THE DAVID BERKMAN SEXTET ένας τζαζ πιανίστας με πολυετή ιστορία στο πιο πρόσφατο άλμπουμ του

Πιανίστας με 30ετή και βάλε ιστορία, ο David Berkman έχει καινούριο άλμπουμ το οποίον αποκαλεί “[Plus Guests”] [Private Pressing, 2019]. Μάλλον δεν το αποκαλεί έτσι, απλώς ο τίτλος του είναι… The David Berkman Sextet [Plus Guests]. Ναι, υπάρχει ένα βασικό σεξτέτο το οποίο αποτελούν (πέραν του ιδίου) οι σαξοφωνίστες-κλαρινίστες Danya Stephens (τενόρο, EWI), Adam Kolker (σοπράνο, μπάσο-κλαρίνο) και Billy Drewes (άλτο, κλαρίνο), συν το κλασικό ρυθμικό τμήμα, αλλά υπάρχουν και φιλοξενούμενοι όπως ο τενορίστας Tim Armacost, ο περκασιονίστας Rogerio Boccato κ.ά. – αν και γενικώς καταγράφεται μιαν ασάφεια όσον αφορά στο ποιος ακριβώς παίζει τι, σε όλη του την έκταση και σε κάθε track αυτού του CD. Επίσης δεν παρέχονται οι ημερομηνίες εγγραφής των κομματιών (που μάλλον σημαίνει πως είναι ποικίλες), ενώ εκείνο που αναφέρεται διεξοδικώς είναι οι εκάστοτε σολίστες και μόνον αυτοί. Εν πάση περιπτώσει… έτσι θέλει ο David Berkman να παρουσιάσει τη δουλειά του κι εμάς δεν μας πέφτει ιδιαίτερος λόγος.

Υπάρχουν κάμποσα άλμπουμ του Berkman στην τζαζ-γύρα, που φανερώνουν τις ποιότητές του και για δύο απ’ αυτά έχουμε γράψει στο παρελθόν. Βασικά για το άλμπουμ του “Old Friends and New Friends” [Palmetto Records, 2015], αλλά και για την παρουσία του στο… ιαπωνικό “Unstandard” [Challenge, 2011] του New York Standards Quartet. Ο Berkman έχει ζήσει στο Τόκιο και η ιαπωνική κουλτούρα τον έχει επηρεάσει σε κάποιο βαθμό, όπως διαβάζω.

Στο παρόν CD καταγράφονται δέκα μέσης διάρκειας συνθέσεις του David Berkman, που έχουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον. 

Μένω κατ’ αρχάς στο “Cynical episode”, με την έξοχη πνευστή παρουσία στο EWI από τον Danya Stephens και την ανάλογη στο μπάσο-κλαρίνο από τον Kolker (πρωτότυπος ο συνδυασμός), στο κάπως free στην εισαγωγή του “Three and a half minutes”, που εξελίσσεται πάντως… πιο αναμενόμενα, στο “Kickstopper” που είναι πιο κοντά στο bop και με πολύ δυνατές σαξοφωνικές γραμμές (από Kolker, Drewes και Armacost) και ακόμη στο “Shitamachi” (σημαίνει το κέντρο της πόλης, το downtown, στα ιαπωνικά), που παρέχει πέραν της ιαπωνικότητάς του στη μελωδία και φοβερό παίξιμο στα ντραμς από τον Kenneth Salters (παίζει σαν να κάνει σόλο, «γεμίζει» δηλαδή συνεχώς, έχοντας όμως τους σαξοφωνίστες και τον Berkman «πάνω» του).

Ωραίο άλμπουμ.

Επαφή: www.davidberkman.com