HANS HJELM: Into the Night [Sound Effect
Records / Majestic Mountain Records, 2024]
Ο σουηδός κιθαρίστας του prog-rock Hans Hjelm μας είναι γνωστός, εδώ στο blog, από τα συγκροτήματα στα οποία είναι μέλος (τους Kungens Män και βασικά τους Αutomatism, για το άλμπουμ των οποίων “Immersion”, στην Tonzonen από το 2020, είχαμε γράψει τα καλύτερα). Επίσης έχουμε γράψει και για το προηγούμενο προσωπικό άλμπουμ του Hjelm, το “Factory Reset” [Kungens Ljud & Bild, 2021], οπότε τώρα... συνεχίζουμε με το πιο νέο LP του, που έχει τίτλο “Into the Night”. Το νυχτερινό και κάπως βορειοευρωπαϊκό εξώφυλλο του δίσκου παραπέμπει...
Παραπέμπει σε τι; Κατ’ αρχάς σ’ ένα άκουσμα ορχηστρικό
(όντως), με πολλές σινεματίκ αναφορές. Κομμάτια, τέλος πάντων, που δεν κρύβουν
ούτε την... ατμοσφαιρική διάστασή τους, ούτε το άπλωμά τους στo χώρο και το χρόνο, με τα τρία και
τέσσερα tracks ανά
βινυλιακή πλευρά, και με τις κιθάρες να πρωταγωνιστούν βεβαίως (μαζί με τα keyboards). Ρίχνοντας, εξάλλου,
μια ματιά στη line-up του
γκρουπ τούτο ακριβώς επιβεβαιώνεται. Ορίστε: Hans Hjelm ηλεκτρική κιθάρα, σύνθια, phin (λαουτοειδές
της Ινδοκίνας), Gustav Nygren
ακουστικές-ηλεκτρικές κιθάρες, Jesper Skarin
ντραμς, κρουστά, ακουστικές-ηλεκτρικές κιθάρες, μπάσο, Henrik Sunbring ηλεκτρονικά, Mikael Tuominen μπάσο, ηλεκτρική
κιθάρα και Per Wiberg
πλήκτρα, πιάνο.
Οι συνθέσεις του Hjelm είναι «άνετες» και ακούγονται ευχάριστα. Βασικά είναι οι μελωδίες εκείνες που πρωταγωνιστούν, είτε στα πιο αργά κομμάτια είτε στα πιο γρήγορα (όπως συμβαίνει με το ξεκίνημα του “Aftersun”). Η μεγάλη επιρροή των «δεύτερων» Pink Floyd (μετά από την Syd Barrett-era εννοώ) είναι προφανής και πασιφανής στις συνθέσεις τού “Into the Night”, δίχως τούτο να σημαίνει πως δεν υπάρχουν και άλλες αναφορές, από τα ανάλογα σχήματα του early 70s γερμανικού progressive rock, με τις όποιες ηλεκτρονικές ή άλλες αναφορές – ενώ εδώ κι εκεί ακούς και άλλα «περίεργα» πράγματα (όπως π.χ. τους οριενταλισμούς στο “Waiting for the zone”, την «ηρωική» ανάπτυξη στο “Shores” ή τους ψυχεδελισμούς στο “Artnam”).
Γενικώς, το “Into the Night” του Hans Hjelm είναι ένα μελετημένο και καθαρό άλμπουμ σύγχρονου progressive, το οποίο έχει τον τρόπο να ενδιαφέρει εξ ίσου και τις «παλιοσειρές», μα και τα πιο νέα ακροατήρια.
ORKESTR: S/T [Sound Effect Records, 2024]
Οι Orkestr είναι μία progressive rock μπάντα από την Ολλανδία (την πόλη Horst aan de Maas), η οποία έχει, τώρα, έτοιμο ένα πολύ ενδιαφέρον CD, που φέρει ως τίτλο το όνομά της. Μέλη της μπάντας είναι οι Christian Keijsers, Erik Muijsenberg, Peter Muijsenberg και Ruud van den Munckhof, για τους οποίους δεν ξέρουμε τι όργανα χειρίζονται (δεν αναφέρεται στο booklet – υποθέτουμε τα βασικά), ενώ στην ηχογράφηση βοηθούν και κάποιοι guests σε φωνές και φωνητικά.
Σε γενικές γραμμές οι Orkestr μάς παρουσιάζουν instrumental tracks, αλλά κι εκεί όπου υπάρχει τραγούδι (στο “Daytime” φερ’ ειπείν) το αποτέλεσμα είναι πρώτης τάξεως (Loes Bos είναι το ονοματεπώνυμο της τραγουδίστριας).
Δεν μπορείς να το περιγράψεις εύκολα το ύφος των Orkestr. Τα μικρά και μεσαία σε διάρκεια tracks (υπάρχει, πάντως, ανάμεσα στα δεκατρία κομμάτια, κι ένα 8λεπτο) δεν βοηθούν, καθώς εδώ δεν διακρίνονται μερικά από τα πιο βασικά χαρακτηριστικά του prog, που είναι οι αυξημένες διάρκειες, τα εκτεταμένα soli και οι «συνομιλίες» των οργάνων (συνήθως κιθάρας και hammond). Αυτό που κυριαρχεί, τις πιο πολλές φορές, στο “Orkestr”, είναι το ομαδικό παίξιμο και η δημιουργία μιας πολύ συγκεκριμένης ατμόσφαιρας, που φέρνει στη μνήμη τα ευρωπαϊκά γκρουπ, που συνέχιζαν να παίζουν progressive rock στα late 70s, και στην αρχή των 80s ακόμη, ανακατεύοντας και στοιχεία σύγχρονης μουσικής (chamber ας πούμε). Προσωπικώς, «ακούω» και κάποια στοιχεία acoustic-folk στις συνθέσεις των Orkestr (και ναι ανακάλεσα σε σημεία ακόμη και τους Flairck), δίχως τούτο να σημαίνει πως έχουμε να κάνουμε με κάποιο folk-rock συγκρότημα. Αυτό το γεγονός, το ότι δεν μπορείς να τους χαρακτηρίσεις εύκολα (ακόμη και τους Tindersticks θυμίζουν ανά φάσεις) είναι που κάνει τους Orkestr αληθινά ενδιαφέροντες. Με το άλμπουμ τους να κυλάει από το καλό στο καλύτερο.
Επαφή: www.soundeffect-records.gr
Ο σουηδός κιθαρίστας του prog-rock Hans Hjelm μας είναι γνωστός, εδώ στο blog, από τα συγκροτήματα στα οποία είναι μέλος (τους Kungens Män και βασικά τους Αutomatism, για το άλμπουμ των οποίων “Immersion”, στην Tonzonen από το 2020, είχαμε γράψει τα καλύτερα). Επίσης έχουμε γράψει και για το προηγούμενο προσωπικό άλμπουμ του Hjelm, το “Factory Reset” [Kungens Ljud & Bild, 2021], οπότε τώρα... συνεχίζουμε με το πιο νέο LP του, που έχει τίτλο “Into the Night”. Το νυχτερινό και κάπως βορειοευρωπαϊκό εξώφυλλο του δίσκου παραπέμπει...
Οι συνθέσεις του Hjelm είναι «άνετες» και ακούγονται ευχάριστα. Βασικά είναι οι μελωδίες εκείνες που πρωταγωνιστούν, είτε στα πιο αργά κομμάτια είτε στα πιο γρήγορα (όπως συμβαίνει με το ξεκίνημα του “Aftersun”). Η μεγάλη επιρροή των «δεύτερων» Pink Floyd (μετά από την Syd Barrett-era εννοώ) είναι προφανής και πασιφανής στις συνθέσεις τού “Into the Night”, δίχως τούτο να σημαίνει πως δεν υπάρχουν και άλλες αναφορές, από τα ανάλογα σχήματα του early 70s γερμανικού progressive rock, με τις όποιες ηλεκτρονικές ή άλλες αναφορές – ενώ εδώ κι εκεί ακούς και άλλα «περίεργα» πράγματα (όπως π.χ. τους οριενταλισμούς στο “Waiting for the zone”, την «ηρωική» ανάπτυξη στο “Shores” ή τους ψυχεδελισμούς στο “Artnam”).
Γενικώς, το “Into the Night” του Hans Hjelm είναι ένα μελετημένο και καθαρό άλμπουμ σύγχρονου progressive, το οποίο έχει τον τρόπο να ενδιαφέρει εξ ίσου και τις «παλιοσειρές», μα και τα πιο νέα ακροατήρια.
Οι Orkestr είναι μία progressive rock μπάντα από την Ολλανδία (την πόλη Horst aan de Maas), η οποία έχει, τώρα, έτοιμο ένα πολύ ενδιαφέρον CD, που φέρει ως τίτλο το όνομά της. Μέλη της μπάντας είναι οι Christian Keijsers, Erik Muijsenberg, Peter Muijsenberg και Ruud van den Munckhof, για τους οποίους δεν ξέρουμε τι όργανα χειρίζονται (δεν αναφέρεται στο booklet – υποθέτουμε τα βασικά), ενώ στην ηχογράφηση βοηθούν και κάποιοι guests σε φωνές και φωνητικά.
Σε γενικές γραμμές οι Orkestr μάς παρουσιάζουν instrumental tracks, αλλά κι εκεί όπου υπάρχει τραγούδι (στο “Daytime” φερ’ ειπείν) το αποτέλεσμα είναι πρώτης τάξεως (Loes Bos είναι το ονοματεπώνυμο της τραγουδίστριας).
Δεν μπορείς να το περιγράψεις εύκολα το ύφος των Orkestr. Τα μικρά και μεσαία σε διάρκεια tracks (υπάρχει, πάντως, ανάμεσα στα δεκατρία κομμάτια, κι ένα 8λεπτο) δεν βοηθούν, καθώς εδώ δεν διακρίνονται μερικά από τα πιο βασικά χαρακτηριστικά του prog, που είναι οι αυξημένες διάρκειες, τα εκτεταμένα soli και οι «συνομιλίες» των οργάνων (συνήθως κιθάρας και hammond). Αυτό που κυριαρχεί, τις πιο πολλές φορές, στο “Orkestr”, είναι το ομαδικό παίξιμο και η δημιουργία μιας πολύ συγκεκριμένης ατμόσφαιρας, που φέρνει στη μνήμη τα ευρωπαϊκά γκρουπ, που συνέχιζαν να παίζουν progressive rock στα late 70s, και στην αρχή των 80s ακόμη, ανακατεύοντας και στοιχεία σύγχρονης μουσικής (chamber ας πούμε). Προσωπικώς, «ακούω» και κάποια στοιχεία acoustic-folk στις συνθέσεις των Orkestr (και ναι ανακάλεσα σε σημεία ακόμη και τους Flairck), δίχως τούτο να σημαίνει πως έχουμε να κάνουμε με κάποιο folk-rock συγκρότημα. Αυτό το γεγονός, το ότι δεν μπορείς να τους χαρακτηρίσεις εύκολα (ακόμη και τους Tindersticks θυμίζουν ανά φάσεις) είναι που κάνει τους Orkestr αληθινά ενδιαφέροντες. Με το άλμπουμ τους να κυλάει από το καλό στο καλύτερο.
Επαφή: www.soundeffect-records.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου