LOSEN RECORDS νέες τζαζ εγγραφές από τη νορβηγική εταιρεία

MASHA ART & LRK TRIO: Anesthesia [Losen Records, 2019]

Ρωσίδα σαξοφωνίστρια με καριέρα στην πατρίδα της κατ’ αρχάς (Πόλη του Αγίου Πέτρου, Μόσχα), η Maria Artemenko ή Masha Art επί το καλλιτεχνικότερον έχει τώρα ένα καινούριο άλμπουμ (το τρίτο της και πρώτο ταυτοχρόνως εκτός Ρωσίας), που αποκαλείται “Anesthesia”. Σ’ αυτό το CD, που είναι βεβαίως μια παραγωγή της νορβηγικής Losen Records, την Masha Art συνοδεύουν οι συμπατριώτες της LRK Trio, ένα πολύ ενδιαφέρον σύγχρονο jazz-trio, για το οποίον έχουμε γράψει επανειλημμένως στο δισκορυχείον. Μέλη των LRK Trio, να θυμίσουμε, είναι οι Evgeny Lebedev πιάνο, πλήκτρα, μεταλλόφωνο, Anton Revnyuk κοντραμπάσο, ηλεκτρικό μπάσο και Ignat Kravtsov ντραμς, μεταλλόφωνο. Επίσης, στα πέντε από τα εφτά tracks του “Anesthesia” η Masha Art έχει στη διάθεσή της και την άρπα τής Maria Kulakova. Άρα υπάρχει ένα μεστό setting, που βοηθά οπωσδήποτε στο να ξεδιπλωθούν, όπως πρέπει, οι συνθέσεις της Masha Art, που είναι όλες δικές της. 

Η Masha Art είναι μια άλτο σαξοφωνίστρια με σαφείς contemporary και fusion αναφορές. Οι συνθέσεις της μπορεί να φαίνονται απλές στη δομή τους (και είναι), αλλά είναι ταυτοχρόνως γοητευτικές με μιαν έντονη blue διάθεση, κάτι που μπορεί περιστασιακώς να επιτείνεται και από τη χρήση της άρπας. Αν και υπάρχει, λοιπόν, ένα κάποιο moody κλίμα οι συνθέσεις, γενικώς, δεν βυθίζονται σ’ αυτό. Οι LRK Trio θέλω να πω κάνουν επίσης πολύ καλή (εκτελεστική) δουλειά και κομμάτια σαν το “8th of November”, για παράδειγμα, θα μπορούσε να θεωρηθούν ακόμη και «προχωρημένα» (με ευφάνταστη χρήση των πλήκτρων από τον Lebedev και με υπαινιγμούς στο Canterbury sound).

Τα τρία τελευταία tracks του CD (που διαθέτουν και τα τρία άρπα) αποτελούν περαιτέρω μια πρώτης τάξεως δέσμη συνθέσεων, με την Marsha Art να δίνει το γενικότερο… θλιμμένο πρόσταγμα, και με τα υπόλοιπα τέσσερα μέλη (το LRK Trio, συν την αρπίστρια Kulakova) να υλοποιούν άψογα το όραμά της. Ένα όραμα, για έναν καθαρό, ζεστό, μελωδικό ήχο, που πάλλεται όμως από εσωτερική ένταση. Αυτές τις συναισθηματικές αναταράξεις τις αντιπροσωπεύει εντυπωσιακά θα έλεγα το προτελευταίο track του άλμπουμ, το 4λεπτο “Take him”, με το έσχατο 7λεπτο “Into the sea (RIP my sister Anya)” να ολοκληρώνει μέσα σ’ ένα βαρύ κλίμα, με όλη την μπάντα να συντονίζεται σ’ ένα ανάλογης διάθεσης κρεσέντο... πριν το τελικό σβήσιμο.

DUALISTIC: Dualistic [Losen Records, 2019]

Ένα παράξενο jazz-trio έχουμε εδώ. Ένα τρίο, που μπορεί να το αποτελούν οι Bernt Moen πιάνο, σύνθια, Fredrik Sahlander μπάσο και Tobias Øymo Solbakk ντραμς, σύνθια (δηλαδή ένα κατά βάση τυπικό πιάνο-μπάσο-ντραμς τρίο), αλλά στην πράξη αυτό που μας προτείνεται, στο “Dualistic”, δεν είναι μια… τζαζ δωματίου. Είναι κάτι πολύ βαρύτερο ενίοτε, που ταιριάζει περισσότερο σ’ ένα ροκ κλαμπ ας πούμε. Αν, δηλαδή, αποκαλούσαμε την jazz των Dualistic ως… metal-jazz δεν θα απέχαμε και πολύ από την αλήθεια – παρότι εδώ δεν ακούγεται πουθενά ηλεκτρική κιθάρα. Βασικά, τον θόρυβο στην εγγραφή τον κάνουν τα ντραμς και το μπάσο. Είναι φορές μάλιστα, στιγμές τέλος πάντων, όπου ο ντράμερ Solbakk ασκείται σε χοντρό χειρο-ποδοβολητό, όμοιο μ’ εκείνο μιας metal μπάντας. Το ίδιο και ο μπασίστας Sahlander, που «κατεβάζει» νότες με μεγάλες ταχύτητες, με τον πιανίστα-κιμπορντίστα Moen να υποκαθιστά, ανά φάσεις, την ηλεκτρική κιθάρα. Βεβαίως, τούτο το τελευταίο δεν σημαίνει πως δεν υπάρχουν και πιο φυσιολογικά jazz passages, είναι όμως τα «άλλα» που κάνουν τη διαφορά.

Περαιτέρω θα λέγαμε πως υπάρχει και πειραματική διάθεση στο “Dualistic”, με παίξιμο στο πιάνο «από μέσα» και γενικότερη αδιαλλαξία με το προφανές, σε κομμάτια όπως το 8λεπτο “Wøørk” – που από μόνο του εξακοντίζει το παρθενικό αυτό CD των Dualistic στη σφαίρα του ακαταμάχητου.

Η jazz θα προχωρήσει προς τα μπρος με κάθε τρόπο. Τούτοι εδώ οι Νορβηγοί δείχνουν, απλώς, έναν από τους δρόμους.

Επαφή: www.losenrecords.no