ΜΙΚΡΑ ΚΕΙΜΕΝΑ ΑΠΟ ΤΟ FACEBOOK 541

10/10/2023

Παρατηρώ το έξαλλο ρατσιστικό μίσος των σχολιαστών των μητσοτακικών μίντια, προς τους Άραβες εν γένει. 

Είμαι σίγουρος πως η πλειονότητα όλων αυτών των καθαρμάτων, που μιλάνε τόσο απαξιωτικά για λαούς, για φυλές και για έθνη, είναι ηλικιακά κάτω από 50.
Είναι όσοι δεν μεγάλωσαν στις δεκαετίες του ’70 και του ’80, όσοι δεν αντιλήφθηκαν τι σήμαινε το αντι-ιμπεριαλιστικό Κίνημα των Αδεσμεύτων, που προσπαθούσε να βάλει μια τάξη στις χώρες του, να τις χειραφετήσει και να τις κάνει να στηριχτούν στις δικές τους δυνάμεις.
Αυτά τα καθάρματα μπορώ να τα προσεγγίσω και πολιτιστικά. Μπορώ να πω δηλαδή τι μουσικές ακούνε, τι ταινίες βλέπουνε, πώς διασκεδάζουνε, μπορώ να πω και για την ανύπαρκτη σχέση τους με το βιβλίο και το διάβασμα γενικότερα, τον ευρύτερο χουλιγκανισμό τους, και φυσικά τον τραμπουκισμό τους έναντι των πάσης φύσεως μειονεκτούντων και των αδυνάτων.

Ευχαρίστως θα τους λογόκρινα (θα ήταν το ελάχιστο μέτρο σωτηρίας μας) και θα τους έκλεινα από παντού τις πόρτες (στο δημόσιο διάλογο). Όσοι, δε, τους τον επιτρέπουν –δεν χρειάζεται να το πω αυτό– είναι περισσότερο υπόλογοι.

10/10/2023
Εδώ δεν λύθηκε το παλαιστινιακό στη δεκαετία του ’80, όταν όλοι οι συσχετισμοί ήταν πολύ πιο ευνοϊκοί, και περιμένουν κάποιοι να λυθεί τώρα;

Τώρα μόνο αίμα και δάκρυα και «λύσεις», στις οποίες η πλειονότητα του παλαιστινιακού λαού θα είναι απ’ έξω...

9/10/2023
Όποιους βάζουνε σημαίες κρατών στα προφίλ τους τους θεωρώ... άσε να μην το πω...
Εγώ δεν τους σβήνω από φίλους. Βαριέμαι. Ας με σβήσουν εκείνοι.

9/10/2023
Άλλο. Δεν είναι ότι υπάρχει φοβερή ακρίβεια στα πάντα, αλλά και ότι η ποιότητα των προϊόντων είναι χειρότερη σε σχέση με πέρσι-πρόπερσι. Οι φέτες (τα τυριά) είναι χειρότερες, σε 4-5 μέρες κιτρινίζουν, οι ντομάτες χειρότερες, όλα τα κηπευτικά χειρότερα, το λάδι επίσης κ.λπ. Δεν είναι η ιδέα μου. Το έχω διαπιστώσει σε πολλές... εξορμήσεις σε λαϊκές και σουπερμάρκετ.
Δεν ξέρω τι παίζει. Μήπως τις καλές ποιότητες δεν θέλουν να τις πουλήσουν στην Ελλάδα (γιατί θα είναι ακόμη πιο ακριβές και θα μείνουν στο ράφι;) και τις στέλνουν όλες πακέτο έξω – και αφήνουν για τη χώρα τις δεύτερες και τρίτες διαλογές; Τους έχω ικανούς για όλα.

