ΜΙΚΡΑ ΚΕΙΜΕΝΑ ΑΠΟ ΤΟ FACEBOOK 608

25/10/2024
Το βιβλίο μου «Cult Όψεις του Ελληνικού Κινηματογράφου» [LIFO BOOKS, 2024] είναι γεγονός! 

[Φωτογραφία: Στάθης Τσαγκαρουσιάνος]

Ήδη, άμεσα και εύκολα, μπορείτε να το παραγγείλετε από εδώ...
https://www.lifoshop.gr/product/cult-opseis-toy-ellinikoy-kinimatografoy/

24/10/2024
Οι λαϊκοί που λένε όχι δικά τους λαϊκά δεν θέλουν να παραστήσουν τίποτα, εν αντιθέσει με όλους τους άλλους, που όταν λένε αλλωνών τραγούδια, θέλουν να βγουν πάνω απ' αυτά...
https://www.youtube.com/watch?v=A2y8ExnGcyY

24/10/2024
>>Η Ελλάδα της δικτατορίας των Συνταγματαρχών, όπως γίνεται κατανοητό, δεν ήταν το «ιδανικό» μέρος για τέτοιους προβληματισμούς. Η αμφιλεγόμενη - το λιγότερο - αισθητική, η απέχθεια προς την ξένη κουλτούρα και οτιδήποτε προκαλούσε τα χρηστά ήθη, προκαλεί αποστροφή και αποτροπιασμό σε πολλούς συνειδητοποιημένους νέους πολίτες της εποχής, οι οποίοι αναζητούν κατά το μέτρο του δυνατού, εναλλακτικές διεξόδους.<<
Τώρα, δεν μ’ ενδιαφέρει να διορθώνω τα της ιστορίας των Aphrodite’s Child, αυτά είναι, θέλω να πω, εντελώς γνωστά πράγματα, και υπάρχουν εν αφθονία πηγές και στο ίντερνετ, για να τσεκάρεις και να διπλοτσεκάρεις το κάθε τι, αλλά εδώ ρε φίλε μου διαβάζεις κάτι τέτοια κουλά, και ευρέως διαδεδομένα και αναρωτιέσαι πότε, τέλος πάντων, θα αποκατασταθεί κάποια επαφή του κόσμου, που θέλει να μιλάει για το χθες, με την πραγματικότητα.
Δεν υπήρξε, στη σύγχρονη ελληνική ιστορία, πιο ξεπουλημένο καθεστώς στην «ξένη κουλτούρα» και πιο αντι-χριστιανικό από τη χούντα. Πρέπει κάποιος να διαβάσει Γιανναρά και Γιώργο Ιωάννου, αλλά και τους ακραίους παπάδες της εποχής, τον μητροπολίτη Καντιώτη και τον π. Χαράλαμπο Βασιλόπουλο, που ξεμπροστιάζουν τη χούντα (χωρίς να την κατονομάζουν) όχι γιατί ήταν αντιχουντικοί, αλλά γιατί ήταν εναντίον σε κάθε τι που λιβάνιζαν οι συνταγματάρχες (από το ροκ και την κοκακόλα, μέχρι την τηλεόραση και τις τσόντες), για να δει πόσο ενδοτική ήταν η χούντα σε κάθε τι που ερχόταν από τη Δύση, και πόσο κόντρα πήγαινε, μ’ αυτά που εμπράκτως υποστήριζε (άσε τα λόγια τώρα), στο παντελώς ψευδεπίγραφο σύνθημα «πατρίς-θρησκεία-οικογένεια».
>>Κατά την δικτατορία, όπου κάτω από τη στέγη του αλλοπρόσαλλου συνθήματος «Ελλάς Ελλήνων Χριστιανών» συνέβησαν τα πιο αντιχριστιανικά πράγματα, το ξεπούλημα της αλκής του ελληνικού λαού είχε λάβει διαστάσεις βιομηχανίας. Αρκεί να ήταν οι ξένοι ευχαριστημένοι και όλα τα άλλα θεωρούνταν δευτερεύοντα.<<
[Ιωάννου]
Μη νομίζετε ότι περνιέστε για προοδευτικοί, όταν εξαπολύετε φτηνές αντιχουντικές κορώνες. Το αντίθετο ακριβώς συμβαίνει.

23/10/2024
Αυτά είναι 15 κείμενα, που έχω γράψει μέσα στα χρόνια για τον Μάνο Χατζιδάκι. Αυτά είναι τα βασικά εννοώ, γιατί υπάρχουν κι άλλα...
Σε προπαρασκευαστικό στάδιο βρίσκονται δύο ακόμη, αρκετά ιδιαίτερα, όπως αυτά που βλέπετε, που κάποια στιγμή θα τα τελειώσω –απλώς δεν είναι της άμεσης προτεραιότητάς μου–, ενώ, σίγουρα μπορούν να ετοιμαστούν και τρία ακόμη, ώστε να φθάσω σε μια 20άδα, που να έχει ένα πλήρες και ολοκληρωμένο νόημα.
1. Μάνος Χατζιδάκις: συνέντευξη στον Ρένο Αποστολίδη
https://diskoryxeion.blogspot.com/2012/01/blog-post_11.html
2. Μάνος Xατζιδάκις: ιστορική συνέντευξη επί χούντας και για την χούντα
https://diskoryxeion.blogspot.com/2014/06/blog-post.html
3. Αλέξης Δαμιανός: «Το καλοκαίρι θα θερίσουμε». Το θεατρικό έργο του από το 1945 με τη μουσική του Μάνου Χατζιδάκι.
https://www.lifo.gr/culture/music/alexis-damianos-kalokairi-tha-therisoyme
4. Φλέρυ Νταντωνάκη – Γιώργος Ποταμιάνος – Μάνος Χατζιδάκις
https://diskoryxeion.blogspot.com/2010/09/blog-post.html
5. Μάνος Χατζιδάκις: 21 χρόνια μετά… Ποιο είναι το πρώτο και ποιο το σπανιότερο άλμπουμ του; Ιστορίες με υψηλό καλλιτεχνικό νόημα από τα βάθη της δισκογραφίας.
https://www.lifo.gr/.../manos-hatzidakis-21-hronia-meta
6. Η ιστορία πίσω από το θρυλικό άλμπουμ «Καπετάν Μιχάλης» του Μάνου Χατζιδάκι και δύο σπάνια-ανέκδοτα τραγούδια. Η θεατρική διασκευή του μυθιστορήματος του Νίκου Καζαντζάκη, που ανέβηκε το καλοκαίρι του 1966 από το Ελληνικό Λαϊκό Θέατρο του Μάνου Κατράκη.
https://www.lifo.gr/culture/music/i-istoria-toy-thrylikoy-almpoym-kapetan-mihalis-toy-manoy-hatzidaki-kai-dyo-anekdota
7. Τι ακριβώς είχε πει ο Μάνος Χατζιδάκις για το «ρεμπέτικο», σ’ εκείνη την περίφημη διάλεξή του στο Θέατρον Αλίκης την 31η Ιανουαρίου 1949; Ο διάλογος που είχε αναπτυχθεί στους κόλπους της διανόησης, για το «λαϊκό τραγούδι», με τη συμμετοχή του Μίκη Θεοδωράκη και άλλων.
https://www.lifo.gr/culture/music/ti-akribos-eihe-pei-o-hatzidakis-gia-rempetiko-s-ekeini-tin-perifimi-dialexi-toy-1949
8. Ο θαυμασμός του Μάνου Χατζιδάκι για τις ταινίες του Φεντερίκο Φελίνι – με αφορμή τη συμπλήρωση 100 ετών από τη γέννηση του «Μάγου». Το «Μεθυσμένο Κορίτσι», η «Πρόβα Ορχήστρας», ο Νίνο Ρότα, ο Νικόλα Πιοβάνι, η Felliniana κ.λπ.
https://www.lifo.gr/culture/music/o-thaymasmos-toy-manoy-hatzidaki-gia-tis-tainies-toy-fenteriko-felini
9. Mάνος Χατζιδάκις – Πάνος Τζανετής: μια μυστική συνεργασία από τις αρχές του ’60. Ένα δίσκος με τέσσερα τραγούδια, που ετοιμαζόταν και που ποτέ δεν ηχογραφήθηκε.
https://www.lifo.gr/culture/music/manos-hatzidakis-panos-tzanetis-mia-mystiki-synergasia-apo-tis-arhes-toy-60
10. Το τραγούδι «Δεν ήταν νησί», του Μάνου Χατζιδάκι, είχε ακουστεί πολύ επί δικτατορίας. Για κάποιους θεωρείται «αντιστασιακό» τραγούδι, αλλά στην πράξη ήταν ακριβώς το αντίθετο.
https://www.lifo.gr/culture/music/tragoydi-den-itan-nisi-toy-manoy-hatzidaki-eihe-akoystei-poly-epi-diktatorias
11. Οι ιστορικές μουσικές εκδηλώσεις του Τρίτου Προγράμματος «Πάσχα 1980». O Μάνος Χατζιδάκις, οι συνθέτες της Λιλιπούπολης, ο Διονύσης Σαββόπουλος, η Μαρίζα Κωχ κ.ά.
https://www.lifo.gr/culture/music/oi-istorikes-moysikes-ekdiloseis-toy-tritoy-programmatos-pasha-1980
12. 40 χρόνια από τους πρώτους Αγώνες Ελληνικού Τραγουδιού στην Κέρκυρα. Σκέψεις για μια διοργάνωση, που δημιούργησε «κατάσταση» στο ελληνικό τραγούδι, στην δεκαετία του ’80
https://www.lifo.gr/culture/music/40-hronia-apo-toys-protoys-agones-ellinikoy-tragoydioy-stin-kerkyra
13. O Μάνος Χατζιδάκις και η αμερικανική ψυχεδελική σκηνή των '60s. Έργα που έγιναν δίσκοι και έργα που έμειναν στα χαρτιά, στερώντας από τους μουσικόφιλους τη χαρά ανέλπιστων συνεργασιών.

https://www.lifo.gr/culture/music/o-manos-hatzidakis-kai-i-amerikaniki-psyhedeliki-skini-ton-60s
14. Η ιστορική Συναυλία / Μουσικός Διαγωνισμός του 1962 με τα βραβεία «Μάνου Χατζιδάκι». Συνέβη σαν σήμερα, πριν από 60 χρόνια, και συνέβαλε στην πλατύτερη αναγνώριση των Ελλήνων πρωτοποριακών συνθετών
https://www.lifo.gr/culture/music/katastasiako-62-toy-manoy-hatzidaki
15. Η «Κατοχή» και «Η Τελευταία Άνοιξη» ήταν δύο σίριαλ από τον Οκτώβριο του 1973, με μουσικές του Μάνου Χατζιδάκι. Είχαν ξεκινήσει να προβάλλονται στο κανάλι της Υ.ΕΝ.Ε.Δ., σε μια δύσκολη κοινωνικοπολιτικά εποχή.
https://www.lifo.gr/culture/cinema/katohi-kai-i-teleytaia-anoixi-dyo-sirial-toy-1973-me-moysikes-toy-manoy-hatzidaki

23/10/12024
«Δεν υπάρχει κανένα θέμα με τις ταυτότητες. Πρέπει όλοι να πάμε να βγάλουμε ταυτότητες. Γιατί μας πιέζουν θέλω να σας πω οι Αμερικάνοι. Δέχομαι μηνύματα καθημερινά από την αμερικανική πρεσβεία και από το αμερικανικό υπουργείο εξωτερικών να βγάλουμε όλοι οι Έλληνες ταυτότητα, για να μπορούμε να ταξιδεύουμε στις Ηνωμένες Πολιτείες...». (γέλιο)
(Ο υπουργός Προ.Πο)
Ρε μ@λάκα μου δεν είναι δυνατόν να λέγονται αυτά τα πράματα έτσι φόρα παρτίδα στις τηλεοπτικές εκπομπές... Οι άνθρωποι δεν ντρέπονται για τίποτα πλέον...
Τι διάολο; Ζούμε στις εποχές τού... στρατηγέ ιδού ο στρατός σας και... θέλω να ευχαριστήσω την κυβέρνηση των ηνωμένων πολιτειών... και δεν το έχουμε καταλάβει; (γέλιο)

23/10/12024
Επί Σταμάτη (Δικαιοσύνης) και Μπάλκου (Δημοσίας Τάξεως). Γενάρης '79. Ουσιαστική μεταπολίτευση γνωρίζει ο τόπος μετά τις 18 Οκτώβρη του ’81 (όπως το έχουμε πει χίλιες φορές).
Τον Ηλία τον ήξερα, ήμασταν φίλοι μια εποχή, πήγαινα με τον μικρότερο αδελφό του μαζί στα Αγγλικά, εξαιρετικά παιδιά και οι δυο τους, και μάλλον απ’ αυτόν πρέπει ν’ άκουσα για πρώτη φορά Demetrio Stratos στα mid-80s. Τον Φώτη τον γνώρισα κάποια χρόνια αργότερα... «Φάγανε» κάτι μήνες, αλλά άσκησαν έφεση.

Αθώα παιδιά -γιατί μόνον αθώοι άνθρωποι θα έγραφαν τέτοια συνθήματα-, που τους μαγάρισαν το ποινικό μητρώο τους για το τίποτα...

22/10/12024
Ένα από τα μεγαλύτερα ελληνικά συγκροτήματα όλων των εποχών. Οι Socrates του λαϊκού. Μουσική για το σώμα και τη ψυχή. Το χορό και την έξαψη... και ασ' το μυαλό να περιμένει...
https://www.youtube.com/watch?v=sf1J71qQMJ0

22/10/12024
Ξεφυλλίζοντας κάτι πανεπιστημιακού τύπου ροκ ή περί το ροκ βιβλία...
Θέλει θράσος να βγάζεις βιβλία γι’ αυτά τα θέματα, χωρίς να έχεις καθόλου δίσκους, όταν και η βιβλιογραφία που αναφέρεις είναι σχεδόν όλη δανεική από δημόσιες και πανεπιστημιακές βιβλιοθήκες ή από το ίντερνετ. Δηλαδή βγάζουν βιβλία οι άνθρωποι, δίχως να έχουν τίποτα δικό τους!
Ούτε με τους δίσκους έχουν τριφτεί από τα μικρά τους χρόνια (κάτι σημαίνει θέλω να πω το να έχεις δισκοθήκη, που να την έχεις αφομοιώσει), ούτε με τα περιοδικά, ούτε με τα σχετικά βιβλία, ούτε με τίποτα. Ξαφνικά αποφασίζουν να ασχοληθούν με κάτι και όλα όσα χρησιμοποιούν είναι δανεικά και τζάμπα!
Εν τω μεταξύ είναι και διάττοντες, ρε φίλε. Ούτε γράφουν για τη μουσική σταθερά, εννοώ, ούτε έχουν κάποια ενεργή σχέση με αυτή, ούτε τίποτα. Έβγαλαν ένα βιβλίο πριν από πέντε, δέκα, δεκαπέντε χρόνια και μετά... μην τον είδατε τον Παναή...

21/10/12024
O Νταλάρας τα λέει αυτά, το 1983. Βασικά τα βάζει με τον Τάσο Φαληρέα και τον Στέλιο Ελληνιάδη (αυτούς αποκαλεί παροπλισμένους ροκάδες), οι οποίοι ανακάλυψαν όπως λέει, και έτσι είναι, όψιμα το λαϊκό (όταν το ροκ είχε ξοφλήσει), φτιάχνοντας κατάσταση με «γυφτιές», ντέφια, οπισθοδρομικές κομπανίες και... χορέψτε, γιατί χανόμαστε.

Τον Νταλάρα δεν τον «παίζει» το περιοδικό Ντέφι, στο οποίο είναι μπλεγμένος και ο Άκης Πάνου (που τα έχει σπάσει με τον Νταλάρα), με τα Παιδιά απ’ την Πάτρα (Αφοί Φαληρέα) να πουλάνε σαν τρελά, δίνοντας στο λαϊκό μια νέα όψη – περισσότερο εξωστρεφή, γλεντζέδικη, νεανική-φοιτητική κ.λπ.
Η παλιά φρουρά είναι σαν να χάνει τη γη κάτω απ’ τα πόδια της, γι’ αυτό ο Νταλάρας θα έμπλεκε με το βραχύβιο περιοδικό Κανονάκι, που ήταν ένα αντι-Ντέφι (με παρεμφερή όμως αισθητική και εμφάνιση), φλερτάροντας τώρα αυτός με το ροκ, μέσω Τερμιτών, Κατσιμιχαίων κ.λπ.
Και όσοι επέμεναν να παίζουν ροκ και στα έιτις, χωρίς να λοξοδρομούν προς το λαϊκό, σαν τον Πουλικάκο ας πούμε, όσοι δεν έμπλεξαν με το Ντέφι και τους Φαληρέηδες, κρατώντας αυτή την κριτική στάση προς το σύστημα κ.λπ. (την οποία υποτίθεται πως εκφράζει διαχρονικά το ροκ) είχαν όπως βλέπετε τα εύσημα του Νταλάρα.
Αυτά τα ωραία συνέβαιναν πριν το μέσο των έιτις. Υπήρχε ζωντάνια, θέματα που αναδεικνύονταν συνεχώς, χωσίματα από τους μεν προς τους δε κ.λπ., ενώ τώρα δεν συμβαίνει απολύτως τίποτα. Δεν υπάρχει μόχλευση. Όλοι έχουν καταπιεί τη γλώσσα τους, ενώ αν βγει κάποιος να πει κάτι εκείνοι που θα το πιάσουν θα είναι οι διάφοροι άσχετοι λιάγκες και θα του γ@μήσουν το κέρατο. Δεν μπορεί να προκόψει καμία σοβαρή κουβέντα, όταν γίνεται κιμάς από τα μίντια της συμφοράς.
Ο Νταλάρας, εδώ, δεν λέει άκυρα πράγματα από τη μεριά του. Ίσχυαν και αυτά που έλεγε –όπως παρεμβατικά ήταν κι εκείνα που προωθούσαν οι Φαληρέηδες– και όλα αυτά τροφοδοτούσαν κι άλλες κουβέντες, που στην πορεία μετατρέπονταν σε νέες ιδέες στη δισκογραφία και το τραγούδι... Τώρα σιωπή.

19/10/12024
Δεν θέλω να νομίζουν ορισμένοι, επειδή έγραψα αυτό για το Ya Rayah και τον Νταλάρα στο προηγούμενο ποστ, ότι είμαι «αντι-νταλαρικός». Όχι. Τον γουστάρω τον Νταλάρα σε πολλά από τη δεκαετία του ’70 κυρίως (στα «έντεχνά» του δηλαδή), είπε ωραία λαϊκά στα έιτις (του Νικολόπουλου ας πούμε), πιθανόν και τα ρεμπέτικα να τα λέει εξ ίσου καλά (δηλαδή εμένα μου αρέσουν αρκετές εκτελέσεις από τα «50 χρόνια ρεμπέτικο», από τα «ρεμπέτικα της Κατοχής» κ.λπ.), αλλά δεν τον μπορώ καθόλου σε άλλο ρεπερτόριο (ροκ, τζαζ, φολκ, λάτιν, έθνικ κ.λπ.). Όλα αυτά τα crossovers τα θεωρώ εν πολλοίς καλλιτεχνικά αποτυχημένα.
Φυσικά, ξέρω πόσο καλός μουσικός είναι ο Νταλάρας, και γνώστης, και αυτό το έχω κατά νου από μια συνέντευξή του, που είχε δώσει νωρίς στα 80s στη Μουσική, όταν μιλούσε κυρίως για τεχνικά θέματα. Κανείς δεν μπορεί να πει τίποτα γι’ όλα αυτά.
Ο άνθρωπος μπήκε στο χώρο ανίδεος, και από δικό του ενδιαφέρον έψαξε και έμαθε όσο κανένας άλλος (ας το πω έτσι). Είναι φοβερός επαγγελματίας. Και όταν τον είχα δει live, τελευταία φορά, λίγο πριν από τον κόβιντ, μου είχε αφήσει, ξανά, πολύ καλή εντύπωση.
Βλέποντάς τον δε και σε τούτο το βίντεο σήμερα, το πώς ερμηνεύει αυτό το συγκλονιστικό τραγούδι του Άκη Πάνου στο Λυκαβηττό, πριν από τέσσερις μέρες, με αυτό το φοβερά ήσυχο ταξίμι στην αρχή, του βγάζω ξανά το καπέλο. Για τέτοια τραγούδια τον παραδέχομαι.
[το βίντεο, δυστυχώς, δεν είναι πια διαθέσιμο]

19/10/2024
Δεν πρόλαβε να το σκοτώσει η Αρβανιτάκη, στα ελληνικά, γιατί την πρόλαβε ο Νταλάρας. Ήθελε να το σκοτώσει εκείνος... Και δεν ποστάρω την πρώτη εκτέλεση. Ποστάρω εκείνη με την οποία γινόταν το σώσε, το 1997...

https://www.youtube.com/watch?v=vBu2OXGWBFI