THE SPACELORDS το νέκταρ των θεών

Για τους γερμανούς space-rockers Spacelords γράφουμε τακτικώς στο blog, αφού έχουμε ήδη αναφερθεί στα άλμπουμ τους “Unknown Species” (2021), “Spaceflowers” (2020) και “Water Planet” (2017), άπαντα στην Tonzonen Records – που μας έχει συνηθίσει τα τελευταία χρόνια, εδώ που τα λέμε, σε παρόμοια ακούσματα, αν κρίνουμε από τους δίσκους των Sounds of New Soma, Vespero, Grombira, Nazca Space Fox κ.ά.
Το πιο νέο LP, CD και digital των Spacelords (Hazi Wettstein κιθάρες, εφφέ, Akee Kazmaier μπάσο, εφφέ, Marcus Schnitzler ντραμς, ηλεκτρονικά) αποκαλείται “Nectar of the Gods” (Nectar και όχι... Nektar) και αποτελείται από τέσσερις κομματάρες με τους εξής... πονηρούς τίτλους: “Nectar of the gods” (9:40), “Mindscapes” (9:42), “Endorphine high” (10:25) και “Lost sounds of Lemuria” (14:15). 

Λέγοντας «κομματάρες» λοιπόν δεν αναφερόμαστε μόνον στις μεγάλες διάρκειες (απαραίτητες, εν ολίγοις, σε όλες τις συνθέσεις του space-rock), μα και στην αξία των κομματιών αυτών καθ’ αυτών, που προσφέρουν πούρα space αγνότητα και συγκίνηση.

Βασικά, το ύφος των Spacelords είναι το... ψυχεδελικό space-rock, που στηρίζεται πρωτίστως στις κιθάρες και λιγότερο στα ηλεκτρονικά και τα εφφέ. Δεν γειτνιάζουν και τόσο με τους Hawkwind εννοούμε οι Γερμανοί (διαφέρουν και ως προς τις ρυθμικές δομές εξάλλου, καθώς τούτοι εδώ είναι πιο.. άπλετοι και όχι γκαζωμένοι), όσο κυρίως με συγκροτήματα που κινούνται κάπου ανάμεσα στους Ash Ra Tempel και στους Gila, για να μην αναφερθούμε σε νεότερα ονόματα τύπου Vibravoid ας πούμε.
Σε κάθε περίπτωση αυτό που παρουσιάζουν οι τρεις Γερμανοί είναι βαρύ, σαφές, βραδυφλεγές, «χαμένο» και κυρίως «πνιγμένο» μέσα στους ασυγκράτητους κιθαρισμούς του Wettstein, που έχουν την δυνατότητα, ασυζητητί, της ηχητικής... τηλεμεταφοράς.
Πρόκειται, με άλλα λόγια, για γνήσια... διαστημική μουσική, που δεν έχει ανάγκη τα σύνθια, για να βγάλει όλα αυτά τα space vibes, προτείνοντας, για μιαν ακόμη φορά, όλες εκείνες τις δαιδαλώδεις ψυχεδελικές διαδρομές, που κάνουν τους fans του space-rock να «λιώνουν», ακόμη και από τα πρώτα δευτερόλεπτα των ηχογραφήσεων.
Αντιλαμβάνεστε, με άλλα λόγια, τι μπορεί να συμβαίνει σ’ ένα δίσκο, που διαρκεί σχεδόν 45 λεπτά, δίνοντάς σου την αίσθηση του απείρου...
Επαφή: www.tonzonen.de