Το ελληνικό ροκ το 1973 διαγράφει
πτωτική πορεία, για κάποιους πολύ ειδικούς λόγους. Λόγους, που δεν συνδέονται
με την διεθνή οπισθοχώρηση του ροκ (στις μητροπόλεις), το οποίο, από εκείνη τη
χρονιά, δείχνει πως έχει πια ολοκληρωθεί σαν ένα κοινωνικό και αισθητικό
γεγονός. Ποικίλων ειδών γεγονότα έχουν αφαιρέσει από το ροκ τη δυναμική που
είχε στο δεύτερο μισό των σίξτις και στις αρχές των σέβεντις, καθώς οι
κοινωνικοπολιτικές διαψεύσεις και η ανατροφοδότηση της συντήρησης έχουν
επιφέρει πλήγματα στις κοινωνίες, που επιχειρούν να επιβιώσουν μέσα στην,
τεράστια, πρώτη πετρελαϊκή κρίση.
Η Ελλάδα, ως χώρα της περιφέρειας, στην οποία το ροκ επιβλήθηκε από τα πάνω, αντιμετωπίζει μαζί με τα ευρύτερα και τα δικά της, ιδιόμορφα, θέματα.
Η ραγδαία ανάπτυξη του φοιτητικού κινήματος, με την παράλληλη άνοδο του εντεχνολαϊκού τραγουδιού (ακόμη και τα «παράνομα» τραγούδια του Μίκη Θεοδωράκη ακούγονται πλέον σταθερά στην Πλάκα, το φθινόπωρο του ’73), σε συνδυασμό με τις λοβιτούρες του δικτατορικού καθεστώτος –το δημοψήφισμα του καλοκαιριού, το σχετικό με την πολιτειακή αλλαγή κτλ. ή το «πείραμα Μαρκεζίνη»– και βεβαίως με τα γεγονότα του Πολυτεχνείου, και το επακόλουθο πραξικόπημα Ιωαννίδη, τον Νοέμβριο της ίδιας χρονιάς, προσανατολίζουν ένα μεγάλο κομμάτι της νεολαίας, το πιο προοδευτικό, ας το πούμε έτσι, προς άλλες κατευθύνσεις. Το ροκ, χοντρικά, θεωρείται πασέ, ξενόφερτο, αμερικάνικο και «κανείς» δεν του δίνει πια σημασία.
Τα συγκροτήματα διαλύονται σιγά-σιγά, το
ένα μετά το άλλο, δίσκοι βγαίνουν όλο και λιγότεροι, τα ροκ κλαμπ
αντιμετωπίζουν ζόρια κι αυτά, γιατί ο κόσμος επιθυμεί πιο πολιτικοποιημένα
ακούσματα (που τα προσφέρουν διάφοροι «έντεχνοι» συνθέτες), το θέατρο επίσης
(με «Το Μεγάλο μας Τσίρκο» και άλλα έργα), αφουγκράζεται καλύτερα από το ροκ
τις αγωνίες (και) της νεολαίας, και γενικώς αυτή είναι η κατάσταση στο χώρο και
στη χώρα – χοντρικά μη ευνοϊκή για το ροκ, στο διάβα του ’73 και κυρίως προς το
τέλος του.
Κάποιοι δίσκοι (LP) θα βγουν πάντως, αλλά αν εξαιρέσεις δυο-τρεις οι υπόλοιποι θα ακολουθήσουν χαμηλές εμπορικές πτήσεις.
Στη λίστα που ακολουθεί
συμπεριλαμβάνουμε ελληνικούς ροκ δίσκους, που κυκλοφόρησαν το 1973 στη χώρα μας
(το λέμε, γιατί δεν ασχολούμαστε με δίσκους ελληνικών συγκροτημάτων του
εξωτερικού, όπως των Axis φερ’ ειπείν, που δρούσαν στη Γαλλία και
ήταν σχεδόν άγνωστοι εδώ), μα και κάποιους ποπ (που είναι κάτι παραπάνω από
αξιοπρεπείς), συν μια «ιδιαιτερότητα», για την οποία θα επιχειρήσουμε να
εξηγήσουμε τα σχετικά, όταν θα έρθει η ώρα... στο τέλος του κειμένου.
Η λίστα είναι αλφαβητική και όχι
αξιολογική.
Η
συνέχεια εδώ...
https://www.lifo.gr/culture/music/10-almpoym-toy-ellinikoy-rok-poy-kykloforisan-prin-apo-50-hronia
Η Ελλάδα, ως χώρα της περιφέρειας, στην οποία το ροκ επιβλήθηκε από τα πάνω, αντιμετωπίζει μαζί με τα ευρύτερα και τα δικά της, ιδιόμορφα, θέματα.
Η ραγδαία ανάπτυξη του φοιτητικού κινήματος, με την παράλληλη άνοδο του εντεχνολαϊκού τραγουδιού (ακόμη και τα «παράνομα» τραγούδια του Μίκη Θεοδωράκη ακούγονται πλέον σταθερά στην Πλάκα, το φθινόπωρο του ’73), σε συνδυασμό με τις λοβιτούρες του δικτατορικού καθεστώτος –το δημοψήφισμα του καλοκαιριού, το σχετικό με την πολιτειακή αλλαγή κτλ. ή το «πείραμα Μαρκεζίνη»– και βεβαίως με τα γεγονότα του Πολυτεχνείου, και το επακόλουθο πραξικόπημα Ιωαννίδη, τον Νοέμβριο της ίδιας χρονιάς, προσανατολίζουν ένα μεγάλο κομμάτι της νεολαίας, το πιο προοδευτικό, ας το πούμε έτσι, προς άλλες κατευθύνσεις. Το ροκ, χοντρικά, θεωρείται πασέ, ξενόφερτο, αμερικάνικο και «κανείς» δεν του δίνει πια σημασία.
Socrates Drank the Conium |
Κάποιοι δίσκοι (LP) θα βγουν πάντως, αλλά αν εξαιρέσεις δυο-τρεις οι υπόλοιποι θα ακολουθήσουν χαμηλές εμπορικές πτήσεις.
https://www.lifo.gr/culture/music/10-almpoym-toy-ellinikoy-rok-poy-kykloforisan-prin-apo-50-hronia
Από το fb...
ΑπάντησηΔιαγραφήΠετρος Μιχελιουδης
ολα τα περιμενα εκτος απο βουλα παλλα...οκ
Φώντας Τρούσας
Κυριακή είναι, είπα να ρίξουμε και κανα τσάμικο
Lefteris Aerakis
Καλημερα! Οτι καλυτερο παντα η γραφη σας! Και κυριως για 'μας που τα ζησαμε απο πρωτο χερι τοτε σαν 16αρηδες! Οπως επισης και για τους νεωτερους, τροφη για ερευνα!
Kostis Tsiopelakos
Άρθρο για τα οποίο θα πλήρωνα ευχαρίστως αντίτιμο αν κυκλοφορούσε σε ένα έντυπο περιοδικό, με περισσοτερο φωτογραφικό υλικό κτλ κτλ. Όπως και τα πιο πολλά άρθρα σου είναι αυτού του επιπέδου. Μπραβο!
Nikos Markakis
Επιτέλους! Κάποιος αναδεικνύει την αξία της Χριστίνας
Top of the pops!
Miltos Marathon
Εξαιρετικό άρθρο Φώντας Τρούσας ... ως συνήθως άλλωστε!
Lampros Papalexis
Πωωωω! ρε φίλε! Με τον Χατζή και τη Χριστίνα ανατρίχιασα! Τα θυμάμαι...
George Karakasidis
To 'come on' του Vangelis είναι τόσο καλό γιατί είναι το 'space truckin' των Deep Purple σε πιο σκοτεινή εκδοχή
Takis Akkos
ΔιαγραφήΠολύ σωστή επισήμανση η ροκ προσέγγιση στο Ουαί.Για μένα είναι ο καλύτερος δίσκος του ΚΧ αλλά κι ένας από τους τοπ της ελλ.δισκογραφιας.
Φώντας Τρούσας
Πολύ καλός δίσκος το Ουαί. Μάλλον είναι και ο καλύτερος του Χατζή, συνολικά - αν και εκτιμώ πολύ και το Αναγέννησις Αλόννησος
Stephanos Sabaziotis
Φοβεροί ήχοι, φοβεροί δίσκοι. Ευχαριστούμε πολύ!