ΜΙΚΡΑ ΚΕΙΜΕΝΑ ΑΠΟ ΤΟ FACEBOOK 351

7/3/2021
Οι Κάστορες –δηλαδή οι Γιώργος Σιέρρας κιθάρα, Γρηγόρης Ρουμελιώτης μπάσο, φωνή και Σπύρος Φατούρος ντραμς– ζωντανοί να υποκρίνονται πως παίζουν (γιατί κατά βάση ακούγεται δίσκος), στην εκπομπή του Νίκου Μαστοράκη «Δισκοθήκη για νεολαία».
Το κλιπ πρέπει να είναι από το δεύτερο μισό του 1973, όταν την εκπομπή παρουσίαζε η Γωγώ Ατζολετάκη, κάθε Κυριακή μεσημέρι (12:30-13:00) στο ΕΙΡΤ. Το τραγούδι είναι το «Βρήκαμε τη λύση», βραβευμένο στο Pop Festival ’73, που είχε προηγηθεί, και είναι το μόνο τραγούδι του συγκροτήματος, που κυκλοφόρησε σε χρόνο πρώτο.
Πολλά χρόνια αργότερα, το 2005, η Anazitisi Records τύπωσε κι ένα 45άρι με τους Κάστορες, με τα τραγούδια τους «Ο ξένος ζητιάνος» και «Πόλεμος εστί φονιάς».
[Στη μνήμη του Γιώργου Σιέρρα, που πέθανε χθες]
https://www.youtube.com/watch?v=-1bdG5tlvAY
 
7/3/2021
Η μέρα από πλευράς τραγουδιών είναι αφιερωμένη στον μεγάλο κιθαρίστα Γιώργο Σιέρρα, που έφυγε χθες από τη ζωή...
Φοβεροί Rhesus (χωρίς δίσκο ακόμη). Όσοι τους είχαν δει τέλη σέβεντις-αρχές έιτις ξέρουν...
https://www.youtube.com/watch?v=4_u8uC1bQ0Y

6/3/2021
Πέθανε ο φοβερός κιθαρίστας Γιώργος Σιέρρας – ένας από τους κορυφαίους στο ελληνικό ροκ.
Μπορεί να μην τον ξέρουν πολλοί, γιατί ήταν έξω από τα κυκλώματα, όμως ο Σιέρρας, με την ελάχιστη επίσημη δισκογραφία, ήταν πίσω από τους Κάστορες (οι μόνοι που συναγωνίζονταν τους Socrates, εκεί γύρω στο 1973-74), για να περάσει πιο μετά από την Λερναία Ύδρα του Ηρακλή Τριανταφυλλίδη, τους Rhesus και τα πιο πρόσφατα χρόνια από την Sierras Band.

Πάντα με κοινωνικά τραγούδια στη φαρέτρα του, και πάντα εκεί στις Δυτικές Συνοικίες να δραστηριοποιείται, ο Γιώργος Σιέρρας δεν θα ξεχαστεί ποτέ από τους fans του ελληνικού ροκ.
https://www.youtube.com/watch?v=xKp2VtdtC70

6/3/2021
Καλύτερα να μην είχα δει τα μισά ροκ λάιβ που έχω δει, και το ένα τρίτο από τα τζαζ, και να παρευρισκόμουν σ’ αυτή την εμφάνιση του Μπάμπη Τσετίνη, στη Θεσσαλονίκη. Πού, σε ποιο μαγαζί και πότε ακριβώς... δεν ξέρω. Ίσως κάποτε στα eighties ή και τα early nineties...
Φοβερός ήχος για λαϊκό λάιβ, τίγκα στα σύνθια, που παριστάνουν ακόμη και γυναικεία chorus vocals! Και ο Μπάμπης σε πολύ καλή φόρμα...
https://www.youtube.com/watch?v=hYKHlUB8wss

6/3/2021
ΓΙΑ ΠΑΛΙΟΥΣ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟΦΙΛΟΥΣ
Εθνική Ενόπλων, 1973-74
Βλέπω στους όρθιους: Τάκης Νικολούδης (Ηρακλής), Γρηγόρης Φανάρας (Ηρακλής), Σταύρος Σαράφης (ΠΑΟΚ) και Βίκτωρ Μητρόπουλος (Αιγάλεω)
Και στους καθιστούς: Αντρέας Μιχαλόπουλος (Παναχαϊκή), Γιώργος Δεληκάρης (Ολυμπιακός) και Γιάννης Μαντζουράκης (ΠΑΟΚ, δεν είχε πάει ακόμη στη Λάρισα).
Λείπουν 4 ονόματα (τα δείχνω με βέλη). Όποιος τα ξέρει, σίγουρα, τα λέει...

UPDATE 1
Βρέθηκε και ο Νίκος Σταθόπουλος (ΑΕΚ), πάνω, τέταρτος από αριστερά.
UPDATE 2
Βρέθηκαν όλοι, από φωτογραφία με λεζάντα. Πάνω: Ντίνος Καμπάς (Παναθηναϊκός). Κάτω: Τάκης Παπαδημητρίου (Παναθηναϊκός), Μανώλης Παπάς (Παναχαϊκή).

5/3/2021
Φώτης Στασουλάκης «Όλες είσαστε ίδιες»...
https://www.youtube.com/watch?v=Y34Rdqm6qu0

5/3/2021
Ζούμε νύχτες 1967...
>>Αντίστοιχος σχεδιασμός έχει γίνει και στις υπηρεσίες Ασφάλειας. Ενδεικτικά, έχουν συγκροτηθεί ανακριτικά «συνεργεία», ομάδες δηλαδή αστυνομικών που σε περίπτωση μαζικών επ’ αυτοφώρω συλλήψεων θα αναλάβουν να συντάσσουν δικογραφίες. Υπάρχει, αντίστοιχα, πρόβλεψη για άμεση ενεργοποίηση πληροφοριακού δικτύου με ομάδες παρατηρητών ακόμα και σε ταράτσες κτιρίων. Μυστικοί αστυνομικοί θα τοποθετηθούν και στα μαζικά μέσα μεταφοράς. Για την υλοποίηση του σχεδιασμού, σε περίπτωση πάντοτε που οι συνθήκες το απαιτήσουν, οι αστυνομικοί οι οποίοι απασχολούνται στις υπηρεσίες δίωξης ναρκωτικών, που είναι επιφορτισμένοι με την εξιχνίαση ληστειών κ.ο.κ. θα αναλάβουν να ενισχύσουν την υποδιεύθυνση και τα κατά τόπους τμήματα Κρατικής Ασφάλειας.<< kathimerini.gr

4/3/2021
Υπάρχουν ορισμένα τραγούδια που μ’ έχουν στοιχειώσει από τότε που τα πρωτάκουσα, πολύ μικρός, παιδί, για κάποιους δικούς μου λόγους, καθώς τα έχω συνδέσει με μέρη, με μαγαζιά, με ανθρώπους, με εικόνες, με καταστάσεις. Τα περισσότερα είναι ελληνικά. Δέκα... είκοσι... δεν είναι παραπάνω. Αυτό είναι ένα.
Το θεωρώ πολύ μεγάλο τραγούδι, και αυτόν που το έγραψε πολύ μεγάλο τραγουδοποιό. Το τραγούδι τραντάζει απ’ όλες τις πλευρές: μουσική, στίχοι, ερμηνεία, ενορχήστρωση, τα πάντα. Όταν μπαίνει το χάμοντ και «σκάβει»... ανατριχιάζω. Και με τα λόγια βεβαίως, που είναι τόσο αληθινά, παντοτινά και αιώνια... [Πασχάλης]
https://www.youtube.com/watch?v=3MQSWH553n8

4/3/2021

Αυτά ξέρουνε ότι είναι μ@λακίες, αλλά τα λένε έτσι... για να κάνουν παιγνίδι.
Και για να αποσείσουν από πάνω τους τις δικές τους ευθύνες για το υγειονομικό μπάχαλο που έχουν δημιουργήσει, και για να ενοχοποιήσουν την αριστερά ότι δήθεν παραβλέπει τους υγειονομικούς κανόνες, συμβάλλοντας και-καλά στη διάδοση τής ίωσης.
Το έχουμε πει κι άλλες φορές. Αν θέλανε να μην γίνονται πορείες και διαδηλώσεις (για τα πανεπιστήμια, για τον απεργό κ.λπ.) θα μπορούσε με απλές δικές τους κινήσεις να τις αποτρέψουν. Όμως τα θέλουν όλα δικά τους. Και να νομοθετούν διατάξεις, που ούτε η χούντα δεν τολμούσε να επιβάλλει, και ο κόσμος να μην διαμαρτύρεται, μένοντας κλεισμένος στα σπίτια του υπό τον... τρόμο τής κοβίντ.

4/3/2021
>>Πληροφορούμε τους αγαπητούς αναγνώστες μας και όλους τους ενδιαφερόμενους, ακόμη και τους κακοθελητές, ότι ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Φθιώτιδος πριν το δημοσίευμα της ἘΦ. ΣΥΝ. με την έκκληση-πρόκληση προς τον Αρχιεπίσκοπο, απέστειλε τον εκλεκτό και σοβαρό ιεροκήρυκα της Μητροπόλεως π. Σεραφείμ Ζαφείρη, τον οποίο έχει τοποθετήσει στην ευαίσθητη θέση του Προϊσταμένου της Θρησκευτικής Υπηρεσίας Σωφρονιστικού Καταστήματος Δομοκού να συναντήσει και να συνομιλήσει πνευματικά με τον Δ. Κ. (…) Ο π. Σεραφείμ, με τις ευχές του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου και του Σεβασμιωτάτου Φθιώτιδος στα χέρια του και στην καρδία του, επισκέφθηκε τον κ. Κ. με την ιδιότητα του Πνευματικού. Του μίλησε, του κόμισε την εικόνα του Αγίου Δημητρίου, του οποίου το όνομα φέρει, τον παρότρυνε να εξομολογηθεί ή να μεταλάβει των Αχράντων Μυστηρίων, αλλά εκείνος φυσικά αρνήθηκε. Άλλωστε πώς να κοινωνήσει τώρα ένας άνθρωπος που δεν έχει κοινωνήσει ποτέ στη ζωή του;<<
Του στείλανε παπά για να τον εξομολογήσει και να τον κοινωνήσει, γιατί τον θεωρούνε ξεγραμμένο. Να παρέμβουν, στο ανώτατο κλιμάκιο, μπας και σωθεί, έστω και την ύστατη ώρα μια ζωή... στα τέτοια τους.

3/3/2021
Τι να πεις για τον Bunny Wailer, που πέθανε χθες στα 74 χρόνια του; Ότι υπήρξε στέλεχος των κλασικών Wailers – ένα από τα τελευταία ζώντα μέλη τους; (Η μόνη που ζει πια από την original line-up είναι η τραγουδίστρια Beverley Kelso). Ό,τι και να πεις πάντως είναι λίγο, μπροστά σε μια καριέρα, που εξακολουθούσε να εμπνέει πλήθος νέων fans, από το 1973-74 και μετά, όταν ο Wailer θα εγκατέλειπε το γκρουπ, έως και σήμερα – fans που αναγνώριζαν στον Bunny Livingston, μία ιδιαίτερη αίσθηση τραγουδοποιίας τόσο στο στιχουργικό κομμάτι, με τις βαθιές rastafarian ιδέες και το κοινωνικό roots περιεχόμενο, όσο και στο καθαρώς μουσικό, με τις πάντα μοντέρνες ρυθμικές ιδέες, οι οποίες τον είχαν φέρει, κάποτε, στην εμπροσθοφυλακή του dancehall, ου μην αλλά και της τζαμαϊκανικής disco.

Το άλμπουμ “Rock N’ Groove” από το 1981 υπήρξε ένα από τα καλύτερα προσωπικά του Bunny Wailer, σε μιαν εποχή «αλλαγής» στον πολιτικό χάρτη του νησιού (μετά, δηλαδή, τη νίκη του Εργατικού Κόμματος υπό τον Edward Seaga, στις εκλογές του Οκτωβρίου εκείνου του έτους), και αναπτέρωσης του ηθικού –ως συνήθως συμβαίνει– των μέσων και χαμηλότερων στρωμάτων, για μιαν άρδην καλυτέρευση του βίου τους. Ο Bunny Wailer, εισπράττοντας τον «άνεμο της αλλαγής» προσέφερε, τότε, ένα αισιόδοξο άλμπουμ, έντονης χορευτικότητας, εκεί όπου κομμάτια σαν τα “Cool runnings”, “Dance rock” και “Jammins” μοιάζουν ακριβώς αυτό – εκτονωτικά ενός μπαφιάσματος, το οποίο θα το διαδεχόταν σύντομα ένα άλλο. (Φιλαράκι της Θάτσερ και του Ρήγκαν ήταν ο Seaga).
https://www.youtube.com/watch?v=PqtACcCBqXc

2/3/2021
Στη δεκαετία του ’90 εύρισκες LP των Ιταλών Sensations' Fix στην Αθήνα, φτηνά, και ό,τι δίσκους έχω απ’ αυτούς τους έχω αγοράσει από ’δω (από δισκάδικα –το παλιό Playback του Πετρουλάκη, στο υπόγειο της Μαντζάρου– και από το γιουσουρούμ).
Φοβερή μπάντα. Στη γείτονα τους έχουνε σαν τους Tangerine Dream, αν και δεν είναι το ίδιο – ήταν πιο μπροστά, στην εποχή τους, στα electro-pop, ας πούμε, συστατικά τους.
Οι Daft Punk-ηδες να τ’ ακούνε αυτά. 1974...
https://www.youtube.com/watch?v=pXdXUwkWLL4

2/3/2021
ΗΤΑΝ ΟΙ ΜΕΡΕΣ ΤΟΥ 1967
 
Καρδιά μου γέρικο σκυλί δεμένο στην απόφαση
κυνηγημένο αγρίμι μου σ’ όλα τα δάση
 
Είμαι μια πόρτα που θα την παραβιάσουν
από στιγμή σε στιγμή
μια βρύση που έμεινε ανοιχτή στο σπίτι τού κρεμασμένου
τ’ όραμα που προδόθηκε
το αίμα που ατιμάστηκε
το πρόσωπο που το φάγανε οι ομίχλες
 
Από πού ν’ αρχίσω και πού να τελειώσω
«Μπήκαν ληστές στον ύπνο μου»
και καίνε τα όνειρά μου
Η ξενιτιά με θέριεψε η πατρίδα με μικραίνει
ό,τι κι αν πω είναι σιωπή
 
Άνοιγε μια πόρτα κι έβγαινε νεκρός
άνοιγε ένα παράθυρο κι έφευγε ο δολοφόνος
με πυροβολούσαν στον ύπνο μου
και ξύπναγα ματωμένος
 
Χρειάστηκε μια ολόκληρη αθωότητα
για να κυλήσω την πέτρα του μνημείου
που την είπαν πέτρα σκανδάλου
άρπαξα το σώμα τού νεκρού και χάθηκα στη νύχτα
Κι ένα κοπάδι ξετρελαμένα πουλιά
φτεροκοπούσαν αλύπητα στο στήθος των προδομένων
 
– Ξένοι στην αγωνία μας
ξένοι στη μοναξιά μας
ξένοι στην ίδια μας ζωή
και στην πατρίδα ξένοι –
 
Αργότερα διαδώσανε πως ο νεκρός αναστήθηκε
κανείς δεν τους πίστεψε
η δυσωδία ήταν αφόρητη
 
Ένιωθα σαν εφευρέτης μιας φοβερής μηχανής
μια περιπέτεια με την ψυχή μας ξεκίνησε
και τίποτα πια δε μπορεί να τη σταματήσει
ήταν οι βρώμικες μέρες του 1967
κι η άλλη μέρα περίμενε
ένα θηρίο ελπίδας
 
[Γιώργης Σαραντής]
 
[Το ποίημα το θυμήθηκα σήμερα, με αφορμή τον θάνατο του ραδιο-παραγωγού κ.λπ. Θοδωρή Σαραντή. Είναι γραμμένο από τον πατέρα του, σημαντικό ποιητή Γιώργη Σαραντή (1920-1978) και περιέχεται στο βιβλίο Αντιστασιακή Ποίηση (1967-1974) των εκδόσεων Μπουκουμάνης, από το 1975]