POIL / RADARE / KAMALA / CAMILLA SPARKSSS / MICHAEL FEUERSTACK όψεις του σύγχρονου rock

POIL: Sus [Dur et Doux, 2019]

Οι Γάλλοι έβγαζαν, βγάζουν και θα βγάζουν, πάντα, τα πιο περίεργα ροκ συγκροτήματα. Παντού υπάρχουν περίεργα γκρουπ, ακόμη και στην Ελλάδα, αλλά στη Γαλλία αυτό είναι κοινός τόπος. 

Τις αιτίες θα πρέπει να τις αναζητήσουμε κατ’ αρχάς στη μεγάλη «σύγχρονη κλασική» και avant-garde παράδοσή τους. Αν σ’ αυτά προσθέσεις musique concrète και ηλεκτρονικά, την πρόωρη επαφή τους, μέσω της… τζαζ-μετανάστευσης, με το πιο προχωρημένο new thing, συν τους Magma (εντελώς χοντρικά τα περιγράφουμε όλα αυτά), ε τότε καταλήγεις, αβίαστα, στο πιο πάνω συμπέρασμα. Σ’ αυτή λοιπόν την ομάδα των «παράξενων» ροκ γαλλικών συγκροτημάτων έχουν κάποια θέση και οι PoiL, ένα τριμελές σχήμα (Antoine Arnera πλήκτρα, φωνή, Boris Cassone μπάσο, φωνή, Guilhem Meier ντραμς, φωνή), που έχει τώρα σε κίνηση το πιο καινούριο άλμπουμ του, που αποκαλείται “Sus”.

Δεν είναι εύκολο να περιγράψεις τις μουσικές των PoiL (που, σαν σχήμα, έχουν υπερ-δεκαετή ιστορία). Έτσι κάπως αρχίζεις να σκέφτεσαι περίεργους χαρακτηρισμούς (πόσω μάλλον, όταν από το setting τους απουσιάζει η ηλεκτρική κιθάρα), κάτι σαν progressive-punk ας πούμε (υπονοώντας το κλασικό french avant progressive των seventies, σε συνδυασμό με την ορμητικότητα και την καθετότητα του punk). Υπάρχουν επίσης διάφορα zeuhl χαρακτηριστικά, όπως τα επιταχυνόμενα και αργοπορημένα (εναλλάξ ή όχι) ρυθμικά patterns, η χρήση της φωνής, που είναι επίσης περιπτωσιολογική, folk αναφορές (που λογικώς σχετίζονται με την πολυφωνία της Οξιτανίας), ηλεκτική jazz κ.λπ., ενώ και η γενικότερη χρονική διαχείριση δημιουργεί τις προϋποθέσεις για κάτι φαινομενικώς ακατέργαστο, αλλά με βαθιά μελέτη και παρακολούθηση των πάντων. Φοβερό το 14λεπτο “Chin fòu”, που κλείνει το άλμπουμ.

RADARE: Der Endless Dream [Golden Antenna Records, 2019]

Και οι Radare, που είναι Γερμανοί (από Βισμπάντεν και Λειψία ορμώμενοι) δεν είναι καινούριο γκρουπ, καθώς ηχογραφούν από το 2010. Μάλιστα, πριν τέσσερα χρόνια είχαμε γράψει, με αφορμή το προηγούμενο άλμπουμ τους “Im Argen” [Golden Antenna], πως είναι… «αργοί, βαρύγδουποι, βαθυστόχαστοι και τελετουργικοί», συμπληρώνοντας πως… «οι μουσικές των Radare έχουν κάτι βαθύ και πεσιμιστικό, ενώ δεν έχουν ουδεμία σχέση με την jazz (το… post-rock το αφήνω έτσι κι αλλιώς κατά μέρος), θυμίζοντας περισσότερο ήχους από το “Twin Peaks” και άλλα ανάλογα scores, πάντα του Angelo Badalamenti».

Οι σημερινοί Radare (Fabian Bremer κιθάρες, σύνθια, Henrik Eichmann ντραμς, Jobst M. Feit κιθάρες, Dominik Fink μπάσο, σαξόφωνο), μαζί με τους guests μουσικούς σε τρομπόνι και strings, δεν φαίνεται να απομακρύνονται από το προαναφερθέν μοτίβο.