9/10/2023
Οι Αθηναίοι τιμώρησαν τον Μπακογιάννη με το να μην πάνε να ψηφίσουν (η αποχή στην Αθήνα ήταν σχεδόν 70%!!). Μισή δουλειά θα κάνουνε όμως, αν δεν πάνε την άλλη βδομάδα, στα εκλογικά τμήματα, να τον καταψηφίσουν.
Όνειδος για την Αττική η εκλογή Χαρδαλιά από τον πρώτο γύρο. Ο τύπος αυτός απ’ όπου κι αν πέρασε έσπειρε την καταστροφή ή την κοίταγε από μακριά με το κιάλι. Να παρακαλάμε μόνο να μη βρέξει στην Αττική και να μην μπούνε άλλες φωτιές.
Πτωχός στην Πελοπόννησο και Αγοραστός στη Θεσσαλία δεν πρέπει να βγουν την άλλη Κυριακή.
Ο πατραϊκός λαός ψήφισε Πελετίδη με 40%. Προσωπικά πιστεύω ότι θα είναι άνετα δήμαρχος, ξανά, την άλλη Κυριακή.
Στην Καισαριανή πρέπει να στηριχθεί ο Σταμέλος (ΚΚΕ), που ήταν πρώτος χθες, γιατί απλά ήταν πολύ καλύτερος από τον Βοσκόπουλο ως δήμαρχος – ο οποίος Βοσκόπουλος είχε κερδίσει το 2019 τον Σταμέλο, επειδή είχε δώσει γραμμή ο Παππάς να μην υποστηριχθεί ο δήμαρχος του ΚΚΕ στο β γύρο, με αποκλεισμένη, τότε την υποψήφια του Σύριζα (του πρώτου γύρου). Αισχρό. Τώρα ο Παππάς στηρίζει Βοσκόπουλο φυσικά. Ο δήμος Καισαριανής πρέπει να ξαναγίνει «κόκκινος».
Στα χωριά, στη Βόρεια Κέρκυρα, ξαναβγήκε ο Μαχειμάρης από τον πρώτο γύρο (με πάνω από 50%), για πολλοστή φορά. Δεν έχει αντίπαλο εκεί πέρα ο άνθρωπος.

9/10/2023
Όμως «Ο Βάλτος» (1973), ως τίτλος στην ταινία του Ντίνου Δημόπουλου, έχει άλλη σημασία. Παρότι στην ταινία υπάρχει γυναικείο γυμνό, όπως υπάρχουν και ερωτικές σκηνές, ακόμη και μια υποψία λεσβιακού έρωτα –με το φυσικό περιβάλλον του βάλτου, ή των βαλτόνερων τέλος πάντων, να πρωταγωνιστεί μ’ έναν τρόπο–, εντούτοις ο χώρος δρα περισσότερο συμβολικά και λιγότερο παραστατικά-ερωτικά.
https://www.lifo.gr/culture/cinema/o-baltos-i-tainia-toy-ntinoy-dimopoyloy-me-ti-bera-kroyska-kai-ton-giorgo-tzortzi

8/10/2023
Τζων Ξερών ή Jean Xceron ή Γιάννης Ξηρόκωστας από τον Ίσαρη της Αρκαδίας, μορφή της αφηρημένης ζωγραφικής στην Αμερική. Πέθανε εκεί το 1967...
[λόγω Κασσελάκη ψάχνω τους Ελληνοαμερικάνους, σας το ’πα]

8/10/2023
ΧΟΥΝΤΑ – ΙΣΡΑΗΛ – ΑΙΓΥΠΤΟΣ – ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ 1973 – ΠΟΛΕΜΟΣ «ΓΙΟΜ ΚΙΠΟΥΡ»
>>Λίγες ημέρες μετά την έκρηξη του πολέμου, που κατέλαβε εξαπίνης τους Ισραηλινούς –λόγω της Μεγάλης Εορτής των οποίων, του «Γιομ Κιπούρ», ήσαν υποχρεωμένοι σε ακινησία–, με κάλεσε στο Γραφείο του επειγόντως ο τότε υπουργός Εξωτερικών και ισχυρός άνδρας του καθεστώτος (σ.σ. της Αιγύπτου) Ισμαήλ Φάχμι και με παρεκάλεσε να παρέμβω στην Αθήνα για να βρεθεί έλληνας εφοπλιστής να διαθέσει πετρελαιοφόρα για τη μεταφορά υγρών καυσίμων από Βεγγάζη στην Αλεξάνδρεια, καθ’ όσον ήταν αδύνατος, λόγω των πολεμικών γεγονότων, ο ανεφοδιασμός της τελευταίας από τα διυλιστήρια του Πορτ Σουέζ. Η Αθήνα αποδέχθηκε το αιγυπτιακό αίτημα και η Αλεξάνδρεια –η περί αυτήν περιοχή είχε κηρυχθεί από τους Ισραηλινούς «πολεμική ζώνη» και όλα τα εμπορικά πλοία που μετέφεραν κυρίως σιτηρά, τα οποία εστερείτο τότε η Αίγυπτος, ανέστρεφαν πρύμναν– ανεφοδιάστηκε πλήρως σε πετρέλαιο.
>>Πράγματι, πήγα στα Ανάκτορα και ο Σαντάτ μού είπε, χωρίς περιστροφές, τα εξής - τα αναφέρω, κατ΄ ανάγκην, περιφραστικά: «Πείτε στον ομόλογό μου και συνάδελφον εν όπλοις (σ.σ. εννοεί τον Παπαδόπουλο) ότι ο Κίσινγκερ προτίθεται να στείλει αεροπορικώς μεγάλη βοήθεια σε υπερσύγχρονο πολεμικό υλικό στο κινδυνεύον Ισραήλ, και θα ζητήσει από την ελληνική κυβέρνηση την άδεια υπερπτήσεως και προσγειώσεως σε ελληνικά αεροδρόμια των μεταφερόντων το υλικό τούτο αμερικανικών αεροπλάνων. Εμείς οι στρατιωτικοί είμεθα τίμιοι άνθρωποι, γι’ αυτό πιστεύω ότι και ο συνάδελφός μου έλληνας πρόεδρος θα συγκατανεύσει<<
>>Ομολογώ ότι βρέθηκα ενώπιον του μεγαλύτερου διλήμματος της καριέρας μου: «Μπρος βαθύ και πίσω ρέμα»! Τελικώς, αναλογιζόμενος τους Ελληνες στις αραβικές χώρες, εισηγήθηκα την αποδοχή του αιτήματος του αιγυπτίου προέδρου. Το τηλεγράφημα είχε πρώτο παραλήπτη τον τότε Πρόεδρο της Δημοκρατίας Γ. Παπαδόπουλο, με κοινοποίηση στους Σπ. Μαρκεζίνη και Χ. Ξανθόπουλο-Παλαμά , αντιστοίχως πρωθυπουργό και υπουργό Εξωτερικών.<<
>>Όπως πληροφορήθηκα τότε, και οι τρεις προαναφερθέντες συμφώνησαν με την εισήγησή μου και απαγορεύθηκε η διέλευση κ.λπ.<<
>>Μετά την ανάκλησή μου στην κεντρική υπηρεσία, ζήτησε να με δει στο σπίτι του ο μακαρίτης πρέσβης Σπύρος Τετενές, στενότατος φίλος μου. Με υποδέχθηκε με τις λέξεις: «Αντώνη, ξέρεις ότι εσύ έριξες τον Παπαδόπουλο; Μου το είπε ο Παλαμάς σοβαρολογώντας!» Και μου εξήγησε τι είχε συμβεί: «Στην πρόσφατη Σύνοδο του Συμβουλίου των ΥΠΕΞ του ΝΑΤΟ και κατά την έξοδο από την αίθουσα συνεδριάσεων ο Αμερικανός ΥΠΕΞ κ. Χένρι Κίσινγκερ επλησίασε τον έλληνα ομόλογό του και κινώντας απειλητικά τον αντίχειρα του είπε υψηλόφωνα: “Αυτό που κάνατε με τα αμερικανικά αεροπλάνα θα το πληρώσετε πολύ ακριβά”».<<
Ένα μήνα αργότερα ένα ακόμη πιο «πιστό σκυλί» των Αμερικάνων θα έπαιρνε τη θέση του Παπαδόπουλου...

8/10/2023
>>To ”Underworld Shakedown” ήταν μια δυνατή κλωτσιά ανάμεσα στα πόδια του νεοελληνικού μικροαστισμού<<
Πήγα να διαβάσω κάτι για τους Last Drive, και μόλις είδα αυτό, για πρώτη πρόταση, έβαλα τα γέλια, το παράτησα και δεν πήγα παρακάτω...

7/10/2023
Κοιτώντας συνολικά στα μίντια το πώς διαχειρίστηκαν και αντιμετώπισαν τους θανάτους του Γιάννη Ιωαννίδη και της Μαίρης Χρονοπούλου, αφήνω εκείνον του ζωγράφου Φαϊτάκη, που σχεδόν συνέπεσαν, θα δεις πως οι ειδήσεις για τον πρώτο (θάνατο) κυριάρχησαν επί του δευτέρου. Ακόμη και την ημέρα που πέθανε η Χρονοπούλου, πρώτη είδηση ήταν η σορός του Ιωαννίδη στο κοιμητήριο, οι δηλώσεις του Γκάλη κι όλα αυτά...

Αναγνωρίζω ότι ο πρωταθλητισμός έχει «ψωμί» και συγκινεί περισσότερο τα πλήθη, από την καλλιτεχνία, αλλά εγώ αυτό το θεωρώ ντροπή.
Δεν πρόκειται να βάλω ποτέ την κοινωνική προσφορά ενός πρωταθλητή υψηλότερα από εκείνη ενός καλλιτέχνη, όσο και αν κάποιοι ουρλιάζουν για το αντίθετο.
Ένας ανώνυμος μουσικός, που παίζει την κιθάρα του έξω από το μετρό, είναι σημαντικότερος από τον Κριστιάνο Ρονάλντο και από τον όποιο παγκόσμιο ρέκορντμαν ή ρεκορντγούμαν.

8/10/2023
Τα περισσότερα τραγούδια που είπε η Άννα Βίσση από το 1980 και μετά τα θεωρώ, και τώρα, φτηνά ή και σαχλά. Παρά ταύτα έχω καλή γνώμη για την περίπτωσή της και την θεωρώ αυτό που λέμε «τίμια» καλλιτέχνιδα. Υποστήριξε με πάθος αυτό το λαϊκοπόπ στυλ, που είναι η πρώτη που το καθιέρωσε και το πήγε μέχρι τέρμα.

Εν τω μεταξύ ελάχιστες φορές κλήθηκα μέσα στα χρόνια να γράψω κάτι γι’ αυτήν, αλλά όσες φορές το έκανα μάλλον την αδίκησα (σκασίλα της) (το λέω για μένα όμως).
Θέλω π.χ. να ξανακούσω τους «Δαίμονες» (και θα το κάνω), γιατί θυμάμαι πως παλιά στο Jazz & Τζαζ τους είχα θάψει (με κάποια αφορμή).
Εκείνα τα χρόνια ήμουν πολύ πιο σκληρός, στα γραπτά μου. Δεν ήταν και ούτε είναι κακό αυτό. Το να είσαι σκληρός. Ίσα-ίσα. Κακό ήταν πως κάποιες φορές ήμουν σκληρός για πρόσωπα, ανεξάρτητα του συγκεκριμένου, κάθε φορά, έργου τους – κι αυτό ήταν εντελώς λανθασμένο. Έβαζα τα πρόσωπα πάνω από το έργο. Και αυτό ήταν και παραμένει ολέθριο (για κάποιον –τον όποιον– που γράφει).