BLUES REVIVAL 21: LIGHTNIN’ HOPKINS (1912-1982)

Ο Lightnin’ Hopkins δεν ηχογράφησε πριν τον Πόλεμο, αφού τα πρώτα τραγούδια του εκδόθηκαν από την Aladdin το 1946. Επίσης, αν εξαιρεθεί ένα μικρό χάσμα στη δισκογραφική πορεία του, από το 1956 έως το 1959, η παρουσία του υπήρξε μόνιμη στα δρώμενα για σχεδόν 60 χρόνια (καθώς είχε εμφανιστεί για πρώτη φορά στα τέλη της δεκαετίας του ’20). Τότε πώς δικαιολογείται η παρουσία του σ’ αυτή τη σειρά των άρθρων; Βασικά, για δύο λόγους. Πρώτον, γιατί στην ουσία τον ανακάλυψε, βγάζοντάς τον από την αφάνεια, ο Sam Charters τον Ιανουάριο του 1959 και δεύτερον, γιατί πάνω του στηρίχθηκε ένα μεγάλο κομμάτι του blues revival. Σκεφτείτε μόνο τούτο. Πως ο διακεκριμένος αυτός μουσικός ηχογράφησε στη δεκαετία του ’60 περισσότερα από 40 άλμπουμ! Εξωπραγματικό νούμερο, αλλά πέρα για πέρα αληθινό – και δεν εννοούμε συλλογές και τα τοιαύτα, αλλά δίσκους με αυθεντικό κατά το μάλλον ή ήττον υλικό. Φυσικά, όλα αυτά τα άλμπουμ δεν ήταν πάντα αντάξια της φήμης και των δυνατοτήτων του, πολλά όμως ήταν κάτι παραπάνω από σπουδαία, αφού όχι λίγες φορές ο Lightnin’ Hopkins βρισκόταν σ’ αυτά σε μεγάλη φόρμα, έτοιμος για απίθανες συνεργασίες ή για απροσδόκητες ηχογραφήσεις.

Το πρώτο LP του Lightnin' Hopkins στην Folkways, το 1959

Αυτό που η ιστορία του blues έχει κατακρατήσει από την περσόνα του Lightnin’ Hopkins ήταν η μοναδική ικανότητά του να αυτοσχεδιάζει πολλές φορές τους στίχους των τραγουδιών του, εμπιστευόμενος πάντα τον αυθορμητισμό του. Ό,τι τον ανέδειξε δηλαδή ως έναν από τους μεγαλύτερους λαϊκούς ποιητές της Αμερικής

Ως άνθρωπος, βάσει των περιγραφών που υπάρχουν σε βιβλία, ο Hopkins ήταν «βαρύς», επιφυλακτικός και καχύποπτος. Λένε, δε, πως πριν από κάθε ηχογράφηση ζητούσε πρώτα να πληρωθεί, αλλιώς δεν έμπαινε στο στούντιο. Επειδή οι παραγωγοί τα «έσκαγαν», μιας και οι δίσκοι του πουλούσαν, συνήθως δεν περίσσευε δεκάρα για alternative takes ή διορθώσεις. Αποτέλεσμα; Πολλοί δίσκοι του να έχουν ατέλειες ή να είναι προχειρογραμμένοι.

Ο Hopkins δεν είχε πρόβλημα να παίζει ηλεκτρική ή ακουστική κιθάρα, να συνεργάζεται με μαύρους ή λευκούς, να βουτά στο ψυχεδελικό κλίμα της εποχής (ηχογράφησε ένα πολύ καλό LP στην International Artists με μέλη, στην μπάντα συνοδείας, κάποιους από τους 13th Floor Elevators) ή στο κλασικό hard-driving blues. Ήταν περίεργος άνθρωπος και μάλλον όχι παραδόπιστος, αφού όπως λένε οι φήμες τα λεφτά τα χρειαζόταν απλώς και μόνο για να μπορεί να συντηρεί το πάθος του για τα χαρτιά. Θα μπορούσε, δε, να βγάλει πολύ περισσότερα λεφτά, αν μετακινιόταν από το Houston προς τις δύο Ακτές της Αμερικής, αλλά σπανίως έπαιρνε τα πόδια του αφού δεν συμπαθούσε τα ταξίδια. Εγκατέλειψε εξάλλου ελάχιστες φορές το Τέξας, στο οποίο γεννήθηκε και πέθανε.

Από την πληθώρα των ηχογραφήσεών του, πραγματικός πονοκέφαλος για τους blues fans, αξίζει κανείς να ψάξει για τα παρακάτω άλμπουμ.

Δισκογραφία (επιλογή) 

1. Lightnin’ Hopkins – Folkways FS3822 – 1959

2. Country Blues – Tradition TLP 1035 – 1959 

3. Lightnin’ in New York – Candid CJM 8010 – 1961

4. Lightnin’ – Bluesville BVLP-1019 – 1961 

5. Last Night Blues – Bluesville BVLP 1029 – 1961 (με Sonny Terry)

6. Blues in my Bottle – Prestige/Bluesville BVLP 1045 – 1961 

7. Lightnin’ Sam Hopkins – Arhoolie F 1011 – 1962

8. Walkin’ this Road by Myself – Prestige/Bluesville BVLP 1057 – 1962 

9. Smokes Like Lightning – Prestige/Bluesville BVLP 1070 – 1963

10. Soul Blues – Prestige PR 7377 – 1965 

11. Lightnin’ Strikes – Verve Folkways FVS-9022 – 1966

12. Something Blue – Verve Forecast FTS 3013 – 1967 

13. Free Form Patterns – International Artists IA-LP-6 – 1968

14. The Great Electric Show and Dance – Jewel LPS-5002 – 1969 

15. In Berkley – Arhoolie 1063 – 1972