Πάντα ορχηστρικοί, πάντα αργοί έως βαρύγδουποι και τελετουργικοί, γράφουν ακόμη ένα CD με σινεφιλικές αναφορές (αυτές για τις οποίες διαβάσατε), εμμένοντας σ’ αυτό το doom feeling, που, ναι, είναι… post-rock – γιατί τέλος πάντων το rock το ξέραμε και το μάθαμε κάπως αλλιώς.

Δεν είναι αδιάφοροι οι Radare – να μην νομιστεί κάτι τέτοιο. Απεναντίας, οι μουσικές τους έχουν ένα στυλ, ένα ύφος, διαθέτοντας μιαν αυστηρή και καλώς σχεδιασμένη κιθαριστική παρουσία, ασχέτως αν, τελικώς, κλυδωνίζονται (οι μουσικές) από τα ίδια, πάντα, ηχητικά χαρακτηριστικά.

Αυτή την εμμονή τελικώς μπορείς και να τη ν επιβραβεύσεις.

KAMALA: Your Sugar [Tonzonen Records, H’Art, 2019]

Σχετικώς καινούριο γερμανικό γκρουπ, που το αποτελούν οι Christian Kämper φωνή, Henry Mitko ντραμς, Hannes Gernot Peter Gröschner μπάσο, Theo Rolfs κιθάρες και Eric Glatzel κιθάρες (υπάρχει και μια «βοήθεια» σε σαξόφωνα από τον Jörn Kleinbrahm), οι Kamala κινούνται με όρεξη στο χώρο του seventies german rock (αυτό που ορισμένοι το αποκαλούν χοντρικά krautrock). Όπως το έχουμε πει κι άλλες φορές εδώ στο δισκορυχείον… kraut δεν μπορεί να είναι κάθε γερμανική μπάντα, αλλά μόνον εκείνες που συνέδεσαν το rock των Floyds με την avant-electronic του Stockhausen. Για όλες τις άλλες μπάντες υπάρχει ο χαρακτηρισμός progressive, που ανταποκρίνεται πολύ καλά στα πεπραγμένα του γερμανικού rock, στη δεκαετία του ’70, και βεβαίως στους Kamala – των οποίων ο ήχος φέρνει στη μνήμη μου τους Nosferatu ή και τους Out of Focus ενίοτε στα tracks με σαξόφωνο κ.λπ.

Εντάξει, οι Kamala κινούνται σε πιο χαμηλό επίπεδο από τις αναφορές τους, αλλά αυτό δεν σημαίνει σώνει και καλά κάτι. Υπό την έννοια πως και εδώ υπάρχουν γερά tracks, που δείχνουν τη δουλειά που έχει γίνει και φυσικά την αγάπη του γκρουπ για έναν ήχο περασμένο, που, μεταξύ μας, ό,τι ήταν να δώσει το έδωσε πριν από 45-50 χρόνια.

Υπάρχουν κομμάτια λοιπόν στο “Your Sugar”, που κινούνται πολύ καλά σ’ αυτό το στυλ, με πρώτο ανάμεσά τους το εισαγωγικό “Morning Sighs” και ακόμη το “Absorber” και το “Losing it sometimes”.

Στη σελίδα τους στο bandcamp οι ίδιοι οι Kamala δίνουν τα εξής «κλειδιά» για τη μουσική τους: rock, garage, indie, jazz, krautrock, pop, psychedelia, psychedelic rock, psychrock. Πουθενά το prog ή το progressive – δεν ξέρω γιατί. Ίσως, επειδή δεν σημαίνει τίποτα πλέον αυτή η λέξη. Για κάποιους έστω.

CAMILLA SPARKSSS: Brutal’ [On the Camper Records, 2019]

Το… Camilla Sparksss είναι καλλιτεχνικό ψευδώνυμο. Το αληθινό όνομα τής κυρίας από την Kenora του Ontario (Καναδάς) είναι Barbara Lehnhoff, με το “Brutal’”, ένα άλμπουμ εννέα κομματιών, να αποτελεί την πιο πρόσφατη δουλειά της.

Η Sparksss δεν είναι τωρινή περίπτωση, καθώς ηχογραφεί και κυκλοφορεί τραγούδια της από το 2013, ενώ πλέον θεωρείται Ευρωπαία (Ελβετή για την ακρίβεια), κάτι που παρέχει στη δουλειά της ένα διαφορετικό χρώμα (έτσι λέω). Και εννοώ πως ο ήχος τής Sparksss στο “Brutal” έχει πολλά eighties στοιχεία, καθώς ακούγεται σχετικά «νιου-γουεβάδικος», με ωραία χρήση των πλήκτρων και των «παράδοξων» ηλεκτρονικών, που δίνουν στο ακρόαμα μια περιπετειώδη όψη.

Γενικώς, δεν ξεκαθαρίζεται τι ακριβώς ακούμε εδώ (το setting εννοώ) και από ποιους το ακούμε. Το μόνο που διαβάζουμε στο μέσα μέρος του gatefold (LP, CD) είναι πως… “all songs written and recorded by Camilla Sparksss and Aris Bassetti”. Τι κάνει η μία και τι ο άλλος δεν θα το μάθουμε ποτέ – αν και κάτι τέτοιο τελικώς μικρή σημασία έχει. Εκείνο που μετράει στο “Brutal’” είναι τα κομμάτια, τα τραγούδια, όπως το “She’s a dream” για παράδειγμα, που περιγράφει την λειτουργία ενός αβρού φλερτ, όχι και τόσο μακριά από τη λογική των τραγουδιών της Anne Clark. Πολύ καλό και το αμέσως επόμενο “Psycho lover”, τόσο στη φωνητική προσωδία του (και πάλι ο έρωτας εδώ στις οξύτερες διαστάσεις του), με το “Messing with you” να φλερτάρει ακόμη και με Yello, στα φωνητικά και όχι μόνο (ένα συγκρότημα για το οποίο νομίζω πως, με τα πιο καινούρια άλμπουμ του, έχει επηρεάσει κάπως την… συμπατριώτισσά του).

MICHAEL FEUERSTACK: Natural Weather [Forward Music Group]

Μουσικός (από τον Καναδά) με μεγάλη 25ετή ιστορία, με προσωπική δισκογραφία (ως Snailhouse), που ξεκινά από το 1995 και με συμμετοχές σε ποικίλα συγκροτήματα (Angela Desveaux & The Mighty Ship, Bell Orchestre, Community Theatre, Kepler, The Luyas, The Wooden Stars, The Underdogs), όπως ενημερωνόμαστε από το discogs, ο Michael Feuerstack έχει τώρα έτοιμο ένα ακόμη δικό του άλμπουμ, το “Natural Weather”, που υπογραμμίζει και επιβεβαιώνει την ιστορία του. Την ιστορία του ως singer-songwriter εννοούμε.

Έτσι λοιπόν και αυτό το LP (και CD) τού Feuerstack είναι γεμάτο με folk-rock και country-rock μπαλάντες, που πηγάζουν φυσικά από τις μεγάλες μέρες των στυλ, στα τέλη των sixties και τις αρχές των seventies, έχοντας όμως και τη σύγχρονη indie να την πούμε επίστρωση. Δεσπόζει εννοείται η αβίαστη αφήγηση, οι ανοιχτές μελωδίες και ακόμη οι στίχοι, που ακούγονται αρκετά φυσικοί και φιλοσοφημένοι, ακόμη και με υπαινιγμούς στην τραγουδοποιία τού Leonard Cohen (“Heavenly bells”).

Σ’ αυτό το ηχητικό ταξίδι ο Feuerstack, που τραγουδά και παίζει κιθάρες, δεν είναι μόνος του. Έχει δίπλα του τον Jeremy Gara σε ντραμς, synth, την Sarah Neufeld βιολί και ακόμη το φωνητικό τρίο Camille Delean, Michelle Tompkins, Mike O’Brien, που προσφέρει τις αρμονίες του σε επιμέρους θέματα.

Και ναι υπάρχουν εδώ ένα-δυο «διαμάντια», που θα μπορούσε να συναγωνιστούν με τον αφρό της μεγάλης εποχής, όπως είναι τα τραγούδι “Outskirts” και “Nobody knows” για παράδειγμα, κάτι που φανερώνει, σε κάθε περίπτωση, την αξία αυτού του μουσικού και την τιμιότητα, βεβαίως, που τον διακρίνει, καθώς κουβαλά μια τόσο μεγάλη παράδοση στους ώμους του.

Επαφή: www.creative-eclipse.com