10 ΧΡΟΝΙΑ PUZZLEMUSIK

Παρακολουθώ την Puzzlemusik από τον πρώτο δίσκο της, το «Παραπούνες Και Τριαφύνταλλα» (Νοέμβριος 2006) τού ιδρυτή της και καλού συνθέτη-μουσικού Χρήστου Αλεξόπουλου, και μπορώ να βεβαιώσω πως πρόκειται για μία από τις πιο συνεπείς ανεξάρτητες ελληνικές εταιρείες. Εννοώ πως ο κατάλογός της έχει μιαν ενότητα και πως η συνύπαρξη των όποιων διαφορετικών στυλ (γιατί… τίποτα δεν είναι ίδιο με κάτι άλλο) έχει συμβεί κάτω από ένα πολύ συγκεκριμένο αισθητικό σκεπτικό. Οι μουσικές που καταγράφονται στο label να αφορούν στην jazz και το rock και σε όποια ενδιάμεσα δυνατά crossovers.

Αν κάποιος ρίξει μια ματιά στον κατάλογο τής Puzzlemusik (54 συνολικώς κυκλοφορίες όλων των ειδών) θα διαπιστώσει, εύκολα, πως αυτός ο «κανόνας» ισχύει για τις απολύτως περισσότερες περιπτώσεις – κάτι που παρέχει στην εταιρεία ένα σαφές και ελκυστικό (για μας) στίγμα.

Σ’ αυτή την επετειακή αναφορά στην εταιρεία είπα να προβώ σε κάτι χρήσιμο (πρώτα-πρώτα για μένα – ελπίζω και για εσάς).

Να ψάξω και να βρω τι είχα γράψει για τα άλμπουμ της, για τα περισσότερα από τα άλμπουμ της, όλα αυτά τα δέκα χρόνια. Φυσικά, δεν θα μεταφέρω εδώ ολάκερες τις κριτικές, αλλά ένα χαρακτηριστικό μέρος τους, ώστε να γίνεται κάπως αντιληπτό περί τίνος πρόκειται. Φυσικά, οι ολοκληρωμένες κριτικές από τον Σεπτέμβριο του 2009 και μετά (όταν άνοιξε το on line δισκορυχείον) βρίσκονται στο blog, όμως οι παλαιότερες ήταν γραμμένες για το Jazz & Τζαζ – και είναι αλήθεια πως έριξα ένα γερό ξεφύλλισμα για να τις εντοπίσω.

Πάμε λοιπόν…

Καταπληκτικός ο μπέμπης, φοβερό το εξώφυλλο.

Χρήστος Αλεξόπουλος: Παραπούνες Και Τριαφύνταλλα [PIECE 001, 11/2006] 

(…) O Αλεξόπουλος κινείται με επάρκεια σε πολλά και διαφορετικά πεδία, με γνώμονα πάντα μια συγκεκριμένη οπτική. Τον ενδιαφέρει και το κοινώς εννοούμενο οργανωμένο τραγούδι και η ανοργάνωτη ελευθερία, που του παρέχει τη δυνατότητα να σαλτάρει δίχως πρόβλημα από τη ζαππική μουσικορραφία στο επαναστατημένο spoken word και από το rock ή όποια άλλη μπαλαντική κατάσταση προς μια σκληροτράχηλη πάνκικη δυναμική.(…) J&T, 12/2006 

George Kontrafouris Trio: The Storyteller [PIECE 002, 4/2007] 

(…) Ανεξαρτήτως λοιπόν του organ trip, στο οποίο βρίσκεται σήμερα ο Γιώργος Κοντραφούρης, το “Storyteller” είναι το σημαντικότερο άλμπουμ στην καριέρα του, καθώς είναι ένα άλμπουμ ποικίλων διαθέσεων και στυλιστικών κατευθύνσεων. Υπάρχει το κλασικό jazz-trio, τα chamber ηχοχρώματα, οι παραδοσιακές αναφορές, οι avant μετασχηματισμοί, τα αγχωτικά στοιχεία.(…) J&T, 5/2007 

Socos & The Live Project Band: Kafka [PIECE X01, 5/2007] 

(…) Ο Socos φιλτράρει rock, punk, electro, trip hop, spoken word, ακόμη και ελληνικές αναφορές, δημιουργώντας ένα έργο με τεράστια συμπυκνωμένη δύναμη. Απλώς θα μείνεις με ανοιχτό το στόμα μπροστά σε κομμάτια όπως το ‘Μαγικό χαλί’ ή ‘Κοκαΐνη’ ή το ‘Σου ζητώ’.(…) J&T, 6/2007 

Yiannis Kassetas & The Funk Wizards: The Truth About the Alien Invasion In Egypt [PIECE 003, 10/2007] 

(…) Ο Κασέτας παρότι δεν αρνείται τις αργές ταχύτητες, με το συμφραζόμενο χτίσιμο ατμοσφαιρών είναι στα funky και groovy θέματα που βγάζει τη δύναμη και την ενέργεια, που έχουμε στ’ αυτιά μας από τα ιστορικά seventies άλμπουμ των Joe Farrell, Donald Byrd και Freddie Hubbard.(…) J&T, 11/2007 

Μπάμπης Παπαδόπουλος: Σκηνές από Ένα Ταξίδι [PIECE 004, 2/2008] 

(…) Ένα είδος προμελετημένου αυτοσχεδιασμού είναι εκείνο στο οποίο αρέσκεται εσχάτως ο Παπαδόπουλος, παίρνοντας αφορμές από κάποια κλασικά μοτίβο, επεμβαίνοντας επί τούτων στην πορεία, πότε δανειζόμενος τον ‘ευγενή’ ήχο της ακουστικής κιθάρας και πότε διάφορες ηλεκτρικές λούπες και εφφέ, προτείνοντας κάτι πολύ διεθνικό.(…) J&T, 6/2008 

Socos: Sub Breath, Outer Speech [PIECE Q01, 3/2008] 

(…) Θεατρική κάλυψη βασισμένη σε μελωδικές φράσεις που ενίοτε σπάνε κόκκαλα και οι οποίες συχνά υποσκάπτονται από εφφέ και ηλεκτρονισμούς.(…) J&T, 6/2008 

Poly Quartet: Perfumed Dreams [PIECE 005, 4/2008] 

(…) Ορισμένοι εδώ ίσως ανακαλύψουν επιρροές από το Nordic κλίμα (Rypdal, Garbarek), αν και η βάση για το άλμπουμ παραμένει πάντα η Μεσόγειος (Paolo Fresu).(…) J&T, 7/2008 

Misuse: Misuse [PIECE 006, 4/2008] 

(…) Η αλήθεια είναι πως αν εξαιρέσεις τους Into the Abyss ποτέ άλλοτε ελληνικό γκρουπ δεν έχει χωθεί τόσο βαθιά στο κιθαριστικό prog συνονθύλευμα.(…) J&T, 6/2008 

Sotiris Debonos: Film Musik [PIECE X02, 6/2008] 

(…) Ο Δεμπόνος χρησιμοποιεί λιγοστά ανεπαίσθητα ηλεκτρονικά και κυρίως φυσικά όργανα προκειμένου να συνθέσει ένα ‘ανύπαρκτο’ soundtrack, που δείχνει να ξεφεύγει, ορισμένες φορές, προς πιο ηλεκτρακουστικές καταστάσεις.(…) J&T, 8/9/2008 

Christos Alexopoulos: Vouveau [PIECE 007, 11/2008] 

(…) Το ν’ αφήνεις τη μουσική να μιλήσει αντί για σένα ενέχει τον κίνδυνο το μήνυμα που θες να μεταφέρεις να μη γίνει άμεσα καταληπτό. Πόσο πιθανόν είναι κάτι τέτοιο; Κανείς δεν ξέρει. Σημασία έχει ως ακροατής να μπορείς να βρίσκεσαι στη σωστή κατεύθυνση, εκμεταλλευόμενος τα λίγα στοιχεία που σου παρέχει εδώ ο Αλεξόπουλος.(…) J&T, 1/2009 

Felizol: Birthdays [PIECE 008, 3/2009] 

(…) Θα μπορούσε κάποιος να ‘κατηγορήσει’ τον Felizol ως ένα νεόκοπο fan της ‘χαρούμενης κοσμολογίας’, του χωροχρονικού zen ενός DJ Krush, αν, εν τω μεταξύ, κάποια μετρίως εξωστρεφή στοιχεία του άλμπουμ δεν μαρτυρούσαν το σκηνοθετημένο του πράγματος. (…) J&T, 5/2009 

Socos & The Live Project Band: Objects In Mirror Are Closer Than They Appear [PIECE X03, 3/2009] 

(…) Υπάρχει μια πίεση που δρα λυτρωτικώς, στην προσπάθεια που καταβάλλει ο Socos να εντοπίσει το επείγον του προβλήματος. Είτε αυτό είναι κοινωνικό, είτε οικολογικό – βασικά το ‘πρόβλημα’ είναι ένα και αφορά στη σύνθεση των επιμέρους πάνω στη (μη) ηθική του κέρδους – εκείνο που απαιτείται είναι η ευαισθητοποίηση του εγώ, προς την κατεύθυνση αποσταθεροποίησης της κυρίαρχης γλώσσας  (πολυγλωσσία, κραυγές, καγχασμοί, φωνήματα, αλλοιώσεις… εδώ υπάρχουν όλα). (…) J&T, 6/2009 

J.Kriste, Master of Disguise: Girls, Ghosts and Gods [PIECE 009, 10/2009] 

(…) Το “Girls, Ghosts and Gods” είναι, γενικώς, ένα έργο με μπαλάντες. Folk ή folk-rock εντάσσεται από την αρχή στη μεγάλη παράδοση του αναλόγου αγγλοσαξωνικού στυλ, εκείνου που έπιασε αρχή στα χρόνια του ’60 με τα μεγάλα συγκροτήματα (Fairport Convention) και τους, αντιστοίχως, εξέχοντες τραγουδοποιούς (Donovan). (…) Δισκορυχείον, 7/10/2009 

Μανώλης Γαλιάτσος: Θάλασσες των Μικρών Λάμψεων [PIECE 010, 10/2009] 

(…) Ο Γαλιάτσος επιχειρεί μέσα από αυστηρές διαδικασίες να προσεγγίσει τη μουσική μ’ έναν τρόπο που να παραπέμπει σε μυστικό τάγμα. Σαν να έχει ανακαλύψει κομμάτι μιας αρχαίας γνώσης, συνθέτοντας και συνδέοντας ό,τι απομένει με προσπάθεια και κόπο. Το «κομμάτι» έχει τίτλο. Ονομάζεται «κάλλος». Έτσι, ο τρόπος για να συμπληρωθεί το ψηφιδωτό δεν μπορεί παρά να είναι ένας. Η γυμνή ομορφιά – εκείνη που εκλύει ο υψηλός ποιητικός λόγος.(…) Δισκορυχείον, 11/12/2009 

Nicky Skopelitis, Babis Papadopoulos, Floros Floridis: Well, Anything Can Happen [PIECE 012, 12/2009] 

(…) Οι τρεις μουσικοί, όντας «έτοιμοι» ανά πάσα ώρα, κατορθώνουν να προσδιορίσουν σαφείς ελεύθερους κανόνες, προς την κατεύθυνση κτισίματος ενός κοινού πλαισίου. Ποιο είναι αυτό; Μα το επικοινωνιακό συνεχές, το απαλλαγμένο, ταυτοχρόνως, από διεθνικές, εθνικές ή τοπικές αναφορές.(…) Δισκορυχείον 2/8/2010 

Yiannis Kassetas & The Funk Wizards: FunkAbyss [PIECE 013, 12/2009] 

(…) Tο άλμπουμ έχει σαφή αισθητική γραμμή (ουδεμία σχέση με funk, ε, αν και περνάει κι από ’κει), κοντά σ’ εκείνην της contemporary jazz. (…) Δισκορυχείον 2/8/2010 

New Zero God: Fun is a four letter word [PIECE 014, 2/2010] 

(…) Θα ήταν παράλογο να είχε αγνοηθεί εδώ η ηχητική συνεισφορά των Flowers of Romance. Εντοπίζεται λοιπόν μια πίστη στις κλασικές διδαχές του dark wave και του gothic, διανθισμένες με κάποια space στοιχεία.(…) Δισκορυχείον 3/10/2010 

Μπάμπης Παπαδόπουλος: Απ’ τη σπηλιά του δράκου [PIECE 015, 4/2010] 

(…) Ο Παπαδόπουλος επέλεξε να βαδίσει έναν απάτητο δρόμο, επιλέγοντας όχι μόνον –όντας ερχόμενος από ένα μη «λαϊκό» στρατόπεδο– να χρησιμοποιήσει το μπουζούκι στις ενοργανώσεις του, αλλά και να παραδεχθεί πως, άνευ των συγκεκριμένων μπουζουκοδράσεων, δύσκολα θα μπορούσε να επιτύχει για τον εαυτό του ένα προσωπικό αναγνωρίσιμο.(…) Δισκορυχείον 20/9/2010 

Εγγονόπουλος – Πουλικάκος – Socos: Η Ύδρα των Πουλιών [PIECE 016, 4/2010]

(…) Επί του προκειμένου δεν έχουμε ακριβώς μελοποιήσεις. Εκείνο που ηχοποιείται είναι η «ανάγκη» εξεύρεσης μιας πλατφόρμας –κάπως σαν ένα ροκοποιημένο trip-hop– επί της οποίας θα μπορούσε ν’ ακουμπήσει ο ατέρμων ποιητικός λόγος.(…) Δισκορυχείον 9/9/2010 

Χρήστος Αλεξόπουλος, Αγγελική Δαρλάση: Η Αλίκη στη Χώρα των Θαυμάτων [PIECE K01, 12/2010] 

(…) Ένας καθαρός παιδικός δίσκος, στον οποίο συμμετέχουν αφηγητής, ηθοποιοί, ας τους πούμε καλύτερα ρόλους, ενώ παρεμβάλλονται τραγούδια, αλλά και, γενικότερα, μουσική συνοδεία.(…) Δισκορυχείον, 14/10/2011 

MK O: Blues for the White Nigger [PIECE 017, 4/2011] 

Πρόκειται για ένα electro άλμπουμ, μέσα στο οποίο συνωθούνται κάποιες blues, funk, 80s electro-pop, ακόμη και jazz ή και abstract αναφορές, οι οποίες ντύνουν ενίοτε τους στίχους.(…) Δισκορυχείον 14/10/2011 

Μανώλης Γαλιάτσος, Σωκράτης Άνθης: 2011: Εδώ, Έξω [PIECE 018, 4/2011] 

(…) Οι συνθέσεις του Γαλιάτσου συγκεράζοντας classic, jazz, cine, ελαφρές, βεβαίως ελληνικές, ακόμη θα έλεγα και εκκλησιαστικές αναφορές, δημιουργούν όλο εκείνο το background προκειμένου μία μουσική να παραμένει απολαυστική, ακόμη και όταν «χάνεται».(…) Δισκορυχείον 5/9/2011 

Socos & The Live Project Band: Αντάρτικο Πόλεων [PIECE x04d, 10/2011] 

(…) Το «Αντάρτικο Πόλεων» είναι ένα πρώτης τάξεως άλμπουμ, ένα από τα σημαντικότερα που κυκλοφόρησαν στη χώρα τα τελευταία χρόνια.(…) Δισκορυχείον 25/2/2013 

Yiannis Kassetas / Giorgos Spanos: Jungle of Illusions [PIECE 019, 11/2011] 

(…) Το πρώτο κομμάτι που αποδίδει το duo έχει τίτλο “Moment dialogue” και αποτελεί βασικά μία improv συνομιλία ανάμεσα στο βαρύτονο σαξόφωνο και τα κρουστά. Η επικοινωνία είναι πολύ καλή, το βάθος πεδίου που προκαλεί από μόνο του το βαρύτονο είναι εκείνο που πρέπει να είναι, ενώ οι ρυθμολογίες μεταβάλλονται κατά το δοκούν, οδηγώντας το άκουσμα από το free έως το groovy.(…) Δισκορυχείον 12/6/2012 

Misuse: April [PIECE 020, 11/2011] 

(…) Η γενική εντύπωση είναι πως οι Misuse βρίσκονται σ’ έναν μέσο δρόμο. Δουλεύουν, ανακαλύπτουν καινούριους ήχους, τους επεξεργάζονται, δίχως να ξεχνούν το… από πού ξεκίνησαν. Κι εκεί, νομίζω, πως βρίσκεται η ουσία της υπόθεσης.(…) Δισκορυχείον 26/4/2013

Baby Trio: Urban Jazz [PIECE 021/ 10/2012] 

(…) Το “Urban Jazz” είναι ένα πολύ καλό CD, που φανερώνει δύο κυρίως πράγματα. Την επαφή του Baby Trio με την καθημερινή, ή εν πάση περιπτώσει την τακτή, ζωντανή άσκηση και βεβαίως τις δυνατότητες της εγχώριας τζαζ σκηνής, που δεν έχει να ζηλέψει και πολλά όσον αφορά στο πάθος και την ποικιλία από τις σκηνές του εξωτερικού.(…) Δισκορυχείον 22/3/2013 

Christos Alexopoulos: MeanTime [PIECE 022, 11/2012] 

(…) Μέσα σε 33 λεπτά ο Αλεξόπουλος τακτοποιεί δέκα μικρής, γενικώς, διάρκειας θέματα, τα οποία αν και διαφέρουν μεταξύ τους (electro/ambient instros, rock/ americana/ blues/ μπαλάντες, τραγούδια με αγγλικό ή ελληνικό στίχο, άλλα ποικίλα ορχηστρικά, ηλεκτρακουστικά, improv και πειραματικά κομμάτια, κομμάτια με… παιδικότητες), τα ενοποιεί η παραγωγή και κυρίως η παρουσία των μουσικών, που παίζουν χρόνια μαζί καταγράφοντας ένα συγκεκριμένο ήχο.(…) Δισκορυχείον 9/5/2013 

Andreas Polyzogopoulos: Heart of the Sun: The Music of Pink Floyd [PIECE 023, 2/2013] 

(…) Ο Πολυζωγόπουλος, θέλετε λόγω εγγενούς ταλέντου, θέλετε λόγω άγνοιας κινδύνου, ή λόγω και των δύο, υπερβαίνει τον τρισμέγιστο σκόπελο, κατορθώνοντας με λίγα μέσα, με πολύ λίγα μέσα –αλλά με περισσό μεράκι και αστείρευτη αγάπη– να πραγματοποιήσει το (σχεδόν) ακατόρθωτο.(…) Δισκορυχείον 11/7/2013 

Jane Doe: The Enormous Head of King Splendid [PIECE 024, 2/2013] 

(…) Τα τραγούδια είναι στιβαρά και είναι κάπως δύσκολο να τα χαρακτηρίσεις με μια λέξη. Είναι, μοιάζουν, κυρίως «αμερικανικά» –αν και δεν απουσιάζουν τα ευρωπαϊκά ρομαντικά στοιχεία–, άλλα διαθέτουν μία «πάνκικη» διάσταση, άλλα όμως είναι πιο λυρικά, σχεδόν «δωματίου».(…) Δισκορυχείον 5/11/2013 

The Next Step Quintet: The Next Step Quintet [PIECE 025, 4/2013] 

(…) Το αποτέλεσμα είναι, με γοητευτικό τρόπο, προκλητικό. Κομμάτια όπως το “The urchin”, το “Connection”, το ρομαντικό-ελεγειακό “Esbjörn”, μα ακόμη και το έσχατο μεγαλόπνοο “Obsession” είναι δείγματα του ταλέντου και της μελέτης μιας νέας γενιάς ελλήνων μουσικών της jazz, που έρχεται (η γενιά) για να μείνει και να παραμείνει, προσφέροντας έργο.(…) Δισκορυχείον 22/9/2013 

Playground Theory: Speaking of Secrets [PIECE 026, 10/2013] 

(…) Τα τραγούδια των Playground Theory έχουν ενδιαφέρον. Με στίχους απλούς και ολιγόλογους, που περιστρέφονται γύρω από σύγχρονα αδιέξοδα, και με μουσικές που κατακρατούν κάτι από την romance των Cocteau Twins.(…) Δισκορυχείον 5/11/2013 

Sotiris Debonos: Blue Nevus [V01, 12/2013] 

(…) Στο “Blue Nevus” υπάρχει κατά κύριο λόγο, ως αναφορά, η λεγόμενη americana – μία πιο καθαρή και επικεντρωμένη αναμόχλευση ενός ήχου που μπορεί να ξεκινάει από το “Far West/ Tribal Dances”, και ο οποίος εξελίσσεται, τη απουσία των εφφέ και των έξωθεν παρεμβάσεων, σε κάτι πιο συμπυκνωμένο και συγκεκριμένο.(…) Δισκορυχείον 27/1/2014 

Yiannis Kassetas New York Sessions: Presents East N Blues [PIECE 027, 3/2014] 

(…) Το “East N Blues” μπορεί να είναι ηχογραφημένο στο Manhattan, με αμερικανό ηχολήπτη και νεοϋορκέζους παίκτες, αλλά από την άλλη είναι ένα jazz CD, που μαρτυρά την καταγωγή του.(…) Δικσορυχείον 11/4/2014 

Jane Doe: Revolution Diaries [PIECE 028, 5/2014] 

(…) Για να είμαι ακριβής οφείλω να πω πως το “Revolution Diaries” βρίσκεται ένα βήμα πιο μπροστά από το “The Enormous Head…” – και τούτο επειδή έχει διαφυλάξει την πάνκικη ορμή τού προηγούμενου CD, δίχως να έχουν υποσταλεί τα μελωδικά ενδιαφέροντα τού γκρουπ.(…) Δισκορυχείον 11/7/2014 

Socos_Μαρίνος Τζιάρος: Το πρώτο απ’ το δεύτερο και το δεύτερο απ’ το τρίτο… [PIECE 029, 5/2014] 

(…) Αυτό που πράττει ο Socos δεν συνηθίζεται στην σύγχρονη σκηνή. Επιχειρεί να μελοποιήσει με τον πιο κυριολεκτικό τρόπο ορισμένα ποιήματα του Χριστιανόπουλου και όχι να δημιουργήσει «ατμόσφαιρες», αφήνοντάς τα πάνω τους να επιπλέουν.(…) Δισκορυχείον 31/5/2014 

Lower Cut: Off My Head [PIECE 030, 10/2014] 

(…) Τα τραγούδια των Lower Cut είναι rock τραγούδια της εποχής – δεν διαφέρουν δηλαδή αναγκαστικώς από άλλα που ακούγονται τριγύρω. Τώρα, το rock το λέω με τη γενικότερη έννοια, καθότι κάποιοι θα μιλήσουν για shoegazing, dream pop, post punk και άλλα τέτοια συναφή, που είναι και λιγότερο σαφή.(…) Δισκορυχείον 18/11/2014 

Μπάμπης Παπαδόπουλος: Μέσα στον πόνο ειν’ η χαρά, μεσ’ στη χαρά είναι ο πόνος [PIECE 031, 11/2014] 

(…) Το «Μέσα στον πόνο είν’ η χαρά μεσ’ στη χαρά είναι ο πόνος» είναι ένα σύγχρονο έργο, που αναδιατάσσει το «χθες» με όρους σημερινούς δίχως να απογυμνώνεται από τις πυρηνικές αξίες της δημιουργίας.(…) LiFO.gr 9/12/2014 

Μαρία Λατσίνου: Μια ανάσα δρόμος [PIECE 032, 2/2015] 

(…) Τι τραγούδια λέει η Λατσίνου; Υπάρχουν κομμάτια που θυμίζουν το «καμπαρέ» στυλ του μεσοπολέμου ή του… μεταπολέμου, άλλα είναι βαλσάκια, άλλα έχουν να κάνουν με μια κάποια jazz, αλλά είναι rock, άλλα γειτνιάζουν με το λεγόμενο ελαφρό τραγούδι, αλλά φέρνουν στο νου Λένα Πλάτωνος, αλλά είναι τύπου Tiger Lillies.(…) Δισκορυχείον 13/3/2015 

ARTéfacts ensemble: THIVA Km102 [PIECE W03, 4/2015] 

(…) Μέσω των έργων που αποδίδει το ARTéfacts ensemble θίγονται διάφορα ζητήματα που σχετίζονται με τη ζωή των εγκλείστων στις γυναικείες φυλακές της Θήβας, όπως είναι η πολύ ειδική καθημερινότητα, η συνεχής επίβλεψη, η ρουτίνα των δράσεων, οι ψυχολογικές διαθέσεις της στιγμής.(…) LiFO.gr 28/4/2015 

The Next Step Quintet (feat. Tivon Pennicott): 2 [PIECE 033, 11/2015] 

(…) Έτσι, με τέσσερα lead όργανα, συν το rhythm section, οι Next Step διαθέτουν όλες εκείνες τις δυνατότητες για να «απλώσουν» και να ολοκληρώσουν τις συνθέσεις τους.(…) Δισκορυχείον 12/12/2015 

Alex Drakos Trio: Tora [PIECE 034, 12/2015] 

(…) Στο “Tora”, δεν ακούμε μόνο τις φωνές του Μανόλη Αναγνωστάκη και του Jiddu Krishnamurti, αλλά και άλλες διακριτές μουσικές αναφορές, ωραία ενταγμένες, οι περισσότερες, στο γενικότερο τζαζ σύνολο.(…) Δισκορυχείον 23/1/2016 

Playground Theory: Connect the Dots [PIECE 035, 1/2016] 

(…) Εδώ πέραν του ρομαντικού στοιχείου υπάρχει και κάτι άλλο. Ο ήχος έχει γίνει πιο πυκνός και πιο στέρεος, με ιδιαίτερες επεξεργασίες (σε κιθάρες, μπάσα, φωνές), ενώ και τα vibes αποκτούν συχνά μία πολύ πιο ψαγμένη pop χροιά.(…) Δισκορυχείον 13/2/2016 

Κ.Βήτα, Κορνήλιος Σελαμσής, ARTefacts Ensemble, Θεοδώρα Μπάκα: Συγκατοίκηση [PIECE A01, 9/2016] 

(…) Στη «Συγκατοίκηση» δεν υπάρχει ίχνος ηλεκτρονισμού. Υπάρχουν φωνές και από ’κει και πέρα το ARTefacts Ensemble – δηλαδή, από πλευράς οργάνων, σαξόφωνα, κλαρινέτα, βιολιά, κρουστά, πιάνο, κοντραμπάσο, τρομπέτα, φαγκότο, βιολοντσέλο, τρομπόνι, ηλεκτρική κιθάρα, ντραμς, κόρνο, φλάουτο.(…) Δισκορυχείον 20/10/2016

Καλή συνέχεια στην Puzzlemusik. Και πάντα στις επάλξεις!