Σημαντικότατο γκρουπ της
σύγχρονης avant-jazz-improv-rock
σκηνής, οι Kira Kira έχουν έτοιμο το δεύτερο
άλμπουμ τους –μετά από εκείνο το περιβόητο “Bright Force” [Libra Records, 2018], για το οποίο έχουμε
γράψει παλαιότερα στο blog–,
το οποίον αποκαλείται “Kira Kira Live”
[Alister Spence Music,
2024]. Πρόκειται, λοιπόν, για την αποτύπωση των εμφανίσεων των Kira Kira στην Ιαπωνία, τον
Ιανουάριο του 2024 (με ηχογραφήσεις από την Nagoya στις 14 εκείνου του μήνα, και από το Tokyo, στις 19), το οποίο φέρει για μία
ακόμη φορά αυτό το γκρουπ στην... εμπροσθοφυλακή της εμπροσθοφυλακής.
Να υπενθυμίσουμε πως Kira Kira είναι οι Natsuki Tamura τρομπέτα, Alister Spence fender rhodes, εφφέ, προετοιμασίες, κρουστά, Satoko Fujii πιάνο, προετοιμασίες και Tatsuya Yoshida ντραμς και πως σε σχέση με την line-up του πρώτου CD υπάρχει διαφοροποίηση μόνο στη θέση του ντράμερ (τότε ο Ittetsu Takemura, τώρα ο Yoshida).
Στο “Kira Kira Live”
καταγράφονται πέντε κομμάτια, και ας τα δούμε ένα-ένα.
Το εισαγωγικό “Vertical rainbow” (8:49) (σύνθεση του Yoshida) ξεκινά ήπια, αυτοσχεδιαστικά με κρουστά, φωνές και πιανιστικούς θορύβους, μένοντας σ’ ένα τελετουργικό μοτίβο, με υποχθόνιες συχνότητες, προσομοιώσεις φυσικών ήχων, και διαρκή γεμίσματα, απ’ όλα τα όργανα, που ακούγονται σε ρυθμό... κατολίσθησης. Ένα άπιαστο σόλο ντραμς από τον Yoshida κόβει το κομμάτι στη μέση, με το fender του Spence, το πιάνο της Fujii και την τρομπέτα του Tamura να δημιουργούν ένα σπιντάτο πλαίσιο ηλεκτρικής jazz, με πολλά free στοιχεία στην πορεία.
Στο “Bolognaise” (9:47) (σύνθεση της Fujii) οι αρχικές πρωτοβουλίες ανήκουν στον Yoshida και τον Tamura, ο οποίος παίζει με τον γνωστό θρασύ τρόπο του, «σχίζοντας», συνεχώς, το ελεύθερο ρυθμικό πλαίσιο που δημιουργούν τα ντραμς. Οι φωνές των μουσικών στην πορεία δίνουν στη σύνθεση μια αρχαΐζουσα όψη, ενώ, στη συνέχεια, οι ρεαλιστικές διαστάσεις από το rhodes, το πιάνο και την τρομπέτα, δημιουργούν ένα περισσότερο λυρικό περιβάλλον, πριν από το οριστικό και σκληροτράχηλο κλείσιμο.
Στο σχεδόν 14λεπτο “Green energy” (σύνθεση του Spence) το ξεκίνημα είναι καθαρά υποβλητικό, ψυχεδελικό σχεδόν, με πιάνο, rhodes και κρουστά να δημιουργούν μία τελείως «φευγάτη» προοπτική, «επηρεάζοντας» και την τρομπέτα του Tamura, που παρόλο τα οξέα timbre της εντάσσεται αρμονικά στο σύνολο. Το προοδευτικό ανέβασμα της έντασης καθορίζει τη σύνθεση, σε μια οριακή φάση της, πριν από το υποβολιμαίο σόλο της Fujii στο πιάνο, και το τελικό εντυπωσιακό και πλήρως «αποδεκτό» κλείσιμο.
Στο προτελευταίο 9λεπτο “Cat parade” (σύνθεση του Tamura) το πιάνο (μαζί με την προετοιμασία του) είναι ο βασικός πρωταγωνιστής στην αρχή, ορίζοντας ένα χώρο, που φθάνει έως την σιωπή. Η σκυτάλη περνάει αμέσως μετά στον Spence, για ένα έξτρα σόλο στο rhodes, με την σύνθεση να προσφέρει ένα επιπλέον... ροκ ντεμαράζ, συν ένα ακόμη σόλο ντραμς, πριν από το ομαδικό κλείσιμο.
Το “Kira Kira Live” θα ολοκληρωθεί με το 16λεπτο “Kite” (σύνθεση του Tamura). Εδώ (και) μέσω των προετοιμασιών θα αναπτυχθεί ένα ακόμη εύπλαστο πλαίσιο, με συνεχή breaks στα ντραμς, και με τα υπόλοιπα όργανα να παρατάσσονται το ένα μετά το άλλο, σε μια σειρά, προσφέροντας συνεχείς ανατροπές, με διαδοχικές εκρήξεις και νηνεμίες, οριακά ομαδικά παιξίματα και σόλι, τα οποία δεν εκβιάζουν την προσοχή του ακροατή. Απλώς την κερδίζουν με την αυτοσχεδιαστική τελειότητά τους.
Να υπενθυμίσουμε πως Kira Kira είναι οι Natsuki Tamura τρομπέτα, Alister Spence fender rhodes, εφφέ, προετοιμασίες, κρουστά, Satoko Fujii πιάνο, προετοιμασίες και Tatsuya Yoshida ντραμς και πως σε σχέση με την line-up του πρώτου CD υπάρχει διαφοροποίηση μόνο στη θέση του ντράμερ (τότε ο Ittetsu Takemura, τώρα ο Yoshida).
Το εισαγωγικό “Vertical rainbow” (8:49) (σύνθεση του Yoshida) ξεκινά ήπια, αυτοσχεδιαστικά με κρουστά, φωνές και πιανιστικούς θορύβους, μένοντας σ’ ένα τελετουργικό μοτίβο, με υποχθόνιες συχνότητες, προσομοιώσεις φυσικών ήχων, και διαρκή γεμίσματα, απ’ όλα τα όργανα, που ακούγονται σε ρυθμό... κατολίσθησης. Ένα άπιαστο σόλο ντραμς από τον Yoshida κόβει το κομμάτι στη μέση, με το fender του Spence, το πιάνο της Fujii και την τρομπέτα του Tamura να δημιουργούν ένα σπιντάτο πλαίσιο ηλεκτρικής jazz, με πολλά free στοιχεία στην πορεία.
Στο “Bolognaise” (9:47) (σύνθεση της Fujii) οι αρχικές πρωτοβουλίες ανήκουν στον Yoshida και τον Tamura, ο οποίος παίζει με τον γνωστό θρασύ τρόπο του, «σχίζοντας», συνεχώς, το ελεύθερο ρυθμικό πλαίσιο που δημιουργούν τα ντραμς. Οι φωνές των μουσικών στην πορεία δίνουν στη σύνθεση μια αρχαΐζουσα όψη, ενώ, στη συνέχεια, οι ρεαλιστικές διαστάσεις από το rhodes, το πιάνο και την τρομπέτα, δημιουργούν ένα περισσότερο λυρικό περιβάλλον, πριν από το οριστικό και σκληροτράχηλο κλείσιμο.
Στο σχεδόν 14λεπτο “Green energy” (σύνθεση του Spence) το ξεκίνημα είναι καθαρά υποβλητικό, ψυχεδελικό σχεδόν, με πιάνο, rhodes και κρουστά να δημιουργούν μία τελείως «φευγάτη» προοπτική, «επηρεάζοντας» και την τρομπέτα του Tamura, που παρόλο τα οξέα timbre της εντάσσεται αρμονικά στο σύνολο. Το προοδευτικό ανέβασμα της έντασης καθορίζει τη σύνθεση, σε μια οριακή φάση της, πριν από το υποβολιμαίο σόλο της Fujii στο πιάνο, και το τελικό εντυπωσιακό και πλήρως «αποδεκτό» κλείσιμο.
Στο προτελευταίο 9λεπτο “Cat parade” (σύνθεση του Tamura) το πιάνο (μαζί με την προετοιμασία του) είναι ο βασικός πρωταγωνιστής στην αρχή, ορίζοντας ένα χώρο, που φθάνει έως την σιωπή. Η σκυτάλη περνάει αμέσως μετά στον Spence, για ένα έξτρα σόλο στο rhodes, με την σύνθεση να προσφέρει ένα επιπλέον... ροκ ντεμαράζ, συν ένα ακόμη σόλο ντραμς, πριν από το ομαδικό κλείσιμο.
Το “Kira Kira Live” θα ολοκληρωθεί με το 16λεπτο “Kite” (σύνθεση του Tamura). Εδώ (και) μέσω των προετοιμασιών θα αναπτυχθεί ένα ακόμη εύπλαστο πλαίσιο, με συνεχή breaks στα ντραμς, και με τα υπόλοιπα όργανα να παρατάσσονται το ένα μετά το άλλο, σε μια σειρά, προσφέροντας συνεχείς ανατροπές, με διαδοχικές εκρήξεις και νηνεμίες, οριακά ομαδικά παιξίματα και σόλι, τα οποία δεν εκβιάζουν την προσοχή του ακροατή. Απλώς την κερδίζουν με την αυτοσχεδιαστική τελειότητά τους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου