ROOTZ UNDERGROUND στον άγνωστο στρατιώτη

Reggae συγκροτήματα σκάνε παντού στον κόσμο και βεβαίως στην… Τζαμάικα. Οι Rootz Underground, δηλαδή οι Stephen Newland φωνή, Jeffrey Moss-Solomon ρυθμική κιθάρα, φωνή, Colin Young μπάσο, Leon Campbell ντραμς, Paul Smith πλήκτρα, φωνή και Charles Lazarus lead κιθάρα, προέρχονται από το Kingston, σχηματίστηκαν προς τις αρχές της προηγούμενης δεκαετίας, πρωτοηχογραφώντας το 2007 ένα μεγάλο δίσκο που είχε τίτλο “Movement” [Mystic Urchin]. Το στυλ τους κατακρατεί πολλά στοιχεία από την κλασική roots reggae, φλερτάρει όμως και με το rock, κάπου-κάπου με τη soul και ακόμη… πιο κάπου-κάπου με την jazz, προβάλλοντας ένα υβρίδιο, που θυμίζει κάτι από Peter Tosh, δίχως, σε κάθε περίπτωση, να αναλώνεται σε γενικότητες.
“Gravity” [soulbeats, 2010] αποκαλείται το πιο προηγούμενο CD των Rootz Underground, καθότι υπάρχει και το “Live in France” [soulbeats, 2011]· ένα άλμπουμ που ανοίγει μ’ ένα απόσπασμα ομιλίας του Haile Selassie (“H.I.M. Majesty Ras Tafari intro”), λίγο πριν μεταφερθούμε σε κλασικές αγωνιστικές καταστάσεις. Στα “Power to the people” και “Unknown soldier”, που αμέσως ακολουθούν, παρουσιάζεται, με τρόπο αδρό, η εικόνα της καιόμενης Αφρικής, καθώς και του πιστού rasta μαχητή. To “Jah love is the solution” είναι ένα mid-tempo, soulful κομμάτι, με προφανές μήνυμα (“If you don’t know Jah, you don’t know love”), με το “Modern day Jericho” να στέκει ψηλά και όσον αφορά στο δίδαγμα, αλλά και εν σχέσει με τη γενικότερη (rock) δουλειά. Το ίδιο θα έλεγα και για το “Rastaman experience” (ένας συνδυασμός rock κιθαρο-δυναμικής και βαθέως dub μπάσου που εμπνέει), λίγο πριν πάρει θέση στο πλατώ ο… President Nelson Mandela, επεκτείνοντας το κήρυγμα της δράσης και του αγώνα, δίνοντας ώθηση στη δεύτερη πλευρά του δίσκου.
Η ουσία είναι πως όσο και να ψάξεις στο “Gravity” δύσκολα θα εντοπίσεις μέτριο κομμάτι· κομμάτι που να μην εξαντλείται επάνω του το μέτρο της μουσικής ιστορίας της νήσου. Και τούτο, όχι μόνον ως προς το σημαίνον (η διάθεση των Rootz Underground να εμφανίζονται εφευρετικοί, και άρα απρόβλεπτοι, όσον αφορά στις ενοργανώσεις, τα κόλπα, τα ηχοχρώματα που τιθασεύουν), αλλά και ως προς το σημαινόμενο (το κοινωνικό περιεχόμενο των στίχων, το μήνυμα του… σκηνοθέτη).