Ο Peter Eldridge
είναι ένας αναγνωρισμένος τραγουδιστής, μέλος πλην των άλλων και των New York Voices, μιας φωνητικής ομάδας
που συμπληρώνει 30 χρόνια δημιουργικής παρουσίας σ’ ένα χώρο που καλύπτει classical, pop, r&b, brazilian και
jazz εκφραστικές ανάγκες
(όπως είχαμε γράψει και παλαιότερα, με αφορμή το άλμπουμ των NY Voices “Let
it Snow” από το 2013). Ο Eldridge έχει βεβαίως και προσωπική δισκογραφία κι ένα τέτοιο δικό
του άλμπουμ, που γίνεται σε συνεργασία με τον πιανίστα Kenny Werner, έχουμε τώρα στο player. Ο τίτλος του; “Somewhere”
[Rosebud Music, 2019].
Όμως και ο Werner
δεν είναι ένας μικρότερης αξίας μουσικός. Όπως επίσης είχαμε σημειώσει πέρυσι,
με αφορμή ένα προηγούμενο άλμπουμ του, ο Werner, που βρίσκεται πια στα 68 του, είναι γνωστός από τη μεγάλη
προσωπική δισκογραφία του (σε πολλές και ποικίλου διαμετρήματος εταιρείες –
έχει περάσει και από την Blue Note),
αλλά και από τις πολλές και εξαιρετικές συμμετοχές-συνεργασίες του σε εγγραφές
τρίτων (Joe Lovano,
Alex
Riel, Andy
Statman,
Maria Schneider,
Nils Wogram…).
Η κοινή κάθοδος των δύο, λοιπόν, δεν μπορεί παρά να σημαίνει κάτι ωραίο και
ενδιαφέρον, για τους φίλους του αμερικανικού τραγουδιού πρώτα-πρώτα.
Και όντως, αφού στο “Somewhere” οι Eldridge και Werner
(συν τα υπόλοιπα μέλη του κουιντέτου τους, συν τον διακεκριμένο σαξοφωνίστα
George Garzone
ως guest,
συν τα βιολιά, τις βιόλες, τα τσέλα, τα μπάσα και την άρπα, όλα υπό την
διεύθυνση του Eugene Friesen)
θα καταθέσουν τα διαπιστευτήριά τους ως τραγουδοποιοί, καθώς από τα έντεκα tracks του CD, τα οκτώ είναι δικά
τους. Είναι πρωτότυπα, εννοούμε, σύγχρονα jazz, μελοδραματικά άσματα, διαμορφωμένα μέσα
από μία «κρουνερίστικη» λογική, δίχως, σε κάθε περίπτωση, να αφήνουν ακάλυπτο
το συναίσθημα. Είναι τραγούδια, τα οποία έχει συνθέσει ο Werner
πάνω σε στίχους διαφόρων (σε ένα έχει γράψει και τα λόγια), όπως
και ο Eldridge εξάλλου (που επίσης γράφει και λόγια).
Φυσικά και τα τρία στάνταρντ που
ακούγονται εδώ, τα “You don’t
know me”
(Walker
/ Arnold),
“Minds of their own”
(Ivan Lins,
με στίχους του Eldridge)
και “Somewhere
/ A time for love”
(το πρώτο μέρος του Leonard Bernstein σε στίχους Stephen Sondheim, το δεύτερο του Johnny
Mandel
σε στίχους Paul Francis Webster),
είναι τα... τροχιοδεικτικά της διαδρομής των δύο καλλιτεχνών, οι οποίοι
αγγίζουν το τέλειο, στα δικά τους κομμάτια, τα οποία είναι «ντυμένα» από τα
διαχρονικά χαρακτηριστικά του κλασικού αμερικανικού songbook. Βοηθά, βεβαίως, η
φωνή του Eldridge,
που διαθέτει όλες τις τυπικές ποιότητες και οπωσδήποτε οι συνθέσεις, που δεν
έχουν να ζηλέψουν τίποτα από τα κλασικά και πολυαγαπημένα του απώτατου καιρού. Μπαλάντες
σαν τις “Ballad for Trane”
(μουσική Kenny Werner,
στίχοι Douglas Worth)
και “That which can’t
be explained”
(μουσική και στίχοι Peter Eldridge)
έχουν τη δύναμη να μετατραπούν στα αυριανά στάνταρντ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου