TORD GUSTAVSEN TRIO: Seeing [ECM Records / AN
Music, 2024]
Ένα από τα κορυφαία piano-trios της σύγχρονης εποχής είναι και αυτό του νορβηγού πιανίστα Tord Gustavsen, που περνάει, με κάθε άλμπουμ του, από την μια κατάκτηση στην άλλη. Το λέμε τούτο με αφορμή το έκτο άλμπουμ του σχήματος στην ECM –για τα δύο προηγούμενα, τα “Opening” (2022) και “The Other Side” (2018), υπάρχουν reviews στο blog–, το οποίο τιτλοφορείται “Seeing”. Ο δίσκος είναι ηχογραφημένος στα Studios La Buissonne, τον Οκτώβριο του 2023, με τον κοντραμπασίστα Steinar Raknes να βρίσκεται τώρα δίπλα στον ντράμερ Jarle Vespestad, που αποτελεί μια σταθερή μονάδα στο ρυθμικό τμήμα.
Το υλικό του “Seeing” αποτελείται από δέκα συνθέσεις – έξι του Gustavsen, δύο του J.S. Bach, μια παραδοσιακή νορβηγική, συν την διασκευή στον αγγλικό
θρησκευτικό ύμνο του 19ου αιώνα “Nearer my God, to thee”.
Η θρησκευτικότητα, λοιπόν, είναι ένας παράγοντας που επηρεάζει την γενικότερη
ατμόσφαιρα του “Seeing”,
κάτι που σημαίνει πως εδώ έχουμε συνθέματα «εσωτερικά», «βαθιά», «πνευματικά»,
όχι όμως με τον τρόπο της αφροαμερικάνικης παράδοσης, αλλά μ’ εκείνον της
χριστιανικής-προτεσταντικής. Υπάρχει, με άλλα λόγια, αυτό το nordic θάμπος,
που υπερχειλίζει στο “Seeing”
και που, οπωσδήποτε, ακούγεται συναρπαστικό στις αργές κυρίως στιγμές του
δίσκου, όταν τα παιξίματα γίνονται εντελώς θωπευτικά, συμβάλλοντας σ’ ένα κάπως
μυστικιστικό κλίμα.
Πολύ ενδιαφέρον άλμπουμ, και αφοπλιστικό ταυτόχρονα, που έχει τον τρόπο να σε βυθίζει στην παγωμένη ομορφιά του.
TRYGVE SEIM / FRODE HALTLI: Our Time [ECM
Records / AN Music, 2024]
Και ο σοπράνο-τενόρο σαξοφωνίστας Trygve Seim και ο ακορντεονίστας Frode Haltli είναι παλαιοί γνώριμοι στην ECM, έχοντας υπογράψει και προσωπικά, μα και κοινά άλμπουμ. Πρωτοεμφανίστηκαν μαζί, στο γερμανικό label, τo 2002, ενώ το πρώτο κοινό άλμπουμ τους, με τα ονόματά τους στο εξώφυλλο, ήταν το “Yeraz” από το 2008. Έτσι, δέκα έξι χρόνια αργότερα, δηλαδή σήμερα, επικοινωνούν και πάλι σε σχήμα ντούο, μέσω του CD “Our Time” – ενός παράξενου, ελεγειακού άλμπουμ, που αποτελείται από πρωτότυπα και διασκευές. Από τα οκτώ κομμάτια του άλμπουμ σχεδόν τα επτά είναι συνθέσεις των δύο, ενώ ανάμεσα υπάρχει και μια εκδοχή σ’ ένα παραδοσιακό, ουκρανικό νανούρισμα. Λέμε «σχεδόν τα επτά», επειδή δύο tracks είναι... μισά-μισά. Το πρώτο συναποτελείται κι από ένα βορειο-ινδικό παραδοσιακό, ενώ το δεύτερο από μια σύντομη σύνθεση του Ιγκόρ Στραβίνσκυ.
Με τα δικά τους και με τα ξένα συνθέματα οι Seim και Haltli κατορθώνουν να φτιάξουν ένα αρκετά συμπαγές και βαρύ άλμπουμ, στο οποίο κυρίαρχο ρόλο παίζουν οι αργές ταχύτητες, ο βαθύς λυρισμός, μαζί με ένα θρησκευτικό πνεύμα – που δεν μπορεί να μην επηρεάζεται και από τον χώρο της ηχογράφησης, την Himmelfahrtskirche (Εκκλησία της Αναλήψεως) του Μονάχου.
Ένα από τα κορυφαία piano-trios της σύγχρονης εποχής είναι και αυτό του νορβηγού πιανίστα Tord Gustavsen, που περνάει, με κάθε άλμπουμ του, από την μια κατάκτηση στην άλλη. Το λέμε τούτο με αφορμή το έκτο άλμπουμ του σχήματος στην ECM –για τα δύο προηγούμενα, τα “Opening” (2022) και “The Other Side” (2018), υπάρχουν reviews στο blog–, το οποίο τιτλοφορείται “Seeing”. Ο δίσκος είναι ηχογραφημένος στα Studios La Buissonne, τον Οκτώβριο του 2023, με τον κοντραμπασίστα Steinar Raknes να βρίσκεται τώρα δίπλα στον ντράμερ Jarle Vespestad, που αποτελεί μια σταθερή μονάδα στο ρυθμικό τμήμα.
Πολύ ενδιαφέρον άλμπουμ, και αφοπλιστικό ταυτόχρονα, που έχει τον τρόπο να σε βυθίζει στην παγωμένη ομορφιά του.
Και ο σοπράνο-τενόρο σαξοφωνίστας Trygve Seim και ο ακορντεονίστας Frode Haltli είναι παλαιοί γνώριμοι στην ECM, έχοντας υπογράψει και προσωπικά, μα και κοινά άλμπουμ. Πρωτοεμφανίστηκαν μαζί, στο γερμανικό label, τo 2002, ενώ το πρώτο κοινό άλμπουμ τους, με τα ονόματά τους στο εξώφυλλο, ήταν το “Yeraz” από το 2008. Έτσι, δέκα έξι χρόνια αργότερα, δηλαδή σήμερα, επικοινωνούν και πάλι σε σχήμα ντούο, μέσω του CD “Our Time” – ενός παράξενου, ελεγειακού άλμπουμ, που αποτελείται από πρωτότυπα και διασκευές. Από τα οκτώ κομμάτια του άλμπουμ σχεδόν τα επτά είναι συνθέσεις των δύο, ενώ ανάμεσα υπάρχει και μια εκδοχή σ’ ένα παραδοσιακό, ουκρανικό νανούρισμα. Λέμε «σχεδόν τα επτά», επειδή δύο tracks είναι... μισά-μισά. Το πρώτο συναποτελείται κι από ένα βορειο-ινδικό παραδοσιακό, ενώ το δεύτερο από μια σύντομη σύνθεση του Ιγκόρ Στραβίνσκυ.
Με τα δικά τους και με τα ξένα συνθέματα οι Seim και Haltli κατορθώνουν να φτιάξουν ένα αρκετά συμπαγές και βαρύ άλμπουμ, στο οποίο κυρίαρχο ρόλο παίζουν οι αργές ταχύτητες, ο βαθύς λυρισμός, μαζί με ένα θρησκευτικό πνεύμα – που δεν μπορεί να μην επηρεάζεται και από τον χώρο της ηχογράφησης, την Himmelfahrtskirche (Εκκλησία της Αναλήψεως) του Μονάχου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου