Ο λυράρης (βασικά πολίτικη λύρα) Σωκράτης Σινόπουλος, γνωστός
από τις δεκάδες συμμετοχές του, για να μην πω εκατοντάδες, στη δική μας
δισκογραφία (συναντάμε το όνομά του σε άλμπουμ των Μάνου Αχαλινωτόπουλου,
Ευανθίας Ρεμπούτσικα, Θανάση Παπακωνσταντίνου, Χρίστου Τσιαμούλη, Ross Daly και πολλών άλλων),
κατόρθωσε από νωρίς να εμφανισθεί σε διεθνείς παραγωγές (κυρίως σε άλμπουμ της Loreena McKennitt), κάνοντας εντύπωση
με το υψηλής αισθητικής παίξιμό του. Τη λύρα του Σινόπουλου χρειάστηκαν επίσης
η Ελένη Καραΐνδρου (στα άλμπουμ της στην ECM) και ακόμη ο Charles Lloyd στο αθηναϊκό κονσέρτο
του με την Μαρία Φαραντούρη (που, και αυτό, έγινε δίσκος από τη γερμανική
εταιρεία).
Μουσικός, με συνθετική διάσταση αυτοδύναμη, ο Σινόπουλος δεν
άργησε να δει κι έναν πρώτο δικό του δίσκο για την ECM, το “Eight Winds” το 2015, κάτι που
επαναλαμβάνεται τώρα, με το “Metamodal”
[ECM Records / AN Music, 2019], ένα άλμπουμ (CD) που υπογράφεται, όπως και
το προηγούμενό του, από το Sokratis Sinopoulos Quartet.
Ποιοι αποτελούν το κουαρτέτο του Σωκράτη Σινόπουλου, περάν του ιδίου που
χειρίζεται πολίτικη λύρα; Ο πιανίστας Yann Keerim, ο κοντραμπασίστας Δημήτρης Τσεκούρας και ο ντράμερ
Δημήτρης Εμμανουήλ. Αυτοί οι τέσσερις μουσικοί προτείνουν, στο “Metamodal”, οκτώ συνθέσεις
(του Σινόπουλου) και έναν 4λεπτο ομαδικό αυτοσχεδιασμό, ακριβώς στο τέλος του
δίσκου.
Οι συνθέσεις του Σινόπουλου είναι jazz όχι… απ’
ευθείας, αλλά εξ αντανακλάσεως. Βασικά είναι συνθέσεις «σύγχρονης μουσικής» με
σαφείς αναφορές στη λεγόμενη κλασική οθωμανική μουσική (που, φυσικά, είχε και
βυζαντινές άκρες), στην κλασική μουσική της Δύσης (στην chamber διάστασή
της) και βεβαίως στον τροπικό αυτοσχεδιασμό (που έφερε και επέβαλε, κατά μίαν
έννοια, στην jazz, ο George Russell, το 1953, με την
έκδοση του περίφημου βιβλίου του Lydian Chromatic Concept of Tonal Organization).
Έχοντας αυτά κατά νου, και διαθέτοντας βεβαίως τη συνθετική ευχέρεια να
μεταμορφώνει όλα τα επιμέρους σε κάτι αποκλειστικώς δικό του, ο Σωκράτης
Σινόπουλος δημιουργεί μέσω του “Metamodal”
ένα αυτόνομο και αυτοδύναμο έργο, που μαγεύει κατά τόπους (“Red thread”) ή ταξιδεύει τον
ακροατή σε άλλους τόπους (“Metamodal II –
Illusions”).
Σημαντική η συνεισφορά, οπωσδήποτε, του rhythm section (Τσεκούρας,
Εμμανουήλ), αλλά πολύ σημαντική ταυτοχρόνως και η παρουσία του πιανίστα Keerim, ο οποίος, σε
συνδυασμό με τις μελωδίες που αναπτύσσει στη λύρα ο Σινόπουλος, δημιουργεί… zen καταστάσεις. Δεν ξέρω αν
υπάρχει μια πολύ μεγάλη «αναφορά» εδώ, και εννοώ τις (μυστικιστικές) μουσικές
των Gurdjieff-De Hartmann, αλλά δεν θα με
παραξένευε καθόλου αν επιβεβαιωνόταν.
«Άλλο» άκουσμα, που απαιτεί και «άλλους», εσωτερικώς, ακροατές.
Ό,τι μπορούμε κάνουμε…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου