ΓΙΑΝΝΗΣ ΦΥΣΣΑΣ ξενιτεμένα τραγούδια

Ο Γιάννης Φύσσας (Yannis Fyssas) είναι ένας ελληνοκαναδός τραγουδοποιός από το Βανκούβερ (δυτική ακτή του Καναδά), ο οποίος εμφανίζεται τώρα με μια ολοκληρωμένη δουλειά. Το άλμπουμ αποκαλείται «Ξενιτεμένα Τραγούδια» (“Xenitemena Tragoudia”) [SOCAN / HybridSoundworks Inc., 2023] και κυκλοφορεί σε LP (δέκα tracks), CD (δεκατρία tracks) και digital.

Τα τραγούδια του Φύσσα είναι λαϊκά. Σύγχρονα λαϊκά, της νύχτας, σαν αυτά που τραγουδούν ο Αργυρός, ο Οικονομόπουλος κ.ά. Τα ονόματα δεν τα λέμε για να υποτιμήσουμε τα τραγούδια του Φύσσα, μα έτσι ως... πραγματικότητα. Και αν υπάρχει λόγος να το πάμε και πιο πίσω το πράγμα, η πιο τρανή επιρροή που προσωπικώς αναγνωρίζω στα συγκεκριμένα κομμάτια είναι εκείνη του αείμνηστου Αντώνη Βαρδή – που, νομίζω, αποτελεί ισχυρή αναφορά για τον Γιάννη Φύσσα. Και αυτό δεν μπορεί να είναι κακό, παρά μονάχα καλό.
Τα περισσότερα τραγούδια έχουν μουσικές του Γ. Φύσσα βεβαίως, αρκετά έχουν και στίχους δικούς του, και φυσικά όλα αυτά τα κομμάτια αποδίδονται από τον ίδιο. Περαιτέρω στα κομμάτια πρωταγωνιστεί ορχήστρα, με μπουζουξή επικεφαλής (ονόματα μουσικών δεν αναγράφονται), με το ρυθμικό τμήμα να είναι έντονα αποτυπωμένο, δίνοντας στα κομμάτια μια «νυχτερινή» όψη (και κάπως... λαϊκορόκ).
Δεν είμαι σίγουρος πόσο κοντά βρίσκεται ο Γιάννης Φύσσας με την σύγχρονη ελληνική λαϊκή, τραγουδιστική, πραγματικότητα. Ούτε γνωρίζω αν τα τραγούδια του απευθύνονται στους Έλληνες του Καναδά (αν υποτεθεί πως εκεί μπορεί να υποστηριχθούν και μέσω live). Εντάξει, ακροατές μπορεί να βρει από παντού, μέσω του διαδικτύου, αλλά βασικά αυτά τα τραγούδια θα αποδείξουν το πόσο μπορεί να μετράνε μόνον επάνω στην πίστα.
Ως τέτοια, ως τραγούδια της πίστας (της ελληνικής εν Ελλάδι πίστας), δεν είμαι πεπεισμένος ότι μπορούν να κάνουν άμεσο γκελ. Πολλά είναι κάπως μεγάλα σε διάρκεια, τετράλεπτα, πεντάλεπτα, και κάπου «χάνεσαι» σαν ακροατής. Περαιτέρω και η φωνή του Γιάννη Φύσσα δεν είναι από εκείνες που θα μπορούσε να πάνε τα κομμάτια μακριά, ή έστω πιο μακριά.
Ορισμένα από τα τραγούδια κουβαλάνε, επίσης, πολιτικά μηνύματα, όπως το «Πρωτομαγιά του ’76», που είναι γραμμένο για τον Αλέκο Παναγούλη, κάτι μάλλον παράξενο, ενώ άλλα (από στιχουργικής πλευράς) έχουν αναφορές στον Γιώργο Νταλάρα και τον Μανώλη Αναγνωστάκη («Ανθρώπινο κράμα»).
Καλά τραγούδια υπάρχουν στο άλμπουμ («Τα τραγούδια δεν ακούς», «Στην Αριστοτέλους» κ.λπ.), αλλά από ’κει και πέρα τι;
Το ότι κάνει το κέφι του και το χρηματοδοτεί κιόλας ο Γιάννης Φύσσας (και καλά κάνει) είναι ένα πρώτο. Δεν ξέρω αν υπάρχει κάτι άλλο μετά απ’ αυτό...
Ωραίο το art-cover, που θυμίζει lounge-τουριστικό άλμπουμ από τα seventies.
Επαφή: https://www.facebook.com/yannisfyssas?locale=el_GR, 

https://li.sten.to/yfyssas?fbclid=IwAR3Lpr0yO65tQoEk94TVgjb5h8y-iw984gu6gRT94Fi5MYVVQbRTB0RKamE