ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΤΑΥΡΑΚΑΚΗΣ στην αυλή των μπουφόνων

Δεν έχω ασχοληθεί στο παρελθόν με την περίπτωση του κρητικού τραγουδοποιού Γιώργου Σταυρακάκη. Δεν θυμάμαι αν έχω γράψει ποτέ κάτι, ούτε έχω κάποιο από τα άλμπουμ που έχει τυπώσει μέχρι σήμερα. Ψάχνοντας στο δίκτυο (musicheaven.gr) για την περίπτωσή του διάβασα αυτό:

«Σε νεαρή ηλικία, ένα πρώτο βραβείο στο Παγκρήτιο Φωνητικό Φεστιβάλ τού ανοίγει το δρόμο για να ασχοληθεί επαγγελματικά με το τραγούδι. Εμφανίζεται με την κιθάρα του σε μπουάτ της Κρήτης τραγουδώντας ελληνικές μπαλάντες, ένα είδος τραγουδιού που ακόμα και σήμερα τον συγκινεί και τον εκφράζει. Σ’ εκείνο το ξεκίνημα είχε την τύχη να συναντηθεί και να συνεργαστεί για σύντομο χρονικό διάστημα με το μεγάλο και πρόωρα χαμένο συνθέτη Μάνο Λοΐζο, όπως επίσης και με τον στιχουργό Μανόλη Ρασούλη. Παράλληλα εκείνη την εποχή εκδίδεται η πρώτη του ποιητική συλλογή με τίτλο “Το δωμάτιο”».

Τύπωσε κι άλλα βιβλία ο Σταυρακάκης στην πορεία, πριν εμφανισθεί για πρώτη φορά στη δισκογραφία με το άλμπουμ «Ρεσάλτο» [MINOS-EMI] το 1997. Έκτοτε τυπώνει και βιβλία και δίσκους, φθάνοντας σιγά-σιγά στο σήμερα – με το πιο πρόσφατο CD του, που έχει τίτλο «Στην Αυλή των Μπουφόνων» [Μετρονόμος, 2019], να μας δίνει την αφορμή για να πούμε αυτά τα λίγα λόγια (και για τον ίδιον και για το άλμπουμ του).

Να σημειώσουμε, για αρχή, πως ο Σταυρακάκης δεν… τραβάει το πράγμα από τα μαλλιά, καθώς αυτή η πιο πρόσφατη δουλειά του περιέχει μόνο έξι-συν-ένα τραγούδια, έχοντας διάρκεια λιγότερη από μισήν ώρα. Τούτο δείχνει κάτι. Πως ο άνθρωπος αυτός αρκείται στη μικρή και ελεγχόμενη ποσότητα, δίχως να εκβιάζει καταστάσεις. Έχει επίγνωση του μέτρου θέλω να πω, όπως και της ποιότητας που αυτό (το μέτρο) κατά έναν τρόπο υπαγορεύει. Και είναι έτσι, τελικώς, γιατί και τα εφτά τραγούδια τού CD «Στην Αυλή των Μπουφώνων» είναι από πολύ καλά έως και εξαιρετικά.

Από τα εφτά τούτα τραγούδια στα τέσσερα έχει γράψει μουσικές και στίχους ο Γιώργος Σταυρακάκης, ένα ανήκει στον Σταύρο Σταυρακάκη (δεν ξέρω αν έχουν κάποια συγγενική σχέση), ένα είναι σε μουσική Σταύρου και στίχους Γιώργου (Σταυρακάκη) και ένα έχει μουσική Leonard Cohen και στίχους Γιώργου Σταυρακάκη – ναι, πρόκειται για μια διασκευή στο “Famous blue raincoat”. Ας ξεκινήσουμε απ’ αυτό το τελευταίο…

Ο ελληνικός τίτλος τού “Famous blue raincoat” είναι «Η ξύλινη πόρτα», τραγούδι ενορχηστρωμένο από τον Ελβετό Marco Zappa, όντας ηχογραφημένο, το 2012, στη Sementina (πόλη της Ελβετίας, κοντά στα σύνορα με την Ιταλία). Αληθινή διασκευή έχουμε εδώ. Και σε στίχους και σε ερμηνεία και σε ενοργάνωση και στο μουσικό άκουσμα, αφού «Η ξύλινη πόρτα» έχει πιο γρήγορο τέμπο από το πρωτότυπο. Παρένθεση. Αν το όνομα του Marco Zappa φαίνεται άγνωστο στους πολλούς, τότε να πούμε πως ο Zappa ηχογραφεί εξαιρετικά άλμπουμ από το 1976 και πως συνεργάζεται (στη δισκογραφία) με τον Σταυρακάκη από το 2004 και το CD του (CD του Zappa εννοούμε) “Sogni di Giorno”. Κλείνει η παρένθεση.

Τα υπόλοιπα tracks, τώρα, τα πρωτότυπα, είναι και αυτά πολύ καλά. Κατ’ αρχάς ο Σταυρακάκης είναι εκφραστικότατος τραγουδιστής, ενώ η τραγουδοποιία του, γενικώς, δεν σχετίζεται με το λεγόμενο «κρητικό ιδίωμα». Η folk-rock μπαλάντα είναι το βασικό αισθητικό πεδίο του (δίχως, πάντως, ηλεκτρικές εξαλλοσύνες), με τονισμένη την παρουσία του βιολιού, της ακουστικής κιθάρας, όπως και του λαούτου (εδώ η κρητική επιρροή είναι προφανής). Φυσικά και ο Leonard Cohen αποτελεί «αναφορά» για τον Σταυρακάκη, αφού πέραν του “Famous blue raincoat” υπάρχει και το «Στον L.C.», ενώ τραγούδια σαν το φερώνυμο του άλμπουμ ή σαν το εισαγωγικό «Ηράκλειο» δεν τ’ ακούς συχνά από σημερινούς ή και κάπως παλαιότερους τραγουδοποιούς.

Μένω πολύ ικανοποιημένος από αυτά τα έξι-συν-ένα τραγούδια του Σταυρακάκη, που καταγράφονται «Στην Αυλή των Μπουφόνων» και που μου δίνουν την αφορμή για να πάω πίσω στο χρόνο και να ψάξω κάποιες παλαιότερες δουλειές – τόσο του ιδίου, όσο και του Marco Zappa.

Επαφή: www.metronomos.gr