«Όταν ανέλαβα τη θέση του διευθυντή παραγωγής ρεπερτορίου της CBS, τέλη 1976, προσπάθησα να συγκεντρώσω τους πιο σημαντικούς εκπροσώπους του κλασικού λαϊκού τραγουδιού, με πρώτους τον Άκη Πάνου, τον Κώστα Βίρβο, τον Μπάμπη Μπακάλη, την Πόλυ Πάνου και βέβαια, τον Βασίλη Τσιτσάνη, τον οποίο δυσκολευόμουν να πείσω, γιατί η εμπιστοσύνη του στις εταιρίες είχε κλονιστεί».
https://elliniadis.wordpress.com/2004/01/11/tsitsanh-mou/
Γιώργος Χαρωνίτης
Γιατί αρπάχτηκες, ρε Φώντα; Ο Θόδωρος μιλάει για την «εποχή» του και απαντάει στο ερώτημά σου! Ο Ελληνιάδης είναι μεταγενέστερος, μετά την μεταπολίτευση, όταν η CBS είναι πια καθαρό παράρτημα πολυεθνικής.
Φώντας Τρούσας
Γιώργο, κοίταξε να δεις. Ο Σαραντής έχει προηγούμενα μαζί μου και επιχειρεί να με μειώσει, όταν γράφει... «τώρα πού κολλάει ο Ελληνιάδης σ’ αυτήν την ιστορία, είναι μια από τις τόσες ανακρίβειες που αναρτώνται ανεξέλεγκτες στο facebook». Εγώ δεν είχα κανένα ερώτημα κατ’ αρχάς. Είπα απλώς πως η CBS έκανε παραγωγές δικές της επί Ελληνιάδη. Παλιά έκανε μόνο διανομές, τυπώνοντας κατά βάση ξένους δίσκους. Έχω διάφορα ελληνικά LP με ετικέτα CBS από late 60s-early 70s (Dylan, Santana, Blood Sweat & Tears, Cohen κ.λπ.). Τα ξέρουμε αυτά.
Άμα θες αποδείξεις το ότι ο Σαραντής έχει προηγούμενα μαζί μου ευχαρίστως να στις δώσω εδώ. Εξάλλου δημοσίως γράφτηκε ό,τι γράφτηκε.
Δεν μπορεί να σχολιάζω εγώ, εδώ, και να γράφει από κάτω για «ανακρίβειες που αναρτώνται ανεξέλεγκτες στο fb». Ουδεμία ανακρίβεια δεν ανάρτησα εγώ στο φέισμπουκ. Να ξέρουμε τι λέμε δηλαδή!
Βέβαια υπάρχει και κάτι ελληνικό-ελληνικό σε ετικέτα CBS από το 1972 (τώρα το θυμήθηκα), αλλά ο Σαραντής αμφιβάλλω αν το ξέρει.
Teo Sarantis
Φώντας Τρούσας
Άσε τα σάπια. Άμα θες σοβαρή κουβέντα να μιλάς καθαρά. Ποιες «διαδόσεις μαζεύω» εγώ;
Teo Sarantis
Γιώργος Χαρωνίτης
Δεν ήξερα ότι έχετε προηγούμενα! Προς τι το μίσος (όμως) και ο αλληλοσπαραγμός;
Φώντας Τρούσας
Κοίταξε να δεις Θόδωρε Σαραντή, εγώ σέβομαι την ιστορία τού καθενός (και τη δική σου) και δεν μειώνω κάποιον επειδή ακούει τσιφτετέλια ή ό,τι άλλο. Δεν είναι τόσο σημαντικό το τι ακούμε, αλλά το τι λέμε για συγκεκριμένα θέματα. Κι εσύ εδώ πετάς κοτρώνες, δίχως να εξηγείς τίποτα. Άμα αποφασίσεις να πεις πού κολλάς σε όσα έχω γράψει, τότε, πιθανώς, να πάμε παρακάτω…
Teo Sarantis
Μα μου αναφέρεις σαν πηγή σου μια συνέντευξη του Στέλιου, για Μπακάλη και άλλα σκουπίδια, χωρίς αυτό να ’χει κάποια σχέση με την ανάρτησή μου, που αφορούσε στο ξένο ρεπερτόριο της εταιρίας – και στην συνέχεια μού την βγαίνεις λέγοντάς μου ότι αγνοώ δίσκο CBS ελληνικού ρεπερτορίου. Κι εκεί αδιάβαστος και θρασύς. Όβερ!
Φώντας Τρούσας
Ρε μεγάλε εγώ είπα κάτι άλλο. Δεν το κατάλαβες; Μίλησα για τις παραγωγές τής CBS, τις δικές της παραγωγές, που ξεκίνησαν βασικά από τον Ελληνιάδη, και είπα ότι αυτό ήταν μετά τη χούντα. Πού είναι το πρόβλημα;
Teo Sarantis
Φώντας Τρούσας
Θρασύς δεν είμαι και άσε το διάβασμα κατά μέρος (απαντώ στο «κι εκεί αδιάβαστος και θρασύς»), γιατί λες ό,τι σου κατέβει. Πες μας λοιπόν, έκανε ελληνικές παραγωγές η CBS το 1972; Και άσε και τον Χαρωνίτη κατά μέρος. Καμμία κατάχρηση δε γίνεται. Προσπαθώ να σε κάνω να μιλήσεις σαν άνθρωπος, αλλά εσύ προτιμάς να βρίζεις.
Teo Sarantis
Φώντας Τρούσας
Όχι ρε φίλε, είναι η συνέχεια της εταιρείας. Γιατί, επί Ελληνιάδη δεν έβγαιναν ροκ;
Απάντησέ μου, αν κάνατε κι εσείς ελληνικές παραγωγές το ’72…
Teo Sarantis
Φώντας Τρούσας
Ε ναι, τότε δεν είχε σχέση. Μετά πήγε. Μετά τη χούντα είπαμε.
Teo Sarantis
Για να σας λύσω τις απορίες. Την CBS την ξεκίνησε ο Γκεσάρ με την εταιρία του την Music Box και ήταν κανονική αντιπροσώπευση με δίσκους και εξώφυλλα τυπωμένα στην Ελλάδα. Ήμουν υπεύθυνος του ρεπερτορίου της από το 1967, έως το 1972. Τώρα πού κολλάει ο Ελληνιάδης σ’ αυτήν την ιστορία είναι μια από τις τόσες ανακρίβειες, που αναρτώνται ανεξέλεγκτες στο facebook.
Φώντας Τρούσας
Έγραψα πιο πάνω πως «Ελληνική CBS (ετικέτα) υπάρχει από τα sixties. Label πορτοκαλοκόκκινο τότε. Σε ελληνική CBS είχε βγει και ο δίσκος του John Barry (με διανομή από την Music Box)» και πιο μετά πως «Νομίζω πως τη φάση στη CBS την ξεκίνησε μετά τη χούντα ο Ελληνιάδης, πριν ακόμη αναλάβει ο Εβραίος (ο Ραμπίνοβιτς εννοώ)».
Στο δεύτερο σχόλιο αναφέρομαι φυσικά σε κανονικές παραγωγές τής CBS και όχι σε αντιπροσωπείες και διανομές. Η διαφορά είναι προφανής, αλλά ο Σαραντής ή δεν καταλαβαίνει ή κάνει πως δεν καταλαβαίνει.
Και αυτό που είπα για τον Ελληνιάδη και τη CBS, για μετά τη χούντα, ισχύει φυσικά. Ας ψάξει αλλού ο Σαραντής να βρει ανακρίβειες. Τα λέει ο ίδιος ο Ελληνιάδης εξάλλου:
«Όταν ανέλαβα τη θέση του διευθυντή παραγωγής ρεπερτορίου της CBS, τέλη 1976, προσπάθησα να συγκεντρώσω τους πιο σημαντικούς εκπροσώπους του κλασικού λαϊκού τραγουδιού, με πρώτους τον Άκη Πάνου, τον Κώστα Βίρβο, τον Μπάμπη Μπακάλη, την Πόλυ Πάνου και βέβαια, τον Βασίλη Τσιτσάνη, τον οποίο δυσκολευόμουν να πείσω, γιατί η εμπιστοσύνη του στις εταιρίες είχε κλονιστεί».
https://elliniadis.wordpress.com/2004/01/11/tsitsanh-mou/
Γιατί αρπάχτηκες, ρε Φώντα; Ο Θόδωρος μιλάει για την «εποχή» του και απαντάει στο ερώτημά σου! Ο Ελληνιάδης είναι μεταγενέστερος, μετά την μεταπολίτευση, όταν η CBS είναι πια καθαρό παράρτημα πολυεθνικής.
Φώντας Τρούσας
Γιώργο, κοίταξε να δεις. Ο Σαραντής έχει προηγούμενα μαζί μου και επιχειρεί να με μειώσει, όταν γράφει... «τώρα πού κολλάει ο Ελληνιάδης σ’ αυτήν την ιστορία, είναι μια από τις τόσες ανακρίβειες που αναρτώνται ανεξέλεγκτες στο facebook». Εγώ δεν είχα κανένα ερώτημα κατ’ αρχάς. Είπα απλώς πως η CBS έκανε παραγωγές δικές της επί Ελληνιάδη. Παλιά έκανε μόνο διανομές, τυπώνοντας κατά βάση ξένους δίσκους. Έχω διάφορα ελληνικά LP με ετικέτα CBS από late 60s-early 70s (Dylan, Santana, Blood Sweat & Tears, Cohen κ.λπ.). Τα ξέρουμε αυτά.
Άμα θες αποδείξεις το ότι ο Σαραντής έχει προηγούμενα μαζί μου ευχαρίστως να στις δώσω εδώ. Εξάλλου δημοσίως γράφτηκε ό,τι γράφτηκε.
Δεν μπορεί να σχολιάζω εγώ, εδώ, και να γράφει από κάτω για «ανακρίβειες που αναρτώνται ανεξέλεγκτες στο fb». Ουδεμία ανακρίβεια δεν ανάρτησα εγώ στο φέισμπουκ. Να ξέρουμε τι λέμε δηλαδή!
Βέβαια υπάρχει και κάτι ελληνικό-ελληνικό σε ετικέτα CBS από το 1972 (τώρα το θυμήθηκα), αλλά ο Σαραντής αμφιβάλλω αν το ξέρει.
Teo Sarantis
Φώντας Τρούσας
Άσε τα σάπια. Άμα θες σοβαρή κουβέντα να μιλάς καθαρά. Ποιες «διαδόσεις μαζεύω» εγώ;
Teo Sarantis
Γιώργος Χαρωνίτης
Δεν ήξερα ότι έχετε προηγούμενα! Προς τι το μίσος (όμως) και ο αλληλοσπαραγμός;
Φώντας Τρούσας
Κοίταξε να δεις Θόδωρε Σαραντή, εγώ σέβομαι την ιστορία τού καθενός (και τη δική σου) και δεν μειώνω κάποιον επειδή ακούει τσιφτετέλια ή ό,τι άλλο. Δεν είναι τόσο σημαντικό το τι ακούμε, αλλά το τι λέμε για συγκεκριμένα θέματα. Κι εσύ εδώ πετάς κοτρώνες, δίχως να εξηγείς τίποτα. Άμα αποφασίσεις να πεις πού κολλάς σε όσα έχω γράψει, τότε, πιθανώς, να πάμε παρακάτω…
Μα μου αναφέρεις σαν πηγή σου μια συνέντευξη του Στέλιου, για Μπακάλη και άλλα σκουπίδια, χωρίς αυτό να ’χει κάποια σχέση με την ανάρτησή μου, που αφορούσε στο ξένο ρεπερτόριο της εταιρίας – και στην συνέχεια μού την βγαίνεις λέγοντάς μου ότι αγνοώ δίσκο CBS ελληνικού ρεπερτορίου. Κι εκεί αδιάβαστος και θρασύς. Όβερ!
Φώντας Τρούσας
Ρε μεγάλε εγώ είπα κάτι άλλο. Δεν το κατάλαβες; Μίλησα για τις παραγωγές τής CBS, τις δικές της παραγωγές, που ξεκίνησαν βασικά από τον Ελληνιάδη, και είπα ότι αυτό ήταν μετά τη χούντα. Πού είναι το πρόβλημα;
Teo Sarantis
Φώντας Τρούσας
Θρασύς δεν είμαι και άσε το διάβασμα κατά μέρος (απαντώ στο «κι εκεί αδιάβαστος και θρασύς»), γιατί λες ό,τι σου κατέβει. Πες μας λοιπόν, έκανε ελληνικές παραγωγές η CBS το 1972; Και άσε και τον Χαρωνίτη κατά μέρος. Καμμία κατάχρηση δε γίνεται. Προσπαθώ να σε κάνω να μιλήσεις σαν άνθρωπος, αλλά εσύ προτιμάς να βρίζεις.
Teo Sarantis
Φώντας Τρούσας
Όχι ρε φίλε, είναι η συνέχεια της εταιρείας. Γιατί, επί Ελληνιάδη δεν έβγαιναν ροκ;
Απάντησέ μου, αν κάνατε κι εσείς ελληνικές παραγωγές το ’72…
Teo Sarantis
Φώντας Τρούσας
Ε ναι, τότε δεν είχε σχέση. Μετά πήγε. Μετά τη χούντα είπαμε.
Teo Sarantis
Μέχρι και ο Καφετζόπουλος πέρασε από την θέση τού υπεύθυνου
ξένου ρεπερτορίου.
Φώντας Τρούσας
Πότε;
Teo Sarantis
Ο Καφετζόπουλος πήγε για λίγο κι αφού είχα αρνηθεί την πρόταση τού Σμιντ, το 1975. Ήταν η εποχή που ξεκίνησαν στην Συγγρού! Ρε ο Στέλιος ασχολήθηκε με το ελληνικό. Τόσο δύσκολο είναι να καταλάβεις τι προσπαθώ να σου πω; Ούτε έχω καμιά διάθεση να τσακωθώ μαζί σου.
Φώντας Τρούσας
Και την Ελπίδα ποιος την έβγαλε το ’72, ο φούφουτος; Ελληνικά είχατε βγάλει κι εσείς.
Teo Sarantis
Φώντας Τρούσας
Άσε μας ρε Θόδωρε τώρα. Κάνεις λες και θα έβαφες τα χέρια σου με αίμα, αν έβγαζες Ελπίδα. CBS είναι, δεν είναι Music Box. Τώρα ποιος έκανε την παραγωγή δεν ξέρω. Ήταν την εποχή που ήσουνα κι εσύ εκεί. Για πες μου, τι άλλο ελληνικό είχατε βγάλει. Μην είχατε βγάλει και τίποτα... Μπακάληδες;
Teo Sarantis
Φώντας Τρούσας
Καλά αμέτρητα ελληνικά ποπ δεν είχε βγάλει η CBS τότε. Μετρημένα στα δάκτυλα ήτανε.
Teo Sarantis
Φώντας Τρούσας
Καλά, για την Pan-Vox / Music-Box τα ξέρουμε. Τέλος πάντων, κατάλαβα. Απαξιώνεις το λαϊκό. Είναι λάθος, όμως, να μιλάς απαξιωτικά για τον Ελληνιάδη, λέγοντας «μια συνέντευξη του Στέλιου για Μπακάλη και άλλα σκουπίδια». Μέσα στα άλλα «σκουπίδια» ήταν ο Άκης Πάνου και ο Τσιτσάνης ξέρεις…
Teo Sarantis
Ο Τσιτσάνης στην παρακμή του κι ο υπερεκτιμημένος Άκης Πάνου. Τι να κάνουμε, που δεν με αφορούν και οι δυο αυτές περιπτώσεις; Ο Τσιτσάνης, δυστυχώς, είχε κάνει τον κύκλο του, και μαζί του το καλό λαϊκό!
Φώντας Τρούσας
Λοιπόν τώρα εγώ αποχωρώ από την κουβέντα. Ας μπει ο Χαρωνίτης, αν θέλει... Άλλη φορά θα τα ξαναπούμε. Σ’ ευχαριστώ.
Teo Sarantis
Να ’σαι καλά και πάντα στην διάθεση σου (αν νομίζεις πως μπορώ να σου φανώ χρήσιμος). Καλό σου βράδυ και νερό κι αλάτι σε ό,τι ανταλλάξαμε!
Φώντας Τρούσας
Εντάξει, να’ σαι καλά. Θα τα ξαναπούμε.
Γιώργος Χαρωνίτης
Ενδιαφέρον chat!
Φώντας Τρούσας
Πότε;
Ο Καφετζόπουλος πήγε για λίγο κι αφού είχα αρνηθεί την πρόταση τού Σμιντ, το 1975. Ήταν η εποχή που ξεκίνησαν στην Συγγρού! Ρε ο Στέλιος ασχολήθηκε με το ελληνικό. Τόσο δύσκολο είναι να καταλάβεις τι προσπαθώ να σου πω; Ούτε έχω καμιά διάθεση να τσακωθώ μαζί σου.
Και την Ελπίδα ποιος την έβγαλε το ’72, ο φούφουτος; Ελληνικά είχατε βγάλει κι εσείς.
Teo Sarantis
Φώντας Τρούσας
Άσε μας ρε Θόδωρε τώρα. Κάνεις λες και θα έβαφες τα χέρια σου με αίμα, αν έβγαζες Ελπίδα. CBS είναι, δεν είναι Music Box. Τώρα ποιος έκανε την παραγωγή δεν ξέρω. Ήταν την εποχή που ήσουνα κι εσύ εκεί. Για πες μου, τι άλλο ελληνικό είχατε βγάλει. Μην είχατε βγάλει και τίποτα... Μπακάληδες;
Teo Sarantis
Φώντας Τρούσας
Καλά αμέτρητα ελληνικά ποπ δεν είχε βγάλει η CBS τότε. Μετρημένα στα δάκτυλα ήτανε.
Φώντας Τρούσας
Καλά, για την Pan-Vox / Music-Box τα ξέρουμε. Τέλος πάντων, κατάλαβα. Απαξιώνεις το λαϊκό. Είναι λάθος, όμως, να μιλάς απαξιωτικά για τον Ελληνιάδη, λέγοντας «μια συνέντευξη του Στέλιου για Μπακάλη και άλλα σκουπίδια». Μέσα στα άλλα «σκουπίδια» ήταν ο Άκης Πάνου και ο Τσιτσάνης ξέρεις…
Ο Τσιτσάνης στην παρακμή του κι ο υπερεκτιμημένος Άκης Πάνου. Τι να κάνουμε, που δεν με αφορούν και οι δυο αυτές περιπτώσεις; Ο Τσιτσάνης, δυστυχώς, είχε κάνει τον κύκλο του, και μαζί του το καλό λαϊκό!
Φώντας Τρούσας
Λοιπόν τώρα εγώ αποχωρώ από την κουβέντα. Ας μπει ο Χαρωνίτης, αν θέλει... Άλλη φορά θα τα ξαναπούμε. Σ’ ευχαριστώ.
Teo Sarantis
Να ’σαι καλά και πάντα στην διάθεση σου (αν νομίζεις πως μπορώ να σου φανώ χρήσιμος). Καλό σου βράδυ και νερό κι αλάτι σε ό,τι ανταλλάξαμε!
Φώντας Τρούσας
Εντάξει, να’ σαι καλά. Θα τα ξαναπούμε.
Ενδιαφέρον chat!
Βασικά, στην ετικέτα CBS τυπώνονται ξένοι δίσκοι, κυρίως 45 στροφών των Byrds, Bob Dylan, Johnny Cash, Paul Revere & The Raiders, Simon & Garfunkel, Gene Pitney, Georgie Fame, Tremeloes κ.ά. συν κάποια, λίγα, LP (Tremeloes, Paul Revere & The Raiders...), που, στην πορεία θα γίνονται περισσότερα (Santana, Blood Sweat & Tears, Leonard Cohen κ.λπ.).
Σε ετικέτα CBS τυπώθηκαν ελληνικές παραγωγές στα sixties; Ναι. Και ελαφρά της Γιοβάννας, της Μαίρης Αλεξοπούλου και της Ζωίτσας Κουρούκλη, μα και κάτι λίγα λαϊκά (Παναγιώτης Γρυπάρης, Πέτρος Μήλας), έως και δημοτικά (Τασία Βέρρα, Νίκος Βέρρας), όλα στις 45 στροφές (και) όταν δούλευε εκεί ο Θ. Σαραντής (1967-1972).
Στις αρχές των seventies, και πριν αναλάβει ο Σ. Ελληνιάδης εννοείται, ακολουθείται η ίδια τακτική, με εκδόσεις ξένων βασικά δίσκων (LP και singles), ενώ το 1972 τυπώνεται σε ετικέτα CBS το πρώτο LP της Ελπίδας, που ήταν μια κανονική ελληνική ποπ παραγωγή (η πρώτη προφανώς), όπως τυπώνεται και το ελαφρολαϊκό LP του Νίκου Λιόκου.
Αυτά έλεγα του Θ. Σαραντή. Πως στην εποχή που ήταν στην CBS δεν έβγαιναν μόνον ξένα (και λέμε πάντα για την CBS και όχι για τα άλλα labels του Γκεσάρ), μα και κάποια ελληνικά. Και όχι μόνον Ελπίδα, μα και... μπακάληδες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου