ΜΙΚΡΑ ΚΕΙΜΕΝΑ ΑΠΟ ΤΟ FACEBOOK 605

9/10/2024
Έφυγε από τη ζωή ο Χάρης Χαλκίτης. Ένας αληθινά σπουδαίος μουσικός της ελληνικής ποπ και του ροκ. Διαβάστε εδώ και ακούστε στα σχόλια...

https://diskoryxeion.blogspot.com/2010/02/disco-king.html

8/10/2024
Πολλή σαχλαμάρα ξεβράστηκε από τα μίντια, με το που πέθανε ο Μίμης Πλέσσας – ένας από τους μεγαλύτερους έλληνες συνθέτες-τραγουδοποιούς από το ’60 και μετά.
Έτσι αντί όλοι να ασχοληθούν με τα τραγούδια του, γνωστά και άγνωστα, με τα αριστουργήματά του, με τους δίσκους του και τις μουσικές του, βάλθηκαν να μας πληροφορήσουν για τις σχέσεις του Πλέσσα με τη φυσική και τη χημεία (ένας φυσικός με μεταπτυχιακό στη χημεία διαβάσαμε), πως αντικείμενο του Μίμη Πλέσσα στη χημεία ήταν η μελέτη της πρωτεΐνης μυελίνης, η μείωση της οποίας σχετίζεται με τη νόσο της σκλήρυνσης κατά πλάκας, πως ο Πλέσσας είχε λέκτορα τον Άλμπερτ Αϊνστάιν κ.λπ.
Το μόνο που δεν μας είπαν ήταν πως ο Πλέσσας είχε συναντηθεί και με τον Οπενχάιμερ και πως του είχε πει πως είχε μετανιώσει (ο Οπενχάιμερ) για την ατομική μπόμπα.
Τι να πει κανείς με την ηλιθιότητα και τον αρχοντοχωριατισμό που δέρνει ορισμένους και ορισμένες.
Λοιπόν μάγκες μου ο Πλέσσας ήταν τεράστιος όχι για τις μυελίνες, και τις φυσικές, και τις χημείες, αλλά γιατί έγραψε αυτό το φοβερό μόλις ενός λεπτού και 20 δευτερολέπτων “Sunshine for your dreams”, για τον Δημήτρη Ταμπόση, που τραγουδάει, και για τους Βαγγέλη Σειλινό και Έρρικα Μπρόγιερ που ξεσκίζονται στο χορό.
Ο Σειληνός, δε, είναι απίστευτος με τη μισή στροφή που κάνει στην αρχή, είναι κάπως σαν να δίνει το σύνθημα για ξεφάντωμα, ενώ με το που ζουμάρει ο φακός στα άσπρα παπούτσια της Μπρόγιερ, που... προσγειώνεται πηδώντας, νοιώθεις σαν να πέταξε κάποιο πουλί! Φοβερή η κίνηση-χορός απ’ όλους και βεβαίως ο τρόπος που έστησε ο Δαλιανίδης αυτό το λεπτό.
Τι θα ήταν όλο αυτό το μονόλεπτο αριστούργημα χωρίς το έξαλλο σέικ του Πλέσσα; Απολύτως τίποτα.
Μνημείο για (ψευτο)χίπιδες και ντιρλαντάδες... και άσε τις φυσικές και τις χημείες να κουρεύονται...
https://www.youtube.com/watch?v=4E8Kf2tvetQ

8/10/2024
Πέθανε ο ολλανδός μεσο-αμυντικο-επιθετικός του Άγιαξ και της Εθνικής Ολλανδίας Johan Neeskens, στα 73 του. Όσοι τον θυμούνται από το μακάριο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1974 δύσκολα θα ξεχάσουν τα προσόντα του. Σπάνιος παίκτης, που βασικά στήριζε τον Κρόιφ. Ή του άνοιγε δρόμους, ή τον τροφοδοτούσε, ή κάλυπτε τα κενά στο κέντρο, όταν εκείνος επιτιθόταν. Ο Neeskens ήταν φοβερός, γιατί έπαιζε το ίδιο καλά ανασταλτικά και επιθετικά, σημειώνοντας και αρκετά γκολ.

Αυτό το χαρτάκι που βλέπετε το έχω από το 1974. Δεν είμαι συλλέκτης «χαρτακίων», αλλά πολύ θα το ήθελα... Ο Neeskens έχει μόλις σκοράρει στο ματς (του δεύτερου γύρου) Ανατολική Γερμανία-Ολλανδία 0-2 (με γκολ στο έβδομο λεπτό) και πανηγυρίζει, ενώ πίσω του τρέχει ο Κρόιφ.
Το ματς είχε γίνει στις 30 Ιουνίου 1974, στο Parkstadion του Gelsenkirchen (Δυτική Γερμανία), οπότε η σειρά αυτή με χαρτάκια της ΜΕΛΟ, που είχε 300 νούμερα (ανάμεσα και φάσεις από το Παγκόσμιο του ’74), πρέπει να κυκλοφόρησε στην αρχή της μεταπολίτευσης. Θέλω να πω πως 50 χρόνια πριν τα μαζεύαμε αυτά...

8/10/2024
Κοιτάζω, τώρα, την 20άδα με τα ευπώλητα του βιβλιοπωλείου Πολιτεία, το τελευταίο εξάμηνο, στην κατηγορία «ΤΕΧΝΗ-ΘΕΑΤΡΟ-ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ» και θέλω να κάνω μια-δυο παρατηρήσεις.
Η λίστα περιλαμβάνει πολλά κλασικά ονόματα (Σαίξπηρ, Τσαρούχης, Ίψεν, Μπέκετ, Ντάριο Φο, Αισχύλος, Χατζιδάκις, Μόραλης, Τενεσί Ουίλιαμς), που σημαίνει πως ο κόσμος, στη συγκεκριμένη κατηγορία, εμπιστεύεται, διαχρονικά, το σίγουρο και το υπεράνω κριτικής. Δεν είναι να απορείς. Το κλασικό δεν πεθαίνει ποτέ. Πάντα ένας νεότερος συγγραφέας θα πρέπει να συναγωνιστεί με τα μεγαθήρια (στις συγκεκριμένες κατηγορίες).
Το να καταφέρνουν, τώρα, τρία βιβλία, ένα για το παλιό ελληνικό ροκ και την ποπ, ένα για τον Βασίλη Καρρά (που «εκμεταλλεύεται» πάντως τον πρόσφατο θάνατο ενός επιτυχημένου και αγαπημένου τραγουδιστή) και ένα για τα Διάφανα Κρίνα (ένα αγαπημένο συγκρότημα των 40άρηδων, που είναι ίσως η τελευταία ηλικιακή κατηγορία που αγοράζει πιο μαζικά βιβλία) λέει κάτι.
Πως τα βιβλία που καταπιάνονται με ελληνικά θέματα (σε μουσική, κινηματογράφο, θέατρο, εικαστικά κ.λπ.), πιο ταπεινά και πιο κοντινά στον μέσο αναγνώστη –σ’ εκείνον που έχει «ζήσει» το περιεχόμενό τους, που έχει γνώμη γι’ αυτό, μπορώντας να κρίνει άμεσα τον συγγραφέα–, πάντα θα ενδιαφέρουν, αν έχουν κάτι να πουν, κάνοντας την εκδοτική έκπληξη.

Η λίστα:
1. Ραντεβού στο Κύτταρο / Η ελληνική ποπ και ροκ μουσική μέσα από τη δισκογραφία της 1965-1982 (2η έκδοση αναθεωρημένη) / ΤΡΟΥΣΑΣ ΦΩΝΤΑΣ / Εκδότης: ΟΓΔΟΟ
2. Η κωμωδία των παρεξηγήσεων / SHAKESPEARE WILLIAM/ Εκδότης: GUTENBERG
3. Καλησπέρα και καλή βραδιά / Η βιογραφία του Βασίλη Καρρά / ΚΑΝΟΥΣΗΣ ΘΑΝΟΣ / Εκδότης: ΤΑΞΙΔΕΥΤΗΣ
4. Η ΤΕΧΝΗ ΤΟΥ ΗΘΟΠΟΙΟΥ / THE ART OF ACTING / ADLER STELLA / Εκδότης: ΙΝΔΙΚΤΟΣ
5. Μαθήματα ζωγραφικής (χαρτόδετη έκδοση) / Χίος, 1981 / ΤΣΑΡΟΥΧΗΣ ΓΙΑΝΝΗΣ / Εκδότης: ΑΓΡΑ
6. ΟΤΑΝ ΞΥΠΝΗΣΟΥΜΕ ΕΜΕΙΣ ΟΙ ΝΕΚΡΟΙ / ΔΡΑΜΑΤΙΚΟΣ ΕΠΙΛΟΓΟΣ ΣΕ ΤΡΕΙΣ ΠΡΑΞΕΙΣ / IBSEN HENRIK / Εκδότης: GUTENBERG
7. Άπασα / Όλα τα έργα / KANE SARAH / Εκδότης: ΚΑΠΑ ΕΚΔΟΤΙΚΗ
8. Διάφανα κρίνα / Έγινε η απώλεια συνήθειά μας / ΣΑΡΡΗΣ ΘΑΝΟΣ / Εκδότης: ΟΞΥ
9. ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΘΕΑΤΡΟΥ (ΧΑΡΤΟΔΕΤΗ ΕΚΔΟΣΗ) / HARTNOLL PHYLLIS / Εκδότης: ΥΠΟΔΟΜΗ
10. ΠΕΡΙΜΕΝΟΝΤΑΣ ΤΟΝ ΓΚΟΝΤΟ / BECKETT SAMUEL (NOBEL 1969) / Εκδότης: ΥΨΙΛΟΝ / ΒΙΒΛΙΑ
11. Ο ΤΥΧΑΙΟΣ ΘΑΝΑΤΟΣ ΕΝΟΣ ΑΝΑΡΧΙΚΟΥ / FO DARIO (NOBEL 1997) / Εκδότης: ΑΚΥΒΕΡΝΗΤΕΣ ΠΟΛΙΤΕΙΕΣ
12. Η ιστορία της τέχνης σε 21 γάτες / GOULD NIA / Εκδότης: ΦΟΥΡΦΟΥΡΙ
13. Αισχύλος: Ορέστεια 2024 / ΑΙΣΧΥΛΟΣ / Εκδότης: ΕΘΝΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ
14. Ο καθρέφτης και το μαχαίρι / ΧΑΤΖΙΔΑΚΙΣ ΜΑΝΟΣ / Εκδότης: ΙΚΑΡΟΣ
15. ΑΜΛΕΤ / SHAKESPEARE WILLIAM / Εκδότης: GUTENBERG
16. ΓΙΑΝΝΗΣ ΜΟΡΑΛΗΣ (ΔΙΓΛΩΣΣΗ ΕΚΔΟΣΗ) / ΣΥΛΛΟΓΙΚΟ / Εκδότης: ΕΜΠΟΡΙΚΗ ΤΡΑΠΕΖΑ ΕΛΛΑΔΟΣ
17. Στα φώτα / Η πορεία στο θρυλικό Actors Studio και άλλες ιστορίες ζωής, συνομιλίες με τη Νατάσα Μπαστέα / ΜΑΝΩΛΙΚΑΚΗΣ ΑΝΔΡΕΑΣ / Εκδότης: ΑΡΜΟΣ
18. Τα χρώματα και οι μυστικές ζωές τους / ST. CLAIR KASSIA / Εκδότης: ΠΕΚ (ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑΚΕΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΚΡΗΤΗΣ)
19. Ο ΓΥΑΛΙΝΟΣ ΚΟΣΜΟΣ / WILLIAMS TENNESSEE / Εκδότης: ΗΡΙΔΑΝΟΣ
20. ΤΟ ΧΡΟΝΙΚΟ ΤΗΣ ΤΕΧΝΗΣ (ΧΑΡΤΟΔΕΤΗ ΕΚΔΟΣΗ) / GOMBRICH HANS-ERNST / Εκδότης: ΜΙΕΤ (ΜΟΡΦΩΤΙΚΟ ΙΔΡΥΜΑ ΕΘΝΙΚΗΣ ΤΡΑΠΕΖΗΣ)

7/10/2024
Ο Μίμης Πλέσσας μπροστά στην philicorda, όταν τον είχαμε επισκεφθεί με όλο το team του Jazz & Τζαζ την άνοιξη του 2005.

Το όργανο, παρότι δεν δούλευε, κάτι είχε καεί εξ όσων θυμάμαι, ο μαέστρος το είχε ακόμη τότε στο σπίτι του.
Ο δίσκος του 1965, που είναι πάνω στο όργανο, είναι ο δικός μου. Ο μαέστρος δεν τον είχε στη δισκοθήκη του, αλλά είχε τα tapes, τα οποία είχε ψηφιοποιήσει και περάσει σε CD-R (από το οποίο και θα γινόταν τελικά το μάστερ, για το CD του Jazz & Τζαζ).
Για την ιστορία, και για το πώς προέκυψαν όλα αυτά, δες το προηγούμενο ποστ-κείμενο, που ανέβηκε σήμερα στο LiFO. gr.
(Η φωτογραφία είναι του Στέφανου Σαμακά).

6/10/2024
Γιάννης Πατίλης "Αλλά τώρα, προσέχτε!..." (1973)

5/10/2024
Ένα από τα τελευταία πολύ σπουδαία τραγούδια του Πλέσσα, σε στίχους Γιάννη Κακουλίδη, που δεν θα το δεις εύκολα στα ποσταρίσματα, ούτε θα το ακούσεις από τα ιδιωτικά ραδιόφωνα...
https://www.youtube.com/watch?v=D_2vdJ8-jmo

5/10/2024
Μέχρι και το τέλος της δεκαετίας του ’80 τα τραγούδια του Μίμη Πλέσσα από τον ελληνικό κινηματογράφο, και βασικά από τις ταινίες της Finos Films, δεν ήταν κάτι το ιδιαίτερο – ως εμπορικό προϊόν. Ελάχιστοι ασχολούνταν με αυτά. Δεν τα άκουγες ούτε στα κέντρα, ούτε στο ραδιόφωνο, ούτε πουθενά. Που λέει ο λόγος δηλαδή. Αραιά και πού έπιανε κάτι τ’ αυτί σου. Ο χαμός έγινε μετά το 1987-88, με το ξεκίνημα της «ελεύθερης» ραδιοφωνίας και της τηλεόρασης.
Η αναζήτηση ρεπερτορίου, προκειμένου να βρεθούν με 24άωρο πρόγραμμα, από τη μια μέρα στην άλλη, εκατοντάδες ραδιοσταθμοί, δημιούργησε μια πρώτη έκρηξη. Τότε συλήθηκαν και τα επαρχιακά δισκάδικα. Όταν δε η ιδιωτική τηλεόραση θα άρχιζε να προβάλλει κάθε λίγο και λιγάκι και τις σχετικές ταινίες, καμιά 50αριά φορές το μήνα, θα γινόταν το σώσε.
Είμαι σίγουρος, αν και δεν έχω στοιχεία, γιατί δεν υπάρχουν διαθέσιμα, πως τα 3/4 των πωλήσεών του «Ο Δρόμος» τα έκανε μετά το 1990, και βασικά μετά την καθιέρωση του CD. Μέχρι τότε αμφιβάλλω αν είχε πουλήσει 150-200.000 αντίτυπα (και πολλά λέω).
Αυτή η φάση εν τω μεταξύ έχει πολλές διαστάσεις, που δεν προλαβαίνω να τις γράψω στο ποστ. Τη βασικότερη θα πω.
Όσο έργο του Πλέσσα, τραγούδια και συνθέσεις, δεν πέρασε από τον μικροαστικό ελληνικό κινηματογράφο αγνοείται, και κανείς δεν ασχολείται με δίσκους τού μαέστρου τύπου «Λουκιανού Νεκρικοί Διάλογοι», «Παράσταση», «Σταθμός 0», «Τα Μόρτικα», «Ουτοπία» και άλλα πολλά, που δεν παύει να έχουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον.
Η ιδιωτική ραδιοφωνία και η τηλεόραση έχουν κάνει πολύ μεγάλο κακό στο ελληνικό τραγούδι διαχρονικά –δεν μ’ ενδιαφέρουν τώρα τα άλλα– και αυτό το πιστεύω από χρόνια. Και το κακό είναι πολλών διαστάσεων. Δεν αφορά μόνο τον Πλέσσα και τους (ξεχασμένους) δίσκους του.