ΜΙΚΡΑ ΚΕΙΜΕΝΑ ΑΠΟ ΤΟ FACEBOOK 607

17/10/2024 

Το Φλεβάρη του ’77 λίγο έξω από την Πάτρα ο Μητροπάνος, που οδηγούσε Τζάγκουαρ, είχε εμπλακεί σ' ένα θανατηφόρο τροχαίο. Το δυστύχημα το θυμάμαι πολύ καθαρά και θυμάμαι επίσης πως ο κόσμος έλεγε ότι έφταιγε ο τραγουδιστής. Από το δυστύχημα είχε μείνει στον τόπο μία έγκυος, ενώ είχαν τραυματιστεί ο άντρας της και οι γονείς της και ελαφρύτερα ο Μητροπάνος. Τότε του είχα ρίξει κάνσελ, όπως και όλη η Πάτρα, σταματώντας να ταΐζω τα τζουκ μποξ με τα τραγούδια του στις ψησταριές και τα ποδοσφαιράκια, για να ξαναρχίσω πάλι να ρίχνω τα δίφραγκα στην τρύπα, μετά το καλοκαίρι του ’77, όταν θα ’βγαινε το «κουταλάκι». Πόσο ν’ άντεχες;

17/10/2024
Από αύριο στον Παρνασσό. Jazz Fest Black Box...

16/10/2024

Ψάχνοντας κάτι στο σπίτι έπεσα πάνω σ’ ένα μουσικό περιοδικό, που, παρότι είχε φθάσει πριν από 3 χρόνια στα χέρια μου, το είχα λησμονήσει. Ο τίτλος του είναι «Μουσική Κίνησις» και κυκλοφορούσε το 1949. Το συγκεκριμένο τεύχος (το #7) προέρχεται μάλιστα από τον Αύγουστο εκείνης της χρονιάς, το μήνα που σηματοδότησε το τυπικό τέλος του Εμφυλίου (με τη νίκη του εθνικού στρατού έναντι του ΔΣΕ στο Γράμμο) κι έχει ενδιαφέρουσα ύλη. Τιμή; 2500 δραχμές. Πληθωρικές τότε.

Το τεύχος αυτό μου το είχε στείλει τον Απρίλιο του ’21 ο δημοσιογράφος Σέργιος Τράμπας. Γνωστός σε μένα από το περιοδικό «Λωτός» στα early 70s, αλλά και από την κρατική τηλεόραση στα 80s, όταν παρουσίαζε οικονομικού ενδιαφέροντος εκπομπές.
Ο Σέργιος με είχε προσεγγίσει πριν από μερικά χρόνια για να τον βοηθήσω με υλικό (που ήξερε ότι είχα) για ένα επεισόδιο της τηλεοπτικής εκπομπής του «Αειναύτες», που παρουσίαζε από το κανάλι της Βουλής. Και όντως τον είχα βοηθήσει, με κάτι αρκετά σπάνιο, ευχαριστώντας με γι’ αυτό στα credits στους τίτλους τέλους (εκείνου του επεισοδίου). Από τότε συνδεθήκαμε φιλικά εδώ στο fb, ανταλλάσσαμε likes, μιλούσαμε κάποιες φορές και στο messenger... αν και τους τελευταίους μήνες τον είχα χάσει...
Σήμερα, πέφτοντας πάνω στο περιοδικό που μου είχε στείλει, μπήκα στο προφίλ του, για να δω τι γίνεται και διαπίστωσα, μετά λύπης μου, πως ο Σέργιος δεν βρίσκεται πια στη ζωή, αφού πέθανε τον περασμένο Μάιο, στα 73 του.
Τι να πει κανείς... με κάτι τέτοια που συμβαίνουν... Ας είναι αναπαυμένος...

15/10/2024
Και Λήδα-Σπύρος ακούμε και "Επικίνδυνη Ισορροπία" με Βλάσση, αλλά ξεφυλλίζουμε και ποιήματα του Ανδρέα Αγγελάκη... 

(η τελευταία στροφή από τη "νύχτα")

15/10/2024
Αφού πέρασαν μερικές μέρες να πω κι εγώ τη γνώμη μου. Το τραγούδι του Δεληβοριά σαν τραγούδι, συνολικά, δεν έλεγε τίποτα. Οι στίχοι σε κανα-δυο σημεία θέλανε βελτιώσεις (δεν κρίνω αυτά που γράφει, τεχνικά μιλάω), ενώ σαν σύνθεση εγώ προσωπικά, όπως την άκουγα έλεγα... αμάν, πότε θα τελειώσει. Είπε ότι το τραγούδι το έγραψε το προηγούμενο βράδυ. Δεν ξέρω γιατί το είπε αυτό – για να το λάβει υπ’ όψη της η κριτική και να τον πάρει με το καλό, ή για να δείξει πως επρόκειτο περί κατορθώματος;
Τέλος πάντων, για να μη νομίζουν ορισμένοι πως οι τραγουδοποιοί κάνουν κάτι που δεν μπορεί να το κάνει ο καθένας, εγώ αυτό που βλέπετε από κάτω το έγραψα πριν από δέκα λεπτά -αλήθεια λέω- και αν καθόμουν άλλα δέκα θα έγραφα άλλο τόσο. Κι αν είχα και μια μέρα περιθώριο θα έκανα και βελτιώσεις, κι επειδή δεν έχω καμία όρεξη να πιάσω και κάτι οργανάκια που έχω εδώ στο σπίτι, για να κοτσάρω και καμιά μουσικούλα, το αφήνω έτσι... ξεκρέμαστο...

Στο θεσσαλικό τον κάμπο
το Φλεβάρη του ’23
στην κοιλάδα των Τεμπών
γράφτηκε μια τραγωδία

Κινητό νεκροταφείο
Αθηνών-Θεσσαλονίκης
τραίνο το αποκαλούσαν
τα ανδρείκελα της φρίκης

57 στον άλλο κόσμο
φοιτητές, νέοι και νέες
λιώσανε μες τα βαγόνια
στα μπουντρούμια του ΟΣΕ

Ελένικ Τρέιν τη λένε τώρα
και ανήκει σε Ιταλιάνους
στήσανε στο άψε-σβήσε
μια εταιρεία του θανάτου

Βγάλαν φταίχτη το σταθμάρχη
οι τζουτζέδες του υπουργού
μία μάνα δε μασάει
τηνε λεν Καρυστιανού…

12/10/2024
Σε μια στίβα καλαμιές αποκοιμήθηκα
κι έβλεπα από την αρχή πως ξαναγεννήθηκα

Έβλεπα φωτιές στο δρόμο, έβλεπα παντού φωτιές
πως καιγόνταν τα κορμιά μας, ζούσαν μόνο οι ψυχές
και δεν είχαν ούτε πόνο, ούτε και λαβωματιές
να ’μενα στον άλλο κόσμο, να μην ξύπναγα ποτές

Σε μια στίβα καλαμιές αποκοιμήθηκα
σα με ξύπνησε η βροχή αχ πόσο λυπήθηκα