ΚΩΣΤΑΣ ΚΑΚΟΓΙΑΝΝΗΣ εικόνες της μουσικής

Προσωπικώς τον κύπριο συνθέτη Κώστα Κακογιάννη δεν τον ήξερα (ακόμη και αν είχα κάπου-κάποτε συναντήσει το όνομά του), κι επειδή μπορεί να μην τον γνωρίζουν και άλλοι αναγνώστες τού δισκορυχείου ας παραθέσω αυτό που βρήκα στο δίκτυο (sigmalive.com):

«Ο Κώστας Κακογιάννης, ο κατά το BBC “άνθρωπος ορχήστρα”, που αναγνωρίζεται ως ένας από τους σημαντικότερους σύγχρονους Κύπριους συνθέτες, γιορτάζει φέτος (2018) τα 30 χρόνια μουσικής του δημιουργίας. (Ο Κακογιάννης) κατάφερε από νωρίς να δημιουργήσει ένα αναγνωρίσιμο προσωπικό ύφος γραφής, που συνδυάζει την παραδοσιακή μουσική της Κύπρου με τα ηχοχρώματα της ευρωπαϊκής. Με συνεργασίες που απλώνονται από το Los Angeles μέχρι το Βιετνάμ και αφιερώματα στο έργο του από διεθνή δίκτυα, όπως το κρατικό τηλεοπτικό κανάλι CCTV6 της Κίνας και το BBC, σήμερα ζει και εργάζεται στο χωριό Λεμύθου, όπου ίδρυσε μαζί με τον λογοτέχνη Πάμπο Κουζάλη τον μη κερδοσκοπικό πολιτιστικό οργανισμό Παράκεντρο. Ο Κώστας Κακογιάννης υπογράφει τη μουσική για πάνω από 50 τηλεοπτικές παραγωγές, 30 θεατρικές παραστάσεις και 15 κινηματογραφικές ταινίες, ενώ τραγούδια του έχουν ερμηνεύσει κορυφαίοι ερμηνευτές όπως η Άλκηστις Πρωτοψάλτη, ο Γιώργος Νταλάρας, η Ελευθερία Αρβανιτάκη, ο Johnny Logan, ο Γιάννης Κότσιρας, η Αλέξια, ο Μιχάλης Χατζηγιάννης κ.ά.».

Το άλμπουμ «Εικόνες της Μουσικής» [Παράκεντρο, 2018], για το οποίο θα πούμε τώρα λίγα λόγια, είναι περσινό και περιλαμβάνει 27 συνθέσεις (τραγούδια και ορχηστρικά) του Κώστα Κακογιάννη, σε στίχους (τα τραγούδια) του Πάμπου Κουζάλη (υπάρχουν και άλλοι στιχουργοί, αλλά ο Κουζάλης έχει γράψει λόγια στα περισσότερα από τα τραγούδια). Επίσης να πούμε πως αυτά τα 27 κομμάτια προέρχονται από επενδύσεις σε τηλεοπτικές και κινηματογραφικές παραγωγές, είναι γραμμένα στην Κύπρο και ακόμη πως ο Κακογιάννης παίζει σ’ αυτά ένα κάρο όργανα (πιάνο, βιολί, τσέλο, μπουζούκι, φλάουτο, κλαρίνο κ.λπ.).

Μια γενική διαπίστωση. Όλα τα κομμάτια του άλμπουμ είναι ευπρόσωπα και αυτό δεν οφείλεται στα πολύ γνωστά ονόματα τραγουδιστών που τα αποδίδουν (Άλκηστις Πρωτοψάλτη, Μιχάλης Χατζηγιάννης, Ελευθερία Αρβανιτάκη, Γιάννης Κότσιρας, Καλλιόπη Βέττα, Γιώργος Νταλάρας, Αλέξια Βασιλείου κ.ά.), αλλά στο γεγονός πως ο Κακογιάννης έχει κατακτήσει ένα «έντεχνο» στυλ, το οποίον και αξιοποιεί προς τις «σωστές» κατευθύνσεις.

Βεβαίως το «Εικόνες της Μεσογείου» σαν άλμπουμ δεν στέκεται – καθώς λειτουργεί, βασικά, σαν βιογραφικό του συνθέτη. Λέω «δεν στέκεται», επειδή δεν υπάρχει ενότητα στο άλμπουμ. Υπάρχουν θέματα, μόνον, παρμένα από ’δω κι από ’κει, σχεδόν ατάκτως ερριμμένα. Έτσι, αυτό που οφείλει κάποιος να κάνει είναι ν’ ακούσει χώρια, χωριστά, κάθε ένα από τα κομμάτια και ν’ αποφανθεί ξεχωριστά για ένα-ένα.

Λέω λοιπόν πως τα τραγούδια που λέει ο Μιχάλης Χατζηγιάννης («Στην άκρη του παραδείσου», «Μια δεύτερη ζωή») είναι αρκετά καλά και αναδεικνύονται περαιτέρω από τη φοβερή φωνή τού τραγουδιστή (βεβαίως ο Χατζηγιάννης όσο μεγαλώνει «νταλαρίζει», εννοώ η φωνή του πιάνει νότες τού φωνητικώς ακμαίου Νταλάρα και αυτό δεν είναι καλό, γιατί ο Χατζηγιάννης έχει δική του ερμηνευτική προσωπικότητα – αλλά τέλος πάντων), ενώ πολύ καλά είναι επίσης τα τραγούδια «Αχ τριανταφυλλιά μου» και «Ποιος κυβερνά την αγάπη», που αποδίδουν αντιστοίχως ο Νικόλας Μεταξάς και ο συνθέτης, ενώ από κοντά ακολουθούν και τα δύο αγγλόφωνα (“In our neverland”, “The road to Itthaca”), που αποδίδει η Αλέξια.

Δυστυχώς οι συμμετοχές των ελλαδιτών τραγουδιστών (Πρωτοψάλτη, Αρβανιτάκη, Κότσιρας, Νταλάρας…) υπολείπονται, προσθέτοντας μόνον πατήματα για να περάσουν τα τραγούδια τού Κακογιάννη και σε μια μεγαλύτερη αγορά από την ελληνοκυπριακή (όπως είναι η ελληνική).

Επαφή: www.parakentro.